Vorig seizoen viel tegen, daar is hij eerlijk in. Maar zou de toekomst hem daarom minder toelachen ? Vraag ze in Brugge maar eens wat ze van Javier Pedro Saviola vinden.

De wegen van de fans zijn ondoorgrondelijk. Die van Barcelona hebben Javier Pedro Saviola onomstotelijk in hun hart gesloten. Het Argentijnse supertalent – nog altijd maar twintig jaar – geldt als het idool bij uitstek van de aficionadas blaugranas. Nochtans kon Saviola, geboren op 11 december 1981 in Buenos Aires, zich in zijn eerste seizoen bij Barça niet doorzetten als titularis. Ook naast het veld kreeg hij klappen : kort na zijn aankomst in Spanje overleed zijn vader. En de vroege uitschakeling van het Argentijns nationaal elftal op het WK in Japan en Zuid-Korea maakte hij slechts via het televisiescherm mee.

Je kon je vorig seizoen niet opdringen als onbetwistbaar titularis. Waarom niet ?

Javier Pedro Saviola : Carlos Rexach, de trainer toen, heeft zonder twijfel gehoopt dat ik me vlugger aan Europa en het Europese voetbal zou aanpassen. Toch denk ik dat ik mijn nut bewezen heb – ook in wedstrijden die ik op de bank begon, maar waarin ik inviel om alsnog het verschil te maken.

Om zijn beslissing om jou aan de kant te houden te motiveren tegenover de pers, zei Rexach dat hij jou niet wilde verbranden.

Er moet een reden geweest zijn. Misschien waren sommige spelers beter dan ik, fysiek of voetbaltechnisch ? Het feit dat ik op de bank zat heeft me wel verplicht om me vragen over mezelf te stellen en aan mezelf te werken. Als ik meteen een stek als vaste titularis had gekregen, was alles misschien veel te gemakkelijk verlopen. Ik ben tevreden over het aantal doelpunten dat ik vorig seizoen heb gemaakt. Maar veel heeft dat de ploeg niet geholpen. Het geeft een zeer frustrerend gevoel om zelf te scoren en toch als ploeg geklopt te worden. Daar voel je uitgesproken machteloos bij.

Het publiek van Nou Camp heeft de echte Saviola nog niet aan het werk gezien ?

Zeker niet. Als de ploeg beter draait, zal ikzelf ook veel beter uit de verf komen. Het is moeilijk om uit te blinken in een team dat op zoek is naar zichzelf. In zo’n ploeg op de sukkel overheerst de jacht op de overwinning alles, andere overwegingen spelen dan niet mee. Wanneer iedereen weer bevrijd zal kunnen voetballen, zal ik zelf ook beter spelen.

Zijn er momenten geweest waarin je de overstap naar Barcelona betreurde ?

Nee, ik heb geen enkel ogenblik spijt gehad over mijn transfer naar Barcelona. De ontvangst en de houding van het publiek hebben me over al mijn zorgen heen geholpen.

Wat dacht je toen je voor het eerst het shirt aantrok dat voordien door vedetten als Cruijff, Maradona, Romario, Ronaldo en anderen werd gedragen ?

Ik heb al die spelers op televisie aan het werk gezien toen ze voor Barcelona voetbalden. Ze hebben me dromen gegeven. Maradona, Figo… toen ik eraan dacht dat ze hetzelfde shirt als ik droegen, kreeg ik het gevoel dat ik een droom gerealiseerd had.

Je citeert nu zelf de naam van Maradona, maar je weet dat hij Barcelona ondanks zijn prestige langs het kleine poortje heeft verlaten.

Diego heeft geen geluk gekend. Het liep bij Barcelona niet zoals hij het gehoopt had en de gebeurtenissen hebben zich tegen hem gekeerd.

Vind je dat je het afgelopen seizoen vooruitgang hebt geboekt ?

Ik probeer altijd te evolueren. Tijdens de trainingen probeer ik de fouten bij de sturen, die ik tijdens een match heb begaan, om herhaling van die fouten te voorkomen. Ik luister naar de raadgevingen van ervaren spelers, zoals Luis Enrique, die de Liga beter kent dan ik. Ik heb hier al veel geleerd. In Argentinië wordt veel meer met de bal gelopen. Hier, in Europa, moet de bal circuleren. Soms beweegt de bal zelfs te snel, want soms moet je wachten tot de spelers de beweging van de bal gevolgd hebben.

Barcelona begon aan het huidige seizoen met een nieuwe trainer, Louis van Gaal.

De meeste ploegmaats kennen hem nog van zijn eerste periode bij Barcelona, en zij vertellen niets dan goeds over hem. Zijn terugkeer werd hoe dan ook positief onthaald. Het is een veeleisend trainer met een sterke persoonlijkheid die respect afdwingt.

Pablo Aimar kende ook aanpassingsproblemen toen hij van Argentinië naar Spanje verkaste.

Dat klopt, en vandaag is hij met Valencia kampioen van Spanje. Die titel heeft me veel plezier bezorgd, ik ben blij voor hem. Bij River Plate waren we erg bevriend, we trokken voortdurend met elkaar op. Tijdens zijn eerste seizoen in Spanje maakte hij dezelfde problemen mee als ik vorig jaar : hij speelde weinig, de trainer rekende niet echt op hem. Maar ik ben er altijd van overtuigd gebleven dat hij zich vroeg of laat zou doorzetten.

Barcelona heeft nog een andere landgenoot van jou aangekocht : Juan Roman Riquelme.

Een geweldig voetballer, daarover bestaat niet de minste twijfel. Alleen moeten we nog de geschikte rol voor hem vinden.

In welke rol wil je zelf liefst uitgespeeld worden : als spits, offensieve middenvelder, op de flank ?

Dat hangt af van de tactiek van de tegenstander. En ook van de elf spelers die voor Barcelona op het veld staan. Vorig jaar werd het basisteam vaak gewijzigd. Soms speelde ik samen met Kluivert en Rivaldo. Bij andere gelegenheden liep Overmars op de flank. Het komt er in dergelijke omstandigheden gewoon op aan om ruimte voor elkaar de scheppen en elkaar niet voor de voeten te lopen.

Met wie trek je bij Barcelona het meest op ?

Met Xavi. We konden van bij het begin goed met elkaar opschieten. Op afzondering delen we dezelfde kamer. En ook buiten het voetbal doen we veel dingen samen : op restaurant gaan of een filmpje meepikken.

Waarom was Real Madrid vorig seizoen beter dan Barcelona ?

Ze waren vooral regelmatiger. Real pakt competitiewedstrijden op precies dezelfde manier aan als duels in de Champions League. Dat is natuurlijk de goede benadering om constant scherp te blijven. Het heeft Real Madrid de meest prestigieuze trofee, de Champions League, opgeleverd. Barcelona daarentegen moest relatief vlug een kruis over het kampioenschap maken en zich louter concentreren op zijn Europese opdrachten.

Barcelona kocht je om te repliceren op de komst van Zidane bij Real Madrid. Heb je geleden onder de vergelijking ?

Vergelijkingen maken is nooit goed. Ik hou er niet van dat ze me vergelijken met een ander voetballer, maar voor supporters en journalisten is het blijkbaar onvermijdelijk. Voetballers moeten daar maar mee leren leven.

Met je gestalte (1 meter 68) en gewicht (60 kilogram) is het bijna een mirakel dat je in de Spaanse competitie speelt.

Misschien. Ik probeer zoveel mogelijk duels te ontwijken. Als je je fysiek niet kan doen gelden, moet je maar proberen het verschil te maken op basis van finesse.

Maradona, Ortega, Aimar : jullie zijn allemaal hetzelfde genre voetballer.

In Argentinië spelen we graag met de bal, we zijn allemaal verliefd op de bal. Al op jonge leeftijd leren ze ons met de bal te jongleren. Daarom hebben de meeste Argentijnse voetballers balvaardigheid gemeen.

Wat is dan het verschil met het Spaanse voetbal ?

De snelheid. Hier lijken ze wel met honderd kilometer per uur te voetballen. Alles moet snel gebeuren. Hier nemen voetballers de tijd niet om de bal te strelen. Die bal moet zo vlug mogelijk naar een ploegmaat. En als je zo niet handelt, lijd je balverlies.

Maradona zegt dat hij kippenvel krijgt wanneer hij jou ziet voetballen.

Dat is een fameus compliment.

door Inma Pedemonte

‘Cruijff, Maradona, Romario, Ronaldo : die spelers hebben mij dromen gegeven.’