Hoe zou Marc Wilmots zich voelen bij de carrousel van opinies die over hem worden geformuleerd? Zelden is een mening over een trainer zo razendsnel omgeslagen als die over de bondscoach. Geen ervaring, geen autoriteit, te weinig tactisch inzicht: tegen de achtergrond van weinig overtuigende passages bij Schalke 04 en STVV werd Wilmots hier en daar haast aan het kruis genageld. En was de verbijstering groot toen hij bondscoach werd.

Nu heeft Marc Wilmots een goddelijke status bereikt. De voetbalbond wappert met een nieuw contract, dat niet snel genoeg getekend kan worden, een oneindige reeks verhalen gaat in de aanloop naar het WK verschijnen over en rond de man die de Rode Duivels in de voetbalhemel bracht. Het zullen lofliederen worden over Marc Wilmots.

Het is altijd gevaarlijk als trainers te snel op een voetstuk worden geplaatst. Maar in deze tijden zijn de standpunten extreem en danst de sportwereld op de wilde golven van de emotie. Het is nog niet zo lang geleden dat AA Gent haast lyrisch werd over de kwaliteiten van Víctor Fernández, alsof een absolute kanjer uit de trainerswereld bij de Buffalo’s was gearriveerd. Toen de Spanjaard bijtekende, verkeerde de club net niet in extase.

Een paar maanden later werd vastgesteld dat Fernández niet hard genoeg trainde. De manier waarop de ploeg twee en een halve week geleden in de thuiswedstijd tegen RC Genk na niet eens een uur in elkaar stuikte, was schrijnend om te zien. Vreemd dat de club Fernández zo lang de hand boven het hoofd hield.

Welke superlatieven werden er vorig seizoen niet bovengehaald bij de komst van John van den Brom naar Anderlecht? De Nederlander legde wat andere accenten en heette al snel een vernieuwer te zijn die eindelijk weer voor champagnevoetbal zorgde. Hij gold bovendien als een uitstekende people manager die de jeugd volop kansen gaf. Zelfs manager Herman Van Holsbeeck, die doorgaans niet snel euforische taal in de mond neemt, sprak met zo veel vertedering over zijn trainer dat het wel een liefdesverklaring leek. De vraag was: kunnen we Van den Brom op het einde van het seizoen houden?

Wat is daar nu nog van overgebleven? Het hoofd van John van den Brom ligt onder de guillotine, maar de hakbijl is nog niet gevallen. Het slappe voetbal waarmee de kampioen vrijdag in Bergen uitpakte, blijft met het oog op de confrontaties tegen PSG en Standard zorgwekkend. Als een aantal spelers niet in vorm is, heeft Anderlecht niets om op terug te vallen. Er is geen systeem, geen organisatie. Van den Brom gaat voor een deel voort op zijn buikgevoel, is niet bang om spelers op de bank te zetten, maar hij krijgt de ploeg niet op de rails, hij vindt amper die tactische ingrepen die het wedstrijdbeeld kunnen doen kantelen.

John van den Brom is nu bezig aan een overlevingsgevecht. Nadat de Nederlander zich vorig seizoen in moeilijke momenten al eens emotioneel vergaloppeerde, stapt hij nu met een vreemde mengeling van flegma en kwetsbaarheid door het leven. Je vraagt je af bij wie hij met zijn twijfels te rade kan gaan. Intussen wordt hij achtervolgd door verhalen dat er weinig tactisch zou worden getraind en dat er onvoldoende aandacht is voor stilstaande fases. Veel essentiëler is de vraag waarom de zogenaamde sterkhouders het voortouw niet nemen. Zonder hen dreigt de jeugd te verzuipen.

Ook Michel Preud’homme moest zondag in Kortrijk ervaren dat sommige spelers het laten afweten. Er wacht hem nog een hoop werk bij Club Brugge. Ook de eerdere drie wedstrijden onder zijn regie waren alles behalve overtuigend. Gegarandeerd komen er in januari nieuwe spelers bij en wordt het nog maar eens herbeginnen. Intussen doet Club er goed aan de zenuwachtigheid naast het veld te bannen. Ook de trainers dragen hierin een verantwoordelijkheid, zelfs als er arbitrale dwalingen zijn.

Heel anders gaat het eraan toe bij KV Kortrijk. Hein Vanhaezebrouck is een grootmeester op het tactische schaakbord. Maar vooral: hij is perfect in balans met zichzelf. En hij houdt zijn spelers bij de zaak. Omdat hij weet dat succes geen bindmiddel is. Sterker zelfs: het geeft spelers een vrijbrief om zich anders te gedragen en zo de collectiviteit te ondermijnen.

DOOR JACQUES SYS

Hein Vanhaezebrouck is in balans met zichzelf.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content