De Kroaat Ivan Perisic is twintig en speelde pas begin dit jaar bij SV Roeselare zijn eerste wedstrijden in de eerste klasse, maar hij maakte meteen een grote indruk. Zondag debuteerde hij voor Club Brugge met een doelpunt tegen Genk. Reconstructie van een merkwaardige carrière.

Split “Als kind was ik hyper-actief. Iedereen kende pro-blemen met mij. Mijn moeder moest heel de tijd achter mij aan zitten en ook op school was ik niet te stuiten. Wat ze mij zegden, ging het ene oor in en het andere weer uit. En: ik sjotte alles kapot.” (Ivan Perisic in Sport/Voetbalmagazine van 1 april 2009)

Ivan Perisic groeit op aan de Dalmatische kust in de oude piratenstad Omis op een twintigtal kilometer van Split. Hij begint er als kind te voetballen bij de plaatselijke club onder leiding van een vriend van zijn vader. Pas elf jaar is hij als de tweelingsbroer van zijn moeder, een man die ooit een half seizoen bij Namen speelde, hem aansluit bij HNK Hajduk Split. Zes seizoenen later neemt Zoran Vulic hem in de A-kern op, maar in dezelfde zomer van 2006 vertrekt Perisic zonder één officiële wedstrijd in het eerste elftal te spelen al naar het buitenland. Hij is dan zeventien.

Zoran Vulic is een gewezen centrale verdediger van Hajduk Split, Real Mallorca en FC Nantes. Na zijn spelerscarrière wordt hij trainer van Hajduk en FC Luch-Energiya Vladivostok en assistent-coach van de nationale ploeg van Kroatië. “Ik kende Ivan Perisic al langer”, zegt hij. “Net als Nikola Kalinic ( Blackburn Rovers, nvdr) volgde hij als jonge speler les aan mijn voetbalschool in Split.

“Hij is een uitzonderlijk talent dat altijd al grote steun van heel zijn familie genoot. Zijn linker is even vaardig als zijn rechter, hij is gevaarlijk met het hoofd, beschikt over een groot loopvermogen, speelt intelligent en scoort gemakkelijk. Ivan is een heel interessante speler. Ik zag in hem vooral een schaduwspits. Het is jammer dat hij zo vroeg is vertrokken. Ik haalde hem uit de kadetten, hij sloeg daardoor dus de juniores over. Op dat moment was hem nog geen profcontract aangeboden. Plots ging het zo snel en was hij weg voor iedereen het goed en wel besefte.

“Jammer voor hem ook, want volgens mij is hij twee à drie jaar te vroeg vertrokken. Wat er bij Sochaux is misgelopen, weet ik niet precies, maar hij was veel beter in Split gebleven om eerst enkele seizoenen bij de eerste ploeg te spelen en aan maturiteit te winnen. Kijk naar Kalinic: een aanvaller van ongeveer zijn leeftijd uit de jeugdopleiding van Hajduk die nu voor veertien miljoen euro verkocht werd aan Blackburn Rovers.

“Ivan beschikt zeker over de kwaliteiten om ooit voor een grote club te voetballen en ik ben ervan overtuigd dat het vroeg of laat zal gebeuren. Tenslotte is hij nog altijd maar twintig.”

Sochaux

“Ik beleefde er heel moeilijke tijden. Gelukkig woonde ik in Sochaux bij mijn moeder en mijn zus. Zonder hun steun weet ik niet wat er was gebeurd. Iedereen kreeg er een kans behalve ik. Er was grote jaloezie omdat ik al een profcontract had, op training werd ik moedwillig langs achteren aangetrapt. Een keer of twee of drie kwam het zelfs tot een handgemeen.” (Ivan Perisic in Sport/Voetbalmagazine van 1 april 2009)

Tonci Martic ‘ontdekt’ Ivan Perisic en na overleg met hem en zijn ouders regelt hij een stage bij de Franse eersteklasser FC Sochaux. De voormalige speler van onder meer Hajduk Split en Excelsior Moeskroen is een partner van Didier Frenay bij Star Factory Football Management. Perisic mag ook testen bij Anderlecht. Hij traint er met de eerste ploeg onder leiding van Frank Vercauteren, speelt een oefenwedstrijd met het tweede elftal en neemt met de U19 deel aan het internationale Eurofoottoernooi in Oostduinkerke. Uiteindelijk tekent hij op aandringen van toenmalig hoofdtrainer Alain Perrin een aantrekkelijk vierjarig profcontract bij Sochaux. Maar Hajduk geeft hem niet meteen vrij en Perisic moet wachten tot zijn achttiende verjaardag op 2 februari 2007 om voor zijn nieuwe club te kunnen spelen. De Fransen betalen voor hem een opleidingsvergoeding van 240.000 euro. Hij traint mee met de A-kern en met de beloften wint hij net als de eerste ploeg de beker van Frankrijk, maar na het vertrek van Perrin naar Lyon verzeilt hij bij de B-kern in CFA (de Franse vierde klasse).

Trainer van Ivan Perisic bij de B-kern van Sochaux is Bernard Genghini, voormalige speler van Sochaux, Saint-Etienne, Monaco, Marseille, Bordeaux en Servette FC. Met Michel Platini, Alain Giresse en Jean Tigana vormde hij het ‘magische vierkant’ op het middenveld van de Franse nationale ploeg die in 1984 in eigen land Spanje klopte in de finale van het Europees kampioenschap.

Een van de ploegmaats van Perisic in het tweede elftal van Sochaux is trouwens Benjamin Genghini, zoon van Bernard en ook een offensieve middenvelder. Momenteel voetbalt hij voor de Franse tweedeklasser FC Gueugnon.

“Ivan Perisic testte bij ons en liet toen wat interessante dingen zien”, zegt Bernard Genghini. “Technische kwaliteiten vooral, zoals veel van zijn landgenoten. Alain Perrin gaf gunstig advies en liet hem meetrainen met de profs, maar zijn opvolger oordeelde dat anderen beter en/of meer ervaren waren en bracht hem onder in de B-kern. A propos, Perrin is ondertussen trainer geweest van Olympique Lyon en is het nu sinds november van vorig jaar van Saint-Etienne, maar ik stel vast dat hij Perisic hier ook niet komen halen is. ( grijnst)

“In het tweede elftal gebruikte ik hem in het begin als offensieve middenvelder in de rechter- of linkerzone van een 4-4-2-systeem met twee centrale controlerende middenvelders, maar we zagen al snel dat hij wat snelheid mist om op de flank te spelen. Daarom zetten we hem op een van de twee posities voor de verdediging. Uit de fysieke tests was gebleken dat hij lang kan lopen en ook koppen kan hij goed.

“Het is een jongen met bepaalde kwaliteiten, maar soms denkt hij dat hij de beste van de wereld is. Dan moet je hem wat kalmeren. ( grijnst) Ook op dat vlak werkten we een beetje met hem. Een speler moet ook zorg dragen voor zijn relatie met de trainer.

“De ene keer presteerde hij uitstekend, de andere keer zeer matig. Ik zette hem wel eens op de bank. Soms verslapte hij of kwam hij te laat op training of ging hij niet naar de verzorging. Hij was niet constant, hij moest regelmatiger worden. We werkten aan zijn fysieke kracht maar ook aan zijn mentale stabiliteit. Dat was even noodzakelijk.”

Roeselare

“Ik was er ongelukkig, maar achteraf bekeken, was het wel een goede jeugdschool. Fysiek ben ik er geëvolu-eerd, ik won er aan spiermassa en ik werd sterker op het defensieve vlak. Ik kan nu elke positie spelen, alleen in doel probeerde ik het nog niet. Maar als ik zie wat er hier nu in Roeselare met mij gebeurt, denk ik: bij Sochaux heb ik het gehad.” (Ivan Perisic in Sport/Voetbalmagazine van 1 april 2009)

Na tweeënhalf jaar Sochaux wordt Ivan Perisic een half seizoen ter beschikking gesteld van de bescheiden Belgische eersteklasser SV Roeselare. Als centrale offensieve middenvelder in 4-1-3-2 wordt hij meteen een van de revelaties van de Jupiler Pro League. In zijn eerste maanden maakt hij acht goals: vijf in de competitie en drie in de beker. Daarna raakt hij vermoeid en geblesseerd aan de enkel.

“Intrinsiek is Ivan zo goed als compleet, denk ik, maar hij is nog niet rijp voor de top”, zegt Nico Vanderdonck, assistent-trainer van SV Roeselare en gewezen spelmaker van onder meer AA Gent en SV Ingelmunster. “Hij is bij ons toegekomen na de winterstop en haalde meteen een heel hoog niveau, maar kende halverwege de terugronde een zware terugval. Door de hogere trainingsintensiteit en de door midweeks bekervoetbal snellere opeenvolging van matchen dan hij gewoon was, raakte hij vermoeid. Toen kreeg hij toch een tik.

“Ivan is geen spelmaker, hij trekt het spel niet naar zich toe en zal bal aan de voet geen twee man passeren, maar hij is ook geen box-to-box player en evenmin een verdedigende middenvelder. Hij is ‘iets’ daartussen. Op zijn sterkst is hij als hij de axiale looplijnen kan lopen, in de combinatie betrokken wordt en in de zestien meter kan komen. Zijn grootste kracht is zijn infiltratie en zijn kopspel. Hij duikt gemakkelijk voor doel op en zijn timing en detente zijn uitstekend. Bovendien beschikt hij over de fysieke capaciteiten om ook zijn verdedigende taken te doen: loopvermogen en stabiliteit in duel. Hij staat stevig op zijn benen en schuwt het werk niet. Voor zijn 1,87 meter vind ik hem ook vrij snel en wendbaar.

“Op het mentale vlak kan hij nog een belangrijke stap vooruit zetten. Hij is wat eigenzinnig en doet af en toe gewoon wat hij denkt dat goed voor hem is. In een groep is dat niet altijd mogelijk. Kritiek accepteert hij soms niet. Dat hij geprikkeld reageert, vind ik niet slecht: dat getuigt van temperament en winnersmentaliteit, wie met zich laat sollen, is per definitie niet geschikt voor de top. Het punt is dat hij moet leren er lessen uit te trekken die hem kunnen helpen om nog beter te worden.

“Natuurlijk, Ivan is nog maar twintig jaar en vorig seizoen speelde hij bij ons pas zijn eerste vijf maanden in de eerste klasse ooit. Hij kan nog heel veel progressie maken. Met wat meer wedstrijden, ritme en ervaring in de benen kan hij hoger mikken. Als hij mentaal goed begeleid wordt, kan hij zelfs een grote worden.”

door christian vandenabeele beelden: michel gouverneur (reporters)

Zijn grootste kracht is zijn infiltratie en zijn kopspel.