Bij KV Kortrijk debuteert Elimane Coulibaly (29) dit seizoen met verve in de eerste klasse. Des te opmerkelijker is het dat de Senegalese spits zes jaar lang in het provinciale voetbal bleef hangen. Zijn toenmalige trainers halen herinneringen aan hem op.
‘Wat gooiden ze hier nú binnen?!’
Seizoenen 1999/2000 & 2000/01
Invallers KFC Oostakker
1ste provinciale Oost-Vlaanderen
Trainer: Rudy Haleydt
“Op een dag stond hij voor mij”, vertelt Rudy Haleydt. “Een heel stille jongen, een beetje benauwd om zich verbaal te uiten. Waarschijnlijk voelde hij zich niet zo goed in zijn vel, misschien had hij meer verwacht van het leven in België. Hij was bij een meisje van Oostakker en om te overleven, moest hij de minst aantrekkelijke jobs aanvaarden.
“Voetbalschoenen kreeg hij van de cantinier, geloof ik. Ik liet hem meetrainen, maar hij was conditioneel nergens en in het begin ook wel wat lui. Eens hij speelgerechtigd was, zat hij aanvankelijk op de bank bij de invallers. Als ik mij niet vergis, werkte hij toen ’s nachts. Dat maakte het er niet makkelijker op.
“Bij momenten stuntelde hij zo dat ik dacht: wat gooiden ze hier nú binnen, die kan tegen geen bal sjotten?! Maar soms schudde hij op een kleine ruimte evengoed schitterende dingen uit zijn voeten. Hij was onvoorspelbaar, had lange benen, een bijzonder sterk lichaam, een vrij degelijk kopspel en ook wel voetbalvista; hij koos slim positie en stak ballen soms zeer goed in de ruimte. Dan vroeg ik mij wel eens af of ik hem toch niet kon gebruiken. Maar hij stond stukken te zwaar.
“Bij de invallers speelde hij vooraan of achter de spitsen. Hij scoorde regelmatig en kwam wel eens vragen: ‘Trainer, wat moet ik nog meer doen om erbij te raken?’ In de eerste plaats was dat zijn loopvermogen vergroten en zich aanpassen aan de organisatie op het veld. Dan deed hij dat wel eventjes, want hij was ambitieus, maar na een tijdje verwaterde het weer. Ik ben daar voortijdig vertrokken, maar ik geloof dat ik hem uiteindelijk één keer meenam op de bank.
“Als ik zie dat hij ondertussen een openbaring is geworden op het hoogste niveau, denk ik: hij zal zijn verstand gebruikt hebben. Ik schat dat hij nu zo’n kleine vijftien kilo scherper is dan destijds.”
‘Je moet je wekker zetten!’
Seizoen 2001/02
Eerste ploeg KFC Oostakker
2de provinciale Oost-Vlaanderen
Trainer: Bert Cluytens
“Toen ik bij KFC Oostakker toekwam, zat hij bij de invallers”, vertelt Bert Cluytens. “Zodra ik zijn kwaliteiten zag, ben ik die gaan gebruiken in de eerste ploeg.
“Bij Kortrijk wordt hij nu uitgespeeld als targetman, maar toen was zijn individuele actie zijn sterkste punt. Hij kwam de bal op het middenveld halen, schakelde een of twee man uit en zette iemand in een goede positie voor doel. Zelf maakte hij tien à vijftien goals, maar hij bereidde er veel meer voor.
“In de combinatie was hij iets minder. Bal aan de voet leek hij traag, maar hij was dribbelsterk en met zijn lange benen váls traag. Je zag dat hij hoger kon spelen, maar aan eerste dacht ik toen niet. Chapeau dat hij daar op zijn manier toch in slaagde. Want bij KFC Oostakker kwam hij in het begin niet aan de bak omdat hij zich niet aan de afspraken kon houden. Hij daagde wel eens op om kwart over twee in plaats van om halftwee.
“Elimane was nochtans geen moeilijke jongen. Hij was timide, goed van inborst en vatbaar voor rede. Als hij zich weer eens verslapen had, kwam hij zich altijd verontschuldigen. ‘Bij ons houden we niet zo van discipline’, zei hij dan. ‘Als we gaan slapen, zien we wel wanneer we wakker worden.’ Ik zei: ‘Je moet je wekker zetten!’ Op het einde schorste ik hem disciplinair voor twee wedstrijden. Ook daarvoor kwam hij zich na het seizoen excuseren.
“Voor een interim-bureau deed hij toen de vuilste werkjes. Ik herinner mij nog dat hij met een speciaal pak aan moest afdalen in kernreactoren. Dat was een zeer gevaarlijke job.
“Eigenlijk was hij wel graag gezien. Als je met hem praatte, voelde je dat hij een vrij zachte jongen was, maar op het veld merkte je daar niets van. Hij pakte veel gele en ook twee of drie rode kaarten. Vaak reageerde hij op al dan niet racistische intimidaties van tegenstanders en raakte daardoor uit zijn evenwicht. Dat was een groot minpunt. Dan kon je daar wel met hem over praten, maar blijkbaar zat dat heel diep bij hem. Het gebeurt nu ook nog, stel ik vast: op Anderlecht reageert hij met een tackle, krijg hij geel, protesteert hij en wordt uitgesloten.
“Elimane voelde zich altijd het zwarte schaap, hij had iets van: ik ben een zwarte, ik mag niet wat een blanke mag. Ook op training voelde hij zich vaak geviseerd. Als er wat verder een groepje stond te praten, dacht hij dat ze over hem bezig waren. Ik denk dat hij in zijn jeugdjaren onderdrukt is geweest.”
‘Le nouveau Diouf est arrivé’
Seizoenen 2002/03 & 2003/04
Eerste ploeg SKV Oostakker
2de provinciale & 1ste provinciale Oost-Vlaanderen
Trainer: Hans Christiaens
“We voelden meteen dat Eli erg wantrouwig en voorzichtig was”, vertelt Hans Christiaens. “Stelselmatig won ik zijn vertrouwen. Een goede communicatie is voor hem enorm belangrijk. Voor hypocrisie is hij heel gevoelig.
“Op de eerste training droeg hij een shirtje van Senegal. Ik zei: ‘ Le nouveau Diouf est arrivé.’ Hij draaide zich om en zei: ‘ Moi, je suis mieux que lui.‘
“De nonchalance van sommige andere Afrikanen had hij niet, hij was altijd op tijd. Ik dacht: als ik hem kan doen werken en in vorm krijg, ziet het er goed uit. Daar kende ik weinig problemen mee. Hij was vrij correct en standvastig. In twee seizoenen maakte hij 40 à 50 goals en gaf hij ook veel assists.
“Eli is intelligent. Hij kan zichzelf en de situatie rond zich inschatten. Hij denkt twee stappen vooruit. Uiteraard wist hij dat we hem nodig hadden om kampioen te spelen, maar hij maakte daar nooit misbruik van. Hij wist dat hij anders mijn vertrouwen zou schaden.
“Tegen voorstoppers die trokken, sleurden, schopten en intimideerden, kreeg hij het dikwijls zeer moeilijk om niet te reageren. Dan moest je echt wel op hem inspreken. Daarom gaf ik twee, drie spelers de opdracht om bij opstootjes tussen te komen. Dat waren jongens die groot genoeg waren om hem recht in de ogen te kunnen kijken, mannen die hij respecteerde en met wie hij een zeer goed contact had. Bij mij was hij niet meer dan een keer per seizoen geel geschorst.
“Hij was temperamentvol, maar aanvaardde aanwijzingen. Er gebeuren altijd dingetjes natuurlijk, mensen zijn geen robots, maar daar moet je dan mee kunnen omgaan. Een persoonlijkheid hoor je te respecteren, vind ik. Je moet in groep toch geen kuddemens worden? Ik liet meteen blijken: als we Eli belangrijk maken en houden, zullen we zelf ook goed zijn. Soms is het voor een trainer aangewezen zaken door de vingers te zien. Als je dan drie dagen later samen wint, spreek je met die gasten en zeg je: ‘Je kent Eli toch, hè?’ Winnen is de remedie tegen alle kwalen.
“Het totaalpakket is goed bij Eli. Hij is 1 meter 90, staat stevig op zijn benen en is sterk in de lucht. Hij kan voetballen, heeft een actie en kan scoren. Je kunt hem gebruiken als targetman, maar ook in een tweespitsensysteem. Zijn grootste eigenschap vind ik dat hij zowel voor- als achteraan zeer nuttig is op alle stilstaande fasen.
“Toen al promootte ik hem bij vrienden in de eerste en tweede klasse. Ik belde ook mijn toenmalige manager Fernand Goy-vaerts om met hem te werken, maar niemand aanzag Eli in die tijd als volwaardig. Als mensen mij komen vertellen dat hij veel verbeterd is, zeg ik: ‘Neen, dat is niet waar.’ Hij is nu precies dezelfde als toen.”
‘Wat Aruna kan, kan ik ook’
Seizoen 2004/05
Eerste ploeg KVK Ninove
1ste provinciale Oost-Vlaanderen
Trainer: Glenn Geraerts
“Van bij de eerste gesprekken bleek hij wat introvert, terughoudend, nukkig”, vertelt Glenn Geraerts. “Als je zo iemand vertrouwen geeft, wordt hij wat meer open. Anders sluit hij zich af.
“We wisten toen nog niet welk verleden hij met zich meedroeg. Nu weten we dat hij in Senegal in feite nooit gevoetbald heeft. Je merkte aan zijn baltoets en zijn schot wel een mankement in zijn basistechniek. Zo maakte hij weinig goals vanop 20 meter.
“Offensief teerden we op hem, omdat hij met een individuele actie het verschil kon maken. Hij scoorde een twintigtal keer en daar waren ook veel frutselgoals bij. Met zijn kracht en creativiteit kon hij soms uit het niets iets onverwacht klaarspelen. Hij wou altijd in het spel betrokken worden. Gebeurde dat niet, dan ging hij op de zijkant spelen en verwachtte hij dat anderen zich aan hem aanpasten. Als hij de bal een paar keer niet kreeg of de scheidsrechter een beslissing nam waar hij het niet mee eens was, voelde hij zich misbruikt. Zo pakte hij veel kaarten. Elimane is zeker een beetje eigenwijs, hij verdraagt moeilijk leiding.
“Hij was altijd op training en op de wedstrijd. Als hij eens wat later zou zijn, liet hij het weten. Hij lag tamelijk goed in de groep omdat hij op het sportieve vlak het verschil maakte én omdat hij door zijn medespelers werd erkend als een heel intelligente kerel. Hij had persoonlijkheid en over alles een mening.
“Dat seizoen kenden we in de spelersgroep een geval van racisme. Een medespeler, ook een spits, gedroeg zich heel racistisch tegenover hem en Omo Monday. Ook zijn ouders waren erbij betrokken. Ze riepen dat ‘die zwarte apen zich alles mogen permitteren’. Ik liet een pv opmaken en stuurde die jongen weg.
“Na de wedstrijd werden er bij KVK Ninove doorgaans pinten gedronken, werd er een boterham gegeten, werd de muziek wat luider gezet en werd er gedanst, maar na het verplichte halfuurtje sloop Elimane weg. Op dat niveau integreerde hij zich niet. We zagen hem hier nooit bier drinken of een sigaret roken.
“Een tijd trok hij in een bepaald etablissement op met Afrikaanse spelers van Lokeren. Hij zei mij toen dat zij niet wisten dat hij ook voetbalde. Vertelde hij het hen niet uit schroom? Vond hij het niveau te laag? Elimane gaf zich niet gemakkelijk bloot. Hij was in ons land zijn weg aan het zoeken en was heel teruggetrokken. Als ik hem vroeg wat hij overdag deed, antwoordde hij: ‘Ik werk in de bouw.’ Met voetballen verdiende hij in provinciale wel een mooie kostenvergoeding.
“Het gebeurde dat hij naar Anderlecht ging kijken. Op een dag zei hij: ‘Wat Aruna Dindane kan, kan ik ook, ik mis alleen een beetje explosiviteit.’ Samen met de dokter is daar toen een speciaal trainingsprogramma voor opgesteld. Ik laat in het midden of hij het heeft afgewerkt. Hij wou wel inspanningen doen, maar voor zulke mannen zijn andere zaken in het leven ook belangrijk. Elimane moest op intuïtie kunnen spelen en instinctief zijn gevoelens uiten. Op dat niveau kon je hem niet in een keurslijf duwen.
“Toen hij in maart al een contract tekende bij tweedeklasser KMSK Deinze is het allemaal wat verwaterd. Hij sukkelde bovendien met een enkel- en een knieletsel. Bij SKV Oostakker was zijn patellapees platgespoten met cortisone, vertelde hij mij.
“In de competitie eindigden we als tweede en de finale van de eindronde verloren we omdat Elimane het liet afweten. Voor de heenwedstrijd in Eine kwam hij pas een halfuur voor de aftrap toe. Hij droeg heel moderne Afrikaanse kledij en ik had de indruk dat hij uit een nachtclub kwam en in nogal moeilijke omstandigheden voor een paar uur met zijn kleren in bed was gekropen. Ik liet de spelers de keuze: hem opstellen of niet. Omdat we door schorsingen en blessures al gehandicapt waren, kozen ze ervoor hem te laten meedoen. Maar hij haalde allesbehalve zijn niveau, pakte twee gele kaarten en was geschorst voor de terugwedstrijd.
“Het is je-m’en-foutisme. In Deinze scheurde hij daarna snel zijn patellapees, werd hij geopereerd en wachtte hem een heel lange revalidatie. Toen is hij tot het besef gekomen dat de voetballerij een aanzienlijke bron van inkomsten kan zijn. Hij zal er zich sindsdien meer op gaan toeleggen zijn. Zo versierde hij het jaar erna een contract bij KV Kortrijk. Vorig seizoen is hij er in tweede naast gevallen, maar dit seizoen is hij geëxplodeerd in eerste.
“Uit de tv-beelden kan ik opmaken dat hij als prof een completere speler is geworden. Nu leeft hij in een stramien en een tactisch concept. De reden dat er vorig seizoen in tweede geen plaats meer voor hem was, zal geweest zijn dat Hein Vanhaezebrouck heel doelgericht werkt en dat Elimane zich toen nog onvoldoende liet kneden. Door wat hij nu in eerste presteert, ben ik aangenaam verrast. Ik vind het ongelofelijk.” S
door christian vandenabeele
