Vanavond speelt Anderlecht zijn laatste poulewedstrijd in de UEFA Cup uit bij Getafe. Trainer is er de Deense ex-voetballer Michael Laudrup.

Getafe is geen kleine club meer. De bescheiden vereniging uit de gelijknamige voorstad van Madrid haalde vorig seizoen de Spaanse bekerfinale – onder meer door Barcelona na een 5-2-nederlaag in Camp Nou thuis met 4-0 af te drogen – en debuteerde dit seizoen in het UEFA Cuptoernooi.

Coach Michael Laudrup speelt op training een potje mee en blijkt nog ontzettend goed. De inmiddels 43-jarige Deen beheerst het één keer raken nog steeds tot in de puntjes en heeft nog prachtige passeerbewegingen in huis. Ook aan snelheid lijkt Laudrup weinig te hebben ingeboet in de negen jaar sinds hij gestopt is. De spelers van Getafe hebben dit seizoen een trainer die alles nog kan voordoen en die veel facetten van het voetbalspel beter beheerst dan zij zelf.

Laudrup: “Ik doe nog graag mee om de spelers te laten zien dat je door goed positiespel niet zo veel en onnodig hoeft te rennen”, legt de oud-vedette uit, “en dat als je niet goed getimed rent, je nog veel harder moet lopen om de bal te heroveren. Je kunt beter nú vijf meter lopen dan bij balverlies 35 meter. Ik heb bij Barcelona gezien dat goede spelers het positiespel aanvankelijk niet goed beheersten, maar na een paar maanden training wel vooruit waren gegaan. Volgens mij kan iedereen goed positiespel leren. Niet iedereen kan snel zijn. Als je langzaam bent, kun je niet snel worden. Als je een zwak linkerbeen hebt, kun je dat wel verbeteren, maar je zult er nooit zo goed mee kunnen schieten als met rechts.”

Voor het eerst Europees

Michael Laudrup is bij de derde profclub van Madrid de opvolger van Bernd Schuster. De Duitser vertrok naar het grote Real Madrid en Getafe wilde na de Duitser en diens voorganger Quique Sánchez Flores (nu coach van Valencia) opnieuw een naam als trainer.

Laudrup: “Getafe is een stabiele club. Ik kan me hier ontwikkelen, er zijn goede spelers en de club speelt Europees. Daarnaast ligt Getafe vlakbij Madrid, waar ik heb gewoond. Voor mijn familie is dat fantastisch. Alles bij elkaar opgeteld was het geen moeilijke keuze. Ik heb gespeeld bij Lazio Roma, Juventus, Barcelona en Ajax, clubs waar altijd gewonnen moest worden. Bij Getafe is die druk niet zó groot. Ik hoef de Champions League niet te halen. Ik wil dat de goede dingen in het team zich verder ontwikkelen. Getafe won vorig seizoen van Barcelona en Real Madrid, maar had problemen tegen de mindere ploegen. Dat zou moeten veranderen, deze ploeg moet leren meer initiatief te nemen. Voor het eerst in de clubgeschiedenis speelt Getafe Europees voetbal. Dat is geweldig, maar ook zwaar. Door het EK stoppen we dit seizoen al op 18 mei. Hetzelfde aantal wedstrijden in een korter seizoen, plus de Europese wedstrijden die deze club niet gewend is, dat wordt zwaar.”

Laudrup wordt bij Getafe geassisteerd door zijn landgenoot John Jensen, ook geen kleintje in de voetballerij. De voormalige middenvelder scoorde in 1992 in de EK-finale tegen Duitsland de bevrijdende tweede goal voor Denemarken en maakte furore in de Premier League bij Arsenal. Jensen was tussen 2002 en 2006 ook de assistent van Laudrup bij Brøndby IF. “Het gaat er niet om dat Jensen een landgenoot is,” legt Laudrup uit, “het gaat erom dat ik graag werk met mensen die ik vertrouw. Ik kan dingen aan hem overlaten en dat vind ik belangrijk.”

Discipel van Cruijff

“Mensen vragen mij vaak wie de belangrijkste coach is met wie ik als speler heb gewerkt. Dan antwoord ik altijd: JohanCruijff, GiovanniTrapattoni en SeppPiontek. Piontek liet me debuteren in het nationale elftal van Denemarken, toen ik pas 18 jaar oud was. Trapattoni haalde me naar Juventus toen ik 21 was en Johan Cruijff haalde me op een erg belangrijk moment in mijn carrière naar Barcelona. Ondanks het feit dat ze erg verschillend zijn, heb ik van alle drie een hoop geleerd. Als we praten over voetbalvisie en voetbalfilosofie heb ik het meeste met Cruijff. Hij dacht altijd aanvallend. Trappatoni en Piontek speelden meer reactievoetbal, defensiever. De Serie A verschilde ook enorm van de Primera División. Ik heb een hoop geleerd in Italië, ook al had ik het er aanvankelijk erg moeilijk. In Spanje was het leuker voetballen, het spel is daar veel opener. Mijn beste herinnering aan Barcelona is niet de vier kampioenschappen op rij of de Europacup, maar de manier waarop we speelden. Er was kwaliteit, respect en iedereen wist van de ander wat hij deed. Er was een geweldige spirit, iedereen wilde aanvallen, er waren zelden problemen. De trainingen van Cruijff waren fantastisch, altijd met de bal, de ploeg werd echt met de week beter.”

Na vijf jaar kwam er een breuk in het huwelijk tussen Barcelona en Michael Laudrup. De magie van het dreamteam eindigde in 1994, toen Barcelona de Champions Leaguefinale tegen AC Milan met liefst 4-0 verloor. Laudrup zat in het snikhete Athene de hele wedstrijd op de bank. De Deen was geen vaste waarde meer sinds de komst van de Braziliaanse superspits Romario en vertrok naar aartsrivaal Real Madrid.

Laudrup: “Veel mensen dachten dat het uit rancune was, maar dat was niet de reden waarom ik naar Real Madrid verkaste. Ik zat vijf jaar bij Barcelona en dat is een lange tijd. In mijn laatste jaar speelde ik niet alles meer, maar ik had ook het gevoel dat de magie uit het elftal was verdwenen. We verloren de Champions Leaguefinale en we werden pas op de laatste speeldag kampioen, omdat Deportivo La Coruña in de laatste minuut tegen Valencia een strafschop miste. Het ging allemaal steeds moeizamer, dus wilde ik gewoon weg.

“Achteraf kreeg ik gelijk met mijn gevoel over Barça. Romario zorgde voor problemen, hij kwam te laat terug na het WK in de Verenigde Staten. Zowat iedere speler van Barcelona had meegedaan aan dat toernooi, ik was zo’n beetje de enige die níét ging. Van Real Madrid waren maar drie spelers in de Verenigde Staten aanwezig, die groep was dat seizoen dus veel fitter en frisser. Dat was voor mij ook een afweging.”

Fantastisch laatste jaar

Na twee jaar Real Madrid en een tussenstop in Japan bij Vissel Kobe, werd Ajax het eindstation voor de Deense voetballegende. De Amsterdammers werden in het seizoen 1997/98 getraind door de Deen Morten Olsen, de eerste trainer na de succesrijke periode onder Louis van Gaal. Laudrup, inmiddels 33, werd ingepast in een elftal met onder meer Edwin van der Sar, Frank en RonalddeBoer, ShotaArveladze, RichardWitschge, DannyBlind en MarioMelchiot. In 21 competitiewedstrijden maakte hij elf doelpunten.

Laudrup: “Ik was na zes seizoenen Italië en zeven jaar Spanje mentaal erg moe. Ik had de mogelijkheid om naar de Verenigde Staten te gaan of in Japan te blijven, maar ik wilde mijn carrière op een goed niveau afsluiten. Toen vroeg Morten Olsen mij of ik naar Ajax wilde komen. Ajax was voor mij altijd al een club die voetbal speelde dat bij mij paste, met een aanvallende instelling. Dat er met Morten Olsen een Deense coach was, was natuurlijk ook geen nadeel. Ik dacht: ‘Het wordt moeilijk mijn loopbaan elders een mooier einde te geven dan bij Ajax.’ We werden kampioen met een enorme voorsprong op PSV en we wonnen de bekerfinale met 5-0 tegen datzelfde PSV. Vervolgens ging ik naar het WK met Denemarken. We verloren pas in de kwartfinale met 3-2 van Brazilië. Mijn laatste jaar was fantastisch.”

Even genoeg van voetbal

“Als speler wou ik nooit trainer worden. Toen ik stopte met voetbal, was ik er klaar mee. Ik geloof niet dat je in december kunt stoppen met spelen om vervolgens in januari als trainer te beginnen. Dat gaat niet. Als je dat doet, denk je nog te veel als een speler. Ik stopte in 1998 en ik heb twee jaar helemaal niets met voetbal te maken gehad, maar wanneer je ouder wordt en het voetbal blijft volgen, krijg je er weer een mening over. Ik merkte dat ik me in discussies ging mengen. Toen vroeg Morten Olsen, die bondscoach was, of ik hem wilde assisteren bij de nationale ploeg. Dat wilde ik wel. Ik hoefde niet iedere dag te werken, had geen totale verantwoordelijkheid en kon voor mezelf ontdekken of ik het leuk zou vinden. Vervolgens vroeg Brøndby, mijn oude club in Denemarken, of ik daar trainer wilde worden. Dat heb ik vier jaar gedaan en dat is erg goed voor me geweest. Ik leerde er omgaan met druk, ik was verantwoordelijk bij een club die in Denemarken dezelfde status heeft als Ajax in Nederland. Er moest altijd gewonnen worden. Na vier jaar had ik weer even genoeg van voetbal en het vorige seizoen heb ik me er totaal niet mee beziggehouden. Er waren wel aanbiedingen, maar ik had er geen zin in. En na een jaar rust nu weer wel.

“Ik kijk tevreden terug op hoe alles tot dusver is gegaan. Ik ging op mijn negentiende naar Italië. Als ik toen naar Engeland was gegaan, was ik misschien nooit bij Barcelona terechtgekomen. Als ik alles zou mogen overdoen, zou ik één ding anders doen. Ik zou in Nederland zijn begonnen en niet meteen naar de Serie A zijn gegaan. Dan zou de start van mijn loopbaan makkelijker zijn verlopen. Nu werd ik gekocht door Juventus, dat mij twee jaar verhuurde aan Lazio. Bij Ajax of PSV zou ik makkelijker dingen hebben geleerd. De spelopvatting hier past eigenlijk ook veel beter bij mij.”

Wijnhandel als afleiding

De familie Laudrup is de bekendste voetbalfamilie van Denemarken. Vader Finn schopte het tot Deens international en ook Michaels jongere broer Brian (38) kende een prachtige loopbaan. Als het talent erfelijk is, komen er weer twee Laudrupjes aan. Michaels zoon Mads tekende onlangs een contract bij FC Kopenhagen en zoon Andreas heeft zich gemeld in de jeugdopleiding van Getafe.

Laudrup: “Brian werkt nu in Denemarken voor de televisie. Hij analyseert wedstrijden en maakt programma’s met jonge voetbaltalenten. Hij doet niets als trainer, maar je weet nooit. Ik sluit het niet uit dat hij binnenkort met een jeugdteam begint of iets bij de bond gaat doen. Mijn oudste zoon Mads is controlerende middenvelder bij FC Kopenhagen en Andreas speelde in Denemarken in de jeugd bij Lyngby. Hij is aanvallende middenvelder en was nog op stage bij Ajax, waar ze erg tevreden over hem waren. Het was voor hem een goede ervaring, maar er was helemaal geen sprake van dat hij een contract zou kunnen verdienen, zoals wel is gesuggereerd. Het was gewoon een snuffelstage. Het aardige is dat ze allebei linksbenig zijn, terwijl ze toch een andere moeder hebben.”

Ondertussen wist Denemarken zich na enkele bewogen kwalificatiematchen niet te plaatsen voor het komende EK. Tijdens de thuiswedstrijd tegen Zweden wilde een fan de Duitse scheidsrechter Herbert Fandel molesteren, nadat die de Zweden in de slotfase een strafschop had toegekend. Denemarken had in de tweede helft een 3-0-achterstand weggewerkt, maar dreigde het duel daardoor alsnog met 4-3 te verliezen. Fandel staakte de wedstrijd en de UEFA bestrafte Denemarken met een reglementaire 3-0-nederlaag. Bovendien moest de ploeg de volgende vier thuiswedstrijden op minstens 150 kilometer van Kopenhagen spelen. Laudrup: “Die wedstrijd was echt ongelofelijk, al hadden we ook nadien nog wel een kans. Vanaf 1984 is Denemarken er ieder EK bij geweest, in 1992 hebben we zelfs gewonnen. We doen ook geregeld mee aan WK’s. Voor een klein land als Denemarken is dat lang niet slecht. Deze kwalificatie begonnen we slecht, maar we waren bezig met een goede reeks tot die wedstrijd tegen Zweden. Jammer dat het niet gelukt is.”

Momenteel moet Laudrup zich dus waarmaken in de UEFA Cup en de hectiek van de Primera División. Een koele Deen tussen Spaanse heethoofden. Als het niet werkt of als het Laudrup te veel wordt, zal hij zonder enige twijfel weer een of meerdere jaren van rust inpassen. Want er is meer dan voetbal. “Ik heb zelf een wijnhandel opgezet”, vertelt hij. “Die ben ik in 1993 in Spanje samen begonnen met een echtpaar dat in Barcelona woonde. We handelen in Spaanse wijnen, dat is erg leuk om te doen. Het geeft me rust en afleiding.” S

door robert anker- beelden: reporters