Zeven jaar zonder prijs, dat is een zeer lange periode voor een topclub. Het geduld van de Spiroubestuurders is op: ditmaal zijn zij het die de druk opvoeren en een trofee vooropstellen. De toptransfer van Axel Hervelle moet die ambities kracht bijzetten.
Het was Gabriel Jean, gedelegeerd bestuurder van Spirou Charleroi, die half september bij de teampresentatie besloot niet langer verstoppertje te spelen. ‘Dit seizoen willen we een beker of de titel’, stelde hij duidelijk. De druk op spelers en coach wordt verhoogd. Brian Lynch heeft nog één jaar contract en weet wat hem te doen staat, wil hij een vervolg breien aan zijn trainerschap in de Spiroudôme.
Lynch (ex-Bree, ex-Antwerp Giants) hanteert een spectaculaire basketbalstijl, snel en modern, waarmee hij alvast de goedkeuring van sportief directeur Sébastien Bellin geniet. Vorig seizoen bleek dat echter niet voldoende om ook resultaten te boeken. Charleroi bleef een wispelturige ploeg, de ene keer top, de andere keer zwaar ontgoochelend. Dat moet consistenter.
‘In topsport hoort druk er automatisch bij’, relativeert Axel Hervelle. ‘Als je daar niet mee om kunt, verander je beter van beroep.’ Hervelle geldt als dé transfer van deze zomer. Al jaren aan een stuk hengelden de Spirous naar een terugkeer van de ex-Belgian Lion en in Spanje gelouterde forward, maar de tijd bleek nooit rijp. Tot nu. Wat is er dan veranderd? De voornaamste reden: Bilbao, de club waar Hervelle de voorbije negen seizoenen speelde, degradeerde naar de Spaanse tweede klasse. In dat vagevuur wat aanmodderen zag de man met 128 caps voor België niet zitten. ‘Geen makkelijke beslissing’, legt Hervelle uit. ‘Ik heb vijftien fantastische jaren beleefd in Spanje, die mooie periode afsluiten doet natuurlijk hartzeer.’
In november wordt hij vader, ongetwijfeld speelde het mee in zijn beslissing om naar België terug te keren. ‘Ik ben blij dat ik nu weer dichter bij mijn familie en naasten kan zijn’, erkent Hervelle. Hij tekende een contract voor één seizoen, waarbij al geopperd werd dat hij nadien een andere functie binnen Spirou Charleroi zou bekleden. Maar die denkpiste ontkent de betrokkene voorlopig nog: ‘Er is niet gepraat over wat na afloop van dat contract moet gebeuren. Ik concentreer me enkel op het komende seizoen. Als speler.’
Plezier
Toen hij in 2004 de Belgische competitie inruilde voor de Spaanse, was Axel Hervelle nog een jonge snaak van 21 jaar. Ondanks die premature leeftijd als basketter mocht de Waal zich al aanvoerder van Pepinster noemen. Hij vertrok naar het grote Real Madrid, waar hij uiteindelijk vijf seizoenen zou spelen. Nu hij terugkeert naar de Euromillions Basketball League, riskeert hij een kleine cultuurschok. Hervelle schudt het hoofd: ‘Neen hoor, ik ben de competitie altijd blijven volgen, vanop een afstand weliswaar. Dat Pepinster ondertussen niet meer bij de elite hoort, is natuurlijk geen vrolijke vaststelling. Erg jammer dat een sfeervolle zaal als de Hall du Paire, waar het publiek zich altijd enthousiast achter de ploeg zette – zoals ook wanneer de Belgian Lions er speelden – geen wedstrijden uit eerste klasse meer kan ontvangen.’
Aan de Spiroudôme houdt Hervelle anders ook wel goede herinneringen over: in 2007 veroverde hij er met Real Madrid de ULEB Cup tegen het Litouwse Vilnius. Zijn carrière afsluiten in eigen land, in zo’n gereputeerde zaal, betekent een gedroomd einde van zijn indrukwekkende carrière. Hervelle koestert dan ook geen greintje spijt over het parcours dat hij reed als profbasketter. ‘Ook niet dat ik nooit in de NBA aan de slag ging’, beweert hij. Ik werd ooit gedraft ( in 2005, door de Denver Nuggets, nvdr) maar de omstandigheden zaten niet mee, waardoor ik de stap niet zette. Het zij zo. Nu ik terug in België speel, is mijn voornaamste zorg om weer het gewenste niveau te halen. Om plezier te beleven aan het basketbal. Dat kan alleen maar als je voldoende wint.’
Winnaarsmentaliteit
Op zijn 35e zal de toptransfer van Spirou Charleroi geen 40 minuten per wedstrijd op het parket staan, maar dat terugschroeven aan speelminuten zal hij ruimschoots compenseren met zijn tonnen ervaring. En dan is er nog zijn nooit aflatende winnaarsmentaliteit. Axel Hervelle staat al zijn hele carrière te boek als een vechter. Het type dat sportief directeur Bellin graag ziet. Als speler was die zelf eveneens een krijger, dat bleef hij ook na zijn basketbalpensioen, zoals hij bewees na de terreuraanslagen in de luchthaven van Zaventem: Bellin was er een van de slachtoffers en belandde in een rolstoel. Hij vocht terug. Eerst om zijn benen te redden, dan om weer te leren stappen, vervolgens te lopen. Zijn doel: de 20 kilometer van Brussel meelopen. Bellin slaagde in zijn opzet en liep het parcours in 2u24. Om die hem kenmerkende vechtersmentaliteit in de club te pompen hield hij bij Spirou Charleroi grote kuis.
‘Zeven jaar zonder een prijs,’ stelt de huidige sportief verantwoordelijke vast, ‘met de voorbije seizoenen zelfs geen plek in de finale van de play-offs of beker. Dan kun je niet blijven hopen of wachten tot deze kern plots gaat renderen. Daarom opteerden we ervoor om het geweer van schouder te veranderen. In dit team is geen plek meer voor zakkenvullers of gemakzucht, we hebben spelers nodig met een onberispelijke mentaliteit.’
Slechts vier spelers kregen gratie van Bellin. Alexandre Libert, de kapitein van de ploeg, die een contract ondertekende van vijf jaar. Een krachtig signaal. Ook Niels Marnegrave (ex-Oostende) tekende bij voor drie jaar. Dorian Marchant, vorige zomer overgekomen van Antwerp maar een moeilijk eerste seizoen bij de Spirous, krijgt nog wat respijt. Zijn integratieperiode lijkt eindelijk voorbij. De vierde die mocht blijven, is centerspeler Rasko Katic. In de zomer van 2017 nog de toptransfer, toen hij als sterkhouder van BC Oostende naar de Spiroudôme kwam. Katic kon de verwachtingen wel inlossen en begon ook dit seizoen heel sterk. Helaas voor Charleroi viel de Servische pivot eind oktober uit met een hernia: wellicht twee maanden inactiviteit, luidt het harde verdict.
Amerikaanse spelersmarkt
Met Hervelle en Libert beschikt coach Brian Lynch over twee aanvoerders op het terrein. Twee persoonlijkheden die er niet voor terugdeinzen om hun ploegmaats op hun plichten te wijzen en bij de les te houden. Zelf geven ze steevast het goede voorbeeld. Om hen fatsoenlijk te omringen, richtte de sportieve staf zich op de Amerikaanse spelersmarkt. Geen van hen heeft al ervaring in de Belgische competitie. Cliff Hammonds, Quincy Ford, Dario Hunt, Matt Mobley en Nate Linhart: het Belgische publiek zal hen de komende maanden moeten ontdekken.
Bellin heeft er een goed oog in: ‘Die jongens konden elders meer verdienen, maar kozen voor Spirou omdat ze in dit project geloven. Onze kern nu kost trouwens minder dan die van vorig seizoen.’
Voldoende kwaliteit, gelooft hij, om dit seizoen eindelijk nog eens een gooi te doen naar een trofee. ‘Het zal niet vanzelf gaan, de concurrentie is groot’, beseft Eric Schonbrodt, vorige winter aangesteld als algemeen directeur van Spirou Charleroi. ‘Mons, Brussels, Antwerp en Oostende uiteraard, zij blijven de kloppen teams.’
