2014 wordt een heel belangrijk voetbaljaar. We krijgen niet alleen een wereldbeker met de Rode Duivels in een land waar voetbal echt religie is. De komende maanden krijgt ons voetbal ook een nieuw tv-contract en zou er een streep getrokken kunnen worden door de play-offs.

Eindelijk, want intussen is ten overvloede bewezen dat deze format het tegenovergestelde heeft bereikt van wat werd beoogd. De competitie is alleen zwakker geworden en onze ploegen ogen Europees bleker.

Weg dus met de eindeloze aanloop naar de finale, de halvering van de punten, de zinloze play-off 2 en de lachwekkende play-off 3. Vraag is echter of er beterschap op komst is. Ernst & Young heeft na rijp beraad bij alle aandeelhouders van het voetbal een nieuwe formule uitgedokterd. Nou, nieuw? De opzet is gebaseerd op het plan-Wijnants van enkele jaren terug: twee reeksen van twaalf ploegen, die na de normale competitie met 22 speeldagen verdeeld worden over drie reeksen van acht. De eerste acht verdelen de titel en de Europese plaatsen, de tweede poule strijdt om een plaats in de hoogste reeks in de volgende jaargang en de laatste acht knokken voor het behoud.

Er zitten heel wat positieve punten in dit plan. De basis van alles is een splitsing tussen betaald en amateurvoetbal, een idee waar nu ook de voetbalbond – zie het interview met bondsvoorzitter François De Keersmaecker in dit blad – voor gewonnen is. Het is ook afgelopen met het halveren van de punten en we riskeren niet langer uitgelachen te worden met een kampioen met een half punt voorsprong. Bovenal krijgen clubs die in tweede klasse zijn verzeild weer een toekomst.

Daar houdt het goede nieuws echter op. Het blijft immers een ingewikkelde formule, met behoud van de punten bij de eerste en de laatste acht en een start vanaf nul voor de tweede groep. Zij speelden in de reguliere competitie immers niet tegen dezelfde tegenstanders.

Veel erger is dat de laatste acht veertien speeldagen om niets voetballen. Zelfs als er bij de amateurs een club zit die aan de voorwaarden voor een overstap naar het profvoetbal beantwoordt, wordt er maandenlang alleen gespeeld om niet laatste te worden. De eerste of de zevende plaats in de groep maakt geen verschil. Kortom, dit is play-off 3 tot de derde macht. Het kan niet verbazen dat Herman Wijnants zijn oorspronkelijke plan al lang begraven heeft.

De oplossing ligt voor de hand. Het volstaat om even over de grens te kijken. Bij de WK-loting was heel wat te doen rond het feit dat de Rode Duivels reekshoofd waren in Costa do Sauipe. Veel straffer was dat ook Zwitserland in pot 1 zat. De Helveten staan op dit moment zelfs drie plaatsen hoger dan de Rode Duivels op de FIFA-ranking.

Een nieuw wonder van Bern. Zwitserland telt drie miljoen minder inwoners dan België en evenveel officiële talen als wij. Voetbal is er minder belangrijk dan skiën, schansspringen en jodelen. De tv-rechten voor de Bundesliga zijn hoger dan die voor de eigen Super League: 10 miljoen euro, tegenover 55 miljoen voor de Jupiler League.

Desondanks zijn de Zwitsers sinds 1996 min of meer vaste klanten op EK- of WK-eindrondes. Hun bekendste spelers zijn ook in buitenlandse loondienst actief, maar het clubvoetbal telt Europees nog mee. FC Basel werd vorig seizoen pas in de halve finales van de Europa League uitgeschakeld door Chelsea, dat in de poules van de Champions League van deze jaargang twee keer het hoofd moest buigen voor de club waar FC Barcelona zijn kleuren aan te danken heeft.

De Zwitsers tellen slechts tien teams in de hoogste klasse, die vier keer tegen elkaar spelen. Een dubbele competitie, poepsimpel. Elke week moeten de ploegen op het scherp van de snee presteren, want wie een paar keren na elkaar verliest, verzeilt van de top naar de staart van de ranglijst. De Oostenrijkers hebben het systeem inmiddels ook overgenomen en hun clubs herstellen zich Europees langzaam.

Ook Herman Wijnants is gewonnen voor deze format. Op voorwaarde dat de televisierechten eerlijk worden verdeeld over alle clubs van het betaald voetbal.

DOOR FRANÇOIS COLIN

De Zwitsers tellen slechts tien teams in de hoogste klasse die vier keer tegen elkaar spelen.