Wat Australiërs betreft, kan Club Brugge op een mooi lijstje terugblikken. Remember Frank Farina en Paul Okon.Als die traditie in ere gehouden wordt, heeft Club er een serieuze aanwinst bij: Mathew Ryan. Het grootste keeperstalent down-under.

Bij de Central Coast Mariners speelde Mathew Ryan de voorbije drie seizoenen met enkele palmbomen en een prachtig meer als spionkop, in het Jan Breydelstadion zal dat voortaan met een 8000-tal blauw-zwartfans in zijn rug zijn. Maar dat betekent allerminst dat de jonge doelman straks met klamme handjes tussen de palen zal plaatsnemen. “In de twee Grand Finals (de play-offfinales in de Australische A-League) die ik voor de Mariners keepte, was dat in een stadion met 40.000 en 50.000 toeschouwers. Ik kan dus wel wat publiek aan.”

Stressbestendig, snel als een tijger en een geweldige mentaliteit, zo omschrijven ze Ryan in Australië. “The bigger the game, the better he is“, citeren we Graham Arnold, zijn trainer bij Central Coast Mariners, met wie hij afgelopen seizoen de Australische landstitel pakte.

Die kwaliteiten bewees hij bij zijn debuut, in 2010, toen hij als zeventienjarige knaap zijn kans kreeg in een wedstrijd tegen grote rivaal FC Sydney. Al vroeg in de eerste helft ging Ryan in de fout op een voorzet. “Iedere andere jonge gast zou op zo een moment mentaal onderuit gaan. Ryan niet, nadien pakte hij uit met enkele wereldsaves, waardoor we uiteindelijk nog een 1-1 uit de brand konden slepen”, vult Arnold het verhaal aan. “Toen wist ik: dit is een bijzondere jongen. Zijn mentaliteit en attitude zijn ongelooflijk. Op dat vlak durf ik te stellen dat hij het grootste talent is dat het Australische voetbal ooit voortbracht. Wat mij betreft, hoort hij nu al in het rijtje van nationale monumenten als Mark Bosnich en Mark Schwarzer.”

Zware uitspraken, maar Arnold (ex-speler van Club Luik en Charleroi) haalt er de feiten bij: tweemaal Belofte van het Jaar, eenmaal Doelman van het Jaar en tweemaal landskampioen. En dat op amper 21-jarige leeftijd. Arnold: “In Australië heeft Maty ongeveer alles gewonnen, de tijd was rijp voor een volgende stap. Vorig jaar kon hij naar Engeland, maar dat kwam te vroeg. België is een ideale tussenstap. Ik ben ervan overtuigd dat als hij zijn kans krijgt, Maty niet zal ontgoochelen, en zoals ik de cultuur van Club ken, zal hij daar snel een publiekslieveling worden.”

Indrukwekkende fysiek

Dat betekent niet dat Ryan door Club Brugge als numero uno werd ingehaald. Met zijn knappe prestaties vorig seizoen heeft de ervaren Vladan Kujovic een streepje voor. En er zijn nog de twee andere jonkies: Sven Dhoest en tester Runar-Alex Kristinsson (zoon van). “We strijden met zijn vieren voor één positie. Er is afgesproken dat iedereen evenveel speelgelegenheid zal krijgen tijdens de voorbereidingsweken”, legt Ryan uit. “Pas bij de competitiestart zal de coach zijn definitieve keuze maken.”

Tegenover de ervaring van Kujovic kan de jonge Australiër andere troeven zetten. Zijn explosiviteit bijvoorbeeld. Bij sprintoefeningen over 10 tot 15 meter was Ryan in zijn vorige ploeg de snelste van heel het pak. “Maar dat wordt bij Club moeilijker, met de concurrentie van Maxime Lestienne“, ontdekte hij al. “Sowieso zijn explosiviteit en reactiesnelheid belangrijk voor een doelman. Iker Casillas is daarin een voorbeeld voor mij. Hij heeft min of meer dezelfde fysionomie en stijl als ik: we moeten ons gebrek aan centimeters compenseren (Ryan is 1m84,nvdr) met explosiviteit en sprongkracht.”

Ryan heeft keihard gewerkt om van zijn indrukwekkende fysiek zijn handelsmerk te maken. “Ik was enkele jaren geleden tenger en klein, dus trachtte ik dat te compenseren door dingen te verbeteren die ik zelf in de hand had. Elke dag doe ik vijf à zes minuten buikspieroefeningen en push-ups.”

Een andere geweldige troef van Ryan zijn z’n uitvoetballende kwaliteiten. Zo beheerst hij de in zuiderse landen erg populaire side-volley tot in de perfectie. Ryan: “Geleerd van John Crawley, mijn keeperstrainer bij Central Coast Mariners, hij speelde vroeger bij Colo-Colo in Chili. Er kruipt veel oefening in, maar zodra je die techniek onder de knie hebt, kan je er veel accurater mee uittrappen. Crawley zette trouwens een compilatie van mijn hernemingen op You Tube, de Clubfans hebben me daar al vaak op aangesproken. (lachje) Ik moet zeggen: ik was zelf onder de indruk van die compilatie.” (bekijk de beelden op www.sportmagazine.be)

Gareth Bale

Brugge – of Knokke, waar hij momenteel een appartement deelt met de andere Clubnieuwkomers Spyros Fourlanos en Elton Monteiro – is niet de eerste Europese ervaring voor Mathew Ryan. Vorig jaar liep hij stage bij Tottenham en West Bromwich. “Het was een fantastische belevenis om met al drie grote namen te mogen trainen, zoals met Gareth Bale. Zijn vrije trappen zijn echt zeer bizar: ze zwabberen heel de tijd van links naar rechts. Bij Club is er trouwens ook iemand die ze zo kan trappen: Víctor Vázquez.”

Tottenham was gecharmeerd van de prestaties van de jonge Australiër en informeerde naar de transferprijs. Die lag op dat moment echter te hoog, waardoor de deal afsprong, vertelt Ryan. Hij vindt het niet eens zo erg…

“Aangezien ze daar al zo veel keepers op hun loonlijst hebben, was het misschien beter dat ik toen niet getransfereerd werd. Ondertussen kon ik in de A-League nog meer ervaring opdoen en werd ik opgeroepen voor de nationale ploeg.” Dat was in december, voor een toernooi in Hongkong, waar Ryan zijn eerste caps verzamelde voor de Socceroos. Uiteraard hoopt hij op meer. “Mark Schwarzer zit momenteel zonder club, dus als ik hier in België kan doorbreken, verhogen mijn kansen aanzienlijk om volgend jaar naar het WK in Brazilië mee te kunnen.”

Angst om als 21-jarige zo ver van huis te leven, heeft hij niet. “Ik heb een hechte band met mijn moeder en zus – mijn ouders zijn vroeg gescheiden – maar al van toen ik bij de eerste ploeg van Central Coast doorbrak, sta ik op eigen benen.”

De integratie verliep vlot, zijn ploegmaats noemen hem al liefkozend Maty, en hij is de eerste om overal mee aan te schuiven voor onderlinge partijtjes pool of tafeltennis… waarin hij zichzelf trouwens graag onklopbaar noemt: “Over het algemeen zijn Australiërs fanatieke sporters. Ik pas in dat plaatje, denk ik. Ik wil in alles winnen.

“In feite was tennis mijn ding, tot ik op mijn dertiende een keuze moest maken. Mijn tennistrainer was ontgoocheld dat ik voor voetbal koos. Maar ik denk dat het voor de financiën van mijn moeder beter was: ik had een nogal opvliegend karakter, wat mij toch enkele tennisrackets gekost heeft. Of liever, wat mijn ma toch wat gekost heeft…”

Maty lacht zijn tanden bloot, goed geluimd en laidback, zoals het een rechtgeaarde Aussie betaamt. Wees maar zeker dat Club van deze jongen zal gaan houden.

DOOR MATTHIAS STOCKMANS – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“Australiërs zijn fanatieke sporters. Ik pas wel in dat plaatje, denk ik.”