Ach, de avond voor een wedstrijd een keer een discotheek binnengaan en tijdens een wedstrijd eens een ploegmaat een tik in het gezicht geven, wat deert het als je zoals Ivan Perisic bij Club Brugge zo belangrijk bent? ‘Ik beschouw mijn vurig temperament als een kwaliteit,’ zegt hij, ‘maar af en toe moet ik het wat beter kanaliseren.’
Slechts een halfuur krijgen we voor het eerste interview sinds eind maart van vorig jaar, maar het gesprek verloopt vlot en er wordt ons zelfs wat extra tijd gegund. Het is drie dagen na de wedstrijd tegen Anderlecht, waarin Ivan Perisic (22) met een penaltygoal in de topschutterslijst naast Jelle Vossen klom. Van donderdagavond 22 oktober 2009 was het geleden dat het nummer 44 van Club Brugge nog een strafschop had mogen trappen. Toen, in de Europa Leaguewedstrijd tegen Partizan Belgrado, nam hij er een à la Panenka, maar de bal ging tegen de lat. Onder meer aanvoerder Carl Hoefkens sprak er schande van en hoofdtrainer Adrie Koster zei zelfs dat het de laatste elfmeter van de jonge Kroaat was geweest. Maar sindsdien miste de aanvoerder zelf een paar keer van op elf meter en is Perisic toch weer aan de beurt. Het kan hem helpen om topschutter te worden. “Dat zou goed zijn voor mij, omdat zo’n titel in de media veel weerklank krijgt, maar ik ben daar niet zo mee bezig”, beweert hij. “Misschien zijn mijn beslissende passes wel belangrijker dan mijn doelpunten. Ik hou ervan zo te denken.”
Zeventien doelpunten en negen assists in de Jupiler Pro League, Kroatisch A-international en in de belangstelling van onder meer de leider van de Bundesliga: ben je verrast door je succes dit seizoen?
“Vorig seizoen vond ik ook niet slecht met alles samen toch veertien doelpunten en dertien assists, geloof ik.”
In welke zin ben je geëvolueerd bij Club Brugge?
“Ik maakte vooruitgang door de ervaring: Roeselare is niet hetzelfde niveau als Club Brugge en hier speelde ik ondertussen ook al een stuk of vijftien Europese wedstrijden. Het vertrouwen in mezelf is nog toegenomen en ik denk dat ik ook fysiek gegroeid ben. We deden al veel krachttraining en dat is wat ik nodig had.”
Won je spiermassa bij?
“Drie à vier kilo denk ik.”
Op de linkerflank maak je geregeld het verschil op snelheid, het lijkt alsof je startsnelheid is verbeterd. Bén je explosiever geworden?
“Het verrast mij ook wat. Misschien komt het omdat ik vorig seizoen vooral centraal speelde en die explosieve acties daar niet zo nodig waren.”
Bernard Genghini vertelde ons dat hij jou destijds bij het tweede elftal van Sochaux centraal op het middenveld zette omdat je volgens hem niet explosief genoeg was om in Frankrijk op de flank te spelen.
“Iedereen zijn visie. Feit is wel dat ik vroeger altijd uitblonk in uithoudingsproeven en bieptests maar nooit in snelheid. Terwijl ik begin dit seizoen in een snelheidstest samen met Ryan Donk de beste was. Misschien ben ik hier dus inderdaad wel sneller geworden.”
Is de linkerflank je beste plaats?
“Ik denk het niet. Volgens mij ligt een centrale rol mij beter. Maar goed, ik kan alle posities op het middenveld spelen. Het is geen probleem. Elke plaats heeft zijn voor- en zijn nadelen. Als ik op de linkerkant sta en ik kom naar binnen, dan ligt de bal voor mijn beste voet. Ga ik buitenom dan moet ik met links voorzetten, maar ik denk dat ik al meer beslissende passes trapte met mijn linker dan met mijn rechter. Als ik centraal sta, kom ik meer in de zestien meter, maar ik ben op de linkerkant terechtgekomen omdat Ronald Vargas in grote vorm was en veel scoorde.”
En je bleef er staan, ook nadat hij voor de rest van het seizoen uitviel met een knieblessure.
“Als iemand het goed doet op links, waarom zou je hem dan veranderen van plaats?”
Om centraal op het middenveld defensief iets sterker te staan?
“Misschien.”
Carré
In 2009, jouw eerste jaar in België, werd je al meteen genomineerd voor de Gouden Schoen en werd je uiteindelijk eervol zevende. Een jaar later kreeg je over de twee stemrondes maar twee punten en eindigde je niet eens in de eerste dertig. Wat is er gebeurd in 2010?
“Niets. In de eerste helft van het jaar, de terugronde van vorig seizoen, verloren we door de halvering van de punten in play-off 1 en de nederlaag op de laatste speeldag in Gent de tweede plaats en de daaraan verbonden deelname aan de kwalificaties voor de Champions League en ging de aandacht naar andere clubs. In de heenronde van dit seizoen waren we niet zo goed in oktober en november en was er dat discotheekverhaal en wat andere kleine dingen waardoor iedereen vergat wie de echte Ivan is.”
Leed je er als jonge speler onder dat de ploeg in 2010 heel onregelmatig presteerde?
“Alleen in oktober en november was het een beetje moeilijk omdat de supporters zich tegen ons keerden. Nochtans speelden we niet zo slecht. Het verschil in spelniveau met toen is heel klein, alleen pakken we nu meer punten en staan de supporters wél achter ons. In voetbal kunnen kleinigheden veel veranderen. Van iets kleins als een discotheekbezoek is toen ik weet niet wat gemaakt.”
Het stelt niets voor in vergelijking met de schandaalpers in Duitsland of Engeland, Ivan. Wat de dag dat je daar speelt?
“Dat weet ik. Daarom is ons leven zo moeilijk.”
Een jaar geleden verklaarde je in Sport/Voetbalmagazine: ‘Ik vind dat als je goed speelt en wint, je ook eens met vrienden op stap mag gaan, en waarom niet in een discotheek? Maar als er zondag én woensdag een wedstrijd is, moet je natuurlijk thuisblijven, rusten en voedzaam eten.’ De avond voor de wedstrijd tegen Germinal Beerschot ging je op uitnodiging van Nenad Jestrovic naar het verjaardagsfeestje van fotomodel Jade Foret in discotheek Carré in Willebroek waarop ook Didier Drogba aanwezig was.
“Ja, maar … ik herinner mij die zaterdag nog goed. ’s Namiddags sliep ik bijna vier uur, en ’s avonds was ik helemaal niet moe, ik kon niet slapen en …”
(lacht)
“… en een vriend die bij mij was, zei: ‘Voor een uurtje, we zullen niets doen, juist kijken, ik zal je iets tonen … ‘ We wisten wie daar die avond was, maar … ik had geen geluk. Winnen we de avond nadien tegen Germinal Beerschot, dan praat niemand daar nog over.”
Een té groot risico genomen, zoals bij die strafschop tegen Partizan Belgrado?
“Het was geriskeerd, ja, maar als ik ervoor kies om iets te doen, dan doe ik het. Ik maakte een fout, maar je moet er ook niet meer van maken dan het is, want ik bleef niet lang en ik dronk alleen water.”
In de thuiswedstrijd tegen Germinal Beerschot gaf je Jeroen Simaeys een tik in het gezicht. Wat had hij precies geroepen dat je zo tekeerging?
“Dat blijft tussen ons. Na de wedstrijd excuseerden we ons tegenover elkaar en gaven we elkaar de hand. Als ik mij achteraf op televisie zo bezig zie, weet ik dat ik zo niet moet reageren. Maar het gebeurt in een flits in je hoofd, het duurt tien seconden en het is niet meer terug te draaien. De volgende keer zal ik proberen kalm te blijven.”
Hoe verklaar je dat?
“Het is de mentaliteit van Kroaten die afkomstig zijn van de Dalmatische kust, wordt gezegd.”
Heel warmbloedig van aard.
“Ik beschouw het als een kwaliteit. Af en toe moet ik mijn vurig temperament wat beter kanaliseren, maar het leverde mij al veel meer positiefs dan negatiefs op.”
Is de karaktermix in de kleedkamer té explosief?
“Misschien. Er zijn veel verschillende nationaliteiten met niet allemaal hetzelfde karakter. Dat moeten we begrijpen. Er zijn dit seizoen drie à vier dingen niet verlopen zoals het hoort ( lacht), maar mogen wij niet zoals andere mensen fouten maken? Dan krijg je meteen grote negatieve verhalen en wordt al het positieve vergeten. We moeten het in deze belangrijke fase van de competitie achter ons laten en ons concentreren op wat er nu moet gebeuren.”
Nabil Dirar zei in Sport/Voetbalmagazine dat er clans zijn in de spelersgroep.
“Dat is in elke club zo. Buitenlanders zoeken buitenlanders op, dat kun je niet veranderen. Op het veld proberen we hecht te zijn, dat is het belangrijkste: allen voor één en één voor allen. Wat er buiten het veld gebeurt, is onbelangrijk. Ik trek op met wie en wanneer ik wil. Allee, niet wannéér ik wil. ( lacht)”
Zijn de hoofden helder nu, zullen er tijdens play-off 1 geen kortsluitingen meer zijn?
“We bekijken het van wedstrijd tot wedstrijd. De laatste tijd zijn er geen problemen meer in de kleedkamer en steunt het volk ons, laten we met die spirit voortdoen. Vertrouwen is voor ons het allerbelangrijkste.”
Kroatië
Ondertussen debuteerde je voor Kroatië: in de EK-kwalificatiewedstrijd in Georgië viel je rond het uur in en in het vriendschappelijk duel in het Stade de France tegen Frankrijk mocht je zelfs starten.
“Voor mij was dat een droom die werkelijkheid werd. Al was het maar vijf minuten geweest, ik wou mij tonen en laten zien dat ze bij Sochaux een fout gemaakt hebben. Pas drie uur voor de wedstrijd kreeg ik te horen dat ik aan de aftrap zou komen. Het was een positieve shock. Ik denk dat ik het goed deed voor mijn eerste keer, toch tot aan die tackle van Malouda. Nog altijd voel ik pijn aan de achterkant van mijn knie.”
Excuseerde hij zich?
“Neen. Op het einde van de eerste helft liep ik naast hem en vroeg ik voorzichtig of een ster als hij die bij Chelsea speelt zich niet moest verontschuldigen. Toen zei hij wel iets, maar het was niet van harte.”
Het was een verschrikkelijke overtreding.
“En het was niet zijn enige. Hij blesseerde ook Runje, die daardoor zelfs gewisseld moest worden. Eigenlijk verdiende hij twee keer uitgesloten te worden, maar toch bleef hij tot het einde op het veld.”
Wat denk je dan: is dat de top?
“Eerst moet ik zorgen dat ik zover kom als hij en pas dan mag ik spreken.”
Bondscoach Slaven Bilic verklaarde achteraf dat je direct aanvaard werd in de groep omdat je meteen liet zien hoe goed je bent.
“De ene ziet het en de andere niet. Wie het niet ziet, kan ik niet helpen. Ik moet naar mezelf kijken en blijven werken.”
Was je niet onder de indruk van de sterren?
“Ik ben van niemand bang, misschien is dat wel mijn gróótste kracht. Ik weet dat als ik met vertrouwen speel, ik ook op dat niveau het verschil kan maken. Als ik mij op alle vlakken blijf ontwikkelen zal ik op een dag bij eender welke ploeg een basisplaats kunnen pakken. Het is moeilijk om bij de A-selectie van Kroatië te raken en het is nog moeilijker om erbij te blijven, maar daar werk ik voor.”
Kreeg je na die interland in Parijs geen reacties uit Sochaux?
“Enkele spelers belden mij om mij te feliciteren. Ze vertelden mij dat er een beetje gelachen was geweest met een coach omdat ze mij bij Sochaux zogezegd niet konden gebruiken en ik ondertussen toch A-international was geworden.”
Wat begrepen ze bij Sochaux niet van Ivan Perisic?
“Het was een kwestie van visie van de coach. Toen Alain Perrin, de trainer die mij naar daar haalde, al snel naar Olympique Lyon vertrok, bleef ik alleen achter en was het ik tegen de rest. Dan mag je doen wat je wilt, als er niemand achter je staat en je een kans geeft, dan gaat het niet.”
Een maand of vijf op uitleenbasis bij SV Roeselare volstond om je in de kijker te spelen.
“Daarna was er ook contact met Anderlecht en Borussia Dortmund, maar alleen Club Brugge beschouwde mij op dat moment als een volwaardige A-kernspeler.”
Aanvankelijk was Anderlecht je favoriete club.
“Anderlecht kende ik het best omdat ik er twee weken getest had voor ik naar Sochaux ging.”
Ook Hajduk Split miskeek zich blijkbaar op jou: het vond je geen volwaardig profcontract waard toen je zeventien was en Zoran Vulic je tijdens de voorbereiding in de A-kern opnam.
“Bij Hajduk redeneren ze: als je van de club houdt, moet je er zelfs voor één euro willen spelen. Ik kreeg nog geen duizend euro per maand. Liever halen ze dertigers uit het buitenland en betalen ze die 300 à 400.000 euro. Luka Modric vonden ze te mager en te klein, maar Dinamo Zagreb verkocht hem enkele jaren later wel voor 21 miljoen euro aan Tottenham. Toen ik naar Sochaux vertrok, zeiden ze dat ik wenend zou terugkeren. Wel, op 3 juni kéér ik terug naar Hajduk: om er met de nationale ploeg de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Georgië te spelen. Misschien dat ze dan zullen inzien dat ze een grote fout maakten.
“Weet je dat ik vijf dagen voor ik naar Club Brugge kwam op het punt stond om voor Hajduk te tekenen? Het ging niet door omdat ik maar een contract van drie jaar wou en zij dat niet voldoende lang vonden. Mijn bedoeling was om dan na een of twee jaar te vertrekken zoals dat hier de afspraak was. Jammer voor hen dat ze het daar niet mee eens waren.”
Champions League
Voel je je klaar voor een grotere competitie?
“Ik denk het wel. Vorig seizoen was er al een voorstel uit Turkije en Borussia Dortmund volgt mij al twee jaar, maar in overleg met Luc Devroe besloot ik nog een jaar te blijven om hier nog wat meer ervaring op te doen. Ik kan niet élk jaar zeggen: nóg een jaar. Ik denk dat het nu het moment is om te gaan.”
Is Frankrijk een optie?
“Ik denk niet dat ik naar Frankrijk zal terugkeren, tenzij misschien op het einde van mijn carrière.”
Waarom niet?
“Ik vrees dat ik er weer hetzelfde probleem zou kennen als bij Sochaux.”
Welk probleem?
“Ik bedoel: je doet je uiterste best, je verdient een kans, maar er komt een andere hoofdtrainer toe met dezelfde manager als een andere speler en die krijgt plots de voorkeur terwijl jij naar het tweede elftal vliegt. Misschien houden Franse coaches ook niet zo van Kroaten. Er spelen er alleszins niet veel in de Ligue 1 en er zijn er maar weinig die het er maakten. Boksic, Runje en de broers Vujovic zijn uitzonderingen. Misschien is het geen competitie voor ons.”
Volgens Bild is het op enkele details na een uitgemaakte zaak dat je naar Borussia Dortmund gaat: ‘Kroaten-Star kommt für 6 mio aus Brügge’.
“Ik weet niet of dat klopt. Ik praatte nog met niemand, ik lig nog vier jaar onder contract en dus mág ik zonder toestemming van Club Brugge met niemand praten.”
Maar je manager wel.
“Misschien, maar tot nu toe hoorde ik nog niets. Eerst zal ik mij voor tweehonderd procent geven in de play-offs en daarna zullen we eens samen zitten en kijken wat er mogelijk is.”
Wat is je voorkeur?
“De Premier League, maar ik weet niet of ik nu al klaar ben om naar Engeland te gaan. Het is de absolute top en je moet er iedere wedstrijd honderd procent zijn.”
Je verkiest een tussenstap?
“Ja, ik denk dat het beter zou zijn.”
De Bundesliga?
“Momenteel zou dat volgens mij de ideale tussenstap zijn.”
Slaven Bilic, de bondscoach van Kroatië die zelf ooit met Karlsruhe in de Bundesliga speelde, verklaarde in Bild dat Borussia Dortmund voor jou de ideale club zou zijn.
“In elk geval is het een club die jonge spelers kansen geeft en waar de trainer (Jürgen Klopp, nvdr) met een jonge ploeg uitstekend werk levert.”
Het is bovendien een ploeg die volgend seizoen Champions League zal spelen.
“Ja, en daar droom ik van. Door topmatchen te spelen met de nationale ploeg en aan de Champions League deel te nemen kan ik de ervaring verwerven die nodig is om aan de top te kunnen meedoen.”
Volgens de Kroatische journalist Zdravko Reic is zelfs Barcelona informatie over jou aan het verzamelen.
“Dat vertelde hij mij ook. Ik weet niet of het waar is. Overal in Europa zijn scouts van de grote clubs aanwezig, dus in die zin kan dat misschien wel kloppen. Ik blijf daar allemaal heel rustig bij en concentreer mij op de play-offs. Daarna zien we wel.”
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – BEELDEN: JELLE VERMEERSCH
“De Bundesliga zou een ideale tussenstap naar de Premier League zijn.”
