Vijf Belgische clubs kwamen uit de balletjes bij de loting voor de CL en EL in het Grimaldi Forum van Monaco, een primeur. Vooral kampioen Club Brugge gelooft net als debutant AA Gent vorig seizoen in stuntwerk in groep G met Leicester, Porto en Kopenhagen als opponenten.
Een spontane glimlach verschijnt als je in de luchthaven van Nice botst op het aanstekelijke enthousiasme van de Braziliaanse centrale verdediger Dante Bonfim (32). De dertienvoudige international, pas een jaar geleden door VfL Wolfsburg voor 4,5 miljoen euro overgenomen van Bayern München, laat daar na 23 Bundesligaduels een jaarloon van 5 miljoen euro en een nog tweejarige verbintenis vallen voor een hereniging met de Zwitserse coach Lucien Favre. De oud-speler van Charleroi en Standard kende onder diens hoede tussen 2011 en 2012 bij Borussia Mönchengladbach een topperiode. Nu moet Dante Bonfim het plaatselijke OGC Nice, waar ook onze landgenoten Julien Vercauteren en de uitgerangeerde Christian Brüls onder contract liggen, zijn ervaring, leiderschap en kopbalsterkte bijbrengen.
Vedetteallures zijn de Zuid-Amerikaan vreemd, ondanks drie seizoenen bij de Beierse grootmacht. Wanneer we ons richting de UEFA-balie begeven, checkt Dante Bonfim, wachtend op een taxi, spontaan naar onze afkomst. Wanneer we België zeggen, ontspint zich een kort maar openhartig gesprek. ‘Was je al eens op de Massénaplaats in Nice?’, vraagt hij – duidelijk afwijkend om niet te moeten verwijzen naar de in juli zwaar getroffen Promenade des Anglais, terwijl ondertussen drie bewapende militairen ons pad kruisen. ‘Na twaalf jaar koude was het weer eens tijd voor zon en zee. Toen ik de stad bezocht met mijn familie, zeiden ze me snel dat ik er alle belang bij had hier zo lang mogelijk te blijven. In Duitsland en België was het klimaat soms hard. Weet je, ik ben iemand die niet graag in een comfortzone blijft zitten. Ik voelde aan dat dit het moment was om van lucht te veranderen. Nood had ik aan een nieuwe motivatiebron. En bovendien: Nice speelt straks in de Europa League, Wolfsburg haalde zelfs geen Europees voetbal. Dan is de rekening snel gemaakt.’
RANIERI-LOOKALIKE
Bloedheet was het vorige week woensdag in het prinsdom, waar aan de Gare de Monaco-Monte-Carlo een thermometer maar liefst 40 graden Celsius aangaf. Geen wonder als je weet dat er hier gemakshalve van wordt uitgegaan dat per jaar minstens driehonderd dagen de zon fel schijnt en een aangepaste donkere bril geen overbodige luxe vormt. Langs de straten flaneren pakken toeristen, waarbij de voertaal varieert tussen hoofdzakelijk Russisch en Engels. Vooral die eerste groep showt zich van vrouwelijke zijde uitgebreid, de knuffels en omhelzingen lijken zowaar niet gespeeld.
Voor de negentiende keer al vormt Monaco enkele dagen voor het sluiten van de zomermercato op 1 september het podium voor de groepsfasetrekking van de twee grootste Europese toernooien, de Champions League en de Europa League. De UEFA maakt er telkens een erezaak van om haar vele honderden gasten van de deelnemende clubs en hun entourage goed in de watten te leggen. Het unieke kader van de viersterrenkeet Le Méridien Beach Plaza Hotel als uitvalsbasis, met een fantastisch uitzicht op de zichtbaar eindeloze Middellandse Zee, is niet zomaar lukraak gekozen.
Er wordt ook op geen euro meer of minder gekeken om prominente coryfeeën naar Monaco te lokken. Ditmaal maakten Clarence Seedorf, de nieuwe T3 van de Rode Duivels Thierry Henry (een dag voor de officiële bekendmaking), Ruud van Nistelrooy en Roberto Carlos hun opwachting als mannen die per pot de teams mochten loten, terwijl oud-scoremachine Ian Rush als ambassadeur voor Cardiff begin 2017 als speelstad voor de finale als zoveelste ondervond hoe moeilijk het is die balletjes te openen. Meermaals moet hij de hulp inroepen van de Duitser Michael Heselschwerdt, het hoofd van de UEFA-competities. Aan de overkant gniffelt dan weer de Italiaanse ceremoniemeester van dienst Giorgio Marchetti, de directeur van de Europese toernooien en een lookalike van Leicester Citycoach Claudio Ranieri. Een wandelende encyclopedie, zo blijkt, die probleemloos jaartallen en prijzen opsomt voor spelers, maar even goed voor clubs interessant cijfermateriaal meegeeft aan de volgelopen theaterzaal. Zo rakelt hij op dat de Nigeriaanse aanvaller Daniel Amokachi namens Club Brugge in 1992 het eerste doelpunt maakte sinds de introductie van het Europese kampioenenbal.
Bekende koppen zitten er op de eerste rijen: huidig PSG-voetbaldirecteur Patrick Kluivert, die zijn Ajax Europees genadeloos ziet wegdeemsteren, Bayern Münchenicoon Karl-Heinz Rummenigge en Juventusvicevoorzitter Pavel Nedved. Voor en na de ceremonie praten ze uitgebreid met elkaar, dit treffen is en blijft het ideale forum om onderling nog wat laatste transferzaken te regelen.
UEFA-perschef Pedro Pinto en Anne-Laure Bonnet moeten als presentatoren van dienst de vaart in het langdradige gebeuren proberen te houden. Om modern en eigentijdser te ogen gaat de vijf talen sprekende Française voor een selfie met Ada Hegerberg, Dzsenifer Marozsan, Cristiano Ronaldo, Antoine Griezmann en Gareth Bale, terwijl ook met veel poeha wordt aangekondigd dat er voor het eerst sociale media worden gebruikt en via de Twitteraccount ook een vraag van een volger zal komen aan de winnaar en winnares van de UEFA Beste Speler en Speelster van Europa. Maar terwijl de Portugees Pinto heel zelfverzekerd overkomt en alles vaak oplost met een kwinkslag, gaat Bonnet stevig de mist in wanneer ze – vermoedelijk door haar achtergrond met F1 als absolute passie – de Nederlander Van Nistelrooy toewijst aan Manchester City. Gelukkig is daar het oortje als ultieme reddingsboei, om er even snel United van te maken. Even opvallend bij Van the Man: de manier waarop hij door zijn echtgenote wordt gedwongen om nog even een handje te gaan schudden met de genomineerden, waaraan de op drie na beste doelschutter uit de CL-geschiedenis in eerste instantie had verzaakt. Daardoor kon zijn zoon achteraf nog een selfie versieren met CR7, de anderen interesseerden hem net als zijn dochter niet.
GENEREUS MAN
In dit gebeuren, de jetset van het Europese topvoetbal, vertoeft ook Club Bruggevoorzitter Bart Verhaeghe graag. Een uurtje voor de eigenlijke tv-uitzending komt de ondervoorzitter van de KBVB aan bij het Grimaldi Forum, waarbij hij merkt dat er honderden voetbalfans opdaagden om de echte sterren te bewonderen. Voor hem meteen de bevestiging dat je beter op donderdag naar het prinsdom trekt voor de CL dan een dag later bij de loting van de minder mediatieke en financieel niet zo interessante EL. Na een korte babbel met de PSV-delegatie vlijt de Uplacetopman zich in zijn zetel, naast ceo Vincent Mannaert en de bestuursleden Jan Boone en Peter Vanhecke. Het proces van smachten en wachten zorgt voor een onbewogen reactie wanneer ze als zesde uit pot 3 worden gehaald door Van Nistelrooy en gekoppeld aan debutant Leicester City en viervoudig Europabekerwinnaar (2 x ECI/CL, even veel keer ECIII/UEFA Cup/EL) FC Porto van Laurent Depoitre. Later zal drievoudig CL-winnaar Roberto Carlos daar nog het Deense FC Kopenhagen uit pot 4 aan toevoegen. Mannaert is de eerste die naar zijn smartphone grabbelt, achteraf voor de tv-camera’s realisme predikt maar ook vrij voorzichtig de derde plaats én Europees overwinteren vooropstelt als doel.
Het is echter coördinator sport Roel Vaeyens die de ceo erop moet wijzen dat ze zich moeten spoeden naar het verder gelegen Sporting Club van Monte Carlo voor de After Party, waar Verhaeghe al vrij snel vertoeft en afkoeling zoekt. Het vuurwerk en showgedeelte gaan echter volledig aan het Brugse gevolg voorbij, want na een kort gesprek met Michael Verschueren, die daar namens de ECA vertoeft en een dag later Jo Van Biesbroeck Anderlecht ziet vertegenwoordigen, trekken ze naar het exclusieve onderkomen van hun voorzitter. Uit erkentelijkheid voor het kampioenschap nodigde Verhaeghe immers de gehele raad van bestuur tot zaterdag daar uit, ook om een vergadering te houden. Hoog op de agenda: zijn plan om van Club Brugge als huidige Europese subtopper binnen de vijf jaar een duurzame speler te maken op het allerhoogste niveau.
Ada Hegerberg laat zich ondertussen volledig gaan in het gezelschap van haar beste vriendin, haar moeder en haar Duitse makelaar Dietmar Ness. De glazen champagne en witte wijn vloeien rijkelijk, ze waagt zich zelfs aan een danspasje, ondanks het feit dat ze een dag later om 17 uur op de training wordt verwacht bij haar Franse werkgever Olympique Lyon. Met plezier, vertelt de Noorse, zal ze trakteren met chocoladetaart, de lekkernij waarmee de vrouwelijke profs overstag gaan. Met veel handgebaren en de smartphone als bewijsmateriaal doet ze aan haar manager ook nog eens het verhaal dat Cristiano Ronaldo haar wijsmaakte dat ze bij de persconferentie geen water kregen, maar vodka. ‘Ik geloofde hem echt, hé, ik wist niet dat hij zo grappig was. Hij komt anders altijd zo serieus over, nu oogde Cristiano echt ontspannen. Meer zelfs, hij zei me dat het beste voor mij nog moet komen over vijf tot zes jaar.’ De indrukwekkende tattoo die op haar kuit prijkt, een indiaan met een doodshoofd, liet ze al plaatsen op haar zeventiende. ‘In Duitsland, maar mijn vader moest een document tekenen omdat ik nog geen achttien was.’
In de imposante zaal wordt Filips Dhondt als raadgever van de voorzitter bij AS Monaco (dat met aanvoerder Nabil Dirar als eerste Franse club sinds 2013 twee voorrondes overleefde) ondertussen amicaal begroet door Jorge Mendes, ook al de hele tijd met smartphone in de hand. De Portugese topspelersmakelaar glundert, want Cristiano Ronaldo mag een nieuwe trofee plaatsen in zijn prijzenkast. ‘Nog eentje, en dan is zijn palmares compleet’, voorspelt hij. ‘Het WK. Maar ja, Brazilië en Argentinië, dat blijft een ander kaliber.’
OEKRAÏENS MEISJE
Een schril contrast vormt de bijeenkomst voor de EL, met oud-doelman Andrés Palop (met Valencia en tweemaal FC Sevilla UEFA Cupwinnaar in 2003/04, 2005/06 en 2006/07) als balletjestrekker en ex-verdediger Patrik Andersson (CL-winnaar met Bayern München in 2000/01) als ambassadeur voor finalestad Stockholm. Bij AA Gent beseffen algemeen manager Michel Louwagie en co dat een uitstapje naar het restaurant van Paul Bocuse in de CL meer cachet heeft dan een EL-trip naar Lviv voor een confrontatie met Sjachtar Donetsk, al maakt de aanwezigheid van het Oekraïense meisje voor het oog ook wel wat goed.
Het proces van smachten en wachten herhaalt zich in een half gevulde zaal, want er moeten maar liefst 48 teams worden onderverdeeld over twaalf groepen. Darren Tulett is de vlotte presentator van het gebeuren, maar Bob Claes (Standard), Patrick Janssens (RC Genk) en Jo Van Biesbroeck (Anderlecht) – omdat Herman Van Holsbeeck in Brussel bleef door enkele nijpende transferdossiers – stellen net als Louwagie vast dat de echte topaffiche tegen Manchester United aan hun neus voorbijging. Ajax lijkt voor de Rouches een mooi en haalbaar sportief alternatief. ‘Geen sexy tegenstanders, maar misschien daardoor opnieuw sportief wat meer kansen’, beweert Louwagie. En weg marcheerde hij met vlotte tred, naar de UEFA-bus die richting de luchthaven van Nice vertrok.
DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE IN MONACO – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Nu nog het WK en dan is het palmares van Cristiano Ronaldo compleet.’ – JORGE MENDES
