Vroeger wilden ze in Marseille bijna een monument voor Daniel Van Buyten oprichten. Nu mocht (moest ?) hij er ineens weg. Maar bij Manchester City heeft Big Dan het inmiddels bijzonder naar zijn zin.

Buurman van Kevin Keegan ? Hadden ze hem dat een paar weken geleden voorspeld, Daniel Van Buyten zou in een schaterlach zijn uitgebroken. Tot voor een paar weken zou het inderdaad op een kostelijke grap hebben geleken. Sinds zijn komst, in de zomer van 2001, was Big Dan bij Olympique Marseille uitgegroeid tot een gevestigde waarde. Een van de steunpilaren van de ploeg. Bij het begin van dit seizoen nog legde de club een aanbod van Newcastle United voor de Belg naast zich neer. De Engelsen boden acht miljoen euro voor Van Buyten. Marseille wilde er niet van weten. Olympique wenste Van Buyten te behouden, onder meer in het vooruitzicht van de Champions League. Want naar de Champions League keken ze bij Marseille enorm uit. Het was nog maar de tweede keer dat l’OM aan die competitie deelnam. De vorige keer, in 1993, hadden ze de Europese beker voor landskampioenen zowaar gewonnen – een mens denkt daarbij natuurlijk onwillekeurig aan Raymond Goethals.

Zes maanden en een reeks ontgoochelingen later – zowel in de Champions League als in de nationale competitie – bleek een vertrek van Daniel Van Buyten ineens wel bespreekbaar voor Marseille. Uiteindelijk werd hij voor vier maanden uitgeleend – maar met een optie tot aankoop – aan Manchester City.

“De eerste ambitie van het bestuur van Marseille was om me te verkopen”, weet Van Buyten. “Met het geld dat ze voor me konden vangen, zouden ze zich dan gevoelig kunnen versterken. Maar een dikke transfer realiseer je niet in een handomdraai, zeker niet in de huidige economische crisis. Daardoor verzoende Marseille zich tenslotte met een voorstel van Manchester City om me tot het einde van het seizoen te lenen, in ruil voor hun Franse speler David Sommeil, en met een huursom van een miljoen euro erbovenop. Het bestuur van Marseille beoordeelde dat als een goede deal. En ik persoonlijk ook. Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat het Engelse voetbal me enorm charmeert.”

Dat is waar. Maar men verwachtte je eerder bij Manchester United, jullie tegenstander van vorige zaterdag in de FA Cup.

Daniel Van Buyten : “Het klopt dat mijn naam al in verband met Manchester United werd gebracht. In het kader van de schorsing van Rio Ferdinand, bijvoorbeeld. Telkens braken de onderhandelingen af op het neen van Marseille – ook Juventus Turijn en Bayern München werden door Olympique wandelen gestuurd. Deze keer heeft Alex Ferguson zich niet gemanifesteerd, maar ik heb de hoop niet verloren dat ik hem alsnog van mijn mogelijkheden kan overtuigen. Nu ik in Engeland speel, lijken mijn kansen wat dat betreft te vergroten.

“Er zijn straks drie mogelijkheden. Ofwel licht Manchester City in juni de aankoopoptie die het op mij heeft. Ofwel doet een andere Britse of Europese club een inspanning om me te kopen – en waarom, bijvoorbeeld, niet Manchester United ? En een derde mogelijkheid bestaat erin dat ik gewoon naar Marseille terugkeer. Per slot van rekening heb ik daar nog altijd een contract dat loopt tot in 2007.”

Heeft Marseille je nu louter weg gedaan op basis van financiële overwegingen ? Of waren er ook sportieve problemen ?

“Ik heb me laten vertellen dat Robert Louis-Dreyfus, de hoofdaandeelhouder, een enorme scène heeft geschopt toen hij vernam dat ik zonder zijn medeweten aan Manchester City was verhuurd. Ook de trainer, Alain Perrin, vertelde me dat het bestuur volgens hem zeker niet de beste beslissing had genomen. Om maar te zeggen dat er over deze kwestie onenigheid binnen de club bestaat.

“Langs de andere kant is het natuurlijk waar dat je het huidige seizoen van Marseille niet kunt vergelijken met de vorige campagne. In 2002/03 konden we ons kwalificeren voor de Champions League en in de Franse competitie was ik goed voor acht goals. De eerste helft van dit seizoen verliep daarentegen in mineur, zowel voor het team als voor mij persoonlijk. In de Champions League – in een groep met Real Madrid en FC Porto – vlogen we er onverbiddelijk en zonder veel glans uit. In het Franse kampioenschap kan Marseille zich niet manifesteren als titelkandidaat. En zelf had ik slechts twee doelpunten op mijn actief – op hetzelfde tijdstip vorig seizoen had ik er al zeven. In vergelijking met vorig jaar valt die balans dus mager uit. Maar vorig seizoen spoorde de trainer me nog aan om mee voorin te komen. Dit seizoen gaf hij er de voorkeur aan dat ik achteraan de meubelen bleef bewaken – een gevolg van de komst van de aanvallers Didier Drogba en Mido. Ik heb me rigoureus aan die richtlijn gehouden.

“Persoonlijk heb ik niet de indruk dat ik dit seizoen minder sterk presteerde. Je kon alleen het niveau van mijn prestaties niet langer meer aflezen aan de doelschutterslijst.”

Waaraan schrijf je dat mindere seizoen van Marseille toe ?

“Volgens mij hebben ze niet de daden gesteld die stroken met de ambities van de club. De Franse competitie is een bijzonder zware. De laatste tien jaar kenden ze in Frankrijk acht verschillende kampioenen, dat zegt iets over hoe scherp de concurrentie daar is. Om je in Frankrijk aan de top te handhaven, is er maar één oplossing : je versterken tijdens het tussenseizoen. En zeker wanneer je weet dat je ook nog eens in de Champions League zult spelen, moet je een extra inspanning leveren. Ik denk dat Marseille daarin heeft gefaald. Met Drogba en Mido heeft de club twee schitterende aanvallers binnengehaald. Maar wat heb je aan een prima aanvalsduo als de mensen in de linies daarachter het laten afweten ? Het gevolg is dat je die twee spitsen niet efficiënt in stelling kan brengen. Olympique heeft zijn lesje ondertussen wel geleerd. In de recente transferperiode verzekerde het zich van de diensten van Laurent Battles van Bastia en van de Spanjaard Koke van Malaga. Maar of dat volstaan voor een kentering ? Ik heb zo mijn twijfels.”

Na achttien maanden werd trainer Alain Perrin op 14 januari ontslagen en vervangen door José Anigo. Die gooide meteen een steen in de kikkerpoel door te verklaren dat Marseille in tactisch opzicht een puinhoop was. Veertien dagen later werd jij aan Manchester City doorgespeeld. Bestaat er een verband tussen die verklaringen en jouw transfer ?

“Ik ben van die verklaringen van Anigo kotsmisselijk geworden. Ze slaan nergens op. Met uitzondering van Frank Leboeuf, die vorige zomer naar Qatar vertrok, bestond de verdediging van Marseille uit precies dezelfde spelers als het zo succesvolle seizoen daarvoor. Met dus Abdoulaye Meïte op rechts, Johnny Ecker op links, en ik in het centrum met Philippe Christanval die van Barcelona kwam ter vervanging van Leboeuf. Als er in de defensie van Marseille problemen zijn ontstaan die er vorig seizoen niet waren, moet je ze zoeken bij Christanval, want dat is de enige nieuwkomer in de verdediging. Trouwens, Christanval werd voor de wedstrijden in Montpellier en tegen Ajaccio naast de ploeg gezet en, toeval of niet, die twee matchen wonnen we wel. Ik zie niet goed in waarom Anigo de schuld naar mij moest doorschuiven. Al vond de nieuwe coach zeker gehoor bij een aantal mensen.”

Zoals bij voorzitter Christophe Bouchet, die je verwijt een te vriendelijke jongen te zijn en daardoor geen geschikte leidersfiguur.

“Er wordt over mij van alles en om het even wat gezegd. Bijvoorbeeld, dat ik niet meer dezelfde was sinds de Rode Duivels de kwalificatie voor het EK 2004 misten. Dat is om te lachen. Want, integendeel, die uitschakeling heeft er net voor gezorgd dat ik me nog meer en nog beter op Marseille kon concentreren. Omdat Olympique het enige uitstalraam was dat ik met het oog op een eventuele transfer nog over had. Ik geloof eerlijk gezegd niet dat mijn prestaties van de laatste weken te wensen overlieten. Ik geef graag toe dat de wisselwerking met Christanval niet zo gesmeerd loopt als met Leboeuf.

“De waarheid is dat ik mensen irriteerde door de stellingen die ik buiten het veld innam. Met mijn pleidooien voor mijn vriend Vedran Runje heb ik zeker bij bepaalde mensen kwaad bloed gezet. Ik kon het gewoon niet verdragen dat Runje met alle zonden van Israël werd overladen, om dan met al die kritische commentaren de weg vrij te maken voor een terugkeer van Fabien Barthez. Omdat ik mijn mening daarover niet onder stoelen en banken stak, zijn bepaalde mensen me als een spelbreker gaan beschouwen. Daar moet je de reden van mijn transfer naar Manchester City zoeken.”

Eerst was er Newcastle United, waar Philippe Albert nog heeft gespeeld. Nu is er Manchester City, waar Kevin Keegan trainer is – Keegan, de gewezen trainer van Albert bij Newcastle. Denk je dat Philippe Albert iets met je transfer te maken heeft ?

“Ik weet in ieder geval dat hij me warm heeft aanbevolen bij Newcastle United. En aangezien hij altijd het contact met Kevin Keegan heeft behouden, sluit ik de mogelijkheid niet uit dat Philippe opnieuw een goed woordje voor mij heeft gedaan. Ik ben hoe dan ook opgetogen dat ik met een charismatisch figuur als Keegan kan samenwerken. De populariteit van Keegan, dat tart elke verbeelding. Vorige week kreeg hij bij onze uitwedstrijd tegen Liverpool een staande ovatie van het publiek als dank voor wat hij als speler voor de club van Anfield heeft betekend. En ook de andere ex-spelers van Liverpool die nu bij Manchester City voetballen, kregen een warm applaus : David James, Robbie Fowler en Steve MacManaman. Van zoveel respect val ik bijna achterover. Dat kom je alleen maar in Engeland tegen, denk ik. In Frankrijk is zoiets alleszins ondenkbaar.”

Je komt van een Franse topclub terecht bij een Engelse club die tegen de degradatie strijdt. Is het verschil niet te groot ?

“Het is bizar, maar in de wedstrijden die ik tot dusver meespeelde, kreeg ik nooit de indruk dat er veel verschil bestond tussen Manchester City en onze tegenstanders. In enkele wedstrijden scheelde het telkens weinig of de dingen kantelden in ons voordeel. Ik geloof dan ook dat we uit die slechte periode en uit de rode zone zullen wegraken. Al ziet het programma er de eerste weken moeilijk uit met wedstrijden tegen Bolton, Chelsea, Manchester United en Arsenal. Het lijkt wel of ik voor de tweede keer in één seizoen de Champions League speel (lacht). Ik hoop alleen dat het nu beter afloopt.”

Bij Manchester City speel je in de verdediging samen met Sylvain Distin en achter Antoine Sibierski. Voorts loopt er ook nog Nicolas Anelka rond. Je zal wel blij zijn met zoveel Fransen in de ploeg.

“Het vergemakkelijkt alleszins mijn integratie, dat staat vast. Maar ik wil toch zo vlug mogelijk op eigen vleugels vliegen. Daarom leer ik Engels, ik heb me daarvoor tot een privé-leraar gewend. David Sommeil had me al gezegd dat hij de vergissing beging geen Engels te leren en dat hem dat zuur is opgebroken.

“Het Engelse voetbal is fantastisch. Na een handvol wedstrijden is het natuurlijk nog te vroeg om conclusies te trekken, maar ik heb toch al de indruk dat ik hier als voetballer tot mijn recht zal komen. Tegen Birmingham City maakte ik een paar tackles klaar die applaus kregen. Ook dat is zo typisch voor het Engelse voetbal. In Frankrijk heeft niemand aandacht, laat staan waardering, voor defensieve acties. De toeschouwers hebben er alleen maar oog voor aanvallende bewegingen. Dat ik dit seizoen minder scoorde dan vorig seizoen werd me bijgevolg zwaar aangerekend. Wie evenwel beweert dat mijn ster bij Marseille aan het verbleken was, wil ik wijzen op de cijfers die France Football publiceert. In het klassement van de gemiddelde cijfers scoort behalve Drogba geen enkele speler van Marseille beter dan ik. Ik was dus niet zo slecht bezig als velen wilden doen geloven. Anders was Manchester City me ook niet komen opzoeken.”

Wat verwacht je van de volgende maanden ?

“Ik wil de club bedanken, ook al omdat ze me in een droomflat – naast de flat van Keegan – heeft ondergebracht. De club bedanken kan ik het best met daden op het veld en met een bijdrage tot het behoud van Manchester City in de Premier League. En ik hoop dat ik mijn voetbalbagage de komende weken kan uitbreiden. Ik heb vier maanden de tijd om te bewijzen dat ik het Engelse voetbal aankan. Ik wil er alles aan doen om dat doel te bereiken.”

door Bruno Govers

‘De populariteit van Kevin Keegan tart elke verbeelding.’

‘In Engeland krijg je applaus voor een goede defensieve actie.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content