Anderlecht, het huis van intriges

© belgaimage
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

Frank Arnesen is na Hein Vanhaezebrouck, Fred Rutten en Luc Devroe het zoveelste slachtoffer van een Anderlecht dat met groeipijnen kampt. Verslag van een veelbewogen zoektocht naar het DNA van paars-wit.

Op Anderlecht maken ze er een gewoonte van om in de herfst, wanneer de bomen afscheid nemen van hun bladeren, de maskers definitief te laten vallen en hoofden te laten rollen. Ongeveer een jaar geleden begon Luc Devroe aan zijn laatste hoofdstuk bij Anderlecht. Op een parkeerterrein naast het stadion van Zulte Waregem speelde Marc Coucke toen soloslim door de supporters naar de mond te praten wat betreft de mislukte zomermercato en Devroe vol in de wind te zetten. Twaalf maanden later is het de beurt aan Frank Arnesen om het schip te verlaten. Het fameuze transfercomité, door Michael Verschueren geïnstalleerd bij aankomst van de Deen, verliest zo een van zijn boegbeelden. Het vrijgekomen zitje, dat nog niet koud was, werd meteen gereserveerd voor Frank Vercauteren. Die is het nieuwe hoofd van een project dat zijn rode draad kwijt is.

In besloten kring durfde Arnesen wel eens te bluffen over zijn royale maandelijkse vergoeding.

Tien maanden was Arnesen werkzaam bij Anderlecht en in die periode liet hij zich amper in positieve zin opmerken. Het grote publiek verwijt hem de transfer van Peter Zulj, die hem aangeraden werd door de scoutingcel. Aangezien de Deen nog maar net op post was, gaf hij het volste vertrouwen aan zijn scouts. In februari legde Arnesen de eerste contacten met de familie van Michel Vlap en uiteindelijk was dat het enige dossier dat hij van a tot z in eigen beheer had. Al kon Vlap zijn transfersom van 8 miljoen euro nog niet helemaal wettigen.

Het netwerk van Arnesen bleek geen toegevoegde waarde te zijn voor Anderlecht, maar in besloten kring durfde hij wel eens te bluffen over zijn royale maandelijkse vergoeding. Nochtans was hij van bij het begin het B-plan van Verschueren. Die laatste wilde voornamelijk een gerenommeerde figuur binnenhalen met internationale allures om van hem de Leonardo van Anderlecht te maken. Het is wellicht geen toeval dat Verschueren afgelopen winter Nasser Al-Khelaïfi ontmoette en toenadering zocht met PSG om jonge beloften van de Frans-Qatarese entiteit op huurbasis naar Anderlecht te halen. De Braziliaanse connecties van de Parijse topclub zetten Verschueren op het spoor van Gilberto Silva, ex-middenvelder van Anderlecht, aan wie hij de functie van sportief directeur wilde toevertrouwen. Uiteindelijk koos Verschueren voor Arnesen, een ouder profiel dat wellicht meer in de smaak zou vallen bij het Anderlechtpubliek. Verschueren had een aantal weken ervoor de fans ook al gepaaid met de terugkeer van Pär Zetterberg. Al is het na bijna een jaar dienstverband nog altijd gissen naar de jobinhoud van de Zweed die enkele honderdduizenden euro’s per jaar verdient. ‘Coucke weet dat ik populair ben bij de supporters en hij heeft nu al, voor mijn eerste werkdag, veel zieltjes gewonnen. Als mijn aanwezigheid de gemoederen kan bedaren, dan zou Coucke dom zijn om het niet te doen’, vertelde Zetterberg in december van vorig jaar.

Een handshake tussen Vincent Kompany en Nacer Chadli na de overwinning op Charleroi.
Een handshake tussen Vincent Kompany en Nacer Chadli na de overwinning op Charleroi.© belgaimage

AJAXMODEL

Het mag vreemd klinken, maar de eerste ontslagen die in het sportieve departement vielen waren geen irrationele beslissingen. Omdat het experiment met zijn trouwe volgelingen van KV Oostende op niets uitdraaide, was het voor Coucke een logische stap om de zoektocht in te zetten naar de ziel van de club. Hij volgde in feite dezelfde logica als Bruno Venanzi en Bart Verhaeghe indertijd: zich laten omringen door lokale iconen om de toekomst van de club veilig te stellen. Nog voor er sprake was van Arnesen en Zetterberg gaf hij de sleutels van de club aan Verschueren, de zoon van de legendarische rechterhand van Constant Vanden Stock. Zijn naam uitspreken is voldoende om de grandeur van weleer op te roepen. Verschueren junior zetelde al tien jaar in de raad van bestuur dankzij zijn aandeel van tien procent in de club, maar tot vorig jaar was hij genoodzaakt om vooral in de schaduw te werken. Het liet hem toe om zijn populariteit op te schroeven bij de supporters door hen af en toe uit te nodigen op Neerpede.

Sinds de vonk is overgeslagen in de loges van het Etihad Stadium in 2013 vormen Verschueren en Coucke een haast onverwoestbaar tandem. Na zijn benoeming tot technisch directeur is Verschueren zelfs de bevoorrechte gesprekspartner van de Oost-Vlaamse zakenman die zich minder en minder laat zien op Neerpede. Coucke gaf de club bij wijze van spreken uit handen en niemand kijkt er van op dat Verschueren het ambitieuze project RSCA International, volledig geïnspireerd op Ajax, mocht uitrollen. Verschueren beschouwt de Amsterdamse club als het te volgen model en hij herinnert zijn toehoorders er vaak genoeg aan dat hij heel goed kan opschieten met Edwin van der Sar.

De zoon van Mister Michel geeft soms op een overmatige manier de indruk dat hij een nog grotere afdruk van zijn passage wil achterlaten bij Anderlecht dan zijn vader. Toen er een opvolger voor Hein Vanhaezebrouck aangeworven moest worden, werden de waanideeën van Verschueren helemaal blootgelegd. De trainer moest oranje bloed hebben. Ongeacht het profiel. De tegenstelling tussen Phillip Cocu, adept van de PSV-school, en Frank de Boer kan niet groter zijn. Maar Verschueren had maar één doel: een grote naam naar Neerpede lokken. De Nederlanders weigerden en nadat de stekker uit de onderhandelingen met Kasper Hjulmand werd getrokken, kwam Fred Rutten in beeld als back-upplan. Nordsjaelland vroeg anderhalf miljoen euro voor Hjulmand en dat gekke bedrag kon Anderlecht zich niet permitteren gezien de rode cijfers op de balansen.

Sinds de start van het seizoen sukkelde een lange rij spelers met de spieren. Ook Samir Nasri ligt nu in de lappenmand.
Sinds de start van het seizoen sukkelde een lange rij spelers met de spieren. Ook Samir Nasri ligt nu in de lappenmand.© belgaimage

De lijken blijven zich opstapelen en volgens Coucke en co zou het oude bestuur de precaire financiële situatie schromelijk onderschat hebben. Daarnaast wordt ook met een beschuldigende vinger gewezen naar Coucke zelf. Was hij uiteindelijk niet de man die 8 miljoen op tafel legde voor een verdediger? En gaf hij Adrien Trebel geen dik contract om de opstapclausule van 6 miljoen euro te lozen uit zijn oude contact?

Jo Van Biesbroeck werd jaren geleden door zijn vriend Alexandre Vandamme bij Anderlecht gepiloteerd om de financiën onder controle te houden, maar hij zal er voor het tweede seizoen op rij niet in slagen om winst te boeken. In het seizoen 2017/18 bedroeg het verlies 6,4 miljoen euro en na afsluiten van het boekjaar voor het seizoen 2018/19 zal Anderlecht helemaal in het rood duiken. De situatie is zo alarmerend dat Verschueren niet zo lang geleden een slide, waarop de cijfers tot in de details doorgelicht werden, uit de presentatie van Van Biesbroeck verwijderde.

SPELERSKERN ONTVETTEN

Vorig jaar in mei 2018 gaf Coucke al aan welke richting de club zou uitgaan toen hij elf youngsters, onder wie Jérémy Doku en Yari Verschaeren, tegelijk een contract gaf. In de lente van dit jaar kreeg het verhaal van paars-wit een onverwachte wending toen de top van het management – Arnesen, Coucke en Verschueren – in het Etihad Stadium de achtste finale van de Champions League bijwoonden tussen Manchester City en Schalke 04 en achteraf een meet & greet hadden met Kompany. Oorspronkelijk was het trio naar Manchester afgezakt om Europese topclubs te ontmoeten waarmee ze samenwerkingsakkoorden wilden afsluiten, maar Coucke was zo onder de indruk van Kompany dat hij in de aanvoerder van The Citizens de verpersoonlijking van zijn project zag. Kompany naar de oude stal halen, was voor Coucke ook de garantie dat hij voor eeuwig in de harten van de fans zou zitten.

Het enthousiasme rond de kroning van Vince The Prince werkt aanstekelijk. Intern is iedereen mee met het tweeledige project: talenten van Neerpede massaal laten doorstromen en voetbal spelen geïnspireerd op de basisbeginselen van de leer van Pep Guardiola. In het kleine wereldje van de jeugdtrainers rezen er wel vragen over sommige spelers die integraal deel uitmaken van het Kompanyproject. Killian Sardella stak er bij de jeugdcategorieën nooit bovenuit en er werd hem niet meteen een carrière voorspeld aan de top van het Belgische voetbal. En over Sieben Dewaele en Francis Amuzu, twee spelers die dit seizoen vaak titularis waren, zijn de meningen ook niet unaniem wat betreft hun werkelijke potentieel.

Frank Vercauteren en Michael Verschueren verlaten lachend het Stade du Pays de Charleroi.
Frank Vercauteren en Michael Verschueren verlaten lachend het Stade du Pays de Charleroi.© belgaimage

Terwijl Kompany de jongeren naar een hoger niveau wil pushen, zwaait hij ook de plak binnen het transfercomité. Verschueren, Zetterberg, Arnesen en Jean Kindermans kijken toe hoe Kompany jongens als Philippe Sandler, Nacer Chadli en Samir Nasri laat aanrukken voor zijn project. Vooral de komst van Nasri is een mirakel. Een paar uur voor hij toezegde, had de Fransman voor zichzelf een prepensioen besteld in een van de Golfstaten.

Verschueren van zijn kant raakte in de zomer bij het overlopen van de spelerskern bijna de tel kwijt en betreurde het bijna dat hij snel in onmin raakte met Mogi Bayat, die zijn gelijke niet kent als het aankomt op het ontvetten van een spelerskern. Het aura van Verschueren kreeg nog een ferme knauw toen hij in de laatste uren van de zomermercato gedribbeld werd door Club Brugge bij de transfer van Mbaye Diagne.

ATLANTISCHE OCEAAN OVERSTEKEN

Anderlecht is met volle overtuiging de wereld van Kompany binnengestapt. En daar hoort de hofhouding van de Brusselaar ook bij. Hier en daar valt te horen dat het gewicht van zijn entourage binnen de structuren van de club te groot is, maar Kompany is nu eenmaal een loyale vriend. Dat bewees hij door de deuren van Neerpede te openen voor zijn maats Anthony Vanden Borre, Rodyse Munienge en noem maar op. Sinds een aantal maanden treedt ook Klaas Gaublomme, CEO en medeaandeelhouder van Bonka Circus, nadrukkelijk op de voorgrond. Gaublomme is verantwoordelijk voor de communicatie en branding van alle expedities van Kompany en zijn naam wordt nu genoemd om het departement RSCA International weer op het juiste spoor te zetten. Tussen Gaublommes voorganger Aaron Kanwar en Coucke was er geen match – in een tijdsbestek van tien maanden vond er tussen de twee mannen slechts één officiële meeting plaats. Zelfs de organisatie van een tournee door de VS tijdens de voorbereiding, die uiteindelijk in het water viel door getalm van Verschueren, kon de brokken niet meer lijmen. Gaublomme liet al verstaan dat hij met Kompany voor minstens drie jaar vastgebeiteld zit aan Anderlecht en dat hij het merk Anderlecht aan de andere kant van de Atlantische Oceaan kan verkopen. Hij speelde onder meer met het idee om de banden aan te halen met Roc Nation, het label van rapper Jay-Z waar Romelu Lukaku en Kevin De Bruyne aan verbonden zijn.

Intussen heeft Coucke de spotlights ingeruild voor een rol op de achtergrond en werd Verschueren naar het mediafront gestuurd. De grondvesten van hun gezamenlijke onderneming blijven dezelfde: jongeren lanceren, de internationale toer opgaan en de modernisering doorvoeren van een club die op een ouderwetse manier bestuurd werd. Het is enkel wachten op de resultaten. Maar ondanks de sportieve malaise is het discours van Verschueren nauwelijks veranderd. Zijn favoriete oneliner? Every crisis is an opportunity. Een devies dat bij Devroe, Vanhaezebrouck, Rutten of Arnesen hol zal klinken.

Referentiematch in Charleroi

Geen Marc Coucke in het Stade du Pays de Charleroi. Adrien Trebel, die in de voormiddag met onder andere Knowledge Musona een sessie afwerkte met de U21, woonde de wedstrijd wel bij in de business seats en zag hoe Vincent Kompany voor de tweede wedstrijd op rij nagenoeg dezelfde ploeg aan de aftrap bracht. Op Peter Zulj na, die plaats moest ruimen voor Michel Vlap, mochten de tien andere spelers die een week eerder tegen Waasland-Beveren niet verder waren geraakt dan 0-0 gewoon blijven staan. De voorbije weken haalde Kompany zijn ploeg telkens door elkaar en daardoor gaf hij de indruk het niet meer te weten.

De keuze van Kompany om stilaan naar een vaste ploeg te evolueren en de aanwezigheid van Kemar Roofe in de spits leverden Anderlecht de tweede zege op van het seizoen. ‘ We trust the system‘, aldus Roofe. ‘Tegen Charleroi heeft iedereen het plan gerespecteerd dat sinds het begin van het seizoen geschetst werd. Eigenlijk is er niets veranderd. We werken aan het proces. Veranderen neemt veel tijd in beslag en we hebben nu eenmaal veel veranderingen doorgevoerd.’

De enige domper op de feestvreugde was de hamstringblessure van Samir Nasri, die na een half uur van het veld moest en op krukken het stadion moest verlaten. Bovendien moest ook Michel Vlap in het slot van de match met een gelijkaardige blessure de wedstrijd staken. Op het einde stonden de spieren van Roofe en Killian Sardella ook op het punt te ontploffen.

Vlap en Nasri zijn de laatste in een lange rij van spelers die sinds de start van het seizoen met hun spieren sukkelden. Eerder werden Vincent Kompany, Marco Kana, Killian Sardella, Hotman El Kababri, Alexis Saelemaekers en Anouar Ait El Ahdj het slachtoffer van blessures die niet het gevolg waren van een contact of een botsing met een andere speler. In het gedurfde project van Kompany ontbreekt er een essentieel element: een fysiektrainer. De vele spierblessures kunnen niet losgekoppeld worden van de onvolmaakte voorbereiding die Anderlecht in de zomer heeft ondergaan. Er werd onder andere beslist om de traditionele fysieke testen niet af te leggen.

Bram Geers, de man die in het tussenseizoen gepromoveerd werd tot fysiektrainer, wordt fel gewaardeerd op Neerpede maar hij staat niet bekend als een specialist. Dat bleek nogmaals tijdens een vergadering met de andere fysiektrainers van de club. Bepaalde spelers, en vooral de nieuwkomers, verbazen zich al een tijdje over het gebrek aan trainingsarbeid en -intensiteit in de week. ‘Je speelt in het weekend zoals je traint. En bij ons ligt de intensiteit niet hoog genoeg’, zegt een insider. ‘Tijdens de match zit je met spelers die bijna dood vallen of van wie de spieren kraken.’

Bij Kompany is het fysieke aspect blijkbaar geen prioriteit. Frank Arnesen kaartte het onderwerp ooit aan, waarop Kompany liet uitschijnen dat ze niet hoefden te lopen. Hij ziet het probleem niet of hij wil het niet zien, zo wordt gezegd. Het is verontrustend dat het gebrek aan fysieke paraatheid nog niet helemaal is doorgedrongen tot de hoogste geledingen van de club. Op een lager echelon wordt er wel over gepraat, alleen durft niemand Kompany er openlijk over aan te spreken. Het ziet er naar uit dat Frank Vercauteren het probleem bespreekbaar zal moeten maken in het trainersbureau.

Frank Vercauteren: het nieuwe sportieve brein van Anderlecht?

Twee dagen na zijn officiële aanstelling tot hoofdtrainer begon Frank Vercauteren aan een eerste observatieronde op de club. Terwijl de meeste spelers en stafleden afgelopen zaterdag aan het genieten waren van hun eerste van drie vrije dagen, meldde Vercauteren zich op Neerpede alsof het een normale werkdag betrof. Hij pikte de training van de U21 mee en ging zijn zoon Glenn Vercauteren, head of physiotherapy, groeten. Op dat moment was die Vincent Kompany aan het behandelen.

Vercauteren zal de komende weken de omslag moeten maken van consultant bij OH Leuven naar trainer van de meest rumoerige club van het land. Bij OH Leuven was hij als sports advisor de schakel tussen technisch directeur Wim De Corte en trainer Vincent Euvrard. Door de spelers werd hij coach genoemd, maar tijdens de week beperkte Vercauteren zich meestal tot het observeren van de trainingen. En blijkbaar gebeurde dat altijd in voetbaltenue. Inclusief voetbalschoenen. Soms isoleerde hij zich met de aanvallers voor afwerkingsoefeningen of deed hij actief mee bij oefeningen op stilstaande fases. Vercauteren praatte weinig en opereerde liever vanuit de schaduw, maar hij was zonder twijfel het brein van de club. Het is dus niet vreemd dat over elke potentiële nieuwkomer zijn mening werd gevraagd.

Dit seizoen kon Vercauteren, die begin februari in Leuven neerstreek, pas echt zijn stempel drukken op OHL. In vergelijking met vorig seizoen werd er meer realistisch gevoetbald. Het devies was: minder balbezit en meer efficiëntie in beide rechthoeken. Voor Vercauteren was de keuze voor zakelijk voetbal de beste manier om resultaten te boeken met het beschikbare spelersmateriaal. Maar mensen die op de werkvloer met hem praatten, konden zich niet van de indruk ontdoen dat hij een voorkeur heeft voor hoogwaardig voetbal. In dat opzicht is de visie van Vercauteren dus niet onverenigbaar met de opvattingen van Kompany.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content