Rond de jeugdvelden van Hajduk ontmoeten we Josko Spanjic. Bij de bovenbouw van de jeugdopleiding werkte hij twee jaar met Ivan Perisic. “Zijn mentale kracht was groter dan die van de anderen”, zegt hij. “Zelfs een trainingswedstrijdje voor de lol wilde hij altijd per se winnen. Dan zei hij tegen de keeper: ‘Geef mij de bal, geef mij de bal!’ Het kon nooit snel genoeg gaan. Hij kwam bij mij als aanvoerder en bleef dat omdat hij leiderschap manifesteerde. Ik sprak weleens zijn vader aan omdat ik vond dat hij meer zijn defensieve kwaliteiten moest gebruiken. Rond zijn zestiende begon zijn kopspel heel erg naar voren te komen. Zijn perfecte timing maakte van hem een van de compleetste spelers met wie ik ooit werkte. Het is niet iets wat aangeleerd werd, het is intuïtie. Ik maakte mij wel zorgen toen hij een jaar later al vertrok naar Sochaux en daar niet mocht meedoen. Dat was het ideale scenario om hem kapot te maken, maar gelukkig overleefde hij het.”

Achter het stadion van Hajduk treffen we op het terras van de roeiclub HVK Gusar Ivan Gudelj. Al veertien jaar is hij trainer van de U17 van Kroatië. “Bij mij was hij spelmaker,” zegt hij, “maar in een systeem met veel beweging en onderlinge positiewissels: hij mocht ook links en rechts opduiken. Op het einde gebruikte ik hem ook eens als verdedigende middenvelder. Ivan is heel polyvalent, hij voelt zich eender waar op het veld op zijn gemak en dat is uitzonderlijk. Wat er toen uitsprong, was zijn persoonlijkheid. Hij is nooit bang om eender wanneer verantwoordelijkheid op te nemen en met eender wie de strijd aan te gaan. Op een dag wordt hij aanvoerder van de nationale ploeg. Toen hij hier wegging, was hij nog een puber, maar toch slaagde hij. Overal waar hij komt, wil hij de beste zijn en het lukt hem nog ook. De Bundesliga is een prima volgende stap voor hem: open voetbal en volle stadions, dat zal hem extra motiveren. In de Champions League kan hij naar een nog hoger niveau groeien.”

Ook Zoran Vulic komen we er tegen. Als hoofdtrainer van Hajduk nam hij Ivan Perisic destijds mee op oefenkamp met de eerste ploeg. “Was hij hier gebleven, dan had hij meer gespeeld dan bij Sochaux”, zegt hij. “Toen ik hem een jaar daarvoor bij de jeugd voor het eerst zag, deed hij mij denken aan Darijo Srna: talent én persoonlijkheid. Bij de A-kern durfde hij meteen initiatief te nemen in moeilijke situaties en meldde hij zich ook al om vrije trappen te geven. Voor een jongen van zeventien tussen oude leeuwen is dat niet vanzelfsprekend. Eigenlijk past hij beter bij Bayern München dan bij Borussia Dortmund.”