Club Brugge speelde gelijk tegen Anderlecht en is kampioen. ‘Als we ook nog de beker winnen’, aldus Trond Sollied, Trainer van het Jaar, ‘dan is dit het beste seizoen sinds ik hier ben.’

Dan toch ! Bij de tweede matchbal maakte Club Brugge het uit, al was het in de slotfase bij 2-2 bibberen tegen een uitstekend Anderlecht. “Na de rust gingen we onbewust te veel rekenen,” verklaarde Philippe Clement het grote verschil met de eerste helft. ” Vanden Borre bracht ook meer diepgang, Anderlecht nam gewoon meer risico’s, wij gingen met meer mannen achter de bal spelen en kwamen er daardoor moeilijker uit.” Kompany verscheen toen ook af en toe op het middenveld, Zetterberg en Vanderhaeghe kwamen meer in de wedstrijd, de druk nam toe, de laatste linie van Club oordeelde dat het in die omstandigheden niet opportuun was om tegen de snellere spitsen met veel ruimte in de rug te spelen, de passing werd slordig, Lange kwam op een eilandje te staan, Ceh kreeg het moeilijk, Aruna werd bij momenten ongrijpbaar, maar de winning-goal van Anderlecht viel niét. Net niet (x3).

-Club Brugge is kampioen ! Alstublieft ! -Dankuwel !

De ontlading was er des te groter om. Voorzitter Michel D’Hooghe dankte spelers en trainers, maar ook nadrukkelijk het volk. De twaalfde man. “Onze supporters zijn ook kampioen van de supporters.” Blue Army, het sfeerbevorderende supporterscollectief had voor deze speciale gelegenheid “de grootste actie ooit op de Belgische supportersscene georganiseerd.” Op de zitjes lagen 27.000 vlaggetjes die de tribunes – op de kleine Anderlecht-hoek en de perstribune na – het stadion rond zwart, blauw en wit kleurden. Een explosie van vreugde. Niets mooiers dan de titel pakken tegen de grote rivaal uit het grote Brussel, klonk het ook uit de spelersmonden, al moet je dan in het spel zoals ook in de heenwedstrijd een helft lang de wet van de sterkste ondergaan. “We bewezen dat we Club Brugge aankunnen,” sprak Frank Vercauteren, “maar we gebruikten dit seizoen niet altijd ons potentieel.”

“Anderlecht beschikt zeker over de klasse om kampioen te spelen”, vond ook Trond Sollied, bierpot in de hand. “Alleen : je moet er niet over spreken, maar het doen ! Elk weekend weer hard werken, is de basis. Klasse is een surplus, niet andersom. Anderlecht heeft fantastische individuele kwaliteiten, wij doen het met onze kwaliteiten en het lukte ons dit seizoen. Wij waren regelmatig, met kleine ups en downs. Wij zijn een fantastisch collectief, wij weten waar en hoe we moeten lopen. Daarom stonden we op het einde met drie matchballen in een unieke positie. Het belangrijkste was vandaag het resultaat. We hadden nog één punt nodig en dat hebben we. Anderlecht deed er alles aan om zijn laatste kans te redden, wij werden slordig onder de druk, maar ik ben fier op de inzet en de mentaliteit van mijn spelers.”

Op Lierse plaatste Club zich eerder op de week ook al voor de bekerfinale. Het kan op 28 mei voor de derde keer sinds zijn oprichting eind negentiende eeuw de dubbel winnen. “Dit is een goed seizoen”, zei Sollied. “Als we ook nog de beker winnen, is het een heel goed seizoen. Het beste van de vijf dat ik hier ben.

“Er is maar één sleutelwoord : stabiliteit. Stabiliteit in de zin van : we deden altijd ons best. Voetbal is eerst en vooral hard werken en daar waren we zeer goed in. Stabiliteit ook in de manier van werken en spelen : individuen ontwikkelen in het collectief. Er vertrokken spelers en er kwamen andere, de ervaring en de gemiddelde leeftijd zijn gedaald, maar dat ging zelden ten koste van de stabiliteit van de ploeg. Sommige spelers hebben meer tijd nodig dan anderen om te begrijpen wat er hier gebeurt, maar we geven hen tijd. We pushen geen talenten, we laten hen groeien. We trainen collectief en op automatismen, dat maakt het makkelijker voor een speler om in te vallen. En we droegen ook goed zorg voor de mentale balans. Ik ben geen coach die zegt : we moeten ! Ik ben Napoleon niet, ik geef mijn spelers ruimte. Motiveren is helemaal iets anders dan opjagen. Dat is destructief. Motivatie is to the point zijn. Weten wat te doen. Ik ben in het leger geweest : niemand kon mij motiveren als ik niet wist wat ik moest doen. Hier is alles duidelijk. Ik slaag niet elke dag, maar ik probeer positieve energie, positieve beelden te brengen en voor evenwicht in spanning en ontspanning te zorgen. On and off. Als je te vroeg op on schakelt, loop je leeg voor de match begint.”

Statistieken maakt hij maar op na de laatste wedstrijd, zegt hij, maar opvallend is het lage aantal tegendoelpunten. 22. “Het resultaat van details, denk ik, maar we waren dit seizoen beter in de omschakeling van aanval naar verdediging. Niet alleen de wingers, maar alle spelers en dat is samen met de omschakeling van verdediging naar aanval almaar belangrijker in voetbal. In feite ís dat voetbal.” Op Europees vlak werden dit seizoen geen potten gebroken. Uitgeschakeld in de derde voorronde van de Champions League door Shakhtar Donetsk en zich in de Uefabeker niet bij de eerste drie kunnen plaatsen in een reeks met Dnjepropretrovsk, Utrecht, Austria Wien en Zaragoza.

“We speelden tien Europese wedstrijden en verloren er twee. 4-1 in Shakhtar en 3-2 in Dnjepr. In België denken ze dat Shakhtar een caféploeg is. Maar als je hun budget ziet, ter plaatse bent geweest en gezien hebt wat ze er opbouwden, moet je concluderen : dit is als Barcelona. De grootste ontgoocheling was tegen Dnjepr. We hadden er gemakkelijk moeten winnen, maar individuele fouten in verdediging kosten ons de punten. Als trainer sta je daar machteloos tegenover. En we beschikken bij Club Brugge dan wel over veel dokters, maar nog niet over zóveel dat we heel het gedrag van elke speler op het veld kunnen controleren. Op Europees vlak is de vorm van de dag nog belangrijker, want we beschikken niet over zoveel spelers die individueel het verschil kunnen maken, zeker internationaal.”

Trond Sollied heeft nog een contract van een jaar, maar is dit niet het moment om in schoonheid te vertrekken ? In vijf jaar twee landstitels, drie supercups, twee kwalificaties voor de Champions League en straks misschien ook voor de derde keer de beker van België. Wat kan er nog meer ? ” We will see. ” Ik heb een afspraak met de voorzitter en Antoine Vanhove dat als er iets is, zij de eersten zullen zijn die ik het laat weten. Maar zolang ze van mij geen telefoon kregen, is er niets. Is er iets, dan is het ja of neen, maar tot nu is er niets. Ik focus op de komende wedstrijden, niet op wat er misschien volgende maand kan gebeuren.” Hij ontkent dat de afkoopsom in zijn contract 400.000 euro bedraagt. Het is, beweert hij, minder. “Via bepaalde mensen komen er in de media cijfers over mijn salaris en over een afkoopsom die niet correct zijn. Van een buitenstaander kan het niet komen, maar het lijkt erop dat ze de som zo hoog proberen te maken dat iedereen het gelooft. Maar op een dag zal ik ervoor zorgen dat iedereen de waarheid kan zien.”

Eerst nog wat winnen met Club Brugge. “Morgen is er training om 14 u.,” besloot hij de persconferentie. “We gaan wel op bezoek bij de hoofdsponsor, maar verder wordt het een normale week. Ik wil ook op Sint-Truiden drie punten en ik wil de triple winnen. Voor de bekerfinale mag ik maar vijftien man selecteren. De onderlinge competitie zal op training dus groot zijn, want ik denk niet dat iemand de Heizel wil missen.”

Een ereronde liep de coach van de landskampioen zondag ook niet. “Daarvoor ben ik te oud. We werken al vijf jaar fantastisch samen, maar het zijn niet de trainers die een ereronde moeten lopen. Dat is voor de spelers.”

door Christian Vandenabeele

‘We waren dit seizoen beter in de omschakeling van aanval naar verdediging.’