Bij MVV, zo blikt Christian Brüls terug, is hem een steen in de weg gelegd. Maar nu hij bij Westerlo voetbalt, kan hij uitkijken naar zijn grote droom. En die ligt niet in Trabzon.

H erman Wijnants hekelde na de openingswedstrijd tegen AA Gent (en de scheidsrechterlijke dwaling) het brave imago dat Westerlo bij de goegemeente heeft. Niet toevallig kreeg de club sinds kort ook een nors kijkende kemp-haan als mascotte om dat bij te sturen. Maar met de reputatie die hem voor gaat, lijkt Christian Brüls zich straks tot de enige echte Philomachus Pugnax van Westerlo te zullen kunnen ontpoppen. De bij MVV gehaalde voetballer uit de Oostkantons is tweevoetig, aanvallend, kan links, rechts of centraal achter de spitsen spelen, koppelt techniek aan mentaliteit en is er eentje die zowel op als naast het veld niet met zich laat sollen, heet het. Kortom, ‘ ein wunderbarer Spieler‘.

Je jeugd bracht je door in Amel, waar je nu nog woont. Hoe vervelend moet het niet zijn om als jong voetballertje profambities te hebben en dan in Amel te wonen: het ligt in een uithoek van de Oostkantons, dus wie zal daar een voetballer komen ontdekken?Christian Brüls: ( lacht) “Op mijn vijftiende heeft Eupen mij uitgenodigd voor een proeftraining bij de scholieren, maar ze vonden mij alleen goed genoeg voor de lagere reeks. Dus dan kon ik net zo goed bij Grün-Weiss Amel blijven spelen. Maar uiteindelijk mocht ik nog eens terugkeren voor de hoogste reeks: een week meegetraind, eerste wedstrijd gespeeld en nooit meer uit de ploeg geraakt.”

Je kon, eens je bij Eupen speelde, rekenen op belangstelling van Westerlo, Club Brugge, AA Gent, Germinal Beerschot en Zulte Waregem, maar je koos voor MVV, de Nederlandse tweede klasse. Waarom?

“Ik voelde mij aangesproken door het aanvallende voetbal van de Nederlandse competitie. Ik keek in die tijd ook meer naar Nederlands dan naar Belgisch voetbal op tv. Dat beviel mij, dat snel naar voren spelen. Bij die andere clubs had ik misschien niet gespeeld.”

Maar je zat wel in de Nederlandse tweede afdeling, waar je niet kan degraderen en bijgevolg niet echt om de knikkers speelde. Heb je daar, achteraf bekeken, twee jaar stilgestaan?

“Het tweede jaar dat ik daar zat, kon je wel al degraderen, maar het eerste jaar niet, inderdaad. Ik heb nu met een ander soort voetbal kennisgemaakt. Zo groei je. Maar ik ben een jaar te lang in Maastricht gebleven. Het eerste was een superjaar; het tweede was des te moeilijker.”

Turkse beloftes

Dat kwam door de Trabzonsporhistorie: je rekende op een transfer naar Turkije, maar die sprong in extremis af, waardoor je het in je tweede seizoen bij MVV mentaal moeilijk kreeg. Wat is er fout gelopen?

“Ik had alles voorbereid om daarnaartoe te vliegen, ik was een wedstrijd gaan bekijken, het contract lag klaar, ik had mijn huis opgezegd, een afscheidsfeest gegeven voor vrienden en familie, mijn auto verkocht … Trabzonspor zei mij dat ze voor mijn transfer nog moesten wachten tot ze één buitenlandse speler verkocht hadden. Twee dagen voor het einde van de transferperiode kochten ze ineens een Kroaat. Toen begreep ik dat ze alleen maar aan het praten waren geweest zonder echte bedoelingen. Mijn Turkse advocaat die bij de onderhandelingen was, en ik hebben de FIFA daarover ingelicht, want je kan niet zomaar met een speler een contract onderhandelen en er dan niks mee doen.”

Marc Grosjean, die je bij Eupen als trainer had, zei: ‘Brüls heeft zich niet goed laten adviseren, hij had nooit voor MVV mogen kiezen.’

“Het probleem was dat ik bij MVV Fuat Capa kreeg als trainer. Die behandelde mij alsof ik een speler van de duiveltjes was. Vandaar: het tweede jaar was er te veel aan. Wie weet wat er gebeurd was als ik met Trabzon UEFA Cup had kunnen spelen.”

Club Brugge en AA Gent vond je te hoog, maar de UEFA Cup met Trabzon niet?

“Maar Trabzon kwam één seizoen later. Ik was rijper toen. Ik had een hele dag met voetbal leren leven, dat was in Eupen anders. Dus na één seizoen voelde ik mij rijp om het ginder te proberen.”

En financieel zag het er goed uit: je had er naar verluidt 500.000 euro kunnen verdienen.

“Netto per jaar. Daar zegt geen enkele jonge speler neen tegen. En voetballend was het ook een unieke gelegenheid geweest: ze spelen in de eerste vijf van Turkije, ze hebben de beker gewonnen, spelen Europees. Voetballend had ik mij daar kunnen ontwikkelen.”

Kappen met Capa

Maar het tweede jaar MVV maakte je door het mislopen van die kans dus een aangeslagen indruk. Hoe lastig was dat?

“Ik zat mentaal aan de grond en bovendien groeide de ergernis met Fuat Capa. Als je dan geen vertrouwen van de trainer meer voelt en de club blijft je beloven dat je betaald zal worden, terwijl het geld maar niet komt, dan gaat het niet meer. Wij spelers wilden niet meer verder met de trainer. Er is dan een stemming gekomen – 16/14 tegen Capa – en Tobiasen werd door Capa uit de ploeg gezet. Ik heb er alles voor gedaan om dat tegen te gaan.”

Vervolgens heb je dat aangekaart in het dagblad De Limburger: je noemde de ploegmaats die de stemming aan Capa hadden verklikt ‘klootzakken’, van Capa kon je niks meer leren, beweerde je, enfin, geen al te fraaie uitspraken …

“Ik heb daarin overgereageerd. Maar het moest eruit. Ik heb mijn straf gehad: ik moest voor de wedstrijd tegen De Graafschap meteen naar huis en ik heb een boete betaald. Maar íémand moest zijn mond opendoen en ik heb het gedaan ook al mocht het niet. Maar ik zal dat niet opnieuw doen. Als nog zoiets gebeurt, zal ik niet weer eerst de pers inlichten. Dat heb ik nu wel geleerd.”

Het probleem is dat je nu een imago van moeilijke jongen meedraagt.

“Maar dat klopt dus niet. Iedereen kende de situatie van de club en hoe Capa in mekaar zat. Tussen Capa en Ceulemans liggen zeven werelden van verschil. Je hebt als speler geen trainer nodig die de hele tijd tegen je staat te roepen. Ik was de enige die de waarheid durfde te zeggen. Daarom heb ik nog geen slecht karakter. Ieder mens zegt wel eens iets wat hij beter niet zou zeggen.”

Maar niet iedereen doet dat in de krant, natuurlijk.

“Het was wel zo geschreven dat er nog veel vuur in zat. Maar goed, ik kan de klok niet terugdraaien, ik kan alleen zeggen dat mijn karakter moeilijk noemen op basis daarvan niet juist is.”

Nederlandse beloftes

Over je situatie bij MVV bestond voor de buitenwereld onduidelijkheid. Nol Hendriks beheerde spelers van MVV in een spelersfonds waartoe jij – en nog een Afrikaanse speler – niet behoorde, want jij was eigendom van Trabzonspor, dat je dus ook te allen tijde kon weghalen bij de club. Klopt dat?

“Ik was eigendom van MVV, maar Trabzonspor moest nog geld krijgen van mijn transfer van Eupen naar MVV. Trabzon had die transfer voor een deel betaald. Maar mij zomaar opeisen konden ze niet: als ik niet wou, ging het niet. Ze hadden alleen het eerste kooprecht.”

Het kwam tot een rechtszaak, maar uiteindelijk heeft Westerlo wel een transferbedrag moeten betalen. Je bent dus niet transfervrij weggeraakt. Hebben jullie, jij en je advocaat, die situatie verkeerd ingeschat?

“We hebben gewoon niet gewacht op de eindbeslissing in het dossier. Westerlo wou zekerheid dat ik voor hen zou spelen en daarom hebben ze een akkoord gevonden. Elke speler in mijn situatie zou proberen weg te komen. Ik heb gedaan wat mogelijk was. Maastricht vroeg 500.000 euro. Dat was te veel na een moeilijk seizoen dat mijn carrière kapot heeft gemaakt. Of beter, laat ik zeggen: een steen in de weg gelegd. Als je in een club zit waar je niet veel meer leert en die ook nog eens naar een semiprofstatuut wil, is het beter te vertrekken.”

Joseph Goumans, de oud-voorzitter en advocaat van MVV in je transferzaak, zei: ‘Op de openingsspeeldag van het WK heeft Brüls mij gezegd dat hij niet voor Westerlo wou spelen omdat hij daar niks kon leren. Daarom hebben we de onderhandelingen onderbroken.’

“Ik heb altijd gezegd dat ik naar Duitsland wil. Dat staat op nummer één. Ik heb geprobeerd om daar te kunnen voetballen, maar op dit moment ligt dat blijkbaar moeilijk. Maar Goumans en Nico Jongen, de manager, moet je niet geloven. Ze hebben ons spelers zo veel wijsgemaakt … ongelooflijk. Zolang ik wegraakte uit Maastricht, was het al goed. Ik heb niet gezegd dat ik niet voor Westerlo wil spelen, ik wilde wel in de Bundesliga spelen.”

Bayern München?

“Neen, Schalke 04. Mijn vader is Schalkefan en als kind zag ik hem daar altijd naar kijken. Hoe vroeger ik daar kan spelen, hoe beter. Ik heb – als het goed gaat – nog zeker tien jaar tijd.”

‘Verrückt’ doen

Je bent door Westerlo gehaald als vervanger van Sacha Iakovenko, maar in tegenstelling tot hem scoorde je wel nog niet zo vaak: amper 6 keer in 64 wedstrijden bij MVV.

“Maar die cijfers kloppen niet, hoor. In iets van een 64 wedstrijden waren het 10 doelpunten, denk ik.”

Het blijft weinig voor een aanvallende speler.

“Maar ik heb des te meer assists gegeven, dat is mijn kracht. En een assist is evenveel waard als een doelpunt.”

Wie met je gewerkt heeft, omschrijft je als een intuïtieve voetballer, maar je moet nog mentaal groeien. Kan je je daarin vinden?

“In mijn hoofd ben ik nog altijd een beetje een kind en als voetballer ben ik nog onervaren, maar ik heb wel al meer dan honderd profwedstrijden gespeeld. Wat voor een 21-jarige niet slecht is. Maar eenvoudiger spelen, rustiger worden aan de bal kan je natuurlijk altijd nog worden met de jaren.

“De beste voetballers spelen met gevoel. Je kan met gevoel veel meer beslissen dan wanneer je almaar denkt wat het beste zou zijn. Van de tien zijn er misschien vijf die dan niet goed zijn, maar wat je gedaan hebt, heb je gedaan. Er zijn er dan uiteindelijk ook vijf goede. En het is altijd anders. Als je soms iets ‘ verrückt’ moet doen, moet je iets ‘ verrückt’ doen. In die zin is de Nederlandse tweede klasse goed geweest voor mij. Ik heb er aanvallend veel geleerd. Je kon in balbezit doen wat je wou. En ik loop liever met de bal aan de voet dan zonder bal.”

Sommigen zeggen nu al: hij zal niet lang in Westerlo blijven, hij is te goed.

“Tja, maar wie weet waar Westerlo straks speelt? We kunnen volgend jaar tegen R Antwerp FC moeten voetballen, maar net zo goed tegen Schalke 04 in de UEFA Cup. ( grijnst) De toekomst ligt open.”

door raoul de groote

Tussen Capa en Ceulemans liggen zeven werelden van verschil.

Je kan met gevoel veel meer beslissen dan wanneer je almaar nadenkt.