HUISWERK

De spelers van Zulte Waregem moeten volgend seizoen ’s avonds thuis zijn. Daarom gaan ze om 15.30 uur trainen in plaats van om 18 uur. Zo kunnen ze wat meer rusten. Spelers die meer vrije tijd krijgen, doen daar alles mee, behalve rusten. De conditie van die ploeg zal een stuk afnemen, de blessures, nu op één hand te tellen, worden talloos. Ook Francky Dury gaat wat meer tijd mogen besteden aan zijn hobby. Hij zal dan nog maar deeltijds bij de federale politie aan de slag gaan. Vrij spel dus voor de inbrekers in Oost-Vlaanderen.

Dat ze alvast wat proberen te anticiperen op een moeilijk seizoen is goed huiswerk. De geschikte vervangers vinden voor Ibrahim, Sergeant en Dupré – alle drie grof wild op de transfermarkt – wordt een haast onmogelijke opgave. Intussen doen ze op kousenvoeten mee voor de titel en worden ze straks misschien de spreekwoordelijke ‘vierde’ hond. Zoniet, dan toch ten minste de scherprechter, want ze reizen nog naar Brugge en Anderlecht… En de Gaverbeekjongens zijn niet toevallig de sterkste ploeg buitenshuis.

De topclubs ontmoeten ook nog AA Gent. De Buffalo’s mogen op de laatste speeldag zelfs nog hun gram gaan halen op Standard. Tenminste als Preud’homme tegen dan zelf al geen vierde scheidsrechter is. De spanning confronteert een mens met zijn donkerste kantjes. Maar woorden wekken en voorbeelden strekken, getuige het optreden van Mogi Bayat op Club Brugge. Preud’homme is zich te weinig bewust van zijn invloed… of net wel.

Nu het spannender wordt dan ooit tevoren, is de rol van de refs natuurlijk steeds bepalender. Wat een verantwoordelijkheid voor de enige niet-profs (naast die van den Essevee) in de eerste klasse. Dat worden overuren voor psycholoog Jef Brouwers, die de alarmbel luidde door te beweren dat het merendeel van de scheidsen aan stoppen denkt.

Camera’s zijn nietsverhullend en een match leiden naar ieders tevredenheid lijkt een onmogelijke opdracht geworden. Tenzij je Pieter Vinck heet natuurlijk.

Deze gekke competitie impliceert ook dat wat ik hier de ene week beweer, de andere week gelogenstraft moet worden. Want… Lierse weer laatste, Anderlecht weer in hetzelfde mentale bedje ziek, de Afrikanen van Beveren die zonder Guillou en Dufour plots vier keer scoren, het parket nu toch op het spoor van La Louvière… Ik roemde Bodart hier met zijn negen op negen, maar drie punten daarvan waren besteld (op STVV). Het kostte Herman Vermeulen misschien wel zijn kop, want verlies in een zespuntenduel thuis sloeg diepe wonden die nooit meer heelden. Mijn ode aan Bodart voelt nu als een naïeve bewieroking aan en als een dwaze poging tot rehabilitatie van een eerder door velen verguisde trainer.

De impact van Ye is inderdaad veel groter dan ooit vermoed.

DOOR WIM DE CONINCK