Ruud van Nistelrooy is voetbalmiljonair, rijdt in een Mercedes Coupé, woont in de heuvels buiten de stad en is topscorer van Manchester United, de grootste club ter wereld. Van Nistelrooy geniet er dagelijks met volle teugen van, al anderhalf jaar lang.
De taxichauffeur voor het Jarvis Piccadilly Hotel in het centrum van het ruim vier miljoen inwoners tellende Manchester vraagt bezorgd of ik een afspraak heb. Carrington, het fonkelnieuwe trainingscentrum van Manchester United, is volgens hem zonder afspraak een onneembare vesting. Zodra hij hoort dat ik er verwacht word, geeft hij enthousiast gas, want over de hele wereld zijn taxichauffeurs gek op een lange rit. De klassieke zwarte Engelse taxi laat de skyline van Manchester achter zich en duikt de country side in, totdat een hefboom in een desolaat Oost-Europees aandoend landschap een eind maakt aan de rit. De chauffeur spuwt mijn naam in de intercom en de hefboom gaat omhoog. Nagestaard door een groep jaloerse supporters begeven we ons over een smalle weg door niemandsland richting Carrington Trainingsground. Dat oogt van buiten als een met hekwerk omheind asielzoekerscentrum, maar binnen imponeert de pracht en praal.
Gastvrouw Diana Law, de dochter van ex-speler Denis Law, staat me al op te wachten. Ze etaleert een Amerikaans aandoende hartelijkheid. “Goede reis gehad ? Gaat u zitten. Kopje thee ? Ruud van Nistelrooy komt zo, hij staat zich nog even te douchen.” Even later stapt de fit ogende topscorer binnen. Hij geniet duidelijk van alle faciliteiten bij de grootste club ter wereld. Hij leidt me dan ook met zichtbare trots rond. Langs de prachtige velden die er bij liggen als biljartlakens en ondanks de vorst zo zacht als boter zijn, omdat de veldverwarming perfect functioneert. “Wij kunnen hier altijd op een goed bespeelbaar veld trainen”, zegt hij. “Maar bij slecht weer trainen we in de hal.” Dat is geen sporthal, maar een megahal met een compleet voetbalveld en hypermodern kunstgras waarop de spelers met normale voetbalschoenen kunnen trainen.
In de gangen hangt een voetbalsfeer dankzij prachtige foto’s van hedendaagse sterspelers en legendarische helden uit het roemruchte verleden van de club. Van Nistelrooy leidt me door deuren die doorgaans gesloten blijven voor mediavertegenwoordigers. We belanden in het zwembad, waar geblesseerde spelers dagelijks aquajogging bedrijven. In de uitbundig geoutilleerde medische ruimte, waar menig ziekenhuis jaloers op is, werken een arts en vijf fysiotherapeuten in vaste dienst. Ook in het gigantische krachthonk zijn de trainers in vaste dienst. Aanvoerder Roy Keane werkt onder leiding van zo’n trainer een circuittraining af. “Dat noemen we hier reflextraining”, zegt Van Nistelrooy.
En hij vervolgt de rondleiding, langs de studio van Manchester United Television, sauna’s, de burelen van de persvoorlichting, de technische staf, de scouts, de manager en het spelershome. In een sportzaal wordt getennist, terwijl in een andere sportzaal de lichtgeblesseerde spelers een partij zaalhockey spelen tegen de medische staf. In het personeelsrestaurant gebruikt de Franse verdediger Laurent Blanc een akelig gezonde lunch. “In het restaurant zijn louter gezonde maaltijden te verkrijgen”, legt Van Nistelrooy uit. “Daar is onze diëtist verantwoordelijk voor, ook hij is in vaste dienst.”
In de kleedkamer hijsen Ryan Giggs en Paul Scholes zich in casual kleding. Geen trendy nerveus gesneden kostuums, geen peperdure merkkleding, maar een outfit van de man in de straat. De Mercedessen op het parkeerterrein maken duidelijk dat we met grootverdieners te maken hebben, maar de spelers van Manchester United profileren zich uitermate bescheiden voor voetbalmiljonairs. Giggs en Scholes drinken een sportdrankje en doen een greep in de grote fruitmand, Van Nistelrooy bestudeert het schema op het prikbord. Onder de namen van plaatselijke ziekenhuizen staat keurig vermeld welke spelers er op bezoek moeten. “Dat doen we wekelijks, dat is verplicht, een traditie bij deze club. Andere clubs doen het ook wel, maar dan wordt de pers uitgenodigd om zo de publieke opinie gunstig te stemmen. Manchester United vindt dat onjuist, als spelers doen wij het anoniem, er is nooit een camera bij. Toch zijn we wekelijks in de ziekenhuizen te vinden. Dan rijd ik met de hele auto vol cadeautjes naar een ziekenhuis en dan hebben die zieke kinderen de dag van hun leven.”
De spelers doen ook regelmatig donaties. Als waardering voor clubtrouw krijgt een speler na tien jaar trouwe dienst een testimonial-wedstrijd aangeboden door de club. Dat is een soort compensatie voor misgelopen handgelden die spelers opstrijken als ze van club veranderen. Giggs hield aan zijn testimonial een kleine twee miljoen euro netto over. Hij stak dat geld niet in zijn zak, maar maakte het bedrag over aan een goed doel. Uitermate nobel, al zegt het natuurlijk ook veel over het banksaldo van deze spelers.
Hoe bevalt het wonen in Engeland ?
Van Nistelrooy : Leontien en ik waren in het begin op elkaar aangewezen. Het was duidelijk anders dan in Nederland. We hebben bewust voor een appartement gekozen, terwijl alle andere spelers in een grote villa wonen. Zo’n kast van een huis met een grote tuin zagen wij niet zitten. Ik ben vaak weg, een appartement geeft een veiliger gevoel. We wonen net buiten Manchester, aan de zuidkant, heerlijk rustig. Vanaf het balkon kijken we de groene heuvels in. Met de buren hebben we een uitstekend contact. Toen we kwamen, stonden ze meteen op de stoep : of ze konden helpen. Dat was prettig, want je bent toch in een vreemd land. Dat ging vanaf de eerste dag vanzelf. Ik zit nu op een cursus fotografie, zo leer ik ook mensen kennen buiten Manchester United.
Heb je privacy als sterspeler van Manchester United ?
De mensen zijn beleefder dan in Nederland. Als we ergens eten, laat iedereen je met rust. Zodra je afrekent, komen ze pas een handtekening vragen. Ik kan rustig naar een restaurant of naar de bioscoop. Soms moeten we even de stad in, dat is wel een probleem. Dan heb je geen rust. Voor mij is dat vaak een reden maar niet naar de stad te gaan.
Zijn de trainingsfaciliteiten beter dan in Nederland ?
Carrington is een lustoord. Volgens onze manager is dit het beste trainingscentrum ter wereld. Dat weet ik niet, maar het kan bijna niet beter. Ik voel me hier heerlijk, omdat ik als een professional leef. Ik kan hier dagelijks bewust aan mezelf werken. Extra krachttraining, snelheidstraining, technische training; voor alle onderdelen heeft de club trainers in dienst. Ik leef heel serieus en bewust. Ik let op mijn voeding, ik drink niet, houd mezelf fit. Die discipline moet je hebben om wekelijks te kunnen presteren. Rust is ook heel belangrijk. We spelen meestal drie wedstrijden per week, dan is rust bijna even belangrijk als trainen. Er staat veel druk op je, in de media krijgt Manchester United erg veel aandacht. Ook dat moet je allemaal verwerken tussen de wedstrijden door. En zodra je geblesseerd bent, staat er meteen een compleet medisch team klaar.
Wordt er anders getraind dan in Nederland ?
Ja, maar dat komt ook doordat we veel wedstrijden spelen. Verder vinden ze hier dat je als speler van Manchester United bepaalde onderdelen moet beheersen. Passen en trappen doen we niet. Er wordt louter heel realistisch getraind, zowel technisch als tactisch. In Nederland doen we dingen die ze hier overslaan. Passen, kaatsen, openen, dat werk. Dat vinden ze hier te eenvoudig. In Nederland wordt ook harder getraind. Hier train je tijdens een complete training slechts twintig minuten scherp. Maar je hebt altijd een wedstrijd in de benen en de volgende staat voor de deur.
In Engeland leidt de manager zelden de training.
Onze manager ( Alex Ferguson, nvdr) leidt nooit een training, daar heeft hij trainers voor. Hij loopt rond, hoort en ziet alles. Onze manager kijkt en geeft advies, praat met spelers, roept ze tot de orde of deelt een schouderklopje uit, op een prettige manier. Hij ziet het ook goed. De manager maakt wel de opstelling, bepaalt de tactiek en doet de wedstrijdbespreking.
PSV is voor Nederlandse begrippen een topclub. Wat trof je hier aan ?
Ik kijk al anderhalf jaar mijn ogen uit. Overal waar we komen is het rood van de supporters. De club heeft in alle hoeken van Engeland supportersverenigingen, maar je treft Manchester United-supporters over de hele wereld. We maakten een trip door Azië. Toen we in Bangkok aankwamen, lag het hele vliegveld stil, omdat er tienduizenden fans op de landingsbanen stonden. Ik wist niet wat ik meemaakte.
Het Philips Stadion of Old Trafford ?
PSV heeft een fijn stadion, maar het kan niet op tegen Old Trafford. Iedere keer maakt het weer indruk op me. Die sfeer is uniek, de traditie, de beleving van de fans. De supporters reageren heel goed op een actie, het lijkt wel dat de mensen er hier meer verstand van hebben. Voor een speler is dat geweldig. En met de agressie valt het mee. Tijdens uitwedstrijden is iedereen tegen je, want alle clubs willen van Manchester United winnen, maar het publiek misdraagt zich nooit. Als ik die spreekkoren in Nederland hoor, die racistische, beledigende teksten, dan weet ik echt niet wat ik hoor. Dat komt in Engeland niet voor.
Hebben ze bij Manchester United een spelershome ?
Ja, maar het wordt anders gebruikt dan in Nederland, waar je lang bleef hangen met je gasten en je familie. Dat was een gezellig café, daar speelde de derde helft zich af. In Engeland wachten je gasten en je familie in het spelershome. Kom je onder de douche vandaan, dan haal je ze op en vertrek je. Spelers blijven niet hangen om nog gezellig iets te drinken. Bij ons komen de bestuursleden ook altijd na de wedstrijd in de kleedkamer langs, de voorzitter voorop. Daar is Sir Bobby Charlton altijd bij. Die man heeft nog steeds een geweldige uitstraling. Hij is nog een ster die overal handtekeningen moet uitdelen. George Best is hier ook nog populair, maar Eric Cantona is de absolute legende. Tijdens iedere thuiswedstrijd worden er nog liedjes over hem gezongen. Ik heb met hem gespeeld tijdens de testimonial-wedstrijd voor Ryan Giggs. Ik wist niet wat ik meemaakte. Ongelooflijk, die man is zó populair, hij wordt op handen gedragen door de fans.
Bij geen enkele club verdienen de spelers zoveel als bij Manchester United.
Daar wil ik niet hypocriet over doen, als voetballer ben je bij deze club een grootverdiener. Niet alleen voor Nederlandse begrippen, zelfs voor Europese begrippen. Je kiest voor een club, omdat die je aanspreekt en het land je aanstaat, en de hoogte van het contract speelt een belangrijke rol. Ik ben prof, daarom voetbal ik hier, anders was ik wel in Nederland gebleven. Daar gaan ze hier heel realistisch mee om. De spelers zijn de sterren die de club groot hebben gemaakt. Bestuursleden vinden zich niet belangrijker dan spelers. Het gaat om de voetballers, daar komt het publiek voor. Zij verdienen ook veel geld voor de club. Vorig jaar zijn er alleen in Azië al twintig miljoen Manchester United-shirts verkocht.
Is het moeilijk met elf miljonairs wedstrijden te winnen ?
Nee, want het feit dat het miljonairs zijn heeft geen enkele invloed. Dat heeft niets te maken met de motivatie van een voetballer, het komt uit het hart. Bij FC Den Bosch verdiende ik 150 gulden per punt, nu ontvang ik een vermogen. Maar ik begin met dezelfde instelling aan een wedstrijd. In Engeland heb je als voetballer wel veel status, je krijgt veel respect. Daarom staan de spelers zo dicht bij de fans. Arrogante voetballers die het publiek minachten kom je hier niet tegen. Dat verdient het publiek ook niet en de club accepteert het niet.
Zijn de spelers collega’s of vrienden ?
De meeste jongens zijn vanuit de jeugd gekomen, die spelen al tien jaar samen. Dat zijn echte vrienden. Ze hebben me wel meteen opgenomen in de groep. Dat komt ook doordat ze zagen dat ik me wilde aanpassen aan hun cultuur. In het buitenland moet je je altíjd aanpassen. In het begin moet je even wennen aan de humor, de woordspelingen. Je begrijpt nog niet alles, maar nu ontgaat me niets meer.
De Manchester United-spelers sturen hun bolides richting slagboom. Ze moeten allemaal naar Old Trafford, waar de supportersvereniging voor invaliden de jaarlijkse nieuwjaarsparty heeft georganiseerd. Bij de slagboom wacht een groep fans, zowel jong als oud. Van Nistelrooy voldoet aan de smekende kinderblikken, stopt en deelt handtekeningen uit. Voor iedere signatuur vraagt hij aan wie hij die kan opdragen. Totdat er een volwassen man een clubshirt door het autoraam duwt. Hij wil alleen een handtekening op het shirt, er hoeft geen naam bij. Van Nistelrooy is plotseling heel gedecideerd. “Sorry, dan zet ik geen handtekening”, zegt hij. Van Nistelrooy geeft gas en laat de man verbouwereerd achter.
“Dat was een oplichter”, zegt hij. “Mensen die een handtekening willen, zien graag dat je hun naam erbij zet. Er lopen hier dagelijks ook handelaren die om handtekeningen op shirts en foto’s vragen en die attributen vervolgens op internet met woekerwinst verkopen. Onlangs zag ik dat er op internet een shirt met mijn handtekening voor duizend euro werd aangeboden. Die gasten leven ervan. Daar werk ik niet aan mee. Het vervelende is dat ze gewoon tussen de echte fans staan. Je moet ze er echt uithalen.”
Van Nistelrooy laveert zijn auto behendig door het Engelse verkeer. Als we moeten stoppen voor een stadsbus, schiet hij in de lach. Vanaf de bus kijkt Roy Keane ons met een indringende blik aan, met de tekst Keane the autobiography. “Dat boek heeft een geweldige rel veroorzaakt”, zegt hij. “Het leverde veel meer publiciteit op dan het boek van Jaap Stam. Keane is daar heel tevreden over, vanmorgen vertelde hij stralend dat zijn boek op nummer één stond, het bestverkochte boek van Engeland. Er is nu ook een dvd van hem op de markt verschenen. Voor de manager waren de boeken van Stam en Keane een reden om boeken voorlopig te verbieden. Mij maakt dat niets uit, ik ben nog niet aan een boek toe. Misschien als ik stop, maar voorlopig niet.”
De Mercedessen van de spelers zoeven door een realistisch decor voor Coronationstreet. Rondom de meeste stadions in Engeland zijn dergelijke volkswijken nog volop aanwezig. De kingsize supermarkt voor het stadion draait alweer op volle toeren. Uit alle hoeken van de wereld kopen Manchester United-fans de prijzige official Manchester United merchandise. Boeken, video’s shirts, jacks, schilderijen, voetafdrukken, sjaals, truien, ondergoed, horloges, je kunt het zo gek niet bedenken. Het levert de club een vermogen op. “De winst is voor de club”, zegt Van Nistelrooy. “Dat staat keurig in de spelerscontracten. Zodra je in een shirt van Manchester United staat afgebeeld, is de opbrengst voor de club. We hebben wel de vrijheid privé commerciële dingen te doen, maar niet in Manchester United-outfit.”
Binnen is het groot feest. Lange tafels met een koud en warm buffet en een zaal vol ronde tafels met louter mensen in rolstoelen. De spreekstalmeester kondigt alle spelers aan. David Beckham is de meest opvallende. Hij is door zijn trendy Spice Girl Victoria in een oversized parka naar zijn werk gestuurd en draagt, ook binnen, een opvallende ijsmuts over zijn oren. Soms heb je van voetballers een heel ander beeld. Zo blijkt Juan Veron een uitermate charismatische man en kunnen de bikkelaars Nicky Butt, Rio Ferdinand en John O’Shea heel goed met kinderen omgaan. De spelers gaan van tafel naar tafel, poseren geduldig voor fotograferende familieleden en bezorgen de invaliden een kostelijke dag. Tot slot kiezen de invalide supporters de Speler van het Jaar. And the winner is… Ruud van Nistelrooy. De Nederlander neemt vrolijk een kitscherige bokaal in ontvangst en bedankt de aanwezigen met een keurige speech.
Drinken Engelse voetballers echt zoveel ?
Van Nistelrooy : Dat is een vooroordeel. Bij Manchester United heb ik er niets van gemerkt. Ik had gehoord dat ze in Engeland voor de wedstrijd een borrel dronken om warm te worden. Ze zouden geen warming-up doen, maar in een warm bad liggen en na de wedstrijd zouden de spelers zich volgieten met bier. Nou, daar is geen sprake van. Alles is hier heel professioneel, zo zijn deze jongens opgevoed, ze spelen al jaren voor deze club.
In trainingskampen hebben de spelers wél veel vrijheid.
Dat ervaar ik als uitermate prettig. In een hotel mogen we onze eigen kleding dragen. Er is geen gezamenlijk ontbijt. Je mag uitslapen, op de kamer ontbijten. Je mag ook met de spelers in de ontbijtzaal ontbijten, het zal de manager een zorg zijn, als je maar wint. In Nederland is de reis naar een uitwedstrijd heilig, hier niet. Spelers die ver van de club wonen worden onderweg opgepikt. Je hoeft niet mee terug, als je toevallig ergens anders heen gaat. Als je vrienden of familie over hebt, mogen die na de wedstrijd met de spelersbus meereizen. Dat maakt niet uit, ze gaan hier heel volwassen met de spelers om.
Hoe reizen jullie met de club ?
Naar Londen gaan we altijd met de trein, dat is ruim drie uur. We hebben een vast hotel, vlak bij het station. Lange uitwedstrijden doen we met het vliegtuig en naar Liverpool, Leeds en Newcastle gaan we met de bus. Ook in Engeland zitten de meeste spelers te kaarten. Ik doe nooit mee, ik ben geen kaarter, nooit geweest. Ze spelen wel om geld, want ik zie dat alles keurig wordt genoteerd.
Zijn de stadions in Engeland beter dan die in Nederland ?
Niet echt. In Engeland is meer traditie. Anfield is niet mooi, maar je speelt wél op Anfield. Bij Arsenal is alles oud, maar je hebt het wel over Highbury. Goodison Park van Everton is sfeervol. Er zijn ook veel nieuwe moderne stadions, zoals bij Sunderland, Middlesbrough en Newcastle United. Ik speel het liefst in stadions met veel traditie.
Zijn de mandekkers harder in Engeland ?
Eigenlijk bestaan er geen mandekkers. Daar had ik in Nederland mee te maken. In het centrum tref ik altijd twee grote, fysiek sterke centrale verdedigers, maar die volgen je niet. Ze nemen de aanvallers van elkaar over en blijven in hun eigen gebied. Ze zijn genadeloos hard, maar in Nederland spelen verdedigers viezer. In Engeland wordt er absoluut niet gemeen gespeeld, er zit altijd een bal tussen. Zodra we in de Champions League spelen, heb ik wel weer met mandekkers te maken.
Hoe zijn de scheidsrechters ?
Een verademing. Dat is een groot verschil met Nederland. Zodra de gemoederen verhit raken, zorgen de scheidsrechters voor rust. Dan spreken ze een speler even toe, waardoor iedereen weer tot rust komt. Ze leggen ook uit waarom je een gele kaart krijgt. In Nederland zwaait een arbiter heel arrogant met een kaart, waardoor je kookt. Je mag hier iets zeggen tegen de scheidsrechter, ze zijn niet kinderachtig. We hebben veel moeite met buitenlandse arbiters, die fluiten vaak overal voor. Die overgang is wel erg groot.
Hoe reageren de spelers op de Engelse media ?
De tabloids publiceren alles. Iedere dag zijn er schandalen. Privé kunnen die kranten je enorm beschadigen. Toch nemen de spelers dergelijke kranten serieus, want het zijn de bladen met de hoogste oplages. Als voetballer heb je in Engeland een voorbeeldfunctie, je moet dus uitkijken. Er zijn echt spelers afgeslacht. We lezen die bladen wel, ze liggen dagelijks op de club. Thuis heb ik geen Engelse krant. Ik lees dagelijks de Nederlandse kranten op internet. De tabloids kunnen een club, een manager of een speler onder een onmenselijke druk zetten. Vaak ben je dan het slachtoffer van de onderlinge concurrentiestrijd tussen die kranten. Ze willen en moeten scoren.
Wie is de sfeermaker in de groep ?
In dat kader is Gary Neville erg belangrijk. Hij is niet de man van de humor, maar de bindende factor en de organisator van evenementen. Hij is heel sociaal en actief, organiseert van alles voor de spelers en voor de vrouwen. Zo doet hij aan teambuilding, Gary houdt de groep bij elkaar.
Heb je last van heimwee ?
Ik mis Nederland heel erg. Zodra ik op Schiphol ben, lijkt het alsof ik in een andere wereld ben. Dan voel ik me meteen geweldig. Ik ben een echte Nederlander. Ik kom terug, daar hoeft niemand aan te twijfelen.
Kijk je al uit naar het eind van je contract ?
Nee, daar is geen sprake van. Mijn contract loopt af op mijn dertigste verjaardag, op 1 juli 2006. Als ik fit ben en de club wil met me verder, dan verleng ik mijn contract. Ik zal nooit naar een andere Engelse club gaan. Als je bij Manchester United speelt, bestaat er geen andere club meer. Ik voel me thuis bij deze club. Ik wil hier zo lang mogelijk voetballen. Anders heb ik daar later spijt van.
En dan weer terug naar PSV ?
Een ander alternatief bestaat er voor mij niet. Ik ben een echte PSV-supporter. Als PSV verliest, zit ik in een dip. Nee, na Manchester United ga ik niet meer bij een kleine club voetballen. En de dag na het aflopen van mijn contract zit ik in Heesch.
door Johan Derksen
‘In Engeland wordt er absoluut niet gemeen gespeeld.’
‘Als je bij Manchester United speelt, bestaat er geen andere club meer.’
‘Als we ergens eten, laat iedereen je met rust.’
