Zesentwintig woorden koos Kim Gevaert, één voor elke letter van het alfabet, met veelzijdigheid als rode draad en met toelichting van start tot finish.

Autisme

“Ik ben meter van de vzw Autisme Centraal. Ik probeer me daarvoor in te zetten door niet enkel de naam te dragen maar bijvoorbeeld ook de studiedagen te volgen. Die organisatie voelt zich gesteund door de aanwezigheid van een bekend iemand. Tijdens mijn studies logopedie had ik tijdens mijn stage te maken met autisme. Het is een stoornis die me intrigeert : pas de laatste jaren begint men te begrijpen hoe de denkwereld van die mensen ineen zit. Het mysterie daarrond trekt me aan. Tijdens mijn stage beleefde ik veel emotionele momenten, met kinderen en hun ouders.”

Baanindeling

“Altijd een heel gedoe is het bij wedstrijden over 200 meter in welke baan je gaat lopen. Bij 100 meter speelt de baan die je toegewezen krijgt niet zo’n rol. Veel lobbywerk komt er overigens niet aan te pas. In welke baan je loopt, wordt gewoon geloot. Baan één wil niemand. Baan één is verschrikkelijk omdat je een veel scherpere bocht moet nemen. Daar ben je benadeeld omdat je meer tegenkracht moet geven, wat extra energie kost. Als ik baan één heb, probeer ik dat te relativeren, anders is je wedstrijd van tevoren verloren. Vaak lukt het om me daaroverheen te zetten, daar abstractie van te maken. Andere banen zijn me gelijk. Of ik baan twee, drie, vier, vijf, zes of zeven heb maakt niet zo veel uit.”

Cello

“Het is geen instrument dat ik bespeel. Ik speel wel piano en dwarsfluit, maar als ik later wat meer tijd krijg, zou ik graag cello leren spelen. Omdat ik het een romantisch instrument vind. Op die manier zou ik ook een snaarinstrument meester zijn, dat ontbreekt nog bij mijn vaardigheden.”

Don Bosco

“Don Bosco in Haacht was het waar ik de middelbare school afwerkte, bij de paters. Onze directeur was nog een echte pater. Ik was blij toen het gedaan was, maar eigenlijk heb ik er alleen maar goede herinneringen aan.”

En hop

“Mijn trainer Rudi Dielis zegt dat altijd als we moeten aanzetten voor 300 meter of andere lastige oefeningen. Als ik ‘en hop’ hoor, weet ik : dit wordt lijden, afzien. Op zo’n moment voel ik al de pijn die even later zal komen opzetten. Dan weet ik : nu moet het gebeuren.”

Fahrenheit 9/11

“Die film had een enorme impact op me. Voor mij was dat dé film van het voorbije jaar. Ik kreeg een klap toen ik daarna de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen zag, ik kon totaal niet begrijpen dat de Amerikaanse kiezers wéér voor Georges Bush stemden. Aangrijpend vond ik de scène waarin de familie Bush met de familie Bin Laden aan tafel zat. Tegelijk hoorde je dat de dag van en na 11 september geen enkel vliegtuig het luchtruim in mocht, behalve de vliegtuigen met de familie Bin Laden. Dat ze zelfs in de kleinste Amerikaanse dorpen mensen bang maakten om de hele bevolking achter die oorlog te krijgen, vind ik heel erg.”

Grote witte haai

“Als puber al fascineerden haaien me. Ook nu nog vind ik dat geweldige beesten. In Zuid-Afrika, waar ik in januari op stage was, ging ik cage diven. Dat wil zeggen : ik zat in de kooi, de haaien zwommen errond. Het was een van de meest aangrijpende natuurervaringen in mijn leven. Ik was wél een beetje bang, maar mijn fascinatie voor haaien is er niet door verminderd.”

Humor

“In elke relatie is humor heel belangrijk. Humor helpt relativeren. Het scheelt als je qua humor op dezelfde golflengte zit als je partner. Als ik gestresseerd ben, kan humor me ontspannen. Het maakt niet uit onder welke vorm humor zich presenteert, ik sta open voor alle soorten humor, het mag echt heel breed gaan. Vorige week zaterdag heb ik nog heel hard moeten lachen om Wim Opbrouck.”

Irina Privalova

“Een van mijn grote idolen, een indrukwekkende vrouw omwille van haar polyvalentie. Een sprintster die vervolgens 400 meter horden liep, dan ook plannen maakte om de 800 meter te lopen, dat bewonder ik wel. Ik hou van mensen die veelzijdig zijn. Zij kon atletisch toch wel wat verzetten. Niet dat zij de enige atlete was waar ik ooit naar opkeek. Ik heb bijvoorbeeld ook veel bewondering voor Merlene Ottey.”

James en Missy

“Mijn konijn heet James, mijn kat Missy. Zij zijn belangrijk omdat ze me aan het lachen brengen. Thuis bij mijn ouders mochten wij als kind geen huisdieren houden. Zodra ik alleen woonde, schafte ik me een konijn en een kat aan, die brengen wat leven in de brouwerij.”

Alicia Keys

“Een grote zangeres vind ik haar, rhythm en blues, maar ook een beetje jazzy : een originele figuur in de muziekwereld. Jammer genoeg zag ik haar nog niet live aan het werk. Als iemand ooit kaartjes op overschot heeft… Ze beschikt over een heel goeie stem, is een uitstekende pianiste en schrijft haar liedjes zelf. Kortom : heel volledig. Muzikaal gaat mijn smaak erg breed. Ik hou uiteraard ook van klassiek, maar eveneens van George Michael en Nelly Furtado.”

Leeuw

“Leeuw is mijn horoscoop. Niet dat ik heel sterk in astrologie geloof, maar ik vind het wel een krachtig dier, een leuk sterrenbeeld. Bijvoorbeeld leuker dan weegschaal. Maar qua karakter ben ik geen typische leeuw. Dat zouden leidersfiguren moeten zijn.”

Mastoiditis

“Op mijn elfde kreeg ik een heel zware ontsteking van het bot achter mijn oor. We waren toen net op vakantie in Oostenrijk en mijn ouders moesten me in allerijl naar het ziekenhuis voeren, waar ik onmiddellijk geopereerd moest worden. Hadden ze nog een paar uur gewacht, dan was ik waarschijnlijk doof geweest, terwijl die ontsteking ook naar de hersenen kon opstijgen. Heel veel geluk had ik op dat moment dat ik zeer bekwame dokters trof die dat probleem goed oplosten.”

Nicci French

“Die thrillers gaan mee in mijn koffer als ik op reis ga. Het zijn niet de meest diepzinnige boeken, maar die kan ik wel verslinden, al ben ik doorgaans niet zo’n lezer. Als ik in zo’n thriller begin te bladeren, kan ik niet meer stoppen, wat zeldzaam is. In het algemeen ben ik niet zo’n romantype, ik hou meer van waar gebeurde verhalen of autobiografieën.”

Opgevulde paprika’s

“Een gerecht, hoe raad je het ! Meer zelfs : mijn lievelingsgerecht. Mijn mama maakt dat zo lekker klaar. Ik waag me er niet aan, ik maak andere lekkere dingen. Gevulde paprika’s ga ik bij mijn mama eten.”

Pees van Achilles

“Niet alleen de zwakke plek van Achilles maar ook van mij. Daar had ik altijd al het meest last van, die speelt geregeld op, maar het komt altijd wel weer in orde. Nu is de pijn weer onder controle.”

Qatar

“Na de Memorial is dat voor mij de atletiekmeeting die me het nauwst aan het hart ligt. Alle atleten krijgen er traditionele kledij. Géén sluiers, maar heel kleurrijke gewaden. In de Arabische wereld zorgde die meeting voor een opvallende evolutie. Drie jaar geleden mochten vrouwen er voor het eerst in competitie lopen. Het eerste jaar moesten ze nog een short dragen en mocht je buik niet onbedekt zijn. Dat jaar was ik er niet. Toen ik het volgende jaar naar daar ging, waarschuwden ze me dat ik mijn short en een deftig truitje in mijn koffer moest stoppen. Maar dat was niet nodig. Het is bij mijn weten nog altijd het enige Arabische land dat toelaat dat vrouwen wedstrijden lopen gekleed zoals ze dat elders op de wereld doen. Het is ook een meeting van heel hoog niveau.”

Respect

“Respect vormt een belangrijk aspect in een samenleving, zowel kleinschalig in een relatie tussen twee personen als op grote schaal. Respect is het antwoord op de vraag hoe je de multiculturele samenleving ziet. Wat het voor mij betekent ? Eerlijkheid en elkaar aanvaarden zoals je bent, je eigen ideeën niet opdringen aan anderen. Kortom : je tegenover anderen gedragen zoals je zelf wil dat anderen zich tegenover jou gedragen.”

Seychellen

“Droomeilanden in de Indische Oceaan. Nee, ik ben er nog niet geweest. Maar het lijkt me zo’n mythische bestemming en ik hoor wel eens van wie er wel was dat het klopt. Als we ooit een huwelijksreis maken, mag het daarheen. Klassiek mooie plaatjes, kale rotsen, zee, palmbomen…”

Tweehonderd meter

“Ik kies voor de tweehonderd meter omdat het mijn beste afstand is, de afstand waarop ik tot nu de beste resultaten haalde. Het is niet de enige wedstrijd die ik leuk vind. Zoals ik al aangaf, hou ik van afwisseling, maar waar je het best in bent, betekent toch iets meer.”

Uitrusten

“Ik had ook ‘rust’ willen nemen, maar voor de ‘r’ had ik al iets anders. Men vergeet wel eens dat uitrusten even belangrijk is als trainen. Wat je tussen twee trainingen doet, is vaak even bepalend voor je resultaat als wat je op training doet. Goed kunnen uirusten is het geheim achter de beste prestaties. De kunst is vermijden om je op te jagen tussen de trainingen door. Soms heb je dat zelf niet in de hand. Daarom ben ik blij dat ik een goede ploeg rond me heb, mensen die me kunnen afschermen en nee zeggen in mijn plaats. Vroeger deden mijn ouders dat, maar ik vond dat zij niet altijd de telefoon moesten opnemen om mij af te schermen. Deze situatie ligt me beter, daar voel ik me goed bij.”

Verstrooidheid

“Euh… wat bedoelde ik nu weer ? Grapje ! Ik ben héél verstrooid. Altijd geweest. Het zit in de familie, mijn zus en broer zijn ook zo. Ik doe er niemand kwaad mee, het gebeurt niet opzettelijk. Als ik beloofde om voor vrienden iets mee te nemen, ga ik het niet bewust vergeten. Maar het gebeurt wél. Sorry…”

Wim Opbrouck

“Via tv ontdekte ik Wim Opbrouck. Vanaf het programma In de Gloria. In Het Eiland zie ik hem ook heel graag bezig. Ik vind hem zo grappig, zijn lach, de typetjes die hij altijd weer neerzet. Humor !”

X-chromosomen

“Geen makkelijke keuze, iets met een ‘x’, maar wel een voor de hand liggende omdat ik nu eenmaal een vrouw ben. Ik voel me ook goed in mijn vel als vrouw, ik zit niet te overpeinzen dat ik eigenlijk liever een man was geweest. De studie van chromosomen is me ook bekend vanop school. Erfelijkheid heeft me altijd geïnteresseerd, ik vond dat op school tijdens mijn studies logopedie veruit het interessantste vak.”

Yves Van Linthout

“Je weet toch wel wie dat is : die van Chris en Yves op tv, van in Man Bijt Hond. Onlangs kwamen ze naar hier. Van al wat ik af en toe voor tv doe, was dat de leukste opname die ik al meemaakte. Het klikte gewoon, het zijn twee heel toffe jongens, we hebben veel gelachen en een toffe namiddag beleefd. We houden contact.”

Zaïre

“Eigenlijk moet dat Kongo zijn, maar toen ik mijn vriend leerde kennen, heette het land waarvan hij afkomstig is nog Zaïre. Ik ben er nooit geweest, maar ik zou er wel eens graag naartoe gaan met Djeke, om te zien waar zijn roots liggen en om zijn familie die er nog woont te ontmoeten. Hij was er ook niet meer sinds we samen zijn. Vroeger ging hij wel af en toe naar ginder, tot zijn vijftiende. Wat ik associeer met dat land ? Je hebt die typische Zaïrese muziek, met veel gitaren. Ik denk ook aan olie, waar ze zich graag en veel mee inwrijven. Ik weet dat ze er graag vrouwen zien met een laagje vet, een stevige kont en behoorlijk wat pak aan, niet van die magere meisjes. Maar zo’n echte Kongolese madam zie ik me nog niet meteen worden.”

door Geert Foutré

‘Ik voel me goed in mijn vel als vrouw, ik zit niet te overpeinzen dat ik liever een man was geweest.’

‘Qua karakter ben ik geen typische leeuw. Dat zouden leidersfiguren moeten zijn.’