Amper zestien, maar Romelu Lukaku ontpopte zich tot een vaste waarde

bij Anderlecht. Zijn periode in

het opleidingscentrum van Neerpede

is definitief achter de rug, maar de herinneringen aan Lukaku zijn er

nog levendig.

Sinds Romelu Lukaku in 2006 neerstreek in Anderlecht, raast de boomlange aanvaller als een wervelwind door de jeugdopleiding van paars-wit. Vandaag is hij clubtopschutter, amper een jaar geleden scoorde hij nog bij de U19. De statistieken van drie jaar Lukaku in Neerpede zijn ronduit verbazend: 131 goals in 94 officiële wedstrijden. Zelfs op het niveau van de jeugd zijn dat uitzonderlijke cijfers. Lukaku was ieder seizoen minstens goed voor dertig doelpunten, en dat steevast bij één of twee leeftijdscategorieën hoger dan hij eigenlijk zou moeten spelen.

Tussen de Neerpedestraat en de jeugdvelden van Anderlecht ligt momenteel een grote bouwput met daarnaast een onverharde toegangsweg. Tegen 2011 verrijst hier een gloednieuw jeugdcomplex, op maat van de Brusselse topclub. De spelers van de belofteploeg komen druppelsgewijs binnen voor de laatste training van de week. Ze slalommen even behendig tussen de plassen en de putten op de werf als tussen hun tegenstanders op het veld: de beloften van paars-wit staan na tien speeldagen alleen op kop. De schaduw van Romelu Lukaku hangt nog steeds over Neerpede, zo blijkt. Wie we ook aanspreken, mensen van de kantine, jeugdtrainers, ex-ploegmaats, iedereen vertelt even enthousiast over het fenomeen Lukaku.

Een ‘gewone jongen’ van 96 kg

“Onze carrières kruisten al een paar keer”, vertelt Stefan Roef, een van de keepers van de beloftekern. “Ik speelde al samen met Romelu bij Rupel Boom, bij Lierse en vorig jaar dus opnieuw bij de U19 van Anderlecht. Het is pas de laatste jaren dat hij echt zo’n stevige beer geworden is. Maar je merkte ook vroeger al dat hij qua fysiek en talent heel veel potentieel had.”

“Tja, op het veld voel je hem natuurlijk wel komen hé”, vult verdediger Yannick Lodders lachend aan. “16 jaar, maar wel 96 kilogram! Maar pas op: hij was soms wel te pakken, hoor. Hoe meer je tegen hem speelde, hoe meer je zijn zwakke punten kende natuurlijk.” Lars Knipping, net als Stefan ook doelman: “Als je Romelu niet kent en je krijgt hem plots voor je als verdediger of als keeper, dan schrik je wel even. Maar als je hem kent, weet je dat hij helemaal geen agressief karakter heeft. Iedereen had Romelu graag: hij lag zeer goed in de groep, zowel bij de Franstaligen als bij de Nederlandstaligen. Eigenlijk gunt iedereen hem het succes dat hij nu heeft.”

Is er dan niemand jaloers op de jongen die als een komeet door de jeugopleiding schoot? “Ik heb de indruk van niet, maar soms denk je wel: ‘Als ik zo’n lichaam had, dan stond ik misschien ook in de eerste ploeg’, maar daar blijf het dan ook bij”, lacht Yannick. “Er is geen reden om jaloers te zijn op Lukaku”, vult Stefan aan. “Hij heeft zijn succes absoluut niet gestolen. Als je naar zijn statistieken en prestaties bij de jeugd kijkt, is het logisch dat hij zijn kans gekregen heeft.” Ook door het feit dat hij niet meteen gaat zweven, oogst hij veel respect bij zijn ex-ploegmaats. “Volgens mij is het juist door de combinatie van zijn talent én het feit dat hij zo bescheiden blijft, dat hij nu al zover staat”, weet Lars. “Maar hij zal wel verder goed begeleid moeten worden, want het blijft eigenlijk nog een kind in de grote voetbalwereld”, aldus Yannick. “Zijn vader Roger Lukaku en de mensen van Anderlecht houden hem met zijn voeten op de grond”, zegt Lars. “Maar daarom zijn ze zeker niet ‘overbeschermend’. Beter zo, dan een vader die denkt dat zijn zoon de allerbeste ter wereld is en hem zo snel mogelijk aan Chelsea wil verkopen. Nee, Romelu doet er goed aan om eerst hier nog wat te rijpen.”

Ook bij enkele van zijn Franstalige ex-ploegmaats niets dan lof voor Lukaku. “Ik speelde een half seizoen met hem samen bij de U19, we kennen hem allemaal als een heel vriendelijke en gewone jongen”, vertelt Rheda Djellal, de rechtsback van de belofteploeg. “Tijdens de trainingen werkt hij hard en is hij heel serieus, zelfs een beetje gesloten. Maar naast de training is hij wel voortdurend aan het lachen,” legt Ziguy Badibanga uit. De 17-jarige spits Badibanga tekende vorige maand een profcontract bij Anderlecht, maar traint voorlopig nog mee met de beloften. Na Lukaku moet hij het volgende jeugdproduct van Neerpede worden met een reële kans om door te breken in het eerste elftal. Zijn ploegmaat Bigen Yala-Lusala vult hem aan: “Soms zag je wel dat hij de jongste van de ploeg was.” Rheda: “Dat is normaal, denk ik. Los van zijn maturiteit op het veld, blijft het wel een gewone zestienjarige. Wanneer je met hem spreekt over andere zaken dan voetbal, merk je wel dat hij jonger is dan de rest van de ploeg.”

Gadgets en vriendinnetjes

In de tweede testwedstrijd, op Sclessin, debuteerde Lukaku – net zestien geworden – bij de eerste ploeg. Ariël Jacobs mikte op het verrassingseffect en gooide hem een halfuur voor tijd in de strijd, in de hoop dat hij alsnog iets zou kunnen forceren. “Ik had hem daar nog niet echt verwacht”, zegt Lars. “Hij heeft mij toen een sms gestuurd voor de wedstrijd: ‘Dat is hier echt niet normaal!’ Hij was toch wel een beetje onder de indruk van de omstandigheden.” Yannick kreeg ook een tekstberichtje van Romelu. “Wat ik teruggestuurd heb? ‘Succes!’, wat kun je anders sturen?” ( lacht)

“Romelu geeft hoop aan alle andere jeugdspelers hier in Neerpede”, zegt Rheda terwijl zijn ploegmaats instemmend knikken. “Hij mag dan wel jonger zijn dan iedereen, hij heeft ons getoond hoe het moet.”

Succes heeft altijd een schaduwzijde. Hoe gaat een zestienjarige om met alle extra aandacht, van pers en supporters, maar ongetwijfeld ook van leeftijdsgenoten? Stefan: “Hij is een sociale kerel, dus hij heeft altijd veel vrienden gehad. Nu hij bekend is, wil iedereen plots een stukje van hem. Maar hij is zich zeker niet anders gaan gedragen sinds hij bij de A-kern zit. Ook niet tegen zijn vrienden.”

Algemene hilariteit wanneer we polsen naar de aandacht van het andere geslacht. “Hij heeft zijn vorige vriendin laten zitten voor het voetbal, dus … Nu ja, een echte ‘vriendin’ was dat nu ook niet meteen”, lacht Lars. “Neen, serieus: het voetbal gaat voor alles, dat is duidelijk.”

Op het veld een en al inzet en professionalisme, maar naast het veld herinneren de voormalige ploegmaats Lukaku vooral als een joviale spring-in-’t-veld. “Als we naar een buitenlands toernooi gingen, lag hij meestal op de kamer bij de Vlamingen”, aldus Lars. “Dat was zeer handig, want hij bracht niet alleen sfeer in de kamer, maar was ook altijd degene die allerlei gadgets meesleurde naar het buitenland: zijn Ipod, zijn computer, of zelfs een PlayStation. Dat was wel handig voor ons.” ( lacht)

“Wat ik nooit vergeet, is zijn mislukte radslag in Tubeke”, mijmert Yannick. “Romelu scoorde en wou in al zijn enthousiasme een radslag uitvoeren, maar hij viel nogal stuntelig.” Lars herinnert zich een gelijkaardig incident: “Op Zulte Waregem smakte hij ook tegen de grond na het vieren van een doelpunt. Hij had zich eigenlijk bezeerd, maar dat wou hij natuurlijk niet tonen aan de coach. Toch kon hij niet wegstoppen dat hij plots begon te manken.” ( gelach) Stefan: “Af en toe lukte het ons om Romelu op zijn paard te krijgen, dat was ook wel grappig. Je kon hem makkelijk plagen als hij een grote kans gemist had. Eigenlijk moest je hem dan wat met rust laten, hij was kwaad op zichzelf.” Lars: “Soms werd dat geplaag hem te veel. Als je hem uitdaagde en iets zei over zijn familie of zo, dan was hij heel duidelijk: ‘Nu moet je stoppen of …'” Yannick vult aan: “Of anders sla ik u. En dat wil je niet meemaken!” ( luidgelach).

Spelen met Chelsea

Terwijl Badibanga en co aan de training onder leiding van beloftecoach Johan Walem begonnen zijn, maken we langs de lijn kennis met Lukaku’s beste vriend bij Anderlecht: Marco Sarcinella. Marco speelt sinds twee jaar bij Anderlecht. “Toen ik hem voor het eerst ontmoette, speelde ik nog bij Racing Genk en waren we nog tegenstanders. Ik zag hem in de verte afkomen, hij torende boven zijn ploegmaats uit. Toen dacht ik: ‘Hoe oud zou die zijn?’ Maar als je zijn gezicht ziet, weet je wel dat hij nog jong is. Twee jaar geleden ben ik overgekomen van Genk naar Anderlecht en hoewel hij eigenlijk een jaar jonger is, bekommerde Romelu zich meteen over mij. En ook op school nam hij me onder zijn hoede en leerde hij me iedereen kennen. Het klikte meteen tussen ons en we zijn goede vrienden geworden. ”

Marco volgt samen met Romelu het vijfde jaar toerisme aan het Sint-Guido-instituut in Anderlecht. “Door het project Purple Talents ( zie kader) kunnen we voetbal en school combineren”, legt Marco uit. “Romelu mist door zijn trainingen met de A-kern heel wat lessen, maar met de hulp van een speciale leerkracht op school werkt hij dat achteraf bij. En hij kan ook altijd bij mij terecht: ik help hem soms met studeren, of hij mag mijn cursussen kopiëren.”

Het dagdagelijkse schoolleven van Romelu en Marco is dat van een doorsneetiener. “We zitten graag naast elkaar in de klas, maar meestal mogen we niet van de leerkrachten, omdat we dan te veel plezier maken. Romelu heeft veel humor en hij zit constant te lachen, ook met andere klasgenoten. We hebben gelukkig nog geen straf gekregen dit schooljaar, maar wel al een paar keer een opmerking dat we beter moeten opletten.” ( lacht) “Nu, ik wil er wel bij zeggen dat de leerkrachten heel gewoon doen tegen Romelu, op onze school is iedereen gelijk. Hij moet zijn vinger opsteken en actief meewerken in de les, net als iedereen.”

“Waarover we dan spreken met elkaar tijdens de les? Voetbal, altijd maar voetbal! Vooral over buitenlandse ploegen en over echt grote spelers zoals Drogba en Ibrahimovic. Soms belt hij me zelfs op in het weekend: ‘Heb je die goal gezien, of die dribbel?’ En dan zorg ik dat ik er tegen maandag over kan meepraten. Over zijn eigen prestaties praat hij niet zo veel. Tussen de lessen staat hij soms wel recht in de klas en vertelt wat er gebeurd is in de match, terwijl hij zijn bewegingen nadoet. ( lacht) En in de lessen lichamelijke opvoeding spelen we het laatste kwartier sowieso een potje voetbal en dan doet hij even hard zijn best als altijd. Iemand anders laten scoren?Bwah … Als hij zelf kan scoren, zal hij het niet laten liggen.

“Romelu leeft in een enorm tempo. Eigenlijk moet hij zich altijd haasten: om naar de training te gaan, om op school te raken, om zijn huiswerk te maken. Langs de andere kant, hij is een profvoetballer nu, dus hij heeft ook wel wat vrije tijd. Wat hij dan doet? Zoals iedereen: chatten en spelen op de PlayStation. We spelen vaak tegen elkaar: ik ben meestal Milan, Romelu altijd Chelsea.”

Over Chelsea gesproken, de verwachtingen over de toekomst van Lukaku zijn hooggespannen. Te hoog? “Men verwacht veel van hem, maar dat is normaal. Hij kan beslissend zijn in een wedstrijd, op elk niveau”, zo zegt Marco vol vertrouwen over zijn boezemvriend. “Ik zou later graag opnieuw met hem in één ploeg staan, maar dan op het hoogste niveau. Je hoort nu al veel jeugdspelers die blij zijn dat ze kunnen zeggen dat ze ooit met hem op het veld hebben gestaan. Als hij weggaat bij Anderlecht, ben ik ervan overtuigd dat we contact zullen blijven houden. Hij is belangrijk voor mij, we moedigen elkaar aan in wat we doen. Ik ben vaak geblesseerd en dan steunt hij mij. Het enige wat ik tegen Romelu kan zeggen is: ‘Probeer het zover mogelijk te schoppen.'”

door bregt vermeulen – beelden: reporters

Hij moet zijn vinger opsteken in de les, net als iedereen.

Marco Sarcinella

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content