SK Beveren beschikt op dit moment over acht kernspelers. Het maakt Emilio Ferrera na een degelijk seizoen toch wel wat moedeloos. ” Nu duik ik écht in de totale leegte.

Hij snift, heeft last van een hooikoortsaanval, maar kan geen medicatie nemen, omdat hij daarvan in slaap valt. En dat, zo lacht de Brusselaar bij aankomst, is voor een interview niet de bedoeling. Emilio Ferrera begint op 2 juli aan een nieuw seizoen in eerste klasse. Wat ervaringen rijker, iets minder goedgelovig. In moeilijke omstandigheden loodste hij Beveren vlot door de competitie. Het is straks echter weer totaal herbeginnen, want het halen van de licentie zoog alle aandacht weg van het sportieve. Maar eerst, om de man wat op te vrolijken, nog even de analyse van vorig jaar.

Hoe beoordeelt je het vorige seizoen ?

Emilio Ferrera : Op veel vlakken was het een positief seizoen. Maar we verloren veel punten toen de riem eraf ging, toen we ontspannen konden voetballen. Positief was dat we onszelf heel snel hebben gered, bij momenten ook een goed niveau haalden. Een grote conclusie en een hart onder de riem voor de spelers vind ik ook dat Beveren er vorig seizoen in slaagde met iedereen te concurreren, op drie clubs na. De drie topclubs tegen wie we geen punten pakten, uit noch thuis. In Luik waren we dichtbij een stunt, maar daar gaf Fouhami met een foutje de wedstrijd uit handen. Dat kan gebeuren, een speler kan falen. Anderzijds ben ik er me ook van bewust dat de balans qua statistieken heel slecht is. Catastrofaal op het niveau van doelpunten. Maar aangezien we snel waren gered, bewijst zoiets volgens mij tegelijk dat het helemaal niks wil zeggen.

Het rendement van de goals lag misschien hoog, maar een publiek wil ook spektakel zien.

Dat klopt. Op dat vlak vind ik een verhoging van de spelkwaliteit dan weer belangrijk. Vorig seizoen hebben we ons gered met spel dat weinig spektakel bood, dit jaar vond ik het niveau meer acceptabel : meer techniek, meer intelligentie. In functie daarvan werd getransfereerd : Thans, Lee, Junior, Rodriguez… Mijn uitgangspunt blijf toch dat we het seizoen moeten aanvatten – als dat straks tenminste op een serene manier kan gebeuren – met de idee van we kunnen van iedereen punten afpakken.

Sereniteit, zeg je. Maar met Fouhami, Suray, Smid, Imschoot, Sels, Junior en Torken vertrekt de hele as.

Dat was vorig seizoen toch ook zo ? Toen vertrokken Dhont, Peersman, ook al was die geen titularis, Nuhiji die beste doelschutter was, en Imagbudu. Dat is misschien niet leuk, maar normaal voor deze club. Frustrerend is dat ik niet kan zeggen dat ik er met een paar gerichte aankopen de fouten van vorig jaar ga uithalen. Nu duik ik écht in de totale leegte. Ik weet niet welk systeem ik zou hanteren, hoe ik moet spelen, in welke staat ik mijn spelers ga terugvinden. Zijn de nieuwelingen fit, komen ze uit blessure, welke leeftijd hebben ze. Ik barst in lachen uit als ze me vragen welke speler ik nodig heb. Ik heb alles nodig, van doelman tot aanvaller.

Is het vergelijkbaar met vorig seizoen ?

Ja, met dat verschil dat ze me vorig jaar rond deze tijd beloftes deden en ik die geloofde. De eerste keer ben je nog goedgelovig. Nu zitten we in scenario twee en ben ik al wat meer wantrouwig. Als ze me zeggen dat er jongens van topniveau komen, hou ik een slag om de arm.

Gaat het te traag voor jou ?

Het gaat te traag voor iedereen. De mensen van het sportief comité willen dat het sneller gaat, ik zou willen dat het sneller gaat. We zijn midden juni en ik heb nog geen ploeg, laat staan een kern. Als ik wat snel tel, houd ik er acht over. En op 2 juli beginnen theoretisch de trainingen.

Rekenen op Arsenal is gevaarlijk, vraag dat maar aan de trainers van Antwerp. Zij kregen hun spelers van Manchester United pas later op het seizoen, quasi nooit in de voorbereiding.

Ah bon ? Ik heb daar veel vragen over, wie komt er, en vooral, onder welke voorwaarden ? Is dat voor één jaar, of voor drie maanden ? Om eerlijk te zijn : ik denk dat ik van alle trainers het vorig seizoen al het moeilijkste had. Ik vrees dat ik weer in dat geval ga verkeren.

Er zijn nog trainers geweest met moeilijkheden, met kernwijzigingen. Jouw kern is nooit heel grondig gewijzigd, op dat vlak heb je een jaar in relatieve rust gewerkt.

Rust ? Onderschat het niet. In het begin moest je met een moeilijk programma de saus maken, daarna zat je met de beloftes van Nazmi die nooit iets hard maakte, dan kwam het vertrek van spelers. Thans, maar ook de Turken die goeie spelers waren en ons op termijn zeker iets hadden kunnen bijbrengen. Vervolgens de permanente instabiliteit wat betreft betalingen en spelers die dreigen met een staking. Vervolgens : gaan we de licentie halen of niet ? Elke dag was er iets.

Hoe moeilijk is het om elders spelers te benaderen, terwijl je hen geen garanties kan geven ?

Ik sprak nooit een speler persoonlijk. Ik kreeg wel veel telefoontjes, of ik in deze of gene geïnteresseerd was. Als ze je dan een Karagiannis aanbieden, ben ik geïnteresseerd, omdat we geen verdedigende middenvelder meer hebben. Smid gaat, Imschoot ook en de toekomst van Theunis zie ik op termijn niet in het middenveld, wel centraal achterin.

En Damman ?

Dat is nog niet rond, ook daar is er een veto van de club, we kunnen op dit moment niks doen. We zijn stand bye en ondergaan de gebeurtenissen.

Is het een bijkomende handicap dat je geen betalende inkomende transfers mag doen ?

Dat waren we toch niet van plan. Ik wéét dat ik voor Beveren geen speler moet zoeken die drie tot vijf miljoen kost. Maar om op je vorige vraag terug te keren : als ze me een Van Meir aanbieden, zeg ik ja, direct. Daar geeft het feit dat hij naar Standard kan, me toch gelijk ?

Je hebt je vorig seizoen uit noodzaak moeten engageren met spelersmakelaars.

Dat is correct. Mee moeten samenwerken, uit noodzaak.

Heeft dat je imago niet geschaad ?

Alles kan een imago schaden, dat hangt af van interpretatie. Als die manager me Renato brengt, moeten we dan klagen ? Of Junior ? Een trainer is altijd gedwongen om samen te werken met spelersagenten, omdat zij die spelers aanbrengen. Ik heb geen speciale banden met die managers. Mensen binnen de club wisten dat mijn relatie met Nazmi geen goeie was. Nazmi was een verre bekende die ik leerde kennen in het kader van een transfer. Nazmi is geen jeugdvriend, laat ons daar duidelijk over zijn. Hij wilde met de club praten, ik introduceerde hem en daarmee uit. Daarna was er veel spanning tussen ons, vele conflicten, omdat hij veel beloofde en ik niet amen en dank u wilde zeggen op al die voorstellen. Ik kan in de voetbalwereld het onderscheid maken tussen dingen die goed zijn voor de club, en dus ook voor mij, en dingen die niet goed zijn.

Slechts één speler tekende bij : Stephane Demets, van wie je een goeie verdediger maakte.

In het begin lachte men me uit, maar ik zeg je : zijn evolutie is nog niet afgelopen. Het zal een hele goeie verdediger worden, een zekerheid op Belgisch niveau. Niet meer in het middenveld. Demets heeft op een paar maanden dingen geleerd waar anderen jaren over doen. Hij oogt nu mooi op een veld, voorheen was hij afschuwelijk : lelijke schoenen, een slecht beeld, gebogen houding. De sceptici vinden hem nog te traag, ik zeg u dat niemand hem op snelheid klopte. Zelfs Hossam en Radzinski niet. Hij tekende nu drie jaar bij, misschien was ons geluk dat de mensen nog het oude beeld van Demets hebben.

Gunter De Meyer werd verkozen tot beste speler van het seizoen. Terecht ?

Ik denk het wel, al blijft hij zijn eigen zelve. Niet de meest vrolijke jongen, maar hij stond er altijd. Hij blonk ook uit dankzij de kwaliteiten van de spelers rond hem, op het einde Renato en Demets.

Op dat vlak heb je tenminste zekerheid, dat je verdediging van vorig seizoen behouden werd.

O, Renato tekende nog niet, Rodriguez evenmin. Dat is iets wat ik onbegrijpelijk vind. Ze hebben ze zomaar laten vertrekken.

Zie je ze straks op 2 juli terug ?

Als ik in Renato’s schoenen stond, zag Beveren me niet meer, neen. Je behandelt een speler die iedereen toonde dat hij een goed verdediger is niet op die manier. Ze hadden harder moeten vechten om hem te behouden, al besef ik dat de dagelijkse problemen van de club op de werking wegen.

Er is voor geen enkele speler geknokt. Zoog de licentie dan alle aandacht van het dagelijkse beleid weg ?

Alle geld in elk geval, men legt ons nu een bezuinigingsplan op financieel vlak op dat we verplicht volgen.

Is de komst van Demkine afgerond ?

( Stilte en schouderophalen)

En Wostyn ?

Ik denk en hoop, maar ben niet zeker. De voorbije twee weken kreeg ik geen nieuws meer. Gelukkig dat Imschoot me belde, anders las ik het nieuws van zijn overgang in de krant. Ik bel zelf niet meer naar de club, heb dat gedaan en ben het nu moe om zoals Don Quichotte tegen molens te vechten. Ik ga me aanpassen aan deze manier van werken.

Is dat geen gebrek aan respect voor de trainer, hem niet van dit soort zaken op de hoogte brengen ?

Misschien willen ze me niet lastig vallen met de dagelijkse gang van zaken. Of durven ze me de realiteit niet vertellen : dat we Renato niet kunnen nemen, Rodriguez evenmin, Demkine misschien ook niet. Ik durf het geen gebrek aan respect noemen, ze zijn misschien bang voor mijn reactie. Eén ding is echter zeker, ik ben hier niet gelukkig mee.

Heb je nog vechtkracht over ?

Op dit moment ben ik niet klaar om aan een nieuw seizoen te beginnen, dat is juist. Ik weet wat het is om met tien nieuwe spelers aan een ploeg te bouwen. Wat ze je ook brengen, het zijn altijd topspelers, de beste in hun categorie. Ik heb nog nooit een manager horen zeggen dat zijn speler geen topper is, maar misschien net goed genoeg voor Beveren. En ik weet wat het kost aan investeringen, aan tijdverlies soms, aan extra-sportieve zorgen, huisvesting ook. Ik lees in de krant dat er misschien vijf spelers uit Ivoorkust komen. Topniveau, nationale ploeg. Kan best zijn, ik wil het nog geloven, maar wat als de nationale ploeg van Ivoorkust speelt ? Wat met de Africa Cup ? Ik heb het meegemaakt met Fouhami. Hoe moeten we dat op training opvangen ?

Mis je professionalisme bij de club ?

Ik heb geen profcarrière achter de rug. De enige maatstaven tot dusver waren die bij América, de Mexicaanse club. Professionalisme met een grote P. Vergeleken daarbij was ik verrast. In België heb ik weinig referentiepunten, op de verhalen van mijn broer na. Is er vergeleken bij de andere Belgische ploegen een gebrek aan professionalisme in Beveren ? Ik zou het niet weten.

Je moet nu op zoek naar nieuwe spelers, maar hebt geen scoutingsapparaat om op terug te vallen.

Dat klopt, maar anderzijds : de spelers die goed genoeg zijn in tweede en derde voor ons, zijn dat ook voor andere ploegen en dus niet bereikbaar. Wij zouden ons moeten richten op zij die er net onder zitten en dan is hun transfer een risico. Gaan scouten in tweede en derde dient naar mijn mening dus tot weinig. Dat versta ik ook niet onder meer professionalisme. Daaronder versta ik goed werkgereedschap hebben. Velden, spelers en de dagelijkse begeleiding, administratief, financieel en medisch. Dan ben je profclub. Wat de spelers betreft, moet je putten uit eigen jeugd en als je niet de geschikte man op een positie hebt, moet je de kern aanvullen met vrije, ervaren spelers. Je moet immers werken binnen de Belgische normen. Welke Belgische club zet resultaten neer ? Een club die eerst en vooral goeie spitsen heeft. Heb je één of twee goeie spitsen, dan garandeer ik je op Belgisch vlak succes. Hier is dat voldoende. De tweede Belgische norm is een ervaren ploeg. Westerlo bewijst dat, net als La Louvière, dat zich redde door ervaring in de groep te pompen en nu om zich te versterken dezelfde weg volgt. Het eerste feit wordt bewezen door Anderlecht, dat het beste spitsenduo had. Die twee tendenzen moet je volgen. Als ik dus kan kiezen tussen een talentvol element uit tweede en Karagiannis, kies ik voor de laatste.

Antwerp eindigde net voor Beveren door jongeren uit tweede een kans te geven. Hoe rijm je dat ?

Weliswaar aangevuld met ervaring, Van Britsom, Goots, die voor belangrijke doelpunten zorgde. Want ook Antwerp scoorde niet zoveel. Uiteraard kunnen Antwerp, La Louvière of Beveren zich geen tien van die ervaren mannen veroorloven, anders moeten we een tribune verkopen, maar het is noodzakelijk. Daarom haalde ik Thans.

Is dat geen politiek op te korte termijn ?

Voetbal is toch zo, politiek op héél korte termijn ? Ik moet het hardste lachen met interviews waarin het soort lange termijntheorieën wordt verkondigd. Spelers gaan wanneer ze willen, hoe ze willen. Weinig clubs maken het tot in het extreme mee zoals Beveren, maar het scheelt vaak niet veel. Het werk van een trainer is denken aan de korte termijn, als je ziet hoeveel ontslagen er ook dit seizoen weer vielen, moet je wel.

Is dat één van de teleurstellingen van het voorbije anderhalf jaar ? Elk seizoen weer herbeginnen.

Ik kom uit het onderwijs. Daar vorm je, bouw je op, stap voor stap. In deze job leerde ik dat je omhoog moet springen, met twee, drie treden tegelijk. Anders kom je er niet. Ik zou inderdaad graag bouwen, een bepaald spelconcept uitbouwen, maar dat kan niet. Het gaat om de essentie, recht naar doel. Misschien heb jij wel gelijk, heeft de club nood aan een goeie scouting. Maar het is niet de taak van de trainer om zich daarom te bekommeren. De club vraagt me om erin te blijven, niet om over drie jaar een Europese ploeg te hebben.

Dat zingen ze alleen maar.

( Begint te lachen) Het zijn ernstige mensen, realistische. Als je met ze praat, klinken ze zo niet. Dan zingen ze niet, maar vragen ze je om in eerste te blijven. Het is moeilijk om je eigen verdiensten te onderlijnen, maar ik denk dat we daarin toch in slaagden, om te vervullen in de behoeften die een club op een bepaald moment had. En de ene keer was dat voetbal met drie achterin, maar dit seizoen was dat met vier, zo soepel moet je zijn.

Heeft Sollied dan ongelijk door overal zijn manier van aanpakken op te leggen, wars van clubtraditie ?

Je moet rekening houden met de club, het verleden ervan en het land waar je werkt. Met zijn voetbal moet hij niet bij Barcelona uitpakken. Cuper heeft met zijn stijl bij Valencia prestaties neergezet, maar bleef er tegenstanders houden. In Spanje is de mentaliteit veranderd met de komst van Cruijff. Cruijff is acht jaar trainer van Barcelona geweest, heeft een knop omgedraaid. Sollied is in het goeie land terecht gekomen. België heeft een traditie van atletisch, afwachtend voetbal. En hij kent zijn methode, zijn etappes. Als ik wat vrije tijd heb, mag ik graag wedstrijden van Brugge bekijken en analyseren. Van alle Belgische ploegen is Brugge de makkelijkste om een tactische les uit te distilleren. Het Belgische voetbal had zoiets nodig.

Verwacht je hetzelfde van Sef Vergoossen ?

Ik ken de man niet, noch de trainer. Ik weet niet wat ik moet verwachten. De laatste tijd constateer ik echter waren Nederlanders in België geen garantie voor succes. Niet omdat het slechte trainers waren, maar omdat ze niet de finesses van het land vast hadden. In België kom je er niet met de zaken in handen te nemen, met te prediken : ik ga voor het offensief. Dat zijn ook theorieën waarmee ik moet lachen. Wie daarmee uitpakt, komt in de problemen. De twee belangrijkste zaken in voetbal zijn niet de posities op het veld : buitenspelers, enkele flanken, dubbele flanken, afstand tussen de flanken. Wel dat je de tegenstand zo weinig mogelijk kansen toestaat en dat je er zelf zo veel mogelijk creëert. De clubs die nu draaien, zijn clubs die heel goed verdedigen en dan zonder omwegen naar het andere doel trekken.

Zoals Bayern ?

Of zoals Anderlecht en Brugge hier. Hoe vaak hebben die ploegen niet gescoord binnen de vijf seconden na balverlies van de tegenstander ? Kijk cassettes en analyseer. Die ploegen worden gevaarlijk door goed te verdedigen. Ik heb thuis nog doelpunten van het Barcelona van Cruijff. Dat zijn acties van anderhalve minuut balbezit, rondtikken en dan scoren. Barcelona scoorde toen zelden na een stommiteit van de tegenstander. Dat is gedaan. Op het vlak van spelkwaliteit hebben we een stap terug gezet. Bekijk maar eens een competitiewedstrijd in Spanje. Je moet verdorie moed hebben om een wedstrijd helemaal uit te zitten. Valencia is de modeploeg van het moment, ook zij gebruiken het directe spel. Zonder omwegen. Ik heb niks uitgevonden, iedereen gaat voor het essentiële, het directe. Cruijff en het Barcelona van toen is voorbij, met die nuance dat hij er acht jaar aan kon schaven. Wie kan dat nog ?

door Peter T’Kint

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content