Vijf maanden na het begin van de trainingen blijft Club Brugge tevergeefs zoeken naar de juiste patronen. Vorige week woensdag werd de landskampioen door Zulte Waregem op een pijnlijke manier uit de beker gekegeld. Tegen een op inzet en enthousiasme drijvende thuisploeg slaagde Club er aan de Gaverbeek nauwelijks in om in de zestien meter te komen. Laat staan dat er een doelkans werd gecreëerd. Er zat geen beweging in het elftal, geen diepgang, geen gretigheid, geen cohesie. Rommelend en frommelend sloeg Club op een gegeven moment het middenveld over en holde zichzelf helemaal voorbij. Het ordeloze spel stak schril af tegen de herkenbaarheid van Zulte Waregem.
Afgelopen zaterdag, tegen Germinal Beerschot, blonk Club Brugge weer uit door steriliteit. Eén fase typeerde het spel van blauw-zwart : toen verdediger Günther Vanaudenaerde halverwege de eerste helft op de eigen speelhelft de bal kreeg, zocht hij tien seconden lang wild gebarend tevergeefs naar een afspeelmogelijkheid. De supporters joelden. Club Brugge en de zoektocht naar het juiste concept, het lijkt wel een eindeloos feuilleton.
Natuurlijk wordt Jan Ceulemans geremd door een lawine van blessures, maar de kern van de kampioen is zo rijk gestoffeerd dat dit geen excuus mag zijn voor het belabberde spel. Na vijf jaar Trond Sollied ging Club Brugge volkomen terecht op zoek naar een nieuwe spelstijl. De monotone ideeën van de Noor begonnen verstikkend te werken, al blijkt de efficiency van dat repetitieve juist nu. Het systeem maakte Club sterk en tilde bepaalde spelers naar een hoog niveau. Dat houvast is volledig weg.
Jan Ceulemans wilde met een ander concept een nieuwe weg inslaan, maar de trainer heeft nog geen moment duidelijk kunnen maken waar hij naartoe wil. Het combinatievoetbal dat hij predikt, valt nauwelijks te ontwaren en het is frappant hoe weinig Club Brugge nog in de zestien meter verschijnt. In de competitie won Club Brugge negen van de zestien wedstrijden, zes keer gebeurde dat met één doelpunt verschil en slechts éénmaal (4-0 tegen La Louvière) haalde Club thuis zwaar uit. Na zestien matchen scoorde Club vijfentwintig keer. Dat is zelfs één doelpunt minder dan SV Roeselare. En vijftien treffers minder dan vorig seizoen op hetzelfde moment. Dat zet aan tot denken, ook in een seizoen dat met de Europese overwintering een van de grote objectieven werd gerealiseerd.
In schril contrast met het mindere spel staat de interesse voor het product Club Brugge. Er werden dit seizoen 21.500 abonnementen verkocht, een hoger aantal is niet mogelijk. Daarnaast is iedere meter publicitaire ruimte ingenomen, zijn alle loges verkocht en kan Club voor iedere wedstrijd van de Champions League vier keer meer mensen culinair verwennen.
Er wordt dezer dagen intern gediscussieerd over manieren om de budgettaire slagkracht te verhogen. In alle stilte en zonder veel opgezwollen uitspraken. Club Brugge is meer dan ooit uitgegroeid tot een merkennaam. Over de mogelijkheid om een nieuw stadion te bouwen is al luidop gefilosofeerd. Club Brugge wacht onder meer op de nieuwe richtlijnen die de Uefa volgend jaar in maart zal uitvaardigen om voetbal op Europees niveau te spelen. Dan zal eventueel ook de mogelijkheid worden onderzocht om het huidige stadion uit te bouwen, ook al moet Club daarvoor vooral overleggen met de stad, de eigenaar.
Meer dan ooit kraakt Club Brugge uit zijn voegen en wil het bestuur de aanzwellende commerciële interesse gebruiken om het budget te verhogen. Het voelt zich door de huidige infrastructuur versmacht in die expansieplannen. Club moet er wel over waken dat het sportief competitief blijft. Het mag dan na de zege tegen Germinal Beerschot naar de top sluipen, het bij momenten opborrelend gemopper van de 23.500 toeschouwers zaterdagavond was veelbetekenend. Veel spektakel hebben ze in 2005 niet gezien, niet tijdens de terugronde vorig seizoen en al evenmin tijdens de eerste schijf van deze competitie. Terwijl resultaten uiteraard de locomotief voor alles blijven. l
JACQUES SYS
MEER DAN OOIT KRAAKT CLUB UIT ZIJN VOEGEN.
