Ex-Bruggeling Maxime Lestienne (23) verkast naar PSV. De twee gezichten van de kleurrijke vleugelaanvaller roepen de vraag op wat voor jongen hij nu eigenlijk is.

PSV presenteerde Maxime Lestienne vorige week als vervanger van de naar Manchester United vertrokken Memphis Depay. Het haalt met de voormalige voetballer van Club Brugge een kleurrijke speler binnen. Of zoals de 23-jarige aanvaller het een jaar geleden zelf omschreef: ‘Een speelvogel? Ik was pas zeventien toen ik bij Club Brugge terechtkwam. Ik heb wel enkele stommiteiten begaan, maar wie niet op zo’n leeftijd?’

Manchester City

In hun voortdurende zoektocht naar nieuwe spelers melden vertegenwoordigers van Manchester City zich in 2008 – met in hun bagage een zojuist ontvangen zak geld – in Moeskroen. De Engelse club is vlak daarvoor overgenomen door puissant rijke investeerders uit Abu Dhabi en ziet een topper voor de toekomst in de dan zestienjarige Lestienne, het kroonjuweel van het noodlijdende Excelsior Mouscron. De Belg zelf ziet een prachtige transfer naar de grootmacht in wording echter niet zitten. ‘Dat wil niet zeggen dat ik alles weiger,’ zegt de jonge vleugelflitser daar later over, ‘maar het is ook een kwestie van je goed voelen bij een voorstel. Maar voorlopig ben ik nog niet bezig met een transfer. Ik vecht voor deze club.’

Lestienne blijft dan nog bij Excelsior, maar heeft in januari 2010 geen andere keus meer dan verkassen: de club is failliet. Everton, wederom Manchester City en ook PSV azen op ‘de bloem op het graf van Moeskroen’, zoals Het Nieuwsblad hem noemt. De Eindhovenaren sturen zelfs toenmalig scout Luc Nilis zelf naar België om zijn landgenoot over te halen. ‘Lestienne is een speler voor de Nederlandse competitie en PSV moet toeslaan’, is de huidige spitsentrainer van PSV duidelijk. Maar opnieuw kiest de jongeling voor de weg der geleidelijkheid. Ondanks avances van diverse buitenlandse topclubs wordt Club Brugge zijn nieuwe werkgever. De reden: behalve dat hij al van jongs af aan supporter is van blauw-zwart, wil hij dicht bij huis blijven. ‘Ik wil stap voor stap groeien en geen etappes overslaan, liever dat dan me in het buitenland meteen op te blazen. Bovendien wil ik mijn schoolopleiding in België afmaken.’ Verstandige woorden van een jonge, volwassen prof, zo lijkt het.

Randzaken

In Brugge krijgen ze in de jaren daarna echter rap in de gaten dat Lestienne een bovengemiddelde interesse ontwikkelt voor het leven náást het voetbalveld: discotheekbezoeken, mooie vrouwen en snelle auto’s. Randzaken zorgen er in september 2013 zelfs voor dat hij uit de selectie van Jong België wordt gegooid. Daags voor het belangrijke EK-kwalificatieduel met Italië verblijven de Jonge Duivels in een hotel bij het nationale trainingscomplex in Tubeke. Als de technische staf om 23 uur tijdens een routinecheck arriveert bij de kamer van Lestienne en zijn kamergenoot Thorgan Hazard, ligt alleen laatstgenoemde in zijn bed. Wat blijkt? Lestienne heeft geregeld dat zijn vriendinnetje in hetzelfde hotel slaapt en sluipt ’s avonds naar haar kamer toe. Daar verliest het duo de tijd op de een of andere manier uit het oog, waardoor de aanvaller niet op de afgesproken tijd terug is op zijn eigen kamer. Lestienne betuigt spijt – hij kan ook moeilijk anders – maar wordt door de Belgische voetbalbond voor een halfjaar geschorst voor alle activiteiten met de vertegenwoordigende elftallen.

Adrie Koster grinnikt als hij de naam van zijn voormalige pupil hoort. ‘Tja, wat is Maxime voor jongen?’, herhaalt hij de vraag. Koster kan het weten. Het is namelijk de Zeeuw die Lestienne in 2010 als trainer van Club Brugge naar het Jan Breydelstadion haalt en daar vervolgens bijna twee jaar met hem samenwerkt. ‘Ik had hem bij Mouscron al vaak zien voetballen. Een erg groot talent, en ik wist dat hij alleen maar beter kon worden. Het is een échte linksbuiten, een vaardige linkspoot dus. Dat soort spelers moet je tegenwoordig met een lantaarntje zoeken.’

In Brugge treft de jongeling naast Koster nóg een Nederlander aan. Lestienne speelt er tweeënhalf jaar samen met Ryan Donk. Ook de voormalige verdediger van onder meer AZ en tegenwoordig in dienst van Kasimpasa geeft hoog op van de voetbalkwaliteiten van zijn oude maatje. Beide spelers konden goed met elkaar opschieten. ‘Hij heeft een heel gevaarlijke dribbel en geeft echt nooit op, maar zijn grootste kwaliteit is misschien wel dat hij álles op honderd procent doet. Iedere aanval gaat in volle sprint. Een minder punt is misschien zijn rechter, zijn chocoladebeen. Maar dat kan hij prima omzeilen met zijn linker, die is echt geweldig. Daar schiet hij zó makkelijk mee.’ De nieuwe Memphis Depay? Donk denkt even na. ‘Ik denk het niet, het fysieke gedeelte is bij Maxime een heel stuk minder. Qua snelheid en acties doet hij me meer denken aan een jonge Arjen Robben.’

Bizarre move

Het is helder: de voetbalkwaliteiten van Lestienne staan eigenlijk nooit ter discussie. Hij eindigt achter Thorgan Hazard als tweede in de verkiezing van Voetballer van het Jaar 2013 en een mooie transfer lijkt een kwestie van tijd. Maar Lestienne doet de wenkbrauwen weer eens fronsen met een bizarre move. Waar hij een paar jaar eerder de degelijke stap naar Club Brugge maakt, en in de zomer van 2014 nog wordt gelinkt aan AC Milan, Liverpool en Arsenal, kiest hij in plaats daarvan voor Al-Arabi in Qatar. Niet met de bedoeling om daar ook daadwerkelijk wedstrijden te spelen, overigens. De club ziet Lestienne puur als handelswaar en maakt dat vanaf het begin duidelijk. Ze kopen hem voor zo’n 10 miljoen euro, bieden hem een niet te weigeren salaris, om hem vervolgens direct op huurbasis naar Genoa te sturen. Al-Arabi hoopt dat hij daar dusdanig in de smaak valt dat de Italianen de optie tot koop van een slordige 20 miljoen euro lichten. Daarmee zouden de Qatari hun investering binnen een jaar verdubbelen. Dat gebeurt niet. Lestienne weet in de Serie A niemand te overtuigen met één doelpunt en meer invalbeurten dan basisplaatsen en moet op zoek naar een club die hem uit de brand wil helpen.

Donk begrijpt de opmerkelijke stap van Lestienne wel. Of beter gezegd: de verhuur aan Genoa. ‘In Italië spelen was altijd zijn grote droom. Je moet hem maar eens vragen of spaghetti en pizza nog steeds zijn lievelingsgerechten zijn’, lacht Donk. ‘Die jongen at bijna niets anders. Vooral spaghetti trouwens, maar het moest sowieso altijd Italiaans zijn.’ Het avontuur in zijn droomcompetitie loopt voor Lestienne dus op een zware teleurstelling uit. In de maanden daarna geldt hij in ons land als voorbeeld van hoe het niet moet. Van HansVanaken tot Marc Wilmots: iedereen die wil benadrukken hoe je je loopbaan vooral niet moet plannen, noemt de naam Lestienne. Het verstandige groeibriljantje dat zijn carrière een paar jaar eerder nog zorgvuldig opbouwt, ziet zijn veelbelovende loopbaan een deuk oplopen omdat hij zwicht voor de oliedollars.

Kattenkwaad

Ook Koster kent de grillen van Lestienne, die een maand geleden via Instagram een foto van hemzelf met een afzichtelijke peroxideblonde coupe de wereld in slingerde. ‘Het is een boeffie. Hij had bij Club destijds wat tijd nodig om zich aan te passen’, aldus de trainer. ‘In die tijd moest hij nog leren wat het precies inhoudt om prof te zijn.’ De eerste kennismaking met de eigenzinnigheid van het talent krijgt Koster tijdens een evaluatiegesprek. ‘Hij kreeg in het begin al aardig wat speelminuten, maar stond lang niet altijd in de basis. Zeventien jaar oud was hij, maar in dat gesprek kwam hij vertellen dat hij erover nadacht om weg te gaan… Niet doen, je kunt je hier prima blijven ontwikkelen, zei ik.’ Lestienne blijft, maar zijn intenties zijn vanaf dat moment kraakhelder. Koster: ‘Hij wilde er meteen staan.’ Een brutaaltje met een gebruiksaanwijzing dus. ‘Maar wel in de goede zin van het woord. Misschien heb je dat ook wel nodig om te slagen.’

‘Een ondeugende jongen, hij heeft heel wat kattenkwaad uitgehaald’, lacht Donk. ‘Hij heeft van alles geprobeerd, laat ik het daarop houden… Ach, hij was aan het puberen in die tijd.’ Ook Donk zag dat Lestienne een stroeve start kende. ‘Hij had het in zijn eerste halfjaar moeilijk, zijn acties lukten niet altijd. Maar hij heeft vrij snel geleerd om te werken als speler van een titelkandidaat en zijn acties op het juiste moment te maken. Bij Club groeide hij daarna uit tot een belangrijke steunpilaar en een voorbeeld voor de jonge jongens.’ Net als Koster zal Donk dan ook geen verkeerd woord spreken over Lestienne. ‘Vanwege de taalbarrière – ik was in die tijd Frans aan het leren en hij kon amper Nederlands en Engels – ging de communicatie wat moeilijk, maar desondanks was hij altijd vriendelijk, leuk in de omgang. Een jongen met twee gezichten? Dat kun je zeker zeggen, maar het positieve kwam er volgens mij altijd wat meer uit.’

Ook volgens Koster moeten de uitspattingen van Lestienne niet worden overdreven. ‘Ik heb nooit échte problemen met hem gehad. Hij zal in de loop der jaren zijn leergeld wel hebben betaald, dus voor gedoe hoeven ze bij PSV volgens mij niet zo bang te zijn. Die transfer naar Qatar is misschien niet zo’n goede keuze geweest, maar ik denk zeker dat hij nog steeds de kwaliteiten heeft om het bij PSV goed te doen’, aldus de man die zelf ook vier jaar in Eindhoven speelde. ‘Het Nederlandse voetbal is lekker open, dat past wel bij hem. Bovendien: Eindhoven is niet zo ver van België, dat is ook een pre.’

DOOR DOLF VAN AERT

“Maxime is een échte linksbuiten, een vaardige linkspoot. Dat soort spelers moet je tegenwoordig met een lantaarntje zoeken.” Adrie Koster

“Zijn grootste kwaliteit is misschien wel dat Maxime álles op honderd procent doet. Iedere aanval gaat in volle sprint.” Ryan Donk

‘Hij zal zijn leergeld wel hebben betaald, dus voor gedoe hoef je niet zo bang te zijn.’ Adrie Koster