Twee seizoenen op rij zonder play-off 1, dat volstaat! Kan Sá Pinto slagen waar eerder Muslin, Ferrera en Jankovic faalden? Wat in ieder geval zo is – en het zou misschien raar zijn om iets anders te zeggen in het begin van het seizoen – is dat het klikt tussen de nieuwe coach en de groep. Sá Pinto heeft een 4-4-2 uitgetest in de voorbereiding, maar gezien de huidige staat van zijn ploeg neigt hij veeleer naar een 4-2-3-1. Afgezien van Cissé, die niet echt een basisspeler was, heeft nog geen enkele belangrijke speler de club verlaten. En er is zwaar geschut bijgekomen.
Verdediging
Gillet wist het eigenlijk al voor de komst van Ochoa: hij zou de nummer twee worden. Maar let op: de Mexicaan heeft dezelfde goede reflexen op de lijn als Gillet, maar bij het uitkomen is hij minder secuur. Voor de achterste linie liggen drie van de vier namen vast: Pocognoli (fysiek nog niet top) en het centrale duo Laifis – Scholz. Waarom Jankovic die twee uit elkaar gehaald heeft, is nog steeds niet duidelijk. Kosanovic moet hen in theorie het vuur aan de schenen leggen, maar lang zal dat niet meer duren, want er wordt voor hem een andere club gezocht. Of anders is er nog krachtpatser Luyindama. Op rechts wordt het een duel tussen Goreux en Fai. De eerste heeft het voordeel dat hij het huis kent en dat hij een onmiskenbare invloed in de kleedkamer heeft. Het voordeel van de tweede is dat hij enorm snel is. Daar staat tegenover dat hij met Kameroen deelnam aan de Confederations Cup en dus niet veel rust heeft gekend. Staat Goreux in de ploeg, dan is hij waarschijnlijk ook meteen kapitein.
Middenveld
We hebben vorig seizoen zijn rendement een beetje in twijfel getrokken (die niet overeenkwam met zijn aankoopprijs), maar nu staat hij er: Marin heeft echt iets. Iets van een Defour. Naast hem staat de Nigeriaan Agbo, aangeworven voor 2,5 miljoen euro, als schokdemper. Sá Pinto heeft het wel een beetje voor Bokadi, vanwege zijn recuperatievermogen, zijn pressing en zijn fysieke impact, maar hij is technisch beperkt. Links is Mpoku – fit sinds zijn komst – incontournable. Als er centraal een plaatsje vrij was, zou hij dat ook daar zijn. De kans bestaat dat hij de aanvoerder wordt, het is een van de argumenten die men hem gaf om terug te komen. Op rechts kreeg Dossevi in de voorbereiding de voorkeur op Edmilson Jr. De Franse Togolees heeft er een mislukt seizoen opzitten en kan revanche nemen, tenzij hij tegen eind augustus andere horizonten opzoekt. Een onoverkomelijk verlies zou dat niet zijn, want er staat veel volk te drummen voor de twee plaatsen op de flank. Naast Mpoku en Edmilson zijn er nog: Ndongala, Djenepo en zelfs Legear.
Aanval
Er wordt al maanden gesproken over het vertrek van Belfodil, maar hij is er nog altijd. En hij is ideaal in steun van Sá. Tussen Sá Pinto en Belfodil zit het ook snor, dus zou hij wel eens een paar maanden langer kunnen blijven. Gaat hij toch weg, dan lijkt het niet meer dan logisch dat Mpoku zijn plaats inneemt. En dan zou Edmilson Jr. de beste papieren hebben om op links te spelen. Helemaal voorin is Sá er ook nog altijd. Hij heeft niet echt het profiel van een speler die lang bij een club blijft, hij wordt de laatste tijd bijvoorbeeld geregeld gelinkt aan Marseille. Blijft hij, dan is hij een basisspeler met Mmaee als back-up. Er is Mmaee speeltijd beloofd omdat men geen zin heeft om met hem dezelfde fout te maken als met Dimata. Voor Emond en Raman ziet de toekomst er minder rooskleurig uit. Het ziet er niet naar uit dat ze over een maand nog op Sclessin zitten.
Conclusie
De oefenmatchen zijn veelbelovend. Dit Standard zet hoog pressing en ontwikkelt positief, agressief voetbal. En vooral: in tegenstelling tot de traditie van het huis staat het type-elftal er nu al. Er zijn alleen nog drie grote vraagtekens: Sá, Belfodil en Dossevi. Als ze niet vertrekken en hun topniveau halen, kunnen ze brokken maken.
THOMAS BRICMONT EN PIERRE DANVOYE
