Nog maar één keer bracht trainer Glen De Boeck van Germinal Beerschot twee keer op rij dezelfde elf jongens in dezelfde veldbezetting aan de aftrap. De rest van de tijd schoof hij met namen en posities. De balans na 14 matchen oogt mager: 13 punten, 12e plaats, doelpuntensaldo: 10-23.

In één aspect lijken Germinal Beerschot en Glen De Boeck zeker op elkaar: beiden wisselen het geweer geregeld van schouder. Bij de club uitte zich dat de afgelopen jaren in een groot spelers- en trainersverloop, bij de trainer komt dat de laatste maanden naar voren in de onvoorspelbaarheid van zijn tactische keuzes. “Vooral door blessures moeten we vaak wisselen”, aldus De Boeck. Maar blessures dekken niet het hele plaatje. Het gebeurde ook al dikwijls dat een fitte speler plots naast de ploeg viel hoewel hij de week voordien geen flagrante fouten had begaan. “Wat voor u een goede match is, is voor mij misschien een slechte.”

Monteynes gaan en komen terug

In de verdediging staan er het minste vraagtekens bij Thomas Kaminski. Maar zaterdag, in Kortrijk, begon ook de 18-jarige doelman te wankelen. Bij de 2-0 ging hij in de fout.

Vóór zich ziet Kaminski week na week een andere combinatie van verdedigers. Afgelopen weekend stonden er, van rechts naar links: Martijn Monteyne – Philippe Clement – Victor Wanyama – Pieterjan Monteyne. De eerste en de laatste, over wie er al jaren bedenkingen zijn op het Kiel, vlogen eind september naar de bank. Dat dat niet eerder gebeurde, lag aan het gebrek aan alternatieven. Tegen Club Brugge (speeldag 9), Lokeren (speeldag 10) en Lierse (speeldag 11) gebruikte De Boeck Vusumuzi Nyoni als linksback en Wanyama als rechtsachter. Vanaf de verplaatsing naar KV Mechelen (speeldag 12) gooide hij die piste weer overboord. Toen verscheen Martijn Monteyne opnieuw aan de aftrap. Sinds de match tegen STVV (speeldag 13) mocht ook diens broer zijn stek weer innemen, Nyoni en Wanyama begonnen die wedstrijd op de bank.

Het drama van Wanyama

De namen van de centrumverdedigers zijn week na week onvoorspelbaar. In Genk (speeldag 1) zette De Boeck Tomislav Mikulic naast Clement. De week nadien was Mikulic geschorst. Tegen Cercle Brugge (speeldag 2) moest middenvelder Wim De Decker een rij achteruit, om naast Clement te spelen. Tegen Westerlo (speeldag 4) zette de trainer Clement plots op de bank en opteerde hij voor het duo De Decker – Gary Kagelmacher. Achteraf noemde hij dat “een basis om op voort te werken”. De Decker raakte echter geblesseerd en Clement keerde terug in de basiself, om naast Kagelmacher te spelen. Dat duo bleef acht matchen staan, ook toen De Decker weer fit was.

Vorige maand blesseerde Kagelmacher zich. Tegen STVV (speeldag 13) viel de keuze dan op Mikulic-Clement. Maar zaterdag, in Kortrijk (speeldag 14), vloog Mikulic naar de bank en probeerde De Boeck het met Wanyama-Clement. “Ik koos Wanyama op basis van zijn snelheid,” aldus de trainer, ” Ilombe Mboyo is vlug.” Kortrijk scoorde twee keer vanaf de stip, twee keer nadat de scheidsrechter een strafschop floot voor een ingreep van Wanyama. Toen die in september 2009 rood kreeg in Anderlecht, voor een wilde tackle op Matías Suárez, en even later op training betrokken was bij de kuitbeenbreuk van Gyan King, werd nog gesproken over jeugdzondes. Meer dan een jaar na die voorvallen kreeg de Keniaan, weliswaar nog altijd pas 19, de onstuimigheid nog niet van zich afgeschud. Toch stond hij dit seizoen al zeven keer in de basis.

4-5-1, 4-3-3, 4-4-2 …

De ene keer kiest De Boeck voor een 4-5-1, de andere keer voor een 4-3-3 en af en toe probeert hij het met een 4-4-2. Daarbij komt dat de 4-5-1 van match a niet de 4-5-1 van match b is. Soms posteert hij twee mensen net voor de verdediging, af en toe zet hij daar maar één pion neer en het gebeurde ook al dat hij op het middenveld vier mensen op een rij zette met daarvóór iemand in steun van de diepe spits.

Toen hij in de thuismatch tegen Club Brugge (speeldag 9) zijn 4-3-3 nog eens bovenhaalde, leek het even alsof De Boeck een goede invulling gevonden had. Het werd 2-1. Op het middenveld speelden in die wedstrijd, van rechts naar links: Faris Haroun, Justice Wamfor en Bart Goor. De Boeck liet die drie staan in Lokeren (speeldag 10) en tegen Lierse (speeldag 11) en behield in die matchen ook zijn 4-3-3, maar nadat die wedstrijden maar één op zes opleverden, schakelde hij in Mechelen (speeldag 12) weer over naar een 4-4-2. Daniel Cruz nam de plaats in van Wamfor en die laatste speelde als buffer voor de verdediging. Het werd 5-1. Een week later, tegen STVV (speeldag 13), verzeilde Wamfor op de bank en stond ineens De Decker voor de verdediging. Intussen verhuisde de linksvoetige Goor naar de rechterflank.

Van hetzelfde laken een pak

Germinal Beerschot verscheen voorlopig meestal met één spits aan de aftrap. Daarbij viel de keuze tot nog toe op Adnan Custovic, Júnior Negrão, Bavon Tshibuabua of Cruz. De Boeck probeerde daarnaast al verschillende keren een veldbezetting met twee spitsen, met het duo Cruz-Custovic en met Negrão-Custovic. Ook in de matchen waarin Germinal Beerschot met drie aanvallers begon, zag de voorlijn er bijna elke keer anders uit. De trio’s Cruz-Negrão-Custovic, Guillaume François-Custovic-Tshibuabua en François-Negrão-Cruz passeerden al de revue.

Sherjill MacDonald revalideerde begin dit seizoen van een operatie en mocht in de laatste drie matchen telkens invallen. Tosin Dosunmu, die tactische richtlijnen niet altijd oppikt, verdween begin dit seizoen naar het achterplan. Tegen Lierse (speeldag 11) zat de Nigeriaan plots weer op de bank en mocht hij zelfs beginnen aan de tweede helft. Een week later stond Dosunmu opnieuw niet meer op het wedstrijdblad.

Al dat geschuif oogt niet goed voor de gemoedsrust van de spelers, de kans lijkt reëel dat ook bij hen verwarring de bovenhand neemt. “Dat zijn profs”, sust De Boeck. “Zij moeten gewoon elke week scherp aan de aftrap staan en zich niet te veel vragen stellen.”

door kristof de ryck

‘Vooral door blessures moeten we vaak wisselen. ‘ Glen De Boeck