Nooit eerder speelde KV Oostende drie seizoenen na elkaar in de hoogste afdeling, straks wel. Verzadiging? Geen sprake van. Ctrl+Alt+Delete. De ambities van KV Oostende 2.0.

Het was een symbolisch beeld, die eerste dag van de voorbereiding in sportpark De Schorre. Er waren meer supporters en fotografen dan andere jaren, dat ook, maar net naast het oefenveld stonden een oude wasmachine en droogkast in de aanbieding. ‘Te Koop!’ Afscheid nemen van trouwe partners in gemoedelijkheid. Want, zo hadden Erik en Mia, het conciërgekoppel, al opgemerkt: “Er is veel veranderd.”

Dat bleek toen Yves Vanderhaeghe met enkele journalisten kort op het nieuwe seizoen vooruitblikte. Hij sprak over zijn bewogen vertrek bij KV Kortrijk, een soap waarin hij de hoofdrol had gespeeld, was enthousiast dat de voorbereiding eindelijk was begonnen, en veerde plotseling recht: “Jongens, jullie mogen beginnen te eten. Vous pouvez commencer à manger.” De voorbeeldige leerlingen schoven hun stoel stilletjes achteruit, stonden op en struinden naar het buffet, klaargemaakt in het Albertpark en dagelijks op het oefencomplex afgeleverd.

Het aantal trainingen werd in de aanloop naar het seizoen gevoelig opgedreven, elke dag verplicht ontbijt en middagmaal op de club, er was een nieuwe en langere boetelijst. Wie een flesje laat slingeren, moet vijf euro dokken… Goede afspraken maken, spelers controle en structuur geven. Want, vond de T1: “Deze groep moet beter kunnen dan een tiende plaats.”

Afrikaanse internationals (Andile Jali, Didier Ovono, Knowledge Musona en nieuwkomer Gohi Bi Cyriac), een Franse middenvelder die vijf jaar geleden voor een miljoen euro door SV Zulte Waregem aan Standard werd verkocht (Franck Berrier), een lichtvoetige Braziliaan die ooit voor Anderlecht voetbalde (Fernando Canesin)… Neen, anoniem in de rechterkolom meedraaien is niet genoeg. “Goed aan het seizoen begonnen, maar daarna spectaculair teruggevallen. Die mindere periodes gaan we er proberen uit te krijgen. Meer regelmaat brengen.”

De spelers hadden een programma meegekregen, maar na negen trainingen in de eerste week en een oefenwedstrijd in Oudenburg (0-4) zat de trainer met een dubbel gevoel. “Ik dacht dat er een paar tegendraadse jongens bij zaten, maar op de inzet is niets aan te merken. Alleen: wat de fysieke parameters betreft, ben ik niet van iedereen even tevreden. Uit testen is gebleken dat sommigen veel beter kunnen. Profvoetballers moeten topfit zijn en hun moteur volledig benutten, waardoor ze comfortabeler zullen voetballen.” Zoals de T1 in zijn spelerscarrière. “Ik deed in het tussenseizoen veel meer dan moest. Elke dag sporten, soms zelfs twee keer per dag. Dat is nog altijd mijn leven.” En, waarschuwde hij nu al: “Volgend jaar zullen ze aan de voorbereiding verder moeten staan.”

Nieuwe dynamiek

Tien dagen na de eerste training verzamelt de spelersgroep in Zwevezele. Het terrein van de plaatselijke tweedeprovincialer, die vorig seizoen autoritair naar de titel stoomde, ligt er piekfijn bij. Marc Coucke gaat gewillig op de foto met Paul Degroote. De sterke man van KSK Voorwaarts Zwevezele is zaakvoerder van Degroote Trucks & Trailers, sponsor van bokswereldkampioene Delfine Persoon én een persoonlijke vriend van Coucke, die ook vandaag weer druk wordt omringd. Hij praat met enkele locals, stapt lachend de kantine binnen en zet met plezier zijn handtekening in een boekje van een jonge fan. “Ja, meisje, het is weer Couckenbak…” Er wordt gelachen.

De spelers zijn al bezig aan de opwarming wanneer de Kroatische spits Ante Blazevic gehaast naar de kleedkamer loopt. Hopeloos verloren gereden, zo blijkt. Zwevezele is Zwevegem niet, een verschil van 40 kilometer… Een zeldzaam accident de parcours, want de T1 is gecharmeerd door de bereidheid, zowel op als naast het veld. “Je merkt een enorme dynamiek. Volgend seizoen een nieuwe tribune, een voorzitter die zijn schouders onder de club zet, Luc Devroe die nog versterking wil binnenhalen, de commerciële ploeg van Patrick Orlans die op volle toeren draait…”

Vanderhaeghe vraagt, anderen draaien. “Als ik iets wil veranderen, dan wordt er onmiddellijk actie ondernomen en is er soms de dag erna al een oplossing. Dat gaat dikwijls over details, maar toch.” Een voorbeeld: “Op sommige oefenvelden lagen de hoeken er heel droog bij omdat de sproeikabel te kort was. Tijdens een vergadering met de mensen van de stad Oostende hoorden we dat er een langere kabel beschikbaar was, maar niet werd gebruikt.” Opgelost.

Dat verliep in Kortrijk, “waar je soms vijftien keer hetzelfde moest vragen”, toch stroever. “De catering is goed, de kleedkamers zijn ruimer, er is een vogelpikbord en een tafelvoetbal, straks hebben we in het spelershome ook Telenet en internet. Kleine dingetjes, ja, maar ook belangrijk. Naast de parking op De Schorre, bijvoorbeeld, ligt een grasveld dat door niemand wordt gebruikt. Waarom zouden we daar geen kleine veldjes aanleggen om tennisvoetbal te spelen? Daar kunnen zelfs jeugdspelertjes hun techniek bijschaven. We willen ook graag een grotere revalidatieruimte, meer plaats om kledij te stockeren…” Meedenken aan het Groter Geheel. Maar, beseft de T1: “Wat in het weekend op het veld gebeurt, blijft het belangrijkste.”

De linkerkolom

Twee seizoenen geleden debuteerde KV Oostende met een budget van 4,3 miljoen in eerste klasse, vorig jaar werd dat naar 8,5 miljoen opgetrokken, dit seizoen mikte de club op een stijging naar 10 miljoen euro. “Daar zitten we nu al over”, zegt sportief directeur LucDevroe. “We komen in de buurt van 11 miljoen.” Met dank ook aan Willems veranda’s, in het verleden een van de commerciële partners en de volgende drie seizoenen hoofdsponsor van de club. “KV Oostende heeft zeker nog groeipotentieel en we onderschrijven volledig de visie en professionele aanpak van het management”, klinkt het bij gedelegeerd bestuurder Luc Willems.

Dus worden de ambities bijgestuurd. “Nooit in de problemen komen”, klonk het vorig seizoen. “Een plaats in de linkerkolom”, is het nieuwe doel. Te bescheiden voor een club die Cyriac bij Anderlecht losweekte, praatte met Igor de Camargo en interesse had voor David Rozehnal? Dure vogels, die flirten met een jaarsalaris dat rond het miljoen euro ligt. Moet de lat niet nóg hoger? Play-off 1? Luc Devroe: “Daar wil Racing Genk dit seizoen, net als KV Mechelen, Lokeren en Zulte Waregem, ook bij zijn.”

Dus: top acht. Ook voldoende voor Yves Vanderhaeghe, die vorig seizoen met KV Kortrijk play-off 1 speelde, aan de kust meer zal verdienen én zijn volledige technische staf (Patrick Deman, Adnan Custovic en Gino Caen) naar Oostende mocht meebrengen? “Natuurlijk zijn we ambitieus. Ik ben niet naar Oostende gekomen om van het mooie weer te genieten, plezier te maken en te wachten tot mijn geld op het einde van de maand wordt gestort, zonder daarom over play-off 1 te willen spreken. Niet zo vanzelfsprekend, ik zal tijd nodig hebben om de spelers te ontleden – technische skills en fysieke capaciteiten – én mijn accenten te leggen.”

Want, stelde hij vast: “De voorlopige kern is een beetje onevenwichtig. Veel aanvallers en middenvelders, te weinig verdedigers.” Overleggen en handelen. Twee dagen erna haalde Luc Devroe met Fabien Antunes, een 23-jarige Fransman die vorig seizoen bij Virton tot verdienstelijkste speler werd verkozen, een concurrent voor Jordan Lukaku naar de kust. De T1 wilde er ook nog graag een centrale verdediger bij. “Een zekerheidje.” Genre Benoît Poulain, met wie hij vorig jaar in het Guldensporenstadion had samengewerkt. “Een echte winnaar, goede voetballer, kent het systeem, modelprof. Een zegen voor elke trainer.” Maar: “Financieel onbereikbaar.” De middelen zijn dan toch niet onbegrensd aan de kust… “Als het maar een goeien is.”

Een nieuwe piste. David Rozehnal, gevoetbald bij onder andere Club Brugge, Paris Saint-Germain, Newcastle United, Lazio Roma, Hamburger SV en (vijf jaar) Lille OSC. Een goeien? Dat zal nog moeten blijken. De voorbije twee seizoenen de helft van de wedstrijden gespeeld, begin juli 35 jaar geworden…

In afwachting van de komst van een diepe spits – type IvanSantini of Igor De Camargo – blijft het behelpen. Spelers op verschillende posities uitproberen en op die manier hun kwaliteiten nog beter proberen in te schatten. Leerrijk, vond Vanderhaeghe, tegelijk soms ontnuchterend. “Sommige jongens staan tactisch verder dan andere. Daarom spelen we veel wedstrijdjes elf tegen elf, zodat de spelers bij wie het blijkbaar iets langer duurt om onze manier van voetballen te begrijpen, wedstrijdsituaties leren te herkennen en daardoor sneller de juiste beslissingen kunnen nemen. Wanneer diep gaan, wanneer in de bal komen? In de eerste weken zag ik geregeld twee spelers naar dezelfde bal gaan, waardoor je uiteindelijk met tien speelt. Zulke zaken moeten eruit.”

Hij moest geregeld de trainingen stil leggen (“meer dan vorig jaar in Kortrijk”), aanwijzingen geven, altijd maar weer herhalen. “Mocht dat niet nodig zijn, dan hebben ze hier geen coach nodig”, lacht hij. “Het is altijd herbeginnen, maar ik voel een enorme drive bij de spelers. Dankzij Frederik Vanderbiest speelt KVO nu in eerste klasse, nu is het aan mij om er nog iets beters van te maken. Maar ik heb geduld. Het is zoals met schoolkinderen in een klasje, die je ook iets probeert bij te leren.”

Aan de ribben

Ook kinesist Geert Leys, in het tussenseizoen na 32 jaar bij Cercle Brugge aan de deur gezet, en Chris Goossens zijn inmiddels in Zwevezele gearriveerd. De dokter informeert hoe het met de gezondheid van Vanderhaeghe is gesteld. “Mijn stem… Nog steeds wat hees. De voorbije dagen wellicht te veel gebruld.” Spelers die al twee seizoenen een vaste waarde zijn uit hun comfortzone halen. “Ze moeten zichzelf opnieuw in vraag stellen en pijn willen doen.”

De voorbereiding is pittig, beseft ook Vanderhaeghe. “De spelers zijn meer en langer op de club dan vorig seizoen, maar je kunt ook nuttige dingen doen die fysiek minder zwaar zijn. Technische spelletjes, coördinatieoefeningen, groepsgevoel creëren. We brengen veel afwisseling, zodat voetballen geen sleur wordt.”

Maar voorlopig ligt de nadruk op arbeid. Vorige week in Hoenderloo de derde zware week op rij, terwijl ook de vierde trainingsweek “nog efkes aan de ribben zal hangen”, vanaf dan gaat het richting openingswedstrijd. “Misschien moet ik sneller naar een typeploeg evolueren en kiezen voor jongens die het sneller oppikken en nu al in vorm zijn, want de individuele verschillen zijn groot.”

Verslapping wordt niet getolereerd. Spelers die nog interlandverplichtingen hadden – onder wie Jali met Zuid-Afrika – en later bij de groep aansloten, keken verbaasd op. “Jali was geschrokken, ja. Dezelfde arbeid als de anderen. Niet toekomen, alleen maar een beetje mogen voetballen en straks weer zijn positie innemen. De vakantie is voorbij.”

DOOR CHRIS TETAERT – FOTO’S BELGAIMAGE / KRISTOF VAN ACCOM

“Ik dacht dat er een paar tegendraadse jongens bij zaten, maar op de inzet is niets aan te merken.” Yves Vanderhaeghe

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content