Bijna drie weken lang werd hij in de Giro ingeblikt als een sardientje, maar in extremis sloeg de haai in Vincenzo Nibali genadeloos toe. Tot grote vreugde van een Arabische prins.

Toen in de Ronde van Trentino, de laatste voorbereidingsrace op de Giro, Vincenzo Nibali bergop moest lossen en een tv-camera dat moment vastlegde, reageerde de Italiaan als door een horzel gestoken. En toen enkele dagen later ook in Luik-Bastenaken-Luik zijn tong op zijn voorwiel hing, nam in Italië de scepsis over zijn vorm nog meer toe. Maar coach Paolo Slongo maakte zich niet ongerust, zijn poulain was immers pas teruggekeerd van een zware hoogtestage.

In de Ronde van Italië bleven echter de twijfels: de beste favoriet in de openingstijdrit, maar daarna dobberde de Haai van Messina als een weerloos visje rond. En dus zochten analisten naar oorzaken: de langere trapstangen waarmee Nibali rondreed (175 i.p.v. 172,5 mm), de mentale impact van de dood van Rosario Costa, de 14-jarige jongen uit Nibali’s Siciliaanse juniorenteam die was omvergereden door een truck, en de vertroebelde relatie met Astanabaas Alexandre Vinokourov. Nibali zelf klaagde over de immense druk van de Italiaanse pers, zijn pollenallergie en over darmproblemen. Ploegdokters zochten op de rustdag zelfs naar dieperliggende medische oorzaken, maar vonden niets.

En zie: twee dagen nadat in zijn ex-Toscaanse thuisbasis in Mastromarco ook de priester Francesco Pieraccini overleed, een hevige fan die bij elke zege van Nibali zijn klokken luidde, verrees de Italiaan op de slotklim naar Risoul. En de dag erna maakte hij zijn achterstand van 4 minuten 40 seconden helemaal goed. Het roze was binnen.

Een (in deze wielertijden) miraculeuze wederopstanding, maar ook die had, naast de val van de tot dan ongenaakbare Steven Kruijswijk, zijn oorzaken: op de vele cols boven de 2000 meter had Nibali in die laatste twee bergritten naar eigen zeggen geen last meer van zijn pollenallergie en hij reed weer met zijn oude 172,5 mm-cranks. Bovendien had de Astanarenner schijnbaar ook geen bovenmenselijke prestaties geleverd. Althans niet in vergelijking met de Tour 2014, toen hij als geletruidrager – weliswaar in andere omstandigheden – de klim naar Risoul bijna twee minuten sneller omhoog reed – de Giro is de Tour niet.

En dus werd de flop Nibali in de Gazzetta plots Nibaleone. Een leeuw wiens comeback ook toegejuicht werd in Bahrein, door prins Nasser bin Hamad Al Khalifa. ‘Goed gedaan kampioen. Een van de grootste comebacks ooit in een grote ronde’, postte die op Instagram. Niet toevallig, want een dag later kondigde Nasser, het hoofd van het Bahreins olympisch comité, officieel de geboorte van een nieuw prof/WorldTourteam aan. Te zijner eer en om zijn koninkrijkje als ‘wielernatie’ te promoten. Budget: 15 tot 18 miljoen euro, met meer dan waarschijnlijk als kopman Vincenzo Nibali, die zo opnieuw verzekerd is van een miljoenensalaris. Dat prins Nasser volgens het Bahrein Center for Human Rights na de prodemocratische betogingen in 2011 in Bahrein gevangenen zou hebben gefolterd, en daarvoor ook in Engeland kort vervolgd (maar nooit veroordeeld) werd? Een bijzaak. Want voor het geld danst de beer. En zelfs een haai, verrezen uit de doden.

DOOR JONAS CRETEUR