HET JAARLIJKSE HEREXAMEN

Een koortsachtige periode is het voor de clubs die de komende uren de laatste versterkingen willen binnenhalen. Het is vaak zoeken naar een naald in een hooiberg. Club Brugge wil nog een speler die een meerwaarde geeft, Anderlecht kondigt met veel bombarie de Roemeen Nicolae Stanciu aan en vist nog in verschillende vijvers, Francky Dury vraagt bij Zulte Waregem in iedere linie versterking, AA Gent verliest Sven Kums en moet die leemte opvullen, bij Standard is er sprake van vier nieuwe spelers en welke opportuniteiten denken die clubs nog te vinden die zich nu in de bodem van het klassement bevinden?

Het is het jaarlijkse herexamen dat straks na Nieuwjaar een verlengstuk krijgt. Supporters die zich voor het seizoen een abonnement aanschaffen, weten niet welke ploeg ze te zien krijgen. Waar is de tijd dat alle clubs nog voor de eerste speeldag klaar moesten zijn met hun huiswerk? En dat Club Brugge bijvoorbeeld tijdens de traditionele Brugse Metten zijn nieuwe ploeg presenteerde? Of Anderlecht naar het toernooi van Amsterdam trok en iedereen benieuwd was naar de inbreng van de versterkingen? Het is niet eens zo verschrikkelijk lang geleden.

Trainers kunnen pas vanaf volgende week echt beginnen met het werken aan automatismen. Maar best mogelijk dat er tegen dan al hier en daar iemand is gesneuveld. In hoeverre kun je de één op vijftien van Westerlo Bob Peeters aanrekenen? En is het de fout van Ivan Leko dat STVV over te weinig kwaliteit en vooral over een gebrek aan spitsen beschikt, al begint de manier waarop Leko steeds alles op de scheidsrechter afschuift vreselijk te irriteren.

Bij Standard ligt Yannick Ferrera al langer onder vuur. Hij gaat daar verbazend kalm mee om en verdient daar alle respect voor. De jonge trainer toonde al vaker ruggengraat, ook toen hij vorig seizoen zogenaamde vedetten op de bank zette. Nu lijkt hij in deze club geïsoleerd te staan. Over transfers wordt hij niet geconsulteerd en het is afwachten of hij met het 2-2-gelijkspel van zondag op Club Brugge zijn vel heeft gered. Mentaal heel sterk moet je in ieder geval zijn om in een klimaat van wantrouwen met waardigheid te functioneren.

Michel Preud’homme sprak vorige week de hoop uit dat hij zijn manschappen wakker heeft geschud. Het is verbijsterend dat een trainer telkens weer rijkelijk betaalde voetballers op hun plichten moet wijzen. Zelfs bij Club Brugge, normaal gezien een bolwerk van engagement. Blauw-zwart herpakte zich tegen Standard niet echt. Met spelers in het middenveld die een dienende rol vervullen, ontbrak het aan ideeën. Niet te overzien vielen ook de fouten die achteraan werden gemaakt. Zeven op vijftien is een zeer karige oogst. Het zorgde al tijdens de wedstrijd voor een onbegrijpelijke zenuwachtigheid, op en naast het veld. Terwijl deze competitie nog pril is.

Bovenaan verrast de eerste plaats van Sporting Charleroi. Dat een ploeg die individuele kwaliteit inleverde en twee van haar beste spelers verloor – Jérémy Perbet en Dieumerci Ndongola – bovenaan staat, is een nieuw bewijs van het vakmanschap van Felice Mazzu.

Met de interland tegen Spanje begint donderdag het tijdperk van Roberto Martínez. Een Spaanse bondscoach en keeperstrainer, een Engelse T2, een Franse T3 en een Welshman als fysiektrainer, internationaler kan een gezelschap niet zijn. Martínez maakt een rustige indruk, verbaasde amper met zijn selectie, maar zal uiteraard afgemeten worden aan de resultaten. Welke nieuwe accenten wil hij, die zegt dat een ploeg verschillende systemen moet beheersen, leggen? Hoe gaat hij om met de hier en daar gehekelde groepsgeest? Was het ook daar niet dat de problemen lagen toen Dick Advocaat intussen bijna zeven jaar geleden als bondscoach aan de slag ging? Vanuit zijn vakmanschap en persoonlijkheid bande de Nederlander de anarchie en ging de confrontatie met de vedetten aan.

Heeft Roberto Martínez dat profiel en die ervaring? Voetballers zijn uitgegroeid tot popsterren, omringd met veel egards en omgeven door mensen die hen naar de mond praten. Ongemeen veel competentie, fijnzinnigheid en psychologie is er nodig om daar een geheel van te maken, om uit ego’s een collectief denkende ploeg te maken. Roberto Martínez nam alvast de tijd om met iedere Rode Duivel individueel te gaan praten. Maar meer dan een momentopname is dat natuurlijk niet. De waarheid volgt later wel. Op het veld.

DOOR JACQUES SYS – @JacquesSys

Yannick Ferrera verdient veel respect.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content