Zo, zo. De bom is dan toch gebarsten bij FCV Dender. Eén dag nadat de deelname aan de eindronde vaststond, barstte de bubbel van onvrede. Een zoveelste conflict tussen trainer en staf noopte voorzitter Patrick De Doncker tot een pijnlijke ingreep. Jan Boskamp, de man die ei zo na voor een tweede mirakel had gezorgd en Dender in eerste klasse had gehouden, zou dat team niet langer coachen in de eindronde. Daarvoor was te veel gebeurd.
Boskamp had op het einde ruzie met Jan en alleman. Met zijn assistent, dat was bekend. En de manager, een naamgenoot, ook dat wist iedereen, de Nederlander had het voldoende in de media gegooid. Maar ook met de kinesisten, de dokter, de keeperstrainer, al nuanceerde de Rotterdammer vrijdag dat laatste. “De kinesisten hebben me net nog gebeld. En de dokter. Ach, dat willen ze je doen geloven om hun gelijk te halen. Dat van de keeperstrainer klopt wel.” Wat had die misdaan? Boskamp: “Hij was bevriend met de Asselmans. Dat volstaat.”
Zo erg was het dus.
Onhoudbaar. Het leek de clubbestuurders wel alsof Boskamp de laatste weken, schrijf maar maanden, het conflict zocht en absoluut ontslagen wílde worden. Quasi alleman vond het de laatste weken moeilijk werken. Dokter, kine, spelers, assistent. Zelfs de voorzitter. Of zoals Rik Beeckman, gewezen voorzitter en de laatste maanden weer wat meer op het eerste front binnen de club, het zaterdag stelde: “Als je Jan ziet op tv, dan begint hij na tien seconden te lachen. Hier heeft hij drie maanden rondgelopen zonder één keer te lachen. Niemand die snapte waarom.”
Ook de voorzitter op het einde niet. Een man die voortdurend moest lijmen, maar zelf ook niet werd gespaard. Eén voorbeeld maar uit een lange reeks. In de laatste week van de reguliere competitie streken vier testers neer op Dender, met het oog op volgend seizoen. Overigens had de voorzitter vorige week al wat afspraken met potentiële versterkingen, die hij allemaal moest afzeggen, toen de eindronde een feit was. Twee van die testers leken op het eerste gezicht een versterking, van twee andere was Boskamp veel minder overtuigd. “Kun je niks mee doen, zelfs niet in tweede klasse.” Dat was op donderdag, twee dagen voor de slotwedstrijd van de competitie. Waarna de voorzitter naar huis ging.
Daags voor de match tegen Charleroi, op vrijdag, speelden de beloften en Boskamp, ondanks alle problemen toch nog bezig met volgend seizoen, wilde daarin de potentiële versterkingen nog een keer aan het werk zien. Dat kan: volgens de bondsreglementen mag je testers opstellen. Alleen moet je vanaf de derde een boete betalen. 500 euro per speler. De voorzitter dacht na. Twee testers oké, maar 1000 euro boete voor de bevestiging dat de twee anderen niet meekunnen … Dat geld kun je beter aan iets anders besteden. Vertrouwend op de expertise van zijn coach dacht de voorzitter: laten we dat maar schrappen. Dus liet hij Boskamp donderdagavond laat nog weten: laat die twee maar langs de kant. Vrijdagmiddag herhaalde hij nogmaals dat verzoek. Waarop ze toch speelden.
Het is maar één van de voorbeelden. Toen het daags na de nederlaag tegen Charleroi nogmaals tot een conflict kwam, leek dat geen goeie basis om aan een eindronde te beginnen. En zo kwam het in de nacht van maandag op dinsdag tot een breuk.
Om Patrick Asselman, de trainer, bij te staan, werd Roland van den Bosch, vorig seizoen nog technisch directeur, teruggehaald. Van den Bosch stapte even in de scouting van Anderlecht, maar werd daarna gedetacheerd naar Union. Hij treedt op als tweede trainer en klankbord. Ook hij komt uit een woelige periode, want bij Union eindigde het seizoen in de grootste chaos.
peter t’kint
