Zes maanden na zijn vertrek bij Bastia speelt Guillaume Gillet opnieuw in de Ligue 1. En bij Nantes leeft hij weer helemaal op. ‘Een stuk van mij was in Frankrijk achtergebleven.’

Guillaume Gillet verblijft tot het einde van de maand op een plek met een geschiedenis. Zijn luxehotel, pal in het centrum van Nantes, is het voormalig justitiepaleis waar twintig jaar geleden voor het oog van heel de wereld een spectaculaire gijzeling plaatsvond. Misdadigers die voor assisen terechtstonden, hielden er 36 uur lang magistraten, juryleden, journalisten en toeschouwers vast.

De Luikenaar oogt ontspannen. Twee dagen geleden speelde hij zijn eerste wedstrijd voor FC Nantes. Er werd gewonnen en de commentaren in de lokale pers op maandag waren enthousiast. Tijd voor zijn eerste uitgebreide vraaggesprek sinds zijn terugkeer in het kampioenschap waar hij in zijn seizoen bij Bastia al zo van hield.

Je behield je Franse telefoonnummer van op Corsica. Omdat je zeker was dat je heel vlug zou terugkeren naar de Ligue 1?

GUILLAUME GILLET: ‘Die gedachte heeft gespeeld, denk ik, anders zou ik het nummer gedeactiveerd hebben. Een stuk van mij was in Frankrijk achtergebleven. Toen Nantes op het einde van het jaar contact opnam, heb ik niet lang geaarzeld. Ik had in de zomer heel wat voorstellen uit de Ligue 1 ontvangen, ik hoopte alleen dat die interesse zou aanhouden ondanks mijn terugkeer naar Anderlecht.’

Was het zwaar dat je niet mocht blijven bij Bastia?

GILLET: ‘Eerlijk gezegd wel. Ik had daar mijn carrière beeindigd, denk ik, mocht Bastia op tijd het nodige hebben gedaan. Belgische kranten schreven dat de club de optie had gelicht voor een definitieve transfer, maar dat klopte niet. Ik had met het bestuur weinig contact over die optie. Ik vertrok met vakantie zonder te weten of ik kon blijven of niet. Maar ik dacht wel dat het heel ingewikkeld zou zijn.’

Verbazend, aangezien je alle matchen had gespeeld en helemaal niet duur was.

GILLET: ‘Ze konden me krijgen voor 500.000 euro, een spotprijs voor een club in de Ligue 1. Vandaar dat hun houding me sterk verbaasde. Ze deden pas een nieuwe poging toen ze hun licentie op zak hadden, maar dan was het te laat. Mijn prijs was omhooggegaan en ik mocht van Anderlecht niet meer weg door de zaak-Anthony Vanden Borre en het vertrek van Maxime Collin.’

ONDER DWANG NAAR REIMS

Ondertussen had je je woord gegeven aan Reims, maar daar ben je op teruggekomen… Althans volgens de voorzitter van die club.

GILLET: ‘Ik was een uur terug van vakantie toen mijn makelaars me in een wagen meenamen naar Reims, tegen mijn wil. Ze zeiden: ‘We zullen zien, dit verplicht je tot niets.’ Ik kon de accommodatie bekijken, niet slecht, en vroeg bedenktijd. Ze deden een mooi voorstel, maar ik wou er niet naartoe. Reims had een moeilijk seizoen achter de rug. Op dat moment hadden ze nog geen enkele transfer gedaan. En zelfs al is het een mooie streek, ik zag me ook niet goed Corsica ruilen voor Reims. Ik wilde liever met Bastia voor het behoud spelen dan als nummer zes voor een wankele verdediging uit lopen.’

Je hebt niet gereageerd toen de voorzitter je afbrak.

GILLET: ‘Hij deed enkele uitspraken in de pers, ik vind dat makkelijk uiteindelijk. Ik was zijn prioriteit en voor hem was het moeilijk om toe te geven dat ik zijn voorstel geweigerd had. Ze dachten dat een akkoord dichtbij was, terwijl het heel veraf was. En als ik nu naar het klassement kijk, klopte mijn intuïtie.’

Wat herinner je je van jouw wedstrijd met Bastia hier in Nantes?

GILLET: ‘Over heel het seizoen, het kampioenschap en de Franse beker samen, was het de enige match die ik niet volledig speelde. We kwamen hier in februari, ik had nog geen enkele minuut gemist en dat wilde ik zo houden. Ik was dus heel kwaad toen we hier aankwamen, omdat de trainer me net had verteld dat ik op de bank zou beginnen. Volgens hem moest ik wat uitblazen en mezelf in vraag stellen. Ik begreep het niet. Achteraf zeg ik dat hij een juiste beslissing nam. Het deed me goed een wedstrijd over te slaan. Nadien heb ik tot het einde van het seizoen opnieuw alle wedstrijden integraal gespeeld. Voor de rest herinner ik me dat ik de laatste twintig minuten ben ingevallen, dat we op het gemak wonnen en vooral dat de sfeer fantastisch was. Terwijl hun ploeg achter stond, bleven de supporters van Nantes maar zingen. Als je van Anderlecht komt, is dat indrukwekkend. Op Anderlecht is het soms moeilijk…’

PSG ALTIJD OP KOP

Waar doet FC Nantes je aan denken?

GILLET: ‘Ik herinner me hun laatste titel, een vijftiental jaren geleden. Oké, dat is al even, maar Nantes is toch acht keer kampioen geworden. Het is een club die nog altijd iets voorstelt in het Franse voetbal.’

Adrien Trebel vertelde ons onlangs dat het vermaarde spel van Nantes alleen nog in het opleidingscentrum bestaat.

GILLET: ‘Dat is waar, de jeugd speelt nog altijd in een stijl die vergelijkbaar is met die van Barcelona. Maar Trebel heeft gelijk als hij beweert dat die niet meer bestaat in de profploeg. Ook al willen de trainers misschien wel hetzelfde voetbal, het is heel moeilijk om dat op het hoogste niveau op de mat te leggen. In Frankrijk is alleen PSG daartoe in staat.’

Je trainer zegt dat behalve PSG de Ligue 1 zo homogeen is dat alles heel vlug kan veranderen. Denk je dat Nantes nog een mooie zaak kan doen?

GILLET: ‘Door onze winst tegen Saint-Etienne zijn we tot op acht punten van de tweede genaderd. We mogen dus optimistisch zijn. Maar we moeten ook realistisch zijn, aangezien het verschil met de degradatieplaatsen even klein is. Dus ja, alles zit heel dicht opeen. Het zou mooi zijn om nu een goeie reeks neer te zetten, zodat we tot het einde alleen maar naar boven hoeven te kijken, en niet meer naar beneden.’

Angers, Caen en Nice in de top vijf: onvoorstelbaar!

GILLET: ‘Precies. Het huidige klassement weerspiegelt helemaal niet de budgetten. Marseille, Bordeaux en Lille geven veel meer uit dan dit trio, maar ze staan wel achter.’

Is het prettig om in een competitie te spelen met één ploeg van een andere planeet? Alle andere clubs weten vanaf het begin dat PSG kampioen zal worden. Ze kunnen in het beste geval mikken op de tweede plaats. Dat is nergens zo in Europa.

GILLET: ‘Je zou hier play-offs kunnen invoeren en de punten door vier delen en PSG zou nog altijd ruim op kop staan… Ik moet realistisch zijn, ik ben niet naar Frankrijk gekomen om kampioen te worden. Ik wil gewoonweg zo hoog mogelijk spelen. En Nantes heeft nooit van de daken geschreeuwd dat het PSG van de troon wil stoten. Er heerst hier niet heel veel druk. We strijden voor een Europese plaats, dat is al niet slecht. Daarnaast heb je de bekers. Maar de jongens van PSG zijn zo bezeten om alles te winnen dat ze zelfs in de bekermatchen voluit gaan. Dus is het moeilijk voor al de rest, ja.’

DOOR DE GROTE POORT

Je vertrok bij een club die opnieuw voor de titel zal spelen en nog steeds in de Europa League meedoet: ga je dat niet missen?

GILLET: ‘Ik heb de pro’s en de contra’s afgewogen. Ik weet dat bepaalde personen mijn keuze niet begrijpen, maar ik was zeker dat dit het beste moment was om te vertrekken. Het zal even pijn doen wanneer Anderlecht tegen Olympiacos speelt. Ik kon wel bijdragen aan de kwalificatie en genoot ook van die wedstrijden. Sommige ploegmaats waren door de loting afgeschrikt, ik was supertevreden. Als je het parcours bekijkt van Monaco vorig seizoen in de Champions League en wat Tottenham nu presteert, leek het wel een groep uit de Champions League. Zelfs Qarabag was niet vanzelfsprekend. Niet een van de drie andere ploegen in de poule nam het graag tegen hen op, noch uit noch thuis. Ik had bij Anderlecht kunnen blijven, met de Europa League in het achterhoofd, maar als ze door Olympiacos worden uitgeschakeld, wat zou ik dan doen? Ik had ook al zitten denken: mochten ze nu opnieuw de titel niet pakken, zou het me nog meer pijn doen dan de andere jaren dat we ernaast grepen.’

Je ging weg zoals Laurent Ciman, met een beslissende goal in je laatste match.

GILLET: ‘Ik wilde Anderlecht vooral door de grote poort verlaten. De manier waarop ik anderhalf jaar geleden was vertrokken, had ik niet verwerkt. Ik mocht de kampioensbeker in de lucht steken, maar iedereen weet dat mijn seizoenseinde heel moeilijk was geweest. Het was een triest afscheid. Wie had op dat moment gedacht dat ik nog zou terugkomen? Geen tien procent van de mensen in en rond de club. Ook ikzelf was er zelfs bijna van overtuigd dat de bladzijde was omgeslagen. Maar definitief weggaan zonder kleine hulde zoals Sacha Kljestan, dat zou me pijn hebben gedaan. Uiteindelijk zijn die zes maanden van mijn terugkeer supergoed verlopen en kon ik op een hoogtepunt stoppen door te scoren tegen Westerlo.’

Toen je die dag het veld op ging, wist je dat je wegging…

GILLET: ‘Euh… Zo eenvoudig was het niet! Tot de laatste seconde dacht ik dat ze me een beter voorstel zouden doen. Ik kon voor twee jaar verlengen, maar voor mij was het bod niet voldoende. We kwamen niet tot een akkoord. Ik begreep dat het definitief voorbij was toen Roger Vanden Stock me op het veld een verzamelshirt kwam schenken, juist voor de wedstrijd. Toen wist ik dat er geen kentering meer zou komen. Dat was heel emotioneel.’

Wat spookt er door je hoofd wanneer je na de wedstrijd de micro neemt om de supporters toe te spreken?

GILLET: ‘Ik had vooraf wat nagedacht over wat ik zou zeggen. Maar wanneer het zover is, voor 20.000 mensen, is dat plots minder evident, vooral omdat ik eerder verlegen ben.’

EINDIGEN IN MLS

Naar verluidt was er interesse vanuit Amerika. Zou je dat hebben aangetrokken?

GILLET: ‘Ja, dat is aan de orde geweest. Verscheidene clubs van de MLS lieten van zich horen, maar – en ik ben niet bang om dat toe te geven – het is op financieel vlak vastgelopen. Ik word 32, ik kan het me niet veroorloven om drie of vier keer minder te verdienen dan op Anderlecht, alleen maar om voor mijn plezier in de VS te spelen. Maar dat land trekt me heel hard aan. Mijn vrouw en ik gaan er geregeld op vakantie, we zijn dol op de mentaliteit van de Amerikanen, hun manier van leven. Steeds meer goeie spelers trekken op het einde van hun carrière naar daar, dat geeft me echt zin om er minstens een seizoen te spelen voor ik stop.’

Naar eigen zeggen zou je België al vroeger voor een betere competitie hebben ingewisseld, als je altijd op het middenveld had kunnen spelen. Die positiewissels zullen een rode draad blijven in je carrière.

GILLET: ‘Ik zal je een anekdote vertellen die de situatie goed samenvat. Op een dag zei de voorzitter van Udinese tegen mijn makelaars: ‘Ik heb een vijftiental scouts die voor mij werken, ze hebben allemaal Guillaume Gillet zien spelen, niet één is in staat te zeggen wat zijn beste positie is.’ De eerste kwam me scouten toen ik op het middenveld stond. Een andere kwam enkele weken later toen ik rechtsachter was. Ik begrijp dat het voor hen niet makkelijk is om zich een beeld te vormen. Stel dat ik volledige seizoenen op het middenveld had gespeeld, dan zou ik heel andere statistieken hebben gehad en was ik naar Duitsland of Engeland getrokken, daar ben ik van overtuigd. Ik zeg niet naar een topclub, maar ik had iets moois kunnen presteren in die competities.’

DE JEUGD VAN ANDERLECHT

Heb je weet van de reacties in de kleedkamer van Anderlecht sinds jouw vertrek? Silvio Proto bijvoorbeeld is allesbehalve tevreden. Hij neemt jou niets kwalijk, maar wel het bestuur.

GILLET: ‘Met de jaren zijn Silvio Proto en Olivier Deschacht mijn vrienden geworden. Me zien terugkeren en zes maanden later weer vertrekken, is niet gemakkelijk voor hen. Het klopt dat ik tijdens die zes maanden opnieuw de drang om te winnen heb binnengebracht. Ik denk dat dat goed was voor een jonge groep. Maar goed, het bestuur had me beloofd dat het me in januari geen stokken in de wielen zou steken. Iedereen was daarvan op de hoogte.’

Kan je zeggen waarom Anderlecht niet op kop stond eind december?

GILLET: ‘Door een gebrek aan regelmaat en een ernstig mentaliteitsprobleem in sommige matchen. De tijd is voorbij dat talent volstaat om het verschil te maken in de zogezegd makkelijke wedstrijden. Dit seizoen waren alle matchen moeilijk, zelfs thuis, zelfs tegen Waasland-Beveren of KV Mechelen. We wonnen nooit met monsterscores. Het was met één goal verschil, of we wonnen zelfs niet. Om nog even terug te komen op de mentaliteit. Tegen Club Brugge, Tottenham of Monaco staat Anderlecht er. Tegen Mechelen, Beveren of Mouscron-Péruwelz zie je een heel andere ingesteldheid.’

Je lijkt wel Silvio Proto. Hij heeft ook moeite met de mentaliteit van vooral de jongeren.

GILLET: ‘De anciens weten dat ze ook een zogezegd banale wedstrijd op een goeie manier moeten opvatten, anders dreigt het slecht af te lopen. Volgens mij zien de jonge spelers de dingen niet zo. Op Anderlecht is het voor hen te makkelijk geworden, omdat ze zeker zijn van hun plaats in de ploeg, wat er ook gebeurt. Ze beleven en zien de dingen helemaal niet meer zoals de jongeren tien jaar geleden. In de kleedkamer zijn ze relaxed. Ik sprak de groep toe, niet lang voor mijn vertrek. Ik zei: ‘Als je hier twee of drie jaar speelt en niet minstens één keer kampioen wordt, is het een schande.’ Als je voor Anderlecht voetbalt, moet je de tegenstander ieder weekend een pak slaag willen geven. Je moet kampioen willen spelen. Voor sommigen is dat niet zo.’

DE OPMARS VAN GENT

Besnik Hasi lijkt er niet van overtuigd met deze groep voor de titel te kunnen gaan. Nog minder sinds jouw vertrek. Volg je hem?

GILLET: ‘Kwalitatief heeft Anderlecht de beste ploeg. Maar we hadden het zojuist over de mentaliteit… Hasi werkt daar veel op, maar als het niet doordringt in het hoofd van de spelers, wat kan hij nog anders doen? Alle spelers moeten zich daar bewust van worden. En begrijpen dat er geen individuen meer zijn om het verschil te maken zoals Lucas Biglia, Dieumerci Mbokani of Milan Jovanovic. Dit seizoen moet het meer van het collectief komen.’

Voel je dat Hasi onder druk staat?

GILLET: ‘Anderlecht draait nog altijd mee bovenaan in het klassement en overwintert in de Europa League. Je kunt dus niet zeggen dat de ploeg achter ligt op schema. Het probleem is dat een aantal resultaten heel wat mensen blijft dwarszitten. Thuis gelijkspelen: op Anderlecht gebeurt dat normaal niet. Er zijn te veel pieken en dalen, zoiets wordt onmiddellijk op de trainer afgeschoven. Nu, Hasi weet dat de club niet van trainer verandert als van hemd.’

We hebben de indruk dat heel de club de opmars van AA Gent slecht verteert.

GILLET: ‘Bij Anderlecht zijn ze duidelijk verrast. Iedereen is een beetje jaloers op het succes van Gent. Maar je moet het anders zien. We moeten blij zijn dat het Belgische voetbal er een grote club bij heeft. Dat kan alleen maar het niveau ten goede komen. Ik weet dat dit moeilijk te begrijpen valt. Het is moeilijk blij te zijn om het succes van een tegenstrever. Maar het zal Anderlecht en de andere clubs verplichten om meer en beter te werken.’

DOOR PIERRE DANVOYE IN NANTES – FOTO’S BELGAIMAGE – VALERY JONCHERAY

‘De laatste titel dateert van vijftien jaar geleden, maar Nantes stelt nog altijd iets voor in het Franse voetbal.’ – GUILLAUME GILLET

‘Wanneer Anderlecht tegen Olympiacos speelt, zal het bij mij even pijn doen.’ – GUILLAUME GILLET

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content