We hebben Kim Clijsters één keer live ontmoet. Het was ergens in de jaren negentig toen we een afspraak maakten met haar pa. Die was net aangesteld als trainer van Lommel SK en wilde daar best over praten. Toen communiceerde de gewezen libero van de Rode Duivels immers nog vlot. De afspraak werd gemaakt ergens in Hoboken, vlakbij Antwerpen, in een tennishal. Dochterlief nam er immers deel aan een toernooi. Ze won die middag haar match, maar de score herinneren we ons niet meer. De tegenstander evenmin. Wel dat het hard regende en dat ze verlegen maar vriendelijk dag kwam zeggen. En hoe vader Lei enthousiast was over zijn nieuwe ploeg.

Communiceren doet pa sindsdien nog amper. Met zijn coaching werd het niet veel meer, het enthousiasme van de ploeg luwde snel, maar met de carrière van zijn dochter ging het crescendo. Bij gebrek aan voetbalploeg bouwde Lei een tennisteam rond zijn dochter uit. Een succesteam werd dat, één waar de gewezen voetbalinternational strak de regie van in handen hield. Terecht schermt hij zijn dochter af, maar Lei trekt de cirkel nog veel verder door. Onlangs schrok een basketbalverslaggever hard toen hij de forward van Bree Brian Lynch om een interview vroeg en die eerst aan zijn toekomstige (?) schoonpa de toestemming moest vragen. Waarop die prompt weigerde, omdat de verslaggever “toch maar van alles over Kim zou willen vragen.”

Eigenlijk zat ze al in de galerij der groten, het meisje van Bree. Ook zonder die zege. Haar palmares op hard court is stilaan indrukwekkend, nog even en ze haalt qua zeges op die ondergrond MartinaNavratilova bij. Wie Clijsters tijdens haar laatste duels op de US Open zag, de halve finale tegen MariaSharapova en de finale tegen Mary Pierce, kan alleen maar onder de indruk zijn van zoveel techniek, snelheid en mentale veerkracht. Door beide speelsters werd ze herhaaldelijk in de verdediging gedrongen, maar op een indrukwekkende manier haalde ze quasi alles terug, om vervolgens met een rake counter uit te halen. Het nummer één op de WTA-ranking is Clijsters, fit ogend ondanks een recent overtal aan wedstrijden, officieel nog niet, maar allicht zal dat haar niet hebben gestoord. Die lelijke vlek op een mooie palmares – wel ooit Master maar nog geen Grand Slam – is weg. De rest is een kwestie van weken, want Clijsters is back. Nog meer verbeten dan voorheen, niet uit haar lood geslagen door medische twijfels rond haar polsletsel. Wie zich afvroeg of dat wel voldoende zou herstellen, kreeg de voorbije week een antwoord.

Stevig weerwerk in de verdediging en af en toe raak counteren, dat Belgische recept zal het ook worden voor de meeste Belgische ploegen die deze week Europees aan de bak moeten. De twijfels die Clijsters in New York moest wegspelen, hangen er ook in Anderlecht, Brugge, Genk en Beerschot. De Brusselaars moesten gisteren al aan de bak tegen een ploeg die vijf competitiewedstrijden op rij won en daarin geen enkele tegengoal slikte.

Eenzelfde verhaal bij Brugge, dat vandaag/ woensdag Juventus ontvangt. Dit seizoen al twee wedstrijden in de Serie A gespeeld en twee zeges. Ook geen tegengoal. Twee keer werd Javier Portillo als speler van Real door de Italiaanse ploeg gewipt, de nieuwe diepe spits van Brugge kan zijn revanche krijgen. Om hem in te passen en niet aanvoerder Gert Verheyen naar de bank te moeten verwijzen greep Jan Ceulemans terug naar de 4-3-3 van bij de start van dit seizoen. Helemaal voldoening gaf het zaterdag allemaal niet, maar misschien volstaat straks een flits van Portigol, die na amper wat trainingen met de volledige A-kern al in zijn debuut enkele flitsen van zijn klasse liet zien.

De twee ploegen die morgen/donderdag Europees aan de bak moeten, hielden dit weekend geen goeie generale repetitie. Genk won dit seizoen nog niet. Hugo Broos heeft moeite met het in elkaar puzzelen van een ploeg die door blessures en transfers grondig door elkaar is geschud. Af en toe merk je tekenen van beterschap, de tweede helft tegen Anderlecht, de kansen op Gent, maar een constante leggen de Limburgers nog niet op de mat. De groep is te stil, concludeerden de ervaren jongens. Aan hen om de boel wakker te schreeuwen.

GBA pleegde zaterdag ei zo na de perfecte hold-up in Waregem. Tot een paar spelers in de slotfase door het lint gingen en alsnog de wedstrijd verloren. De waarnemers van Marseille trokken grote ogen toen ze het spel zagen dat de Antwerpenaars op de mat legden. Verdedigend zat het allemaal wel goed in elkaar, maar offensief bakte de ploeg er weinig van. Misschien moeten ze er maar wat meer het voorbeeld van Clijsters volgen en positief agressief uit de verdediging komen.

door Peter ’t Kint

Clijsters is back. Nog meer verbeten dan voorheen.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content