Belgisch kampioen Tom Steels wil na twee magere seizoenen opnieuw zijn niveau van weleer halen. ‘ik ga me bij Landbouwkrediet in alle rust kunnen voorbereiden. Dat gaat een verschil uitmaken.’

“Klierkoorts, je weet nooit wanneer je ervan af bent. Dat is de miserie”. Na de Belgische titel die hij vorig jaar, al voor de derde keer, veroverde in Maldegem, trok Tom Steels nochtans met een gerust gemoed naar de Tour. “Catalonië was heel goed geweest en het Belgisch kampioenschap ook. Dan verwacht je niet dat je zo’n terugval gaat meemaken. De dagen na het kampioenschap voelde ik me ook sterk, kon ik stevig doortrainen. Maar dan in één keer was het licht uit.”

Die enkele dagen dat hij in de Ronde van Frankrijk meereed, werden een ware martelgang voor Steels. Wat volgde was al niet veel beter en na zeven jaar bij de sterkste ploeg ter wereld nam hij enigszins in mineur afscheid bij Mapei. “De laatste paar maanden kom je terecht in een ploeg die stopt, en dat is nooit echt aangenaam. Het was een beetje ieder voor zich. Iedereen leeft wat in onzekerheid en dan vallen er beslissingen die in normale omstandigheden nooit zouden genomen worden.” Zoals Steels niet-deelname aan Parijs-Tours, bijvoorbeeld. “Dan voel je je toch wel benadeeld, ja. Je zat juist voor het WK en zou nog een keer goed kunnen testen.”

Het werd hem niet gegund. Vormde dat gebrek aan wedstrijdritme een van de redenen waarom hij in Zolder tekortkwam ? “Het zou misschien wel gescheeld hebben, maar op het WK was er sowieso weinig te doen aan de Italianen. Ze vormden een heel sterk en matuur blok. De homogeniteit stond er. De grote kunst van Ballerini bestond erin alle moeilijke jongens eruit te laten en alles op Cipollini te zetten. Michele Bartoli niet meenemen : je moet het toch maar doen in Italië.”

Steels besefte onmiddellijk na de wedstrijd dat Zolder voor hem een gemiste kans was. Toch kijkt hij eerder tevreden terug op het WK, omdat hij er in de finale toch nog bij zat. “Van de wedstrijd op zich ben ik tevreden en ik ben ook heel blij dat ik het heb meegemaakt. Een WK in eigen land is toch altijd iets speciaals, van mij mogen ze er nog een paar organiseren. Anderzijds is het wel spijtig dat het vorig seizoen was en niet een paar jaar eerder, of dit jaar of volgend. Ik zat fysiek niet aan mijn top en om te wedijveren met die mannen daar moest je zonder meer super zijn.”

Nadat Mapei bekendmaakte te stoppen duurde het behoorlijk lang vooraleer Steels een nieuwe ploeg vond. “Een periode van onzekerheid”, geeft de Waaslander toe. “Want veel keuze had ik niet.” Hij rekende erop opnieuw onderdak te vinden bij Patrick Lefevere en diens nieuwe Quick Step-Davitamon-formatie. “De belofte werd gedaan van Quick Step uit dat ik daar terecht zou kunnen, maar als je dan op den duur niets meer hoort weet je wel hoe de vork aan de steel zit. Maar ik begrijp hun standpunt wel, ik heb dus zeker geen rancune ten opzichte van die mensen.”

Ook niet ten opzichte van Patrick Lefevere, die naar eigen zeggen op een telefoontje van Steels zat te wachten. “Als je als renner in een ploeg geliefd bent, bellen ze zelf wel een keer. Zo zie ik dat tenminste. Het grootste probleem vormde dat er bij veel ploegen twijfel ontstond over mijn mogelijkheden. Enerzijds kan ik dat ook wel begrijpen, omdat het tenslotte twee jaar geleden was dat ik nog op mijn topniveau gepresteerd had. Anderzijds heb je ook je eigen gevoel dat je stilaan terug aan het komen bent.”

Het enige concrete aanbod kwam van Landbouwkrediet-Colnago-Sacla, een ploeg met een heel andere filosofie dan de grote budgetteams. “De jongeren krijgen veel kansen om zich te bewijzen en het programma dat we afwerken is in verhouding met de renners waarover we beschikken : geen overladen programma en niet telkens zware periodes na elkaar. Daar werd terdege naar gekeken. Gérard Bulens heeft dan ook een heel goede naam in het peloton.”

Ploegmanager Bulens verklaarde al in de kranten dat “Tom de stress van de grote ploegen beu was.” “Je moet altijd presteren naargelang je contract”, zegt Steels. “En als dat niet lukt, leg je je ten eerste zelf extra druk op. Na verloop van tijd komt er druk vanuit de ploeg en dan kom je in een situatie terecht dat het heel moeilijk is om je te concentreren en er voluit tegenaan te gaan. Komt er dan wat tegenkanting van de ploeg omwille van allerlei onbenulligheden, dan begint dat echt aan je gemoed te vreten.”

De stress is bij Landbouwkrediet minder, maar niet onbestaande. “Je wilt terugkomen op je oude niveau. In bepaalde wedstrijden zal ik dus nog wel met de nodige druk aan de start staan. Uiteindelijk wil ik presteren, of ik nu in een grote of een kleinere ploeg zit. Maar ik ga veel meer rust hebben naast de wedstrijden, ik ga me in alle rust kunnen voorbereiden. Dat gaat wel een verschil uitmaken.”

Steels laat enkel maar positieve geluiden weerklinken als hij het over zijn nieuw ploeg heeft. Hij vreest ook niet minder omringd te zijn in de laatste kilometers. “De enige die we echt gaan missen, is Zanini. Anderzijds heeft Ludovic Capelle in dienst van Kirsipuu ook al bewezen dat werk uitstekend aan te kunnen. Er is bovendien de ervaring van Dierckxsens en Verstrepen. Wesley Van Speybroeck heeft dan weer snelle benen; ik bedoel maar : binnen de ploeg zijn er verscheidene renners die hun mannetje kunnen staan in dat werk.”

Toch tekende hij bewust maar voor één seizoen. “Ik wil opnieuw een goed seizoen rijden. Dat is mijn eerste zorg. Lukt dat dan kan ik in alle vrijheid kiezen waar ik mijn carrière verderzet.”

Over zijn doelstellingen voor het nieuwe wielerseizoen laat hij zich voorzichtig uit. “In de eerste plaats wil ik weer kunnen meekoersen. ( na wat aandringen) In bepaalde semi-klassiekers die me liggen, moet er meer inzitten, ja : weer een hoofdrol spelen. Het geloof is er wel dat het moet lukken. Op training merkte ik deze winter toch dat ik langere periodes diep kan gaan. Dat sterkt mijn vertrouwen. Ik denk dat het leed geleden is.”

Hoog van de toren blazen doet hij niet, maar als Milaan-Sanremo valt, lichten de ogen van Steels toch even op. “Laten we hopen dat we daar aan de start mogen komen. De voorbije jaren werd ik geselecteerd voor die wedstrijd op momenten dat ik de goede vorm niet te pakken had, en werd ik al thuis gelaten als ik er wél echt klaar voor was. In het rijtje Zabel, Cipollini zou een goede Steels niet misstaan.”

Negen ritten won hij al in de Tour, maar de kans dat Landbouwkrediet erbij zal zijn voor de Centenaire is eerder klein. Een kleine ramp voor Steels, want de massasprinten in de Ronde van Frankrijk zijn toch zowat het WK voor de spurter ? “Dat is natuurlijk wel jammer. Maar nu Cipollini er als wereldkampioen zal bijzijn in de Ronde van Italië geeft het toch ook een meerwaarde als je daar iets kan presteren. De Tour blijft de Tour – als sprinter kan je er je seizoen maken – maar er zal ongetwijfeld ook de nodige aandacht gaan naar de massasprinten in de Giro met Cipollini én met Tom Steels.”

door Roel Van den broeck

‘In bepaalde semi-klassiekers wil ik weer een hoofdrol spelen.’