Patrick Van Wesemael, nu fan van Waasland-Beveren, drijft nog altijd voort op de successen van het verdwenen SK Beveren. ‘De energie van toen raak ik nooit volledig kwijt.’
De aandoening retinitis pigmentosa pakte Patrick Van Wesemael (59) dan wel zijn zicht af, maar niet zijn liefde voor het voetbal. Op een doorsneewedstrijdavond, wanneer Waasland-Beveren niet thuis speelt, ligt Patrick thuis in zijn zetel. Dan houdt hij in zijn handen een DAB-radiootje dat de Sporza-uitzending laat horen. Tegelijkertijd ligt er op zijn linkerschouder een iPad waaruit de Telenetverslaggeving bij één bepaalde match weerklinkt en balanceert er op zijn rechterschouder een iPhone waaruit het Proximuscommentaar schalt bij een andere wedstrijd. Drie reporters ratelen door elkaar heen. Velen zouden na vijf minuten naar een Dafalgan grijpen, maar Patrick vindt het een feest. ‘En soms luistert hij dan ook nog eens naar mij’, lacht zijn vriendin Iris. Patrick: ‘Waarschijnlijk kan ik mij op auditief vlak beter concentreren dan iemand die zich visueel oriënteert.’
Kleine clubs hangen af van veel mensen die elk een bescheiden bijdrage leveren.
Al in de lagere school was Patrick gebeten door voetbal. ‘Ik speelde ook bij Hingene. Maar toen ik slechter begon te zien, werd dat moeilijker. Op de speelplaats mocht ik op den duur niet meer meedoen. Rond mijn vijftiende stopte ik met voetballen.’ In dezelfde periode ging Patrick eens met zijn broer naar de Freethiel. ‘Het spel kon ik toen al niet meer zien, maar in die tijd kwamen de spelers na een match nog naar de kantine. Als jonge snaak vond ik het fascinerend om met hen te praten. Zij vonden het straf dat ik ondanks mijn handicap naar het voetbal kwam.’ Door de contacten die hij opbouwde, kon Patrick gaandeweg veel spelers en trainers naar het jaarlijkse feest lokken van de supportersclub waarvan hij lid werd, Freethielvrienden Bornem. In 1993 en 2000 tekenden 75 à 100 oud-spelers present op reünies die Patrick organiseerde. ‘ Erwin Albert kwam ervoor uit Duitsland, David Fairclough uit Engeland.’ Om hun contactgegevens te vinden, moest Patrick enkel in zijn geheugen graven. ‘De meeste nummers van de mannen die tussen 1975 en 2000 bij Beveren speelden, ken ik uit het hoofd. Heinz Schönberger: 03/775…, Bob Stevens: 015/20…, Jean-Marie Pfaff: 03/663… Het bewijst hoeveel die periode voor mij betekend heeft. Als semiprofs pakten we toen titels en voetbalden we tegen Inter en FC Barcelona. En we deden dat nog goed ook. De energie van toen raak ik nooit volledig kwijt.’
Patrick Van Wesemael
Toen SK Beveren zo’n tien jaar geleden maar niet uit zijn negatieve spiraal raakte en met Waasland-Beveren een opvolger kreeg die ook niet meteen swingde, richtte Patrick een website op: freethielvrienden.be. ‘Zo wilde ik wat positivisme brengen en het vlammetje van SK Beveren brandende houden.’ En dat blijft Patrick proberen, ook nu Waasland-Beveren in woelige wateren zit. Nog elke dag zet hij een berichtje over het Beverse voetbal online. ‘Kleine clubs hangen af van veel mensen die elk een bescheiden bijdrage leveren. Ik voel me een deeltje van de club. Gaat het goed, dan ben ik fier. Gaat het slecht, dan voel ik me mee verantwoordelijk.’
Dat laatste gebeurt vaker dan Patrick lief is. ‘Mocht het enkel om het sportieve draaien, dan ging ik misschien niet meer naar de wedstrijden. Maar een fantastische vriendengroep houdt een mens op de been. En sinds we er met SK Beveren eens tegen speelden, ben ik ook fan van Barcelona. Als ik na een rotmatch van Waasland-Beveren thuiskom, kruip ik met mijn koptelefoon in bed. Dan lig ik tot twee uur ’s nachts naar de laatste match van Barcelona te luisteren en is plots alles weer beter.’ ( lacht)
