Paris Saint-Germain is wild van Ángel di María, lees ik in L’Equipe op een terrasje in de Provence. De Franse kampioen moet voorlopig echter passen. PSG moet eerst een paar spelers verkopen vooraleer het kan winkelen bij Real Madrid. Vanwege de regels van de financiële fair play. Het systeem werkt, maak ik mezelf even wijs. De clubs van de suikerooms uit het Midden-Oosten (PSG, Manchester City) moeten op de rem gaan staan, maar de financiële ongelijkheid in het voetbal is groter dan ooit.

De Spaanse toppers doen immers vrolijk voort zoals voorheen. Op wat kleinere correcties na. Vorige zomer moest Real Madrid Mesut Özil naar Arsenal laten vertrekken om Gareth Bale voor een waanzinnig bedrag in te halen en dit seizoen moeten wellicht Sami Khedira en Di María de deur uit om de balans in evenwicht te krijgen.

Het is niet meer dan wat gerommel in de marge. Real Madrid heeft na meer dan tien jaar wachten ‘La Décima’ (de tiende beker met de grote oren) in de prijzenkast staan, maar dat is geen reden om met deze selectie verder te gaan. Voorzitter Florentino Pérez weet dat hij in de zomermaanden een hoofdrol kan vertolken en laat die kans nooit liggen.

Pérez wil voor de start van iedere voetbaljaargang ‘la Ilusión’ (hoop, verwachting) creëren bij zijn socio’s. Na de winst in de finale tegen stadsgenoot Atlético liet hij zich echter ontvallen dat er geen ‘galácticos’ meer te vinden waren op de markt. Ofwel speelden ze al bij de Koninklijke, ofwel bij grote rivaal FC Barcelona en dan is een transfer bijna uitgesloten.

Gelukkig was er de Wereldbeker, die enkele nieuwe sterren schiep. Zoals James Rodríguez. Monaco kon de Colombiaan vorig jaar voor 45 miljoen euro strikken en met negen goals in 34 competitiematchen was er weinig reden om zijn prijs op te voeren. Als topschutter op het WK en vooral met zijn wondermooie volley was hij plots tachtig miljoen euro waard.

Met James Rodríguez, Cristiano Ronaldo en Gareth Bale beschikt de Koninklijke nu over een aanval die 300 miljoen euro kostte. Iedereen vraagt zich echter af hoe vaak ze zullen samenspelen. In de vorige campagne koos trainer Carlo Ancelotti bijna telkens voor Karim Benzema als diepste spits. Bovendien beschikt hij ook nog over het Spaanse toptalent Isco. Maar voor ‘la Ilusión’ was nu eenmaal een topaankoop nodig.

Zeker nadat FC Barcelona zich al danig had geroerd op de transfermarkt. Barça plukt bij voorkeur de talenten weg uit La Masía, de eigen jeugdacademie, maar om Carles Puyol en Xavi op te volgen, zette het alle mooie principes bij het huisvuil. Op de koop toe werd de geldbeugel wijd opengetrokken. Negentig miljoen euro voor Luis Suárez, een speler op wiens cv een schorsing voor racisme en voor het betere bijtwerk prijkt, is nog enigszins begrijpelijk. De Uruguayaan is – als hij speelgerechtigd is – een topper.

Helemaal onbegrijpelijk is echter de overgang van Jérémy Mathieu voor twintig miljoen euro. De Franse linksachter behoorde niet eens tot de WK-selectie van Didier Deschamps en wordt in oktober 31. Hij is plots de duurste verdediger van boven de dertig ooit.

Niet alleen in Spanje, ook in Engeland lijkt er geen rem te staan op wat de topclubs uitgeven. Manchester United liet vorige week weten dat Louis van Gaal probleemloos een speler van zeventig miljoen pond (84 miljoen euro) mag aankopen. De Mancunians moeten Europees een jaar passen, maar versierden een nieuwe kledijsponsor. Ze krijgen de volgende tien jaar 950 miljoen euro van Adidas om drie strepen op hun shirts te laten zetten.

Hoe kan er sprake zijn van financiële fair play als clubs zo veel geld krijgen en spenderen? Replicashirts zijn zelfs stilaan een van de belangrijkste inkomstenbronnen van de topploegen geworden. Real verkocht in 48 uur zo’n 350.000 truitjes met James op de rug. In de Amerikaanse profsporten heeft elke club recht op een deeltje van de winst van elk shirt dat wordt verkocht. De UEFA moet eens in de leer gaan aan de andere kant van de oceaan om échte financiële fair play te installeren.

DOOR FRANÇOIS COLIN

De financiële ongelijkheid in het voetbal is groter dan ooit.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content