Sporting Clube de Portugal ontmoet vanavond in het eigen José Alvalade-stadion voormalige legerclub CSKA Moskou in de finale van de Uefacup.
R oman Abramovich kan opgelucht ademhalen. Hij staat nu toch een beetje in de finale. De eigenaar van Chelsea verloor in de halve finale van de Champions League tegen Liverpool, maar kan via CSKA Moskou, dat hij sponsort en waar hij liever op de achtergrond acteert, alsnog een Europese prijs veroveren. Abramovich is meerderheidsaandeelhouder van de oliemaatschappij Sibneft, die sinds maart 2004 voor drie jaar sponsoring ruim 45 miljoen euro betaalde, naar Russische normen een pak geld. De Russische rijken ambiëren werkelijke invloed op het topvoetbal en echte prijzen.
Evgeni Giner, een persoonlijke vriend, werd door Abramovich aangesteld als voorzitter, terwijl trainer Valery Gazzaev door de vele oliedollars over een elftal beschikt van Brazilianen en andere exotische voetballers. Geen afdankertjes, maar jonge talenten die worden gelokt door veel geld. Dudu (22), Vagner Silva de Souza (20) – die werd aangeworven voor 6,2 miljoen euro – en DanielCarvalho (22) dromen van een verdere loopbaan in Engeland, Spanje of Italië. In de spits loopt ook nog de Kroaat Ivica Olic (25) – in eigen land aangezien als de nieuwe Alin Boksic -, die in augustus 2003 voor vijf miljoen euro werd weggehaald bij Dinamo Zagreb.
CSKA is een andere club dan vroeger. Het was ten tijde van het communisme de club van het leger, maar het staats- amateurisme werd ingeruild voor een professioneel geleide topploeg met een miljoenenbudget. De opmars werd ingezet in 1998, toen na Spartak (de club van ambtenaren) vrij onverwacht de tweede plaats werd behaald. Na een derde, achtste en zevende stek leek een terugval in de maak. Dat was zonder Giner gerekend, die in 2001 de terugkeer van het lef van het legendarische team der luitenanten beloofde. Zijn visie werd gevolgd door Gazzaev, die streefde naar aanvallend voetbal en meer kracht in zijn ploeg.
Met bekerwinst en opnieuw een vice-kampioenschap, ditmaal na Lokomotiv (de club van de spoorwegen), hield het duo woord. Een jaar later volgde de climax, met de titel als gevolg. Vorig seizoen eindigde CSKA andermaal als tweede, na Lokomotiv. In de Champions League kwam CSKA in een moeilijke poule met Chelsea, FC Porto en PSG. De onverhoopte derde plaats zorgde voor plaatsing in de Uefacup. Europese kleppers als Benfica, Auxerre en Parma werden uitgeschakeld, waardoor CSKA als eerste Russische club een Europacup kan winnen.
Sporting Club de Portugal beschikt alleszins over het thuisvoordeel en wil graag zijn Europese erelijst aanvullen. Daar is ook trainer José Peseiro zich volop van bewust. Tegenover achttien titels, dertien bekers en vijf supercups staat slechts één Europese hoofdprijs : de beker voor bekerwinnaars in 1964. Toen versloegen de Leeuwen over twee duels (3-3 op de Heizel, 1-0 in de Bosuil) het Hongaarse MTK Boedapest. Peseiro is vol lof over de kracht van zijn selectie, die net als Benfica ook nog in de running is voor de Portugese titel. ” Liedson is waanzinnig belangrijk als topschutter. Maar tegen Newcastle was hij er niet bij. Toch scoorden we vier keer. Dat bewijst dat ik over een volwaardige kern van 25 spelers beschik. Wij hebben van geen enkele tegenstander schrik.”
Naast een fanatiek publiek beschikt Sporting als ploeg over ervaring ( Sa Pinto, Pedro Barbosa, Hugo Viana), een oude bekende (ex-Standardverdediger Joseph Enakarhire) en techniek ( João Moutinho, Mauricio Pinilla). Fabio Rochemback, die van Barcelona wordt gehuurd, ontwikkelde zich dit seizoen tot de onbetwiste motor van het team. In aanvallend opzicht loopt vrijwel alles via de met een fantastische traptechniek gezegende Braziliaanse middenvelder. Door zijn inbreng werden Rapid Wenen, Panionios, Dinamo Tbilisi, Sochaux, Feyenoord, Middlesbrough, Newcastle en AZ uitgeschakeld. Aanvoerder Beto verwoordde de ambitie het best op de clubwebsite. “Onze droom komt alsmaar dichterbij : de Uefacup winnen in eigen stadion. Mooier kan niet. Daar moet alles voor wijken, want we willen feesten met onze fans.”
door Frédéric Vanheule
