Arsenal, Chelsea, PSG, Marseille, … geen van die buitenlandse topclubs bleek afgelopen weekend opgewassen tegen het verzamelde Belgische jeugdtalent van Anderlecht, Genk, Gent en Club Brugge. Met vier ploegen in de top zes werd de tweede editie van de Kevin De Bruyne Cup een ware triomftocht voor de Belgen. Er bleek maar één ploeg te sterk: FC Barcelona.
In geen tijd wist de Kevin De Bruyne Cup, gespeeld op de velden van provincialer KVE Drongen, waar Kevin De Bruyne zijn eerste voetbalpasjes zette, zich te manifesteren als internationaal gewaardeerd jeugdtoernooi. Titelverdediger Benfica, dat vorig jaar de eerste editie won, tekende present. Net als de beste U15-delegaties van AZ Alkmaar, FC Barcelona, Chelsea, Arsenal, Marseille, PSG en het in der haast opgetrommelde Odense uit Denemarken. De blonde Scandinavische jongens – sommige clichés blijken toch nog steeds te kloppen – moesten het late afzeggen van Manchester City opvangen. Een forfait dat overigens niets te maken had met de aanslagen in Manchester, want de beslissing was al meegedeeld voor die noodlottige 22 mei. Langs Belgische kant kregen Genk, Gent (twee andere ex-clubs van De Bruyne), Anderlecht en Club Brugge een uitnodiging in de bus.
Zulke prestigieuze jeugdtoernooien hebben doorgaans veel weg van een detectiveserie. Net zoveel als er neutrale voetballiefhebbers en familieleden aanwezig zijn, cirkelen er scouts, managers en makelaars rond de grasveldjes. Ze azen allemaal op die nieuwe witte merel. Het lijkt soms een rondje Cluedo: je probeert te raden wie er eigenlijk naast je staat. Is het de papa van een spelertje? Zijn makelaar? Of een scout van een topclub? Iedereen kijkt zich de ogen uit en iedereen maakt er een eigen wedstrijd van: wie zal het tot de profs schoppen? Ook de kleinsten, gekleed in een oversized Messishirt, geven hun pronostiek. ‘Die daar, dat wordt de nieuwe Umtiti van Barcelona!’ ‘Ja, en die daar, dat wordt de opvolger van Pogba.’ Iedereen scout. Voetbal is big business geworden en zelfs prille tieners krijgen via computersimulaties als Championship Manager of FIFA ’17 aangeleerd hoe het verhandelen van voetballers bij de sport hoort.
De clubs en trainers kijken er al lang niet meer van op. Cristian Catena, coach van de U15 van FC Barcelona: ‘Overal staan makelaars en scouts langs het veld, zelfs bij onbenullige competitiematchen in Spanje. Het hoort er gewoon bij en we kunnen er weinig van zeggen, want we doen net hetzelfde natuurlijk. Ook wij halen soms ergens een talent weg op jonge leeftijd.’
Vlak na de poulewedstrijd Anderlecht-AZ zien we Jean Kindermans, hoofd opleidingen bij RSC Anderlecht, uitblinker Jérémy Doku (hij zal zich later tot topschutter van het toernooi kronen) apart nemen. Met de vraag wat minder goed zijn best te doen en zo minder in het oog te springen, denken we stiekem. Het blijkt om iets anders te gaan: na enkele flitsende rushes langs zijn linkerflank werd Doku enkele keren hard aangepakt door de Nederlandse verdedigers. De jonge winger kwam even neus aan neus te staan met zijn rechtstreekse tegenstander. Het is daar dat Doku op aangesproken wordt. Bij Anderlecht verwachten ze op elk moment totale beheersing en focus op het voetbalspel. Hoewel, de term ‘spel’ is hier eigenlijk niet op zijn plaats: dit zijn gewoon zéér jonge professionals, vooralsnog zonder loon.
Scheidsrechter Bram Van Driessche, die sinds 2015 tot onze elitescheidsrechters in eerste klasse behoort maar hier op vrijwillige basis fluit, kan ervan meespreken. Hij leidde op zondag de finale tussen Anderlecht en Barcelona. ‘Een hoog niveau, veel op en af. Naar het einde toe steeg de nervositeit en moest ik ingrijpen.’ Er werden gele kaarten uitgedeeld. Van Driessche: ‘En dan zie je dat die spelertjes zelfs op hun veertiende al gedrild zijn: voor de bal gaan staan om een snelle vrije trap te voorkomen, of elke overtreding betwisten. Op zich heb ik daar niet eens problemen mee, zolang alles maar respectvol gebeurt.’
Wat hem wel opviel was de nogal theatrale aanpak van de Barçacoach, een beetje indruisend tegen het imago van de Catalaanse club. ‘Hun trainer was bijzonder nerveus’, knikt Van Driessche. Een mening die ook de coach van Chelsea deelde, wanneer we hem aanklampten tijdens de finale: ‘Barcelona heeft de beste ploeg op dit toernooi, maar ik heb het er niet zo voor. Ze gedragen zich iets te arrogant.’
Het Barçamodel
Frédéric Dupré, aanwezig met de U15 van KAA Gent, is dan weer vol lof over de filosofie van de blaugrana. Vlak na het nipte 2-1-verlies van zijn ploeg in de kwartfinales tegen Barça is de ex-verdediger van onder meer Zulte Waregem en Standard nog aan het napraten over het verschil in attitude tussen zijn spelers en die van de Spaanse grootmacht: ‘Bij ons gooit een speler zijn aanvoerdersband op de grond wanneer hij gewisseld wordt, bij Barcelona is er geen een die protesteert als hij naar de kant moet. Weet je, hier in België is de jeugd eigenlijk verwend, waardoor ze al snel te mondig zijn. Daarbij niet altijd geholpen door hun omgeving. Als je dan ziet wat voor discipline die spelers van Barça aan de dag leggen: die zetten met zijn allen tegelijk druk, iedereen aanvaardt zijn rol en begrijpt het teambelang. Barcelona blijft toch het voorbeeldmodel.’
De Barçaspelers moeten tijdens zulke toernooien hun gsm afgeven, vernemen we van de teamverantwoordelijke. Slechts twee uur per dag mogen ze online. Het ontwikkelen van hun persoonlijkheid staat centraal en dat gaat niet als je constant op je mobieltje zit te tokkelen, zo luidt de redenering. Ook op het veld hebben ze een duidelijke visie. ‘Elke speler krijgt bij ons speelminuten’, legt jeugdcoach Cristian Catena uit. ‘Ook als dat betekent dat je in de slotfase van een finale een frêle jongetje in de strijd werpt. Zoals we hier tegen Anderlecht deden. Zij deden daarentegen maar één wissel. Zo handelen veel clubs: ze willen winnen. Wij willen goeie spelers opleiden. Xavi en Iniesta konden zich ook enkel maar ontwikkelen doordat ze in zulke omstandigheden speelgelegenheid kregen.’
Voor de Engelse ploegen zijn deze toernooien evenzeer belangrijke leermomenten, legt Jan van Loon uit. Van Loon deed ervaring op als jeugdcoach bij PSV en de KNVB, sinds 2014 is hij bij Arsenal aan de slag als jeugdcoördinator. ‘Onze spelers zijn bloednerveus voor dit soort wedstrijden. Ze zijn het niet gewend om onder druk te moeten presteren: in Engeland bestaat er geen competitiemodel bij de jeugd.’ Het is een van de redenen waarom Engelse topclubs meestal ontgoochelen op dergelijke sterk bezette jeugdtoernooien, weet hij. Dat bewijs wordt ook op deze KDB Cup geleverd: Arsenal eindigt pas zevende, Chelsea vijfde. Niet dat ze kosten of moeite sparen: de delegatie van Arsenal telt maar liefst 27 mensen, van wie achttien spelers, vier trainers, plus een kinesist, analist, videospecialist en zelfs twee bodyguards. Dat laatste wél een gevolg van de terreuraanslag in Manchester.
Paars-wit tegen blaugrana
Dan doen de Belgische clubs het een pak beter op internationaal vlak. AA Gent is bezig aan een serieuze inhaalbeweging en zal met zijn nieuwe trainingsinfrastructuren alleen nog maar aan aantrekkingskracht winnen. Zo ervaart Dupré alleszins. ‘Ook wij kunnen spelers nu overtuigen.’ Genk en Club Brugge, respectievelijk derde en vijfde op deze KDB Cup, brengen verzorgd voetbal. Anderlecht blijft een referentie op Europees opleidingsvlak. Zeker nu ook Youri Tielemans voor 25 miljoen naar AS Monaco verkaste. Een scout van Barcelona, die anoniem wenst te blijven, weet waaraan dat ligt: ‘Ze kunnen teren op een zeer interessante kweekvijver aan Afrikaanse talenten. Die jongens zijn meestal niet enkel vroegrijp, ze spelen ook met een verbetenheid die je bij weinig van hun leeftijdsgenoten aantreft.’ Het zijn nochtans allemaal Belgen. ‘Gelukkig maar’, lacht Koffi, vader van de puberende boomstronk Henri, rechtsachter bij Anderlecht. ‘Mocht hij niet in België geboren zijn, zouden ze nooit geloven dat hij nog maar veertien jaar is.’
Anderlecht en FC Barcelona worden van bij het begin door zowat alle trainers en kenners getipt als de beste ploegen op het toernooi en spelen dan ook weinig verrassend de finale. Je zou denken dat de paars-witte kleurencombinatie motiverend werkt voor de Catalanen, maar het tegendeel blijkt waar: de Brusselaars delen de lakens uit in het begin van de partij. ‘Straf dat Barça zich moet beperken tot counteren’, merkt een jeugdspeler van AA Gent naast ons op. Tot de nummer 8 van Barça, Moriba Kourouma Kourouma,vlak voor rust verschroeiend uithaalt van buiten de zestien: 0-1. Barça eindwinnaar en Kourouma MVP. Een mooie opvolger voor Benfica op het nog jonge palmares van de Kevin De Bruyne Cup. En nu maar hopen dat we binnen tien jaar kunnen pochen dat we de jonge Kourouma nog zien spelen hebben in Drongen.
DOOR MATTHIAS STOCKMANS – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Je ziet dat die spelertjes zelfs op hun veertiende al gedrild zijn: voor de bal gaan staan om een snelle vrije trap te voorkomen, of elke overtreding betwisten.’ Bram Van Driessche
