Hij werd bewierookt als ‘grootste talent van Egypte’, maar hij kwam ook in een kleine mediastorm terecht. Wie is de nieuwe Egyptenaar van paars-wit nu echt?

Van de grillige Maged Samy op het Lisp, via de spookverschijning van Emad Meteb op Sclessin, tot Mahmoud Shikabala die uiteindelijk nooit in het Astridpark verscheen: de Egyptenaren waren doorgaans het onderwerp van gesprek naast de velden van de Jupiler League. Mahmoud Hassan – Trezeguet voor de vrienden – ging buiten zijn wil om dezelfde kant op. Door een bewerkte foto kwam het jonge talent meteen in de schijnwerpers te staan, terwijl men hem net wilde laten groeien in de relatieve luwte van Neerpede.

Het liefst had men in Anderlecht gezien dat Mahmoud Hassan dezelfde weg zou afleggen als Andy Najar: de Hondurees arriveerde geruisloos, bijna door de achterdeur, ontwikkelde zich in de schaduw en baande zich vervolgens een weg naar de basiself van Sporting. Het gedroomde parcours voor Trezeguet, ongetwijfeld. Alleen trok de Egyptenaar zijn paarse shirt aan net op het moment dat Anderlecht en Mbark Boussoufa overhoop lagen, terwijl hij op de voormalige positie van de publiekslieveling speelt én dezelfde naam draagt als de onvergetelijke faraoAhmed Hassan. Dat was allemaal iets te opvallend om onopgemerkt te blijven. Alsof dat nog niet volstond, deed Ahmed Hassan er in Het Nieuwsblad nog een schepje bovenop: ‘Trezeguet is een spelbepalende speler zoals Boussoufa en ik. Mogelijk wordt hij nog beter dan ik ooit was. Door zijn techniek zal het publiek sowieso gek van hem zijn.’

EVENBEELD

Mahmoud Hassan, het troetelkind van heel Egypte, oefende zijn eerste dribbels en maakte zijn eerste doelpunten op de voetbalschool van Al-Ahly. Dat is niet alleen de grootste club van het land, maar ook een van de meest prestigieuze op het hele continent. Hassan is dus een product van het Real Madrid van Afrika. Hij had meer talent dan de anderen. Bij zijn eerste interview als speler van Anderlecht zei hij daarover: ‘Als kind speelde ik in de aanval, ik was de topschutter van de ploeg. Ik had hetzelfde kapsel als David Trezeguet en ook van gezicht leek ik wat op hem. Zo kwam ik aan mijn bijnaam.’

Maar de jaren gingen voorbij en de stortvloed aan doelpunten werd een motregentje. In 83 matchen voor Al-Ahly scoorde Trezeguet slechts zeven keer. Heel andere cijfers dan die van zijn Franse evenbeeld. ‘Hij kan doelpunten maken dankzij de voetbalkwaliteiten die hij heeft, maar een goalgetter is hij bijlange niet’, vertelde Juan Carlos Garrido, de ex-coach van Club Brugge die de Egyptenaar onder zijn hoede had bij Al-Ahly.

Het eerste optreden van Mahmoud Hassan in paars en wit lijkt de uitspraak van zijn Spaanse mentor te bevestigen. Hij speelde met de beloften van Anderlecht negentig minuten tegen Zulte Waregem, kwam daarin erg vaak aan de bal, maakte het zijn tegenstander behoorlijk lastig en stuurde Aaron Leya Iseka meermaals het straatje in, maar hij schoot zelf slechts één keer op doel. ‘Ook al is hij geen echte goaltjesdief, hij heeft genoeg talent om zijn acties af te ronden. En vooral: hij kan oplossingen aanreiken door zijn individuele acties’, legt Nader El Sayed uit, de voormalige doelman van Club Brugge die nu voetbalanalist voor tv is.

BOUSSOUFA OF NAJAR

De eerste indrukken schetsen het portret van een speler met een individuele actie, het profiel dus waar Besnik Hasi al maandenlang om vroeg. Nader El Sayed bevestigt dat: ‘Zijn spel is vooral gebaseerd op een goede dribbel, een uitstekende passing en het vermogen om op een kleine ruimte te voetballen.’ De ex-goalie van Club voegt eraan toe dat Trezeguet graag uitwijkt naar de flank, hoewel hij eerder doorbrak als centrumspeler. ‘In een 4-2-3-1 kan hij alle drie de posities achter de diepe spits innemen, zowel centraal als op de vleugels. In een 4-4-2 daarentegen rendeert hij beter op de flank.’

‘Het is een aanvallende middenvelder’, bevestigt Juan Carlos Garrido, die de beloftevolle tiener zelf opstelde op de flank of achter de spits, in de punt van een driehoek met verder nog Hossam Ghaly en Saleh Gomaa. Op die posities kon hij zijn voornaamste wapen benutten: een enorme beweeglijkheid, met en zonder de bal. ‘Zijn dynamiek is indrukwekkend, zijn fysieke mogelijkheden ook: hij kan sprintjes blijven trekken.’

Een nieuwe Andy Najar? Ja, zegt Garrido, en zelfs koelbloediger wanneer hij aan de bal is: ‘Hij is vooral sterk met de bal aan de voet. Hij heeft een goede basistechniek, waardoor hij zijn directe tegenstander kan uitschakelen en het spel kan opbouwen. Daar heeft hij trouwens veel aandacht voor: hij wil altijd deelnemen aan het spel, wil vaak de bal raken en schiet zijn ploegmaats vlot te hulp.’

KAMPIOEN VAN AFRIKA

‘Het is het type voetballer waar het publiek van Sporting van houdt’, zo vatte Herman Van Holsbeeck het beknopt samen toen hij de nieuwe nummer 27 van Anderlecht voorstelde. De fans van YouTubevoetballers zullen ongetwijfeld gecharmeerd zijn van de filmpjes van het doelpunt dat Trezeguet maakte tegen Engeland op het WK voor U20. Dat was in 2011 en Mahmoud Hassan legde dankzij die actie à la Arjen Robben (maar dan met rechts) zijn cv op de tafel van heel wat Europese clubs.

Ondanks de interesse van onder meer Celtic en Tottenham bleef Trezeguet bij Al-Ahly, om daar rustig te groeien. Op zijn achttiende debuteerde hij in de eerste ploeg tijdens een wedstrijd in de Afrikaanse Champions League. Zijn statistieken in die Champions League geven goed de gestage ontwikkeling van de wonderboy van Al-Ahly weer: enkele korte invalbeurten in de poulefase van 2012, wat speeltijd in de halve finales het jaar daarop en een handjevol basisplaatsen bij de volgende twee edities. Een maximum van 193 speelminuten per jaar, maar niettemin een substantiële Champions League-ervaring.

Een paar dagen voor hij 21 werd, besloot Trezeguet dan om de grote stap naar Europa te wagen. De bestemming had Feyenoord kunnen zijn of Nice, dat de Egyptenaar liet testen in 2013, maar werd uiteindelijk Anderlecht. Met de zware erfenis die de naam Hassan met zich meebrengt. Nochtans lijken beide spelers alleen hun nationaliteit en hun naam gemeen te hebben. Naar de commentaren te oordelen is Trezeguet meer een box-to-box dan een maestro die vanuit de middencirkel dirigeert. Mahmoud loopt in één match evenveel als Ahmed op een seizoen.

EEN JAAR OM TE LEREN

Mocht Anderlecht dromen van een afgewerkt product zoals Mbark Boussoufa, dan moet het zich realiseren dat Trezeguet eerder een gok is dan een volwaardig plan B nu de Marokkaan niet komt. ‘We gunnen hem de nodige tijd om zich aan te passen’, gaf Besnik Hasi al aan. De coach liet zijn nieuwkomer al deelnemen aan de opwarming tegen Charleroi en Monaco vooraleer hij plaatsnam op de tribune ‘om van de sfeer rond zulke wedstrijden te proeven’.

De eerste weken betaalt hij leergeld, dat lijkt onontbeerlijk voor Trezeguet. ‘Deze aanpassingsperiode is heel belangrijk voor hem. Het is een jonge speler die nog moet leren en die goed gecoacht moet worden. Men moet hem bijbrengen hoe het Europese voetbal in elkaar zit’, analyseert Nader El Sayed. En de gewezen Egyptische international gaat verder: ‘Bij Al-Ahly was hij nog geen vedette, eerder een jonge belofte die beschouwd werd als een potentiële topper in spe. In Europa is alles anders: de voetbalcultuur, de sfeer bij wedstrijden, de kwaliteit van de velden en het ritme van de matchen. Het is belangrijk dat ze weten dat ze dit seizoen niet te veel moeten verwachten van Trezeguet. Dit is voor hem een jaar om te leren en zich aan te passen.’

Die uitleg strookt helemaal met de deal die Sporting onderhandeld heeft: een leenbeurt van één jaar met optie tot aankoop. In dat jaar kan men rustig het talent van Mahmoud Hassan taxeren voor men hem eventueel voorgoed inlijft. Het lijkt een perfect plan. Wie beweerde ook alweer dat de scoutingcel van Anderlecht geen goed werk levert?

DOOR GUILLAUME GAUTIER – FOTO PHOTONEWS

‘Bij Al-Ahly was Trezeguet nog geen vedette, eerder een beloftevolle jongere.’ NADER EL SAYED

‘Trezeguet is een aanvallende middenvelder en hij is vooral sterk met de bal aan de voet.’ JUAN CARLOS GARRIDO