‘Onze zoon’, zeggen zijn ma en pa, ‘is een voorbeeld van hoe het ook kan.’ Faris Haroun speelde zich vanuit zijn multiculturele omgeving de eerste ploeg van Genk in.

Ze kennen elkaar, de Kompany’s en de Harouns. Af en toe komen ze ook bij elkaar over de vloer. Ook nu zitten vader Mahamat, moeder Patricia en broer Nadjim (15) bij een Kompany : restaurant-brasserie Chez Léon aan de Kinépolis wordt uitgebaat door een tante van VincentKompany. Maar praten zal de familie Haroun vandaag over haar oudste zoon : Faris (18), die het bij Genk dit seizoen tot in de eerste ploeg schopte.

MahamatHaroun : “Hij is wel gereserveerd als hij mensen niet kent. Maar eens hij zich thuis voelt, is hij…”

PatriciaDevrieze : “… zelfs een beetje haantje de voorste. Hij kan mensen aan het lachen krijgen û hij heeft veel gevoel voor humor. Eigenlijk is het een echte komiek (lacht).”

MahamatHaroun : “In zijn laatste jaar aan de topsportschool was hij een van de oudsten en rekende iedereen op hem, want discipline had hij. Maar hij was ook degene die wat leven in het internaat bracht. Iedereen heeft er spijt van dat hij weg is. Hij was daar als een grote broer voor iedereen, niet alleen voor zijn eigen broer. Ook bij Willy, van het pleeggezin waar hij zit, il a un grand coeur et un grand sens de responsabilité.

PatriciaDevrieze : “Hij heeft ook altijd doelen gehad in zijn leven. Hij was nooit tevreden met wat hij bereikt had : hij wou altijd meer. Altijd verder, altijd anderen inhalen.”

Tsjaad

FarisHaroun : “Sinds ik dit jaar bij de eerste ploeg zit, woon ik bij een gastgezin. Op dinsdagavond en woensdag ga ik naar mijn ouders in Jette. Mijn moeder is een Belgische en katholiek, mijn vader is Tsjadiër en moslim, maar ze hebben mij nooit opgelegd dat ik een of andere keuze moest maken. Maar naarmate ik opgroeide, kon ik me toch beter vinden in de islam. In wat ik las, vond ik wat ik wou volgen : alles doen voor je naaste, maar ook tot het uiterste gaan.

“Mijn vader is in Tsjaad geboren en al mijn ooms wonen hier ook. Zij zijn het die mij met foto’s en video’s vertellen over Tsjaad, over mijn grootvader die daar nog woont. Maar zelf ben ik er nog niet naartoe geweest. Ik ben wel begonnen met lessen Arabisch en ik hoop tegen de dag dat ik voor het eerst naar ginder ga de plaatselijke taal te spreken. Peuple Tchadien debout et à l’ouvrage, tu as conquis la terre et ton droit, ta liberté naîtra de ton courage… Ja, het volkslied van Tsjaad, ik ken het helemaal van buiten, misschien op de laatste twee zinnen na. Mijn vader heeft het mij spelenderwijs van klein af geleerd. Weet je, de naam Haroun is oorspronkelijk geen familienaam, maar een voornaam. Mijn echte naam is eigenlijk FarisDomminguere. Maar toen mijn grootvader naar België kwam, hebben ze zich vergist bij het invullen van de papieren.

“Ik heb graag mijn familie en mijn vrienden achter mij. Met Logan(Bailly, nvdr) en Garcia(Luwamo, nvdr) ga ik bijvoorbeeld vaak op stap. We hebben samen bij de beloften gespeeld en Garcia woont bij mij in het gastgezin. Zij kennen elkaar van in Luik. Ngalula van Manchester United, MaKalambay van Chelsea en Vincent Kompany zijn vrienden van mij. Dat ik na mijn eerste wedstrijd een sms’je kreeg om mij te feliciteren, heb ik geapprecieerd.”

MahamatHaroun : “Wij, mijn broers en ik, we hebben het goede van bij ons in Tsjaad vermengd met wat we hier goed vinden en daar een basisopvoeding uit gedistilleerd, zeg maar. Mijn vader werkte op de ambassade toen hij in 1970 met mij û ik was toen 13 û naar hier gekomen is. In het tweede graduaat ingenieur ben ik gestopt met studeren om met de broers een familiezaak te runnen.”

PatriciaDevrieze : “Mijn man is opgevoed door een Belgische vrouw, dus hij heeft ook een gemengde opvoeding en cultuur gekend. In onze familie en vriendenkring zit een hele grote diversiteit : ook Turken, Spanjaarden, Marokkanen… Er bestaat bij ons ook wel een open geest de pensées et de culture. Zowel aan mijn kant als bij de ouders en broers en zussen van mijn man. On est baigné tout le temps. Onze families komen ook vaak bij elkaar over de vloer.”

MahamatHaroun : “Faris is het product van twee culturen. Faris is altijd ondergedompeld geweest in een familiale ambiance. Dus als Faris speelt, zijn we gemiddeld met tussen de zesentwintig à dertig man aanwezig. Hij heeft ons nodig, die steun moet hij voelen. Eens hij vertrouwen heeft, zal het misschien niet meer hoeven, maar nu komt iedereen mee. Wij in Tsjaad doen alles in familieverband. Die solidariteit zie ik minder in België, waarmee ik niet wil zeggen dat het een beter is dan het andere.”

PatriciaDevrieze : “Afrikanen kijken, vind ik, ook heel respectvol naar anderen. Respect is belangrijk in Tsjaad, net als le souvenir des anciens. Beseffen van waar ze komen, respect voor de grootouders is voor hen heel belangrijk. Hoeveel Belgen zijn er niet die hun grootouders weinig zien ?”

MahamatHaroun : “Faris is bijvoorbeeld heel erg gesteld op zijn grootmoeder. Vroeger, voor hij overleed, ook op zijn grootvader.”

PatriciaDevrieze : “Maar hij heeft ook Belgische eigenschappen : hij houdt van frieten… (lacht).”

MahamatHaroun : “… ze kennen hem, bij ons in de buurt (lacht)….”

PatriciaDevrieze : “… en smoutebollen (lacht). Maar hij heeft ook discipline, hoor. En voor de rest wordt er bij ons thuis al van vroeger altijd gezond gekookt.”

MahamatHaroun : “Hij is wel geïnteresseerd in mijn roots ; we hebben ook familie die nog vaak overkomt. Niet dat hij voor Tsjaad wil spelen, maar hij is wel al vaak in contact geweest met de spelers van de nationale ploeg. Dat heeft zijn geest wel wat geopend en eens je open van geest bent, kies je vanzelf wat het beste voor je is. Mijn opvoeding was vooral gebaseerd op de goede moraal en respect. Pas achteraf voelde ik de nood mij ergens mee te identificeren. Voor Faris is het hetzelfde. Mijn zoon is, vind ik, een goed voorbeeld van hoe het ook kan : ik krijg vanuit Genk niks dan lof voor zijn houding. Daar ben ik best fier op.”

Voetbal & school

FarisHaroun : ” Jean-Paul Akono ? Ah, de bondscoach van Tsjaad. Een Kameroener, hé ? Vorig jaar ben ik eens uitgenodigd op een stage van de nationale ploeg in Frankrijk . Ik heb wat meegetraind, maar een officiële oproeping is er nooit geweest. Maar thuis bewaar ik wel mijn truitje en een bal, allebei gesigneerd door de spelers. De duiveltjes en preminiemen heb ik bij Scup Jette gedaan, de miniemen, kadetten en scholieren bij RWDM. Ook al mocht hun jeugdopleiding er zijn, bij Genk stellen ze bijvoorbeeld wel een busje ter beschikking om je te komen ophalen voor trainingen en was het ook sportief een stap vooruit. Ik heb mijn middelbaar afgewerkt aan de topsportschool in Leuven. Ik was begonnen met Lichamelijke Opvoeding aan de KUL. Eens ik bij de eerste ploeg zat, was dat niet meer vol te houden. Ik zat daar drie jaar op internaat, dus dat maakte de overstap naar een gastgezin nadien wel makkelijker.”

PatriciaDevrieze : “Achteraf hebben we ons dat pas gerealiseerd, maar op de allereerste foto van toen hij pas kon lopen û hij was pas 1 jaar û stond hij al met een bal onder de arm.”

MahamatHaroun : “Toen hij klein was, amuseerde hij zich met de bal. Maar dat was niet met het doel dat hij voetballer zou worden. Anders had ik hem nooit ingeschreven bij Scup Jette. Want ik had ook de keuze uit Anderlecht en Molenbeek. Voor mij moest het voor alles amusement blijven. Ik heb in tweede provinciale gespeeld, tot ik geblesseerd raakte. In mijn tijd was voetbal bovendien niet iets waarvoor je je studies liet vallen. Dus toen Faris op een gegeven moment via de topsportschool de kans kreeg, heb ik niet geaarzeld.”

PatriciaDevrieze : “Laat ons zeggen dat zijn studies op dit moment stand-by zijn.”

MahamatHaroun : “Ja, want hij heeft zijn studies niet stopgezet : voor mij is hij geslaagd. Want wat is topsportschool volgen ? Verder gaan in een sport op hoog niveau, toch ? En dat doet hij. Voor mij is hij une réussite complète. Net als iemand die afstudeert als mecanicien en meteen werk vindt, tekende hij direct een contract voor drie jaar. Il est bien parti en hij kan later nog altijd zijn studies weer opnemen. Ik heb trouwens een goed contact met Genk, waar ze hem onbevooroordeeld behandelen. Hij is evenwichtig, dus hij zal niet gedestabiliseerd raken.”

door Raoul De Groote

‘Ja, het volkslied van Tsjaad, ik ken het helemaal van buiten.”Hij zal niet gedestabiliseerd raken.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content