PNV Waasland wil af van de voorlaatste plaats.
DOOR ROEL VAN DEN BROECK
Voor velen was Tim Joosen lange tijd de allerbeste receptiespeler in ons land. Niet dat ze het hem niet gevraagd hebben, maar omdat hij zijn professionele carrière als kinesist niet wilde opgeven, belandde Joosen uiteindelijk nooit bij de topclubs Roeselare of Maaseik. Ondertussen is hij 35 en in receptie – net als in het beachvolleybal, maar dat is een ander, meer zomers, verhaal – nog altijd een van de betere volleyballers op de Belgische terreinen. Aan stoppen denkt hij dan ook vooralsnog niet. “In principe maak ik pas op het einde van elk seizoen de balans op. Maar zoals het er nu naar uitziet, speel ik ook volgend jaar nog. Zolang het volleybal me voldoening geeft en ikzelf en mijn ploegmaats tevreden zijn over mijn niveau, blijf ik verder doen. Ik werk meer dan enkele jaren geleden. Het lukt me nog steeds om mijn job te combineren met de sport. Het moeilijkere zijn de kinderen, hé. Ik vind het ook belangrijk om aan hen tijd te besteden. Dat is niet altijd gemakkelijk. Ik probeer de kerk in het midden te houden.”
Met je club, PNV Waasland, loopt het niet zoals verhoopt. Jullie staan op de voorlaatste plaats.
Tim Joosen: “We moesten onze opposite, Steve Roelandt, een zes- tot zevental wedstrijden missen. Dat kostte ons meerdere punten. Neem bij eender welke ploeg, de echte topteams buiten beschouwing gelaten, de hoofdaanvaller weg, dan verliest die ploeg ook pakweg twintig procent van zijn scorend vermogen. Nu Steve opnieuw fit is, denk ik wel dat we ons via een sterkere terugronde, waarbij we de punten pakken tegen de rechtstreekse concurrenten, nog bij die eerste acht, met recht op barragewedstrijden, kunnen scharen. Het maakt niet zoveel uit of we zesde, zevende of achtste kunnen worden. Maar van die voorlaatste plaats willen we uiteraard af. Het kan alleen maar beter.”
Enkele ploegen, waaronder de rechtstreekse concurrenten, versterkten zich tijdens de korte winterstop. Jullie gaan met die beperkte kern verder?
“We beschikken inderdaad over een beperkte kern. Dat vormt wellicht ons grootste minpunt. We kunnen alleen maar hopen dat we geen blessures meer kennen de volgende weken en maanden. Versterking was ook voor ons zeer welgekomen, maar de club heeft niet de budgettaire mogelijkheden om nog spelers bij te halen. Het bestuur besliste om geen zotte dingen te doen en te roeien met de riemen die ze hebben. Daar kan je alleen maar respect voor opbrengen. Een van onze sterke punten is toch dat deze ploeg al twee jaar samen speelt. We zijn op elkaar ingespeeld. Dat zou in principe een voordeel moeten zijn.” S
