In januari trok hij voor de tweede keer de deur dicht bij Standard. Vanuit zijn quarantaine in Abu Dhabi komt Paul-José Mpoku nog één keer terug op zijn bewogen laatste maanden bij de Rouches en vertelt hij over leven en voetballen in de hitte van de Emiraten.
Gelukkig is er het adembenemende zicht op de Perzische Golf. Was dat er niet, dan zou het leven van Paul-José Mpoku lijken op dat van veel andere sportmensen momenteel: een jongetje van twee jaar dat vroeg wakker is, een positieve beoordeling van de aangrijpende nieuwste Netflix-hit 7 Kogustaki Mucize en individuele trainingen – in zijn geval wel met de airconditioning aan. In een bizarre periode zonder voetbal probeert Polo ook een beetje te genieten op zijn terras van de nog enigszins milde temperaturen. In Abu Dhabi flirt de thermometer nu al met de 30 graden, maar dat is nog maar het begin. Over een maand zal de zomerse hitte pas echt toeslaan.
Je moet hier niet aankomen en denken: ik zal wel uitblinken als ik louter vertrouw op mijn kwaliteiten. Als je dat doet, dan faal je gegarandeerd.’ Paul-José Mpoku
Een glimlachende Mpoku neemt de door het coronavirus gedwongen ‘gezondheidsstop’ filosofisch op. Hij krijgt de mogelijkheid om de batterijen weer op te laden, zijn broer – Anderlechtspeler Albert Sambi Lokonga – te verdedigen en terug te komen op het gespannen klimaat tijdens zijn laatste maanden bij Standard.
Bijbelstudie
Waarom verkoos je tijdens deze coronaperiode om in Abu Dhabi te blijven in plaats van naar België terug te keren?
Paul-José Mpoku: ‘Oorspronkelijk was het onze bedoeling om terug te keren, maar alles ging zo snel. In Europa gingen de grenzen een na een dicht en er heerste een heel angstige sfeer in België. We dachten: misschien is het wel beter om in alle rust met het gezin hier te blijven. Dat wil niet zeggen dat we gespaard blijven van de hele crisis. We zitten in een lockdown en er werd zelfs een avondklok ingesteld van acht uur ’s avonds tot zes uur ’s ochtends om de stad te ontsmetten. ’s Morgens mag ik nog wel naar het stadion om de infrastructuur van de club te gebruiken. Dat is mijn dagelijks uitstapje. Ik probeer ongeveer twee uur per dag te sporten, meestal in zaal maar soms ook buiten als de temperaturen nog enigszins draaglijk zijn.’
Welk scenario ligt er momenteel voor om de competitie in de Verenigde Emiraten te beëindigen?
Mpoku: ‘We moeten nog acht speeldagen afwerken en ik verwacht ook dat dat zal gebeuren, achter gesloten deuren waarschijnlijk en met een wedstrijd om de vier dagen. Dat is alleszins het gerucht dat de ronde doet.’
Hoe breng je je dagen door?
Mpoku: ‘Ik volg de gebedsmomenten via Zoom ( Amerikaans bedrijf dat onder meer via een app videocommunicatie aanbiedt, nvdr) en ik spendeer ook veel tijd aan mijn Bijbelstudie. Daarnaast kijken we zoals iedereen naar films, bellen we met de familie en met de vrienden in België… We verdrijven de tijd, quoi. We proberen er vooral voor te zorgen dat de lockdown geen negatief effect op ons heeft door productief te blijven. Ik schrijf bijvoorbeeld mijn gedachten op, of projecten die ik nog wil uitwerken. Met ons muzieklabel hebben we een artiest onder contract liggen (Versis, nvdr) die heel recent een clip uitgebracht heeft. Met de promotie daarvan ben ik ook druk bezig geweest.’
Superprofessioneel
Op 14 maart speelde je voorlopig je laatste wedstrijd voor Al-Wahda, je was voor de negende keer basisspeler in evenveel mogelijke wedstrijden. Wat vind je van het niveau van het voetbal in de Verenigde Arabische Emiraten?
Mpoku: ‘In deze competitie komt het erop aan om veeleisend te zijn voor jezelf. Daarmee bedoel ik dat je hier niet moet aankomen en denken: ik zal wel uitblinken als ik louter vertrouw op mijn kwaliteiten. Als je dat doet, dan faal je gegarandeerd.’
In tegenstelling tot andere ‘exotische’ competities, voetballen er in de Verenigde Arabische Emiraten, op Álvaro Negredo na, geen grote vedetten. Wat remt de ontwikkeling van de competitie af?
Mpoku: ‘Niet veel. Ze hebben hun filosofie de laatste jaren veranderd, en terecht. Vroeger kwamen er veel spelers toe met een grote naam maar zonder motivatie. Ze hadden sterallures, maar ze boden geen enkele meerwaarde. Ik heb de indruk dat ze nu vooral spelers aantrekken met de juiste ingesteldheid, jongens die de lokale voetballers iets kunnen bijbrengen, niet alleen voetballers die hun zakken komen vullen en daarna weer naar huis gaan.’
Waarom verkoos jij de Verenigde Arabische Emiraten boven China of Rusland, naar verluidt ook opties de voorbije winter?
Mpoku: ‘Bij een transfer moet je rekening houden met het volledige pakket. Op mijn leeftijd is het ook een levenskeuze, een keuze voor mijn vrouw en kind. We wilden een comfortabele levensstijl en hier is alles voorhanden: een Franse school voor de kleine en een internationale en aangename omgeving voor mijn vrouw. In Moskou of weet ik veel waar in China had ik meer kunnen verdienen, maar ik zocht in de eerste plaats naar evenwicht. Toen ik vernam dat Al-Wahda interesse toonde, twijfelde ik geen seconde. Misschien waren we ook gelukkig geweest in Moskou, maar de zon is voor ons belangrijk.’
Geflatteerd
Boston zou een mooi alternatief geweest zijn. Vorig jaar kreeg je de kans om daar, bij New England Revolution in de MLS, te gaan voetballen. Waarom weigerde je dat aanbod?
Mpoku: ‘Ik zal altijd erkentelijk zijn tegenover New England Revolution, want ze boden een, voor de club, recordbedrag ( ongeveer vier miljoen euro, nvdr) om mij binnen te halen. Ze zochten een charismatische voetballer met ervaring en leadership. Ik voelde me geflatteerd en ik was ook geïnteresseerd, maar Standard weigerde het eerste voorstel in januari en ik wilde mijn transfer niet forceren ten opzichte van de clubleiding. Toen ze me in de zomer voor de tweede keer een aanbieding deden, weigerde ik inderdaad zelf. Alles moest heel snel gaan en ik was er niet klaar voor, temeer omdat de Afrika Cup voor de deur stond.’
Je verhuisde uiteindelijk naar de Emiraten voor twee miljoen euro, de helft van wat de club uit Boston bood. Dat noem je niet bepaald een goede zaak voor Standard?
Mpoku: ‘Dat klopt, maar ik vind dat ik genoeg gedaan heb voor Standard om die transfer te verdienen. Ik weet dat de voorzitter op een bepaald moment onderhandelde met een Chinese club die meer geld op tafel wilde leggen, maar ik wilde niet dat anderen voor mij beslisten.’
In de media verschenen berichten dat jouw mislukte transfer in de winter van 2019 en de geruchten over het vertrek van Mehdi Carcela in diezelfde periode het begin inluidden van de verziekte sfeer in de kleedkamer. Vind je dat ook?
Mpoku: ‘Nee, dat is klinkklare onzin. We hebben ons altijd professioneel gedragen. Als je in je rangen een speler met veel kwaliteiten uit de eigen regio hebt, zoals Standard met Mehdi, dan gaan ze altijd proberen te stoken als het niet goed gaat met de club. Noch Mehdi, noch ikzelf hebben ooit eender wie van de club schade willen berokken. De dingen die daarover geschreven werden, zijn pure leugens. Ik ken het systeem en weet wie wat zegt of doet bij Standard. Als journalisten bepaalde zaken schrijven, dan is dat omdat sommige mensen in de club hen foute informatie geven.’
Speelde het feit dat je die kleinburgerlijkheid beu was ook mee in je beslissing om nieuwe lucht op te snuiven?
Mpoku: ‘Dat was zeker een van de redenen. Het is niet fijn om via de media te vernemen dat je niet meer welkom bent. Sommige bestuurders wilden misschien dat ik vertrok, maar Preud’homme heeft zijn vertrouwen in mij de hele tijd blijven uitspreken. Hij maakte van mij zelfs zijn kapitein. Met hem en met Bruno ( Venanzi, nvdr) heb ik nooit problemen gehad.
Vertrouwensband
Wat is je beste herinnering van je tweede periode bij Standard?
Mpoku: ‘De bekerwinst onder Sá Pinto. Op voetbalvlak heb ik me evenveel kunnen ontwikkelen onder Preud’homme, maar onder Sá Pinto was er cette folie, die gekte. Uiteraard voetbalden we veel minder tactisch, maar de grinta waarmee de coach ook zijn spelers aanstak, compenseerde veel. Als we voetbalden, vertegenwoordigen we onze trainer. De mens achter de trainer ook, wie hij was.’
Door te vechten voor jullie trainer, deden jullie alles wat het bestuur niet deed?
Mpoku: ‘We zijn de hele tijd achter hem gaan staan, dat klopt. We deden dat omdat hij ons ook door dik en dun steunde. We wisten dat hij ons nooit zou verraden. Er bestond een heel sterke vertrouwensband tussen hem en de spelersgroep.’
Zorgde zijn vertrek voor een breuk tussen de spelersgroep en het bestuur?
Mpoku: ‘Nee, want als speler weet je altijd dat je slechts een werknemer bent van de club en dat het aan het bestuur is om beslissingen te nemen. Niemand heeft dat in vraag gesteld, temeer omdat de spelers blij waren met de komst van een trainer als Michel Preud’homme. Dat was veelbelovend, want overal waar hij werkte, boekte hij succes. Toegegeven, op menselijk vlak hadden we niet dezelfde relatie met hem als met Sá Pinto. Dat heeft te maken met persoonlijkheid, met karakter. Elke coach benadert zijn spelers op een andere manier.’
Wat is jouw mening over het ‘seizoenseinde’ van Standard? Het bestuur kreeg zware kritiek na de wintermercato waarin naast jij ook Renaud Emond en Sébastien Pocognoli de club verlieten, een verlies dat enkel gecompenseerd werd door de inkomende transfer van Eden Shamir. En dan was er ook nog de verrassende overstap van Dimitri Lavalée naar Mainz…
Mpoku ( pikt in): ‘Als een jonge speler als Lavalée beslist om te vertrekken, dan is dat omdat hij daar redenen voor heeft. Ik ben ouder dan hij, maar voor mij geldt hetzelfde. Als speler voel je dingen aan. Als alle spelers hetzelfde aanvoelen op hetzelfde moment, dan klopt er iets niet. Wat er nu allemaal gebeurt, is vooral jammer voor de supporters van Standard. Hen mis ik echt, want zij zijn de beste supporters van België en verdienen daarom de beste ploeg van het land.’
WhatsAppbericht
Heeft de club geprobeerd om jou tegen te houden?
Mpoku: ‘Ik ben altijd correct gebleven. Op een bepaald moment kreeg ik aanbiedingen, eerst vanuit Boston, dan was er Al-Nasr uit Dubai en vervolgens Al-Wahda. Toen heb ik gezegd: ik ga stoppen met te vriendelijk te zijn en ik ga mijn zin doordrijven. Voordien was het niet omgekeerd, de club legde zijn wil niet op aan mij, maar ik kan wel stellen dat niet alles altijd even correct gebeurde. Slotsom, het was best dat ik vertrok, beter alleszins dan te blijven en te moeten zien hoe de relaties stilaan slechter en slechter werden.’
Hoe reageerde Preud’homme?
Mpoku: ‘Hij vond het niet fijn dat ik weg wilde, maar op het moment dat de overstap helemaal geregeld was, heeft hij me een lang WhatsAppbericht gestuurd dat me echt geraakt heeft. Ik heb het zelfs aan mijn vrouw laten lezen omdat de woorden die hij gebruikte zo sterk waren. Preud’homme is een fantastische coach met een maniakaal oog voor detail en iemand van wie ik veel geleerd heb. Ondanks alles wat er de jongste maanden gebeurd is bij Standard, prijs ik me gelukkig dat ik met zo’n goede trainer heb mogen samenwerken.’
‘Mijn broer is een koele kikker’
Jouw broer, Albert Sambi Lokonga, speelde sinds hij uit blessure terugkeerde elke minuut bij Anderlecht: 23 volledige wedstrijden nadat hij daarvoor negen maanden niet had gevoetbald. Hoe voelt hij zich momenteel?
Paul-José Mpoku: ‘We waren een beetje bang omdat hij al die wedstrijden na elkaar moest spelen. Het was immers allemaal nieuw voor hem: eerst die revalidatie en dan basisspeler zijn bij een club als Anderlecht. Op dat vlak is wat er nu gebeurt niet slecht voor hem. Hij kan zijn lichaam wat rust gunnen.’
Hoe gaat hij om met de druk die eigen is aan zijn nieuwe status?
Mpoku: ‘Wie mijn broer kent, weet dat hij een koele kikker is. Ik heb al een rustige aard, maar Albert is héél, héél rustig. ( lacht) Je kan hem iets zeggen, hem druk opleggen, maar dat gaat het ene oor in en het andere weer uit. Begrijp me niet verkeerd: het is niet dat hij niet luistert naar goede raad, maar de druk die een voetballer zou kunnen voelen, gaat volledig aan hem voorbij. Hij is mega cool.’
Waarnemers zijn het erover eens dat hij een heel sierlijke speler is met een fluwelen baltoets, maar ben je het ermee eens dat hij stilaan moet leren om efficiënter te worden?
Mpoku: ‘Nee, daar ga ik niet mee akkoord. Wie dat zegt, kijkt alleen maar naar de statistieken. Als je zijn wedstrijden analyseert, dan zal je zien dat de vele goede passes die hij gaf, assists hadden kunnen zijn als anderen die kansen niet hadden gemist. Dat kan je mijn broer niet verwijten, toch? Kijk naar de laatste twee wedstrijden van het seizoen tot dusver ( waarin Sambi Lokonga goed was voor drie assists, nvdr): Albert was daarin niet per se beter dan voordien, maar de aanvallers kwamen wél gemakkelijker tot scoren.’
We krijgen nochtans de indruk dat het nog een tijd zal duren alvorens hij zijn eerste doelpunt als profvoetballer zal maken. Hij lijkt altijd te aarzelen als hij in schietpositie komt.
Mpoku: ‘Het probleem is dat Albert is se een verdedigende middenvelder is, maar hij zál doelpunten maken omdat hij een geweldig schot heeft, vrijschoppen kan trappen en vooral omdat hij op de positie waarop hij momenteel speelt, veel progressie maakt en een completere voetballer zal worden.’
Hoe ziet zijn ideale carrièreplanning eruit volgens jou?
Mpoku: ‘Voor ons is het allerbelangrijkste dat hij speelt. Waarschijnlijk blijft hij dus best nog een tijdje bij Anderlecht om zoveel mogelijk wedstrijdritme op te doen. De bedoeling is niet dat hij vertrekt, maar dat hij blijft én bevestigt.’
Hoe is zijn relatie met Vincent Kompany?
Mpoku: ‘ Vincent Kompany is zijn kapitein en tegelijkertijd een van zijn trainers. Daarnaast is hij ook een soort grote broer en uiteraard een fantastische voetballer die uitblonk overal waar hij speelde. Albert heeft dan ook enorm veel respect voor Kompany.’
