KV Kortrijk staat momenteel zowaar tweede. Voor zijn ex-trainer Hein Vanhaezebrouck is het allesbehalve een verrassing dat KVK zich steeds nadrukkelijker manifesteert als een ernstige kandidaat voor play-off 1. Vorige week analyseerde de coach van AA Gent in Het Laatste Nieuws zijn vorige ploeg. Hij liet in Kortrijk geen puinhoop achter, zo stelde hij, zijn assistent Yves Vanderhaeghe was de meest geschikte man om hem op te volgen omdat hij zijn werkwijze kent en kan voortborduren op wat hij er neerzette. De voorbereiding was dezelfde, de spelwijze evenzo. Met Adam Marusic en Benoît Poulain werden er op Heins advies twee spelers met een meerwaarde bijgehaald en de groep werd ook in de breedte versterkt. Zijn opvolger legt ook wel eigen accenten, speelt soms iets defensiever, máár – zo besloot Vanhaezebrouck – daarmee wou hij zeker niets afdoen aan de verdiensten van Vanderhaeghe, die een goeie band onderhoudt met zijn spelers en erin slaagde om na een moeilijke start alles rustig te houden.

Het was vorige week in het Guldensporenstadion een veelbesproken artikel en de teneur was toch dat Vanhaezebrouck de prestaties van KV Kortrijk iets te vanzelfsprekend voorstelde en de indruk gaf zijn eigen aandeel een tikje te groot te achten. Tenslotte telt KVK nu na 18 wedstrijden al evenveel overwinningen als vorig seizoen na 30 matchen en is met Mustapha Oussalah toch ook een belangrijke pion vertrokken. Vanderhaeghe moest het op de backposities al vaak doen met Baptiste Ulens, door Vanhaezebrouck afgeschreven, en met Landry Mulemo en Alassane També, mannen die Vanhaezebrouck uit de A-kern zette. Ook uitblinker Teddy Chevalier mocht van Vanhaezebrouck maar weinig meedoen en zelfs Robert Klaasen stond nu al vaker in de ploeg dan vorig seizoen. Bovendien was Stijn De Smet maandenlang out, waren Poulain en Brecht Capon wekenlang onbeschikbaar en waren ook Thomas Matton, Nebojsa Pavlovic, Maxime Chanot, Marusic, Santini en Chevalier meer dan eens onbruikbaar wegens blessures en/of schorsingen. Zo vanzelfsprekend zijn die tien zeges van KVK dus niet.

Tactisch is Vanderhaeghe minder dominant dan Vanhaezebrouck, op het bord en op het oefenveld, wat trouwens voor veel coaches geldt. Het is vooral zijn menselijke, empathische aanpak die wordt geprezen. Het belang dat hij hecht aan kameraadschap en teamspirit, de manier waarop hij een groep probeert te smeden waarin iedereen zich goed voelt en met inzet van al zijn mogelijkheden voor elkaar knokt. De verdiensten voor het huidige succes van KV Kortrijk legt hij vooral bij zijn spelersgroep, die hij de best uitgebalanceerde ooit noemde. Het neemt niet weg dat hij een compliment voor zijn werk wel weet te appreciëren. Het mooiste kreeg hij van Peter Maes: die zei na de felbevochten wedstrijd dat Vanderhaeghe KVK een extra dimensie bezorgt. Het compliment was oprecht bedoeld en het werd hem door velen gegund.?

DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE

Zo vanzelfsprekend zijn die tien zeges van KVK niet.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content