Vrij, maar niet blij. Want de passie blijft. Felice Mazzu wil de komende transferperiode graag weer plaatsnemen op een bank in de Pro League en zo een streep trekken onder een zwart jaar.
Vijf maanden vagevuur, na ruim zes jaren van succes, dat is lang. In minder dan een jaar beleefde Felice Mazzu het einde van een droom, het begin van een nieuwe romance en een gebrek aan liefde. Want bij Genk was de mirakelman uit Charleroi altijd een coach die slechts gedoogd werd. Zoals een prestigieuze gast van wie je al snel spijt hebt dat je hem aan tafel hebt uitgenodigd. In Limburg maakte Mazzu de Champions League mee, maar miste hij het Zwarte Land. De ultieme paradox voor een romanticus met pragmatische ideeën. Op zijn 54e wil hij graag bewijzen dat hij geen ’trainer voor één club’ is.
Het niveau van sommige spelers ligt nu hoger dan in mijn periode.’ Felice Mazzu
In augustus 2020 eindigen uw vijf jaren onbetaald verlof die volgden op een loopbaanonderbreking van vijf jaar in het onderwijs. In februari zei u dat u in mei een definitieve beslissing zou nemen. Daar zijn we nu bijna…
Felice Mazzu: ‘Ik hoop nog altijd geen beslissing te moeten nemen. Misschien heb ik mij toen niet goed uitgedrukt of ben ik verkeerd begrepen. Eind mei is mijn toegestaan verlof inderdaad ten einde, maar ik hoop uiteraard dat ik voordien aan de slag kan in een club die bij mijn ambities past. Dat is het doel, meer dan ooit. Het onderwijs komt vandaag op de tweede plaats.’
Het belang van tijd
Hoe is het om weer een gewoon leven te leiden na 25 jaar trainerschap, eerst deeltijds en de voorbije acht jaar voltijds?
Mazzu: ‘Dat is niet gemakkelijk geweest. Jaar in jaar uit denk je 24 uur per dag aan voetbal. Je analyseert, zoekt naar oplossingen. En van de ene dag op de andere heb je niks meer. In het begin kon ik wat relaxen, tijd doorbrengen met mijn gezin. Zo kon ik ook veel frustraties uit het voetbal van me afzetten. Maar na een tijdje begint het lang te duren. Je begint je vragen te stellen, want er zijn veel onzekerheden, ook financieel. Maar hetgeen het meest op me weegt vandaag, dat is geen doel te hebben.’
U spreekt spontaan over frustraties. De dagelijkse job van een trainer houdt toch ook in dat je dingen die niet gaan zoals je wilt, moet leren accepteren?
Mazzu: ‘Het is soms moeilijk om te doorgronden waarom een bepaalde richtlijn werkt of niet werkt. En je moet inderdaad aanvaarden dat je niet overal een antwoord op hebt. Dat zijn die frustraties. Het is een vergissing om te denken, wanneer je je doelen hebt bereikt, dat je dan alles begrepen hebt. Misschien heb je gewoon geluk gehad. Dat is voetbal. Een bal die net binnen gaat of tegen de paal. Dat is onvoorspelbaar maar creëert geweldige frustraties.’
Naast frustraties zijn er ook obstakels. Welke hebben uw werk bij Genk belemmerd?
Mazzu: ‘Een gebrek aan tijd, dat is duidelijk. Want kritiek doet al gauw een negatieve energie ontstaan en die ent zich erg snel op een groep. Wanneer je iets nieuws wilt opbouwen is tijd cruciaal. Bij Charleroi kende ik een lastig eerste seizoen ( een tiende plaats in 2013/14, nvdr), maar Mehdi Bayat bleef me steunen. Hij zorgde voor tijd, voor geduld.’
Tijd krijgen is steeds zeldzamer in het voetbal. Kan men daar bij een grote club nog over onderhandelen?
Mazzu: ‘Ik ben een man van projecten. Dat vraagt vanzelfsprekend wat tijd. En dus zal ik daar in de toekomst ook proberen voorrang aan te geven. Maar tijd is ook geen tien jaar. Of grote clubs die tijd niet geven? Iedereen moet beseffen dat het een belangrijke parameter is. Sommigen ondervinden dat nu tot hun scha en schande. In Genk zit men, na de reguliere competitie min één speeldag, qua punten ongeveer in de lijn van hetgeen ik in het begin van het seizoen begonnen was. Qua punten! Maar misschien zijn de relaties, de houding, het gedrag nu beter zonder mij. Dat kan, dat weet ik niet… Het is een mogelijkheid. In elk geval is het belangrijk om te beseffen dat oplossingen vinden wanneer een kern helemaal is omgegooid, zoals vorige zomer, tijd kost. Ik denk dat Genk nu klaar is om het komend seizoen erg goed te doen.’
U spreekt over het relationele aspect. Klopt het dat enkele sleutelspelers zich na uw vertrek tevreden toonden? Hebt u de indruk dat ze aan de poten van uw stoel gezaagd hebben?
Mazzu: ‘Eerlijk gezegd niet. Die indruk had ik niet. Als het zo zou zijn, dan is het jammer dat ik daar met die mensen dan niet over heb kunnen spreken. Maar ik heb er niks van ondervonden, ik lag met niemand in conflict. Maar het is zo dat het niveau van sommige spelers nu hoger ligt dan in mijn periode. Misschien dat ik er met mijn opdrachten niet in geslaagd ben om hen vrijuit te laten voetballen. Misschien was er ook van hun kant wat decompressie bij na het kampioenenjaar. Als je dat optelt, maakt dat al veel.’
Krediet
Zou u iets aan uw aanpak veranderen als u het kon overdoen?
Mazzu: ‘Ik zou bij mijn komst naar Genk veel meer de nadruk gelegd hebben op mijn spelprincipes. Ik heb misschien mijn ideeën te veel laten leiden door een zekere continuïteit met de ploeg die kampioen geworden was. Ik wilde niet alles wat de spelers het vorige seizoen geleerd hadden, overboord gooien. Niet dat ik dat niet durfde, het was gewoon het resultaat van een denkoefening samen met de hele staf.’
Maar ook het Charleroi van Mazzu leek wat op het Genk van Philippe Clement, niet?
Mazzu: ‘Ja, exact. Als ik erover nadenk, geloof ik ook niet dat het probleem bij de beschikbare spelers of de spelfilosofie lag. Er speelden verschillende factoren een rol. De kern stelde zich vragen over de toekomst, er moeste nieuwe spelers worden geïntegreerd, enzovoort.’
Viel u uit de lucht bij uw ontslag of had u het zien aankomen?
Mazzu: ‘Moeilijk te zeggen. Aan de ene kant voelde ik wel iets komen, want ik had een goeie relatie met de voorzitter ( Peter Croonen, nvdr) en met Dimitri de Condé ( sportief directeur, nvdr), met wie ik bijna dagelijks overlegde. En na de nederlaag op Eupen ( 2-0, op 2 november, nvdr) voelde ik een zekere kilte. Anderzijds geloofde ik na onze buitengewone prestatie op Liverpool ( 2-1-verlies, nvdr) dat ik wat krediet teruggewonnen had bij het bestuur, de spelers en ook het publiek. Maar goed, het was een periode dat het niet draaide, want drie dagen later verloren we thuis tegen Genk. In denk sowieso dat de beslissing al gevallen was na Eupen.’
Tot slot: is het uw droom nog altijd om bij Standard aan de slag te gaan?
Mazzu: ‘Mijn droom is om volgend seizoen weer trainer te zijn. Dat is al. Bij een club die met mij wil werken, die me het vertrouwen geeft en me de kans geeft om mijn ding te doen zoals bij Charleroi. Ik heb twintig jaar gewerkt om in eerste klasse te geraken, nadien vier jaar om trainer van het jaar te worden ( in december 2017 kreeg hij de Trofee Raymond Goethals, nvdr), maar vandaag ben ik klaar om weer van nul te herbeginnen om mijn passie te kunnen uitoefenen. De rest is in de handen van mijn makelaar Mogi Bayat. ‘
