Samen delen ze een modern en keurig appartementje

met blauw-witte gordijnen. Ooit droomden ze in

Guinee samen van Europa en nu ze er geraakt zijn,

hoopt Sonny Conté dat zijn broer Ibrahima een vaste waarde zal worden bij AA Gent. ‘Hij zat diep, maar ik

ben trots op ons.’

S onny Conté: “Je eerste leraar op school vergeet je nooit en voor Ibrahima was dat als trainer Bob Peeters bij de beloften van AA Gent. Hij heeft Ibrahima van Afrika naar Europa omgeschakeld door hem in alle omstandigheden te laten spelen. MichelPreud’homme heeft hem laten meetrainen met de eerste ploeg en debuteren tegen Roeselare, maar FranckyDury heeft hem echt in het diepe gegooid: hij liet hem uitgerekend tegen Lille Europees debuteren. Ook zo’n trainer blijf je speciaal vinden. We rekenen op Trond Sollied nu en ik denk dat hij vertrouwen in Ibrahima heeft. Hij is jong, maar hij moet veel spelen, anders gaat hij zijn progressiemarge verliezen.

“Na vorig seizoen heb ik met Ibrahima eens gepraat om alles te evalueren. Vorig seizoen zat hij niet goed in zijn vel omdat hij minder speelde. Michel Louwagie heeft ons gezegd dat hij niet moet vertrekken. Ik denk dat Ibrahima alleen zal vertrekken als hij ontgoocheld is, maar met de vorm die hij nu toont, denk ik niet dat hij ontgoocheld gaat zijn.”

Tienduizend keer beter

“We hebben een grote familie, maar Ibrahima heb ik van in het begin bijgestaan als oudere broer – ik ben 24, hij 21 – omdat ik zijn talent zag. Toen hij met spelers van de U16 in Guinee speelde, werd hij al uitgeroepen tot de beste. Technisch stond hij er, maar hij was fysiek nog niet klaar. Zes maanden later zat hij bij AS Kaloum, een van de grootste clubs in Guinee, waarna hij door financiële problemen bij Satellite terecht is gekomen, een filiaal dat Lokeren behalve in Ivoorkust ook in Guinee had. Willy Verhoost, Roger Lambrecht en Willy Reynders kwamen er de hele tijd. Paul Put ook. Vooral Put wou hem graag naar Lokeren brengen.

“Toen er in Kameroen een toernooi voor scouts werd georganiseerd door Jean-Claude Pagal en Thomas Nkono, de oud-doelman van Kameroen, hebben mijn neef en ik, die al in Frankrijk woonden, zijn vliegticket naar ginder betaald. Espanyol Barcelona, twee clubs uit Dubai, Qatari, Franse ploegen zoals PSG, Lille… er was veel belangstelling en Ibrahima werd opnieuw tot beste speler uitgeroepen. Lille drong aan, maar Satellite wou hem naar Lokeren zien gaan. Toen heb ik gezegd: ‘Kiezen tussen Lokeren of Lille, dat is zoals kiezen tussen Barcelona of pakweg Valenciennes.’ Hij ging daar niet in een opleidingscentrum zitten zoals in Lille, dat ook een tienduizend keer beter voorstel deed waar iedereen beter van werd. Maar alles blokkeerde vanwege zijn papieren.

“Hij moest rustig blijven, dan zou hij op een dag in Europa voetballen, heb ik Ibrahima duidelijk gemaakt. Fello Star, een club in Guinee, gaf hem om de Afrikaanse Champions League te spelen ondertussen een contract waar hij onderuit kon voor Europa. Lille liet hem naar de Franse ambassade in Ivoorkust komen om zijn papieren alsnog in orde te krijgen, maar het wou niet lukken. Dus is hij daarna in Ivoorkust blijven trainen in een académie. In Guinee was een burgeroorlog uitgebroken, daarom hadden we gezorgd dat hij in Ivoorkust bleef. Er gingen te veel doden vallen en de grens kon geblokkeerd raken.

“Eigenlijk was Espanyol ons plan B, maar een scout van AA Gent, een oudere man – kijk, hier is een foto van hem met Ibrahima… Erwin Vandendaele, ja – had hem ook bezig gezien. Toen we hem de situatie uitgelegd hadden, heeft Louwagie echt héél veel moeite gedaan om zijn visa in orde te krijgen. Alle autoriteiten afgelopen. En daarom zit Ibrahima nu bij AA Gent.

“In zijn eerste wedstrijd, tegen Kortrijk, zaten alle Franse scouts weer in de tribune voor hem. Lille, Bastia, Rennes, PSG… Terwijl hij al vast lag bij AA Gent, hé. PSG stelde zelfs voor om 500.000 euro te geven als Gent er 5000 had gegeven. ( lachje) Ibrahima had het zwaar toen: hij zat met zijn hoofd in Frankrijk en bij het geld. Ik heb hem gezegd: in het leven betaalt alles zich vroeg of laat terug en je moet respecteren wie goed voor je doet. Je mag niet te snel gaan en niet vergeten wie je heeft geholpen toen je in Guinee in de put zat.”

Niet alleen

“Ik ken Ibrahima sinds hij klein is – we hebben dezelfde moeder, maar een andere vader. Ik ben in Conakry, de hoofdstad, gaan wonen. Hij bleef 300 kilometer verder in de prefectuur. Maar ik wist dat hij naar de hoofdstad moest om te slagen als voetballer. Ik wou niet dat hij elders zijn nature kwijtraakte, want hij had te veel talent om verloren te laten gaan.

“Ik ben zelf eerst naar Frankrijk vertrokken om te voetballen bij Guingamp, maar ik ben niet verder geraakt dan het centre de formation en daarna kreeg ik bij Montpellier hartproblemen waardoor ik geen profcarrière aankon. Ik werkte als vaatwasser in een hotel in Lille en straks ga ik in België werken. Ik heb Ibrahima altijd voorgehouden dat hij het wel kon maken als voetballer, als hij ervoor werkte. Ik zeg niet dat ik voetbal ken – ik leer ook nog – maar wát ik weet, probeer ik hem mee te geven. Louwagie geeft hem ook veel raad en dat begint te renderen. Louwagie is onze leermeester hier. Hij is ook de enige die we in Gent kennen – Louwagie is als een vader voor ons.

“Nu begint Ibrahima te veranderen, maar tijdens zijn jeugd was het niet gemakkelijk voor hem om bij mensen te gaan zitten, om met anderen te praten. Ibrahima is timide. Dat is zijn natuur. Als je hem niet kent, zou je daarom kunnen denken dat hij nors is, maar in wezen is hij heel vriendelijk. Eigenlijk ben ik een beetje bang als ik niet bij hem ben. Ik wil niet dat hij afglijdt. Niet dat hij een type is dat uitgaat, hij heeft zijn PlayStation en zijn gitaar. Voor hem is dat ook een spelletje: gitaar proberen te spelen. ( lachje) Maar hij vergeet alles wat je hem gezegd hebt of waar hij dingen gelaten heeft. Hij heeft echt iemand naast zich nodig om hem aan van alles te herinneren. Dus ik hou in de gaten wat hij doet. Van zijn vakantie in Afrika laat ik Ibrahima wel alleen genieten. Ik blijf dan trouwens altijd hier tegen diefstal. Daar zijn we echt bang voor, we laten het appartement niet alleen.

“Mijn ambitie was om profvoetballer te worden, maar ik ben blij voor Ibrahima dat het hem wél lukt. En ik ben trots op ons allebei dat we tot hier geraakt zijn. Hij heeft naar mij geluisterd en hij is niet verloren gegaan. Al zijn vertrouwen om naar Europa te raken lag in mij. Ik wás zijn vertrouwen en ik ben het nog. Hij moet voelen dat er iemand naast hem staat als het slecht gaat. En als het goed gaat.”

DOOR RAOUL DE GROOTE – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“Ibrahima heeft echt iemand naast zich nodig om hem aan van alles te herinneren.”