Michaël Dierckx is verzot op Sporting Lokeren. Hij moet al bijna op sterven liggen voor hij een wedstrijd mist en ondanks zijn mentale beperking is zijn voetbalkennis verbluffend.
Bij de familie Dierckx in Lokeren gaat er geen dag voorbij zonder dat zoon Michaël (26) in een outfit van Sporting Lokeren rondloopt. Op oudejaarsavond is het gezin van plan om lekker uit eten te gaan. Michaëls ouders weten nu al dat het een hele opdracht zal worden om hun zoon ervan te overtuigen om voor één keer geen Sportingkledij aan te trekken.
Toen Michaël dertien maanden oud was, liep hij een hersenontsteking op. Sindsdien heeft hij last van epilepsie en schommelt zijn mentale leeftijd tussen de drie en de vijf jaar. Toch is zijn voetbalkennis ongelofelijk. ‘Hij somt moeiteloos zowel de naam als het nummer van elke Lokerenspeler op. Verder weet hij perfect welke Belgische ploeg wanneer speelt en hoe ze het doet in de competitie. Ook de buitenspelregel uitleggen vormt geen probleem voor hem. Het is een gave’, vertelt mama Christel Van Landeghem.
Voetbal is zo’n grote passie voor Michaël dat het hem zelfs helpt bij dagelijkse activiteiten. ‘Sinds hij een tandenborstel met het logo van de club heeft, poetst hij met plezier zijn tanden. Vroeger waste hij zich bijvoorbeeld ook niet graag, dat hebben we opgelost door een douchegel van Sporting te kopen. Michaël leerde trouwens tellen aan de hand van de rugnummers van de spelers. Ook bij de kinesist helpt zijn liefde voor Lokeren hem. Soms kent hij een moeilijke periode en dan steekt het hem allemaal even tegen. Op die lastige momenten maken de kinesisten een trapje waar hij op en af moet lopen. Op elke trede kleven ze dan een foto van een Lokerenspeler. Dat stimuleert hem’, lacht Christel.
Al meer dan vijftien jaar supportert Michaël voor Sporting Lokeren. Papa Stefan neemt hem mee naar de uitwedstrijden, mama Christel houdt hem gezelschap tijdens de thuismatchen. ‘Elke speler kent Michaël. Hij mist immers nooit een seconde van de wedstrijd. We arriveren altijd anderhalf uur op voorhand in het stadion. Ook tijdens de opwarming en tijdens de rust kijkt Michaël geconcentreerd toe. Ik breng hem dan een cola in zijn drinkbeker van Sporting, want zelf gaat hij niet mee naar binnen. Hij is nog liever bevroren dan dat hij iets mist’, legt Christel uit. ‘Een verkoudheid of bronchitis zal hem niet tegenhouden. Hij zou al half dood moeten liggen voor hij een match mist.’
Communiefoto
Verder speelt Michaël ook zelf voor trainer. ‘Enkele dagen voor de wedstrijd wordt hij nerveus en begint hij na te denken over een mogelijke opstelling. Hij krabbelt die dan neer op papier en meestal klopt zijn voorspelling. Tijdens de match zelf deelt hij denkbeeldige gele en rode kaarten uit. Supporter, trainer, scheidsrechter, hij is het allemaal’, vertelt Christel. ‘Hij neemt ook elke wedstrijd op om ze daarna tot vervelens toe te analyseren. Sommige matchen bekeek hij misschien honderd keer, zoals de bekerfinale in 2014. ‘
Als hij één speler moet kiezen, twijfelt Michaël niet: keeper Davino Verhulst. Dokters ontdekten bij Elena, de dochter van Verhulst, een hersentumor toen ze negen maanden oud was. Sindsdien begrijpt de doelman de situatie van de familie Dierckx maar al te goed. Hij heeft dan ook een speciale band met Michaël.
‘Doba, Doba’, roept Michaël ook. De ex-verdediger van Lokeren, Lezou Doba steekt er eveneens bovenuit voor hem. ‘Een jaar of tien geleden nodigden we Doba uit voor het verjaardagsfeestje van Michaël. We hadden nooit verwacht dat hij zou komen, maar hij stond hier echt. Later poseerden de spelers ook voor de communiefoto van Michaël, fantastisch was dat’, zegt Christel.
In juli dit jaar bereidde Sporting het seizoen voor met een oefenwedstrijd tegen het Griekse Panachaiki Patras 1891 FC. Ook daar houdt Michaël goede herinneringen aan over. ‘Dat was een mooi moment. Het bestuur van de Griekse ploeg kwam zelf vragen of de spelers op de foto mochten met de mindervalide personen’, vertelt Christel. ‘En ik heb ja gezegd, ze mochten met mij op de foto’, lacht Michaël.
Verzamelwoede
Dat Michaël gek is op Lokeren staat buiten kijf. Tijdens de fotoshoot wordt al snel duidelijk dat hij werkelijk alles van de club heeft. Een iPadhoesje, pantoffels, mutsen, meer dan dertig truitjes, een horloge, keeperhandschoenen… Je kan het zo gek niet bedenken of Michaël haalt het tevoorschijn. Zelfs op de wielen van zijn rolstoel kleven stickers van de club. Papa en mama Dierckx moeten dan ook creatief zijn om nog nieuwe dingen te vinden.
‘Tegenwoordig laten we zelf veel bedrukken met het logo van Sporting. Toen de club nog geen bedovertrek had in de fanshop, kochten we steevast beddengoed in het geel of het zwart. Ook de gordijnen in zijn kamer zijn bewust zwart. Een tijdje geleden zagen we toevallig schoenen in wit-geel-zwarte kleuren. We hebben direct een viertal paar gekocht, want hoe vaak kom je dat tegen? Na al die jaren zijn we erop getraind om ons oog te laten vallen op dingen in de Sportingkleuren.’
