Schrik boezemde Anderlecht de tegenstand al een tijdje niet meer in. Het had te weinig spelers met paars bloed, die andere ploegen ontregelden wanneer die hun verdediging georganiseerd hadden. Te weinig snelheid ook om ambitieuze tegenstanders in de problemen te brengen wanneer die hun defensie durfden naar voren te schuiven tot aan de middenlijn. Wie in de paars- witte selectie kon, na het uitvallen van Henry Onyekuru of het vertrek van Sofiane Hanni, het verschil maken, bal aan de voet of qua diepgang? Het antwoord leek heel even Kenny Saief te heten, maar de Amerikaanse flankspeler opereerde doorgaans te ver van de zone van de waarheid om echt voor gevaar te zorgen. Dat was zowat de positie waarin Anderlecht zich bevond tot de komst van Lazar Markovic.
De laatste twee weken staat de Serviër in de basiself en hij zorgt op de rechterflank voor een dit seizoen ongeziene dreiging vanaf de rechterflank. In tegenstelling tot de linkerflank, waar de aanvallende middenvelder, Ryota Morioka of Pieter Gerkens, zich tussen de lijnen begeeft om aan de buitenkant ruimte te maken voor Saief, neemt Markovic de hele rechterkant voor zijn rekening. Slechts zelden gaat de jonge rechtsback Alexis Saelemaekers over hem heen. Tegen Charleroi profiteerde Lazar van het feit dat Charleroi met drie verdedigers speelde om Dorian Dessoleil naar de zijlijn te lokken waar de robuuste verdediger van Charleroi het op snelheid moest afleggen en zag hoe Markovic het haalde en al na drie minuten een assist gaf aan Morioka.
Maar het talent uit Servië is niet enkel tevreden met het klassiek op en neer gedraaf van de doorsneebuitenspeler. Vaak snijdt hij ook naar binnen, waardoor Lukasz Teodorczyk, in een regie die lijkt op die van Laurent Depoitre in het AA Gent van Hein Vanhaezebrouck, de rechterflank in duikt en daardoor het centrum vrijmaakt voor Markovic. Op die manier bood de Serviër tegen Club kansen aan Teo en Gerkens, vanuit een centrale positie maar even uit de greep van Brandon Mechele die niet durfde te happen uit schrik zijn flankverdedigers in de steek te laten.
Het nieuwe wapen van paars-wit heeft een enorme impact op het spel van zijn ploegmaats. Al na een paar seconden stuurde Josué Sá zondag een verre bal richting rechtercornervlag, in de loop van Markovic. De bedoeling? Stefano Denswil uit het midden weg te lokken en zo meer ruimte te creëren voor Teodorczyk. Tegen beide driemansdefensies die paars-wit de afgelopen week ontmoette, werkte het uitgedokterde tactische plan perfect. Tegen viermansdefensies zal Vanhaezebrouck meer nood hebben aan de Markovic die, bal aan de voet, een tegenstander uitschakelt of met een mooie combinatie het verschil maakt.
Met de ideale vormcurve biedt de wintertransfer met enige weken vertraging een onverwachte meerwaarde voor de Anderlechttrainer. Met Morioka en Gerkens beschikte die tot vorige week enkel over spelers die zich alleen met een sprint konden losmaken van hun rechtstreekse tegenstander, maar hij had niemand die op klassieke wijze, bal aan de voet, een opponent kon uitschakelen. Een manco in het spel van een trainer wiens aanpak gestoeld is op het uitlokken van één-tegen-éénacties in en rond de zestien meter. Markovic en zijn dribbels veranderen dat in één klap en vormen een extra troef voor de paars-witte dreiging.
guillaume gautier
