Ondank niet-plaatsing voor het EK ziet de toekomst er toch goed uit voor de nationale Beloften.
‘Geen enkele speler die tegen Letland speelde, mag de ambitie hebben om bij de Rode Duivels te zitten. De spelers overschatten zichzelf.’ De openlijke uitval van Beloftecoach Johan Walem na het 0-1-verlies tegen Letland vorige dinsdag was het begin van een woelige week. Twee dagen later ging Guy Craybex, delegatieleider van de U21 en lid van het Uitvoerend Comité, zijn boekje te buiten toen hij tegen de afspraken in het premiestelsel op straat gooide. Als reactie daarop hingen enkele Beloften, anoniem weliswaar, de vuile was buiten. Dat alles leverde een weinig fraai beeld op van de sfeer binnen de Belofteploeg. Het relaas achter de mislukte campagne zit iets complexer in elkaar. Op sportief vlak moest Walem, van wie gezegd wordt dat hij overal complotten ziet, het doen met een steeds wijzigende kern. Niet abnormaal voor een categorie die dienstdoet als wachtkamer van de Rode Duivels. Als de omstandigheden dan ook tegenzitten – in Montenegro moesten de spelers zich in het donker omkleden omdat de elektriciteit het begeven had – kun je al eens tegen de lamp lopen tegen een efficiënte tegenstander.
Over één ding is haast iedereen het eens: met de focus zat het niet altijd goed.
Binnenskamers wordt vooral gewezen naar Bakkali en Musonda jr, twee supertalenten die in een vroeg stadium op een voetstuk werden geplaatst en moeite hebben om er weer af te kruipen. Toch is de mentaliteit merkelijk beter dan pakweg vijf jaar geleden. In het verleden gebeurde het weleens dat spelers, die intussen een vaste stek hebben bij de Rode Duivels, zelfs een uur te laat opdaagden voor een bijeenkomst. Spelers zien de Beloften niet meer als een verplicht nummertje. Vroeger was een telefoontje van de club genoeg om een vrijstelling te krijgen.
Dat er clans zijn binnen de ploeg (blank, zwart, Franstaligen, Vlamingen) moet in een bredere context gezien worden. De spelers met een verleden bij Standard (Fiore, De Sart, Hubert), die uit de jeugd van Club Brugge (Verstraete, Dierckx, Engels) en de donkere jongens van de generatie ’94 (Kabasele, Kayembe, Mbombo, Jordan Lukaku) neigen automatisch meer naar elkaar. Het is een heterogene ploeg met spelers met drie verschillende geboortejaren, waar kruisbestuiving héél klein is. Eén speler slaagde erin om de verschillende entiteiten te verenigen: Junior Malanda. Met zijn natuurlijke leiderschapskwaliteiten dwong de verongelukte middenvelder van Wolfsburg bij iedereen respect af.
Walem verliest straks ervaren spelers als Praet, Heylen, Roef, Engels en Foket en krijgt in hun plaats enkele klasbakken van de U19 onder zijn hoede (Rigo, Verreth, Mangala, Faes, Vancamp, Svilar en Vanzeir).
ALAIN ELIASY
