Momenteel is ons landje in de ban van de Tour de France. De PhilippeGilbertmania breidt zich nog verder uit. En terecht! Ondanks het feit dat de Waal verjaart op dezelfde dag als ikzelf – 5 juli – blijf ik toch supporter van Tom Boonen. Ik ben nu eenmaal een dwarsligger. Het verdedigen van Boonen is bijna een dagtaak geworden. Velen hebben hem al afgeschreven. De mensen vergeten vlug. Als ik sommigen hoor beweren dat Tom dit jaar nog niets heeft gepresteerd, krijg ik bulten onder mijn oksels en trek ten strijde! Wie heeft er een erelijst als Tom? Wereldkampioen, kampioen van België, de groene trui in de Tour, drie keer Parijs-Roubaix, twee keer De Ronde van Vlaanderen, enz. Ik zal maar stoppen anders kan ik hier een blad vullen en is mijn artikel al klaar. Dit jaar won hij nog Gent-Wevelgem. Voor een andere renner is dat genoeg om over een zeer geslaagd seizoen te spreken en tot eeuwige roem te worden verheven. Wat kan het leven toch onrechtvaardig zijn.
Van jongs af was ik al gefascineerd door de koers. Ik speelde in mijn jeugd met plastieken coureurkes, niet met plastieken voetballerkes. Mijn vader nam mij dikwijls mee naar wielerwedstrijden, dat zal ook wel een rol gespeeld hebben. Ik was erbij toen Eddy Merckx zijn eerste profkoers won. Het was een kermiskoers in Vilvoorde, waar hij Miel Daems klopte in een spurt met twee. Duizenden mensen kwamen afgezakt naar dat evenement, men kon er over de koppen lopen. Zelfs in mijn geboortedorp Machelen werd een profkoers georganiseerd. De goede oude tijd noemt men dat, maar laten we nu niet nostalgisch worden.
In mijn Anderlechtperiode was de kleedkamer een Merckxbastion. Natuurlijk bewonderde ik de kannibaal ook, maar ik moest toch mijn rol van lastig manneke spelen, en nam het op voor Freddy Maertens. Ik heb hem later eens ontmoet tijdens Wie ben ik, een tv-programma met Urbanus en Wer-ther Van Der Sarren. We moesten quizzen tegen Jean-Marie Pfaff en Rik De Saedeleer. Vóór de uitzending was Freddy lichtjes aangeschoten, het was nog tijdens zijn donkere periode. Ik vreesde het ergste, maar neen hoor, we wonnen. Na de uitzending vertrouwde hij mij toe dat hij gemakkelijk drie keer wereldkampioen had kunnen worden, maar hij had zijn woord gegeven aan Merckx. Hij zou de sprint aantrekken voor Eddy. De twee medevluchters waren Luis Ocaña en Felice Gimondi, en dat waren twee strijkijzers als het op sprinten aankwam. Zo gezegd, zo gedaan. Maertens zette aan met Merckx in zijn wiel, er kon niets misgaan, maar Eddy blokkeerde en kon Freddy, die maar bleef wachten op de grootmeester, niet voorbij snellen. Uiteindelijk won Gimondi.
Ik zal de woorden van Freddy Maertens nooit vergeten: “Als ik daar voluit sprint, dan staan die drie niet op de foto.” Het ergste was dat Freddy de schuld kreeg voor het falen van Eddy Merckx en het scheelde niet veel of de West-Vlaming mocht het hotel van de Belgische delegatie niet meer binnen!
Ik had ook een goede band met wijlen Lomme Driessens, de Raymond Goethals van de wielrennerij. Toen ik nog bij Anderlecht speelde, vroeg hij mij of zijn twee poulains zich mochten komen omkleden voor en douchen na de liefhebberskoers in Machelen. “Het zijn twee goeie”, zei hij zeer overtuigend. En inderdaad, die ene won de koers, Fons De Wolf bleek later, en de andere won de pelotonspurt en werd tweede, een zekere Eddy Planckaert. Mijn vrouw kreeg de ‘palm’ van Fons. Dat was toen al duidelijk een lady’s man, en het was niet aan te raden je vrouw in zijn nabijheid te laten, daar heb ik duidelijk risico’s genomen.
De Ronde van Frankrijk had ik nog nooit in levenden lijve meegemaakt. Onverwacht kreeg ik die kans. Men vroeg mij een rolletje te spelen in het razend populaire radioprogramma Het koekoeksnest. Het was een rechtstreekse uitzending vanuit een hotel op de Rodeberg, tijdens de doortocht van de Tour de France. Ik liep er onder andere Roger De Vlaeminck tegen het lijf. Miguel Indurain passeerde als laatste van het peloton en scheen zich niet druk te maken over het koersverloop. Ik heb nooit zo veel mooie vrouwen bijeen gezien als in de publiciteitskaravaan! Roger had daar ook enkele verhalen over, maar daar gaan we wijselijk over zwijgen…
Onze scout Koen Meulenaere is een weekje met vakantie.
“Nooit zo veel mooie vrouwen gezien als in de Tourkaravaan.”
