Na enkele kostbare blunders van formaat werd Stephen Laybutt verguisd door de voorzitter van AA Gent. De Australiër knokte terug en peinst weer luidop over een derde plaats en over het WK.

Een druilerige dag. Het oefencomplex van AA Gent is in een sombere, troosteloze mist gehuld. Kan je Stephen Laybutt (28) ongelijk geven als hij op een dergelijk moment dagdroomt over zijn thuisland Australië, waar hij in een blakende zon de zee tegemoet zou kunnen treden met een surfplank onder de arm ? “Er zijn wel van die dagen waarop ik me afvraag wat ik in dit land doe”, geeft hij toe. “Toch ben ik doorgaans erg blij om hier te zijn.”

Maar één ding staat vast : na zijn carrière keert Laybutt terug naar de andere kant van de wereld. “No doubt about that”, klinkt het overtuigend in sappig Engels. Na een voetbalcarrière die hem naar verschillende uithoeken van de wereld voerde, zal hij blij zijn om in zijn zwembroek voldaan te dutten in het Australische zand.

(On)bezorgd

Het lijstje met de ex-clubs van Laybutt is indrukwekkend : Albion Park (Aus), Institute of Sport (Aus), Brisbane Strikers (Aus), Bellmare Hiratsuka (Jap), Feyenoord (Ned), RBC (Ned), SFK Lyn Oslo (Noo) en Excelsior Moeskroen. “In Japan beleefde ik de mooiste tijd uit mijn carrière”, mijmert hij bij het overlopen van de namen. “Ik speelde daar het beste voetbal dat ik ooit heb gebracht. Het niveau van de competitie was er goed. Japanners kunnen op het technische vlak behoorlijk uit de voeten. Die periode, dat was genieten. Ik was ook nog jonger en had geen last van grote blessures.”

Die onbezorgdheid verdween bij Feyenoord in Nederland. Laybutt belandde er herhaaldelijk in de lappenmand. Aan spelen kwam hij amper toe. Na een ommetje via RBC en Noorwegen vloog hij terug naar Australië. “Ik was nog jong en leefde op mijn eentje in Europa. In periodes waarin het slecht draait en je veel tegenslagen kent, is dat zwaar. Ik kreeg heimwee. Vermoedelijk was ik mentaal ook nog niet sterk genoeg om met die situaties om te gaan. Nu ben ik ouder en wijzer, maar toen had ik er hier genoeg van.”

Laybutt nam in eigen land de tijd om alles op een rijtje te zetten. “Ik genoot van die tijd. Eigenlijk wou ik toen een punt zetten achter mijn carrière.” Tot het opnieuw begon te knagen. “De conclusie die ik thuis na verloop van tijd trok, was dat ik zoveel van het spelletje hou dat ik het in feite niet kan missen. En qua niveau wil je toch altijd zo hoog mogelijk spelen.

“Plots kreeg ik de mogelijkheid om naar Moeskroen te gaan. Het ging vrij abrupt. Ik werd opgebeld en moest enkele dagen later al op het vliegtuig stappen. Ik besloot het erop te wagen. Een voetbalcarrière is kort. Ik wou achteraf geen spijt hebben.” Na enkele maanden in Henegouwen verhuisde de Australische verdediger samen met coach Georges Leekens naar AA Gent.

Donkere maanden

Ondanks zijn ruime ervaring in verschillende competities, ging het tijdens de eerste helft van dit seizoen plots grondig fout. In enkele maanden flaterde Laybutt maar liefst viermaal, waarmee hij enkele keren rechtstreeks aan de basis lag van puntenverlies voor de Buffalo’s. Voorzitter Ivan De Witte schoot uit zijn sloffen en foeterde in de pers ongemeen hevig over het herhaaldelijke mistasten van de Australische verdediger. De preses noemde Laybutt zelfs een Chinees.

Enkele weken later is de storm gaan liggen en kan Laybutt nuchter terugblikken op die donkere maanden. “Het was ongetwijfeld de ergste periode die ik als voetballer ooit beleefde. Ik maakte enkele grote, gróte fouten. Nooit eerder overkwam me dat. Heel frustrerend.

“Toch mag je niet al je vertrouwen verliezen of in een diepe put sukkelen. Mijn ploegmaats maakten zich nooit kwaad op me, maar waren wel telkens overstuur. Dat is normaal. We verloren punten én geld. Ik verontschuldigde me enkele keren en ervoer veel steun van hen. Ze plaagden me er zelfs mee, en dat is goed. Ook de supporters stonden aan mijn kant. Als er iets was gebeurd, scandeerden ze mijn naam om me een hart onder de riem te steken.”

Is zijn manier van spelen veranderd door de fouten die hij maakte ? “Misschien een klein beetje. Ik concentreer me nog een tikkeltje meer dan vroeger en vermijd risico’s. Als het beter is om de bal in de tribune te keilen, doe ik dat.”

Met de reactie van de voorzitter was Laybutt niet tevreden. “Maar ik kom daar liever niet op terug. We praatten dat achter gesloten deuren uit. Hij is nu blij om met mij samen te werken en dat is wederzijds.”

Laybutt tracht ook de andere herinneringen aan die pijnlijke momenten uit zijn geheugen te bannen. “Ik ben vast niet de eerste die in Gent fouten maakte en zal vermoedelijk evenmin de laatste zijn. Ik voetbal onderhand tweeënhalf jaar in België en maakte hier enkele fouten. Toevallig vielen ze allemaal in één seizoenshelft. Je kan daar niet eeuwig aan blijven denken, je moet dat vergeten om weer op een rustige manier te kunnen spelen. Dat lukt de laatste tijd.”

Wereldbeker

Niet enkel bij Laybutt loopt het opnieuw goed. Het hele team zette de afgelopen weken knappe resultaten neer en nestelt zich na een slechte seizoenstart toch nog in de subtop van het klassement. Hoe de kentering er kwam, kan niemand uitleggen. “Vertrouwen is het sleutelwoord”, zegt Laybutt.

“Het begin van het seizoen was teleurstellend. In december functioneerden we als team plots beter. Dan veraangenaamt de sfeer, iedereen komt hier op maandagmorgen weer met een brede lach aan. Nu gaan we door op het goede elan. Als je ziet hoe vaak de grote ploegen met punten morsen, denk ik dat we nog mogen mikken op de derde of vierde plaats. Dit seizoen kan nog prachtig worden.”

Laybutt doelt met die uitspraak niet enkel op Gent, maar ook op zijn eventuele deelname aan de wereldbeker. De goede prestaties van de Buffalo’s spelen immers in de kaart van de Australische verdediger, die nog meestrijdt voor een plaatsje bij de delegatie van zijn land voor het WK in Duitsland.

“Ik behoor tot de groep van 23 spelers die worden gevolgd. Daaruit plukken de coaches van de nationale ploeg de jongens die mogen meegaan. Ik weet dat er rapporten gemaakt worden van mijn prestaties bij Gent. Ik maak een aardige kans, maar het is niet makkelijk.”

Maar wat er ook gebeurt, de zomermaanden van Stephen Laybutt kunnen niet stuk. “Ofwel kan ik deelnemen aan het WK en ga ik daarna Down Under kort even uitblazen, ofwel mag ik niet naar Duitsland en zal een langere deugddoende vakantie thuis dat ruimschoots compenseren. Ik voel me deze zomer dus sowieso happy.”

KRISTOF DE RYCK

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content