Naar het beeld van zijn team strompelde Kevin Roelandts (25) door de eerste competitiehelft. Bij Zulte Waregem en zijn technisch begaafde middenvelder was wispelturigheid troef. Na het 0-0-gelijkspel tegen seizoensrevelatie Germinal Beerschot mag de bekerwinnaar van 2006 zich opmaken voor een prestigeduel tegen Anderlecht.
“In de toppers ontgoochelden we tot nu toe nog nooit, een stunt is dus mogelijk”, aldus Roelandts. “Voor ons is die wedstrijd een goede waardemeter om te kijken waar we staan. Het pleziert me dat de collectieve blokvorming stilaan terugkeert, onze jonge groep werd volwassen. We kruipen niet zo veel meer achteruit bij een voorsprong, reageren scherper in de duels én streven naar meer stabiliteit. Een plaats in de linkerkolom blijft ons doel, uitgroeien tot een goede middenmoter de intentie van de club.”
Pas sinds de start van de terugronde lijk je het goede ritme beet te hebben. Dat werd bekroond met een basisstek en treffers tegen zowel Westerlo als AA Gent. Eindelijk?
Kevin Roelandts: “De heenronde verliep inderdaad teleurstellend, met te veel ups en downs. Zowel ikzelf als het bestuur zaten met een slecht gevoel. Nu loopt het gelukkig almaar beter. Ik bracht net als de ploeg gewoon veel te weinig. In principe moet ik met mijn balvastheid en techniek het verschil kunnen maken. Maar na de eerste twee speeldagen en de nul op zes vloog ik naar de invallersbank, het nagelbijten kon beginnen. Ik kon me niet tevreden stellen met die invalbeurten en werd gedwongen op de juiste manier te reageren.”
Bovendien werd je constant vergeleken met Tony Sergeant, die met zijn infiltraties en doelpunten wel voor een meerwaarde zorgde?
“Tja, dat klopt ( zucht). Maar als de ploeg veel de lange bal gebruikt en het middenveld overslaat, dan kan ik ook mijn stempel niet drukken.”
Je had daarover een openhartig gesprek met trainer Francky Dury?
“Een aantal zelfs. Hij adviseerde me rustig te blijven, te geloven in mezelf en aan mijn slechte punten te werken. Mijn werkkracht én mijn loopvermogen moesten hoger. Zijn voetbalfilosofie is aanvallend gericht, dat blijft een voordeel. Dan is er plaats voor spelers met mijn kwaliteiten. De coach staat open voor de dialoog, je kan je mening kwijt. Dat is een verademing. Ik ben sowieso iemand die veel vertrouwen nodig heeft om een hoog rendement te halen.”
Zijn de excuses voor jou niet stilaan opgebruikt? Slechts tien maal titularis in 22 duels, het is gewoon niet voldoende voor iemand met jouw talent?
“Inderdaad, daar ga ik volledig mee akkoord. Ik moet ook niet naar anderen wijzen, maar voldoende kritisch zijn voor mezelf. De magere balans was voor 70 procent mijn eigen schuld. Het is tijd om op te staan, de goede lijn door te trekken en een vaste basisstek op te eisen. Ik ben er ondertussen 25, de jaren van de waarheid komen eraan.”
Het lijkt sterk op het verhaal van Tim Smolders. Ook een sierlijke voetballer die pas na zijn vertrek bij Club Brugge en via een passage in Nederland bij Charleroi zijn werkelijke waarde voor de ploeg toont?
“We zijn beiden intuïtieve voetballers, die het best tot hun recht komen bij ploegen die altijd streven naar combinatievoetbal over de grond. Nu moet ik veel meeverdedigen, omdat Zulte Waregem niet zo dominant voetbalt als destijds Club Brugge en voor de punten moet knokken. Die knop kan ik almaar beter omdraaien. Dat vormde toch de grootste aanpassing.”
FRéDéRIC VANHEULE
