Voetbal is passie. Dat geldt evenzeer voor vrouwen. Om de twee weken laten we een vrouw aan het woord die de sport met overgave beleeft. Deze week: Caroline De Clercq (28), beter bekend als mevrouw Sven Kums en enthousiast manusje-van-alles. Minder bekend als ex-cheerleader van RSC Anderlecht.
‘Mijn moeder deed vroeger de pr voor Adidas, ze leverde de voetbalschoenen voor de spelers van Anderlecht. Ze had vaak contact met Michel Verschueren en beschouwde Anderlecht echt als haar club, aangezien ze in die buurt is opgegroeid. Mijn opa woont vlak aan het Constant Van den Stockstadion. Sommige anciens binnen de club kennen mij nog van toen ik een klein meisje was, of ze kennen in ieder geval mijn ouders.
‘Mijn papa zat dan weer in het bestuur bij RWDM, daar heb ik in feite de meeste herinneringen aan. Hoe mijn zus en ik elke thuiswedstrijd meegingen en dan eerst een vol-au-vent aten in de cafetaria van het aanpalende zwembad. Na de match speelden wij dan nog verder in de businessseats. Mijn jeugdjaren zijn dus vergroeid met het Brusselse voetbal, met het sympathieke RWDM en het prestigieuze Anderlecht.
‘Ik heb nooit zelf gevoetbald, omdat ik er geen enkel talent voor bleek te hebben. Ik droomde sowieso van iets anders: ik wilde cheerleader worden. Dat heb ik een tijd gedaan op Anderlecht, in de periode van de jonge Vincent Kompany en Franky Vercauteren als trainer. Sven liep daar toen ook rond, maar we kenden elkaar nog niet, ik was pas veertien jaar.
‘Profvoetballers groeien in een totaal andere wereld op dan de meeste jongeren. Ze verdienen op jonge leeftijd veel geld. Welke tiener is al bezig met investeringen of slim beleggen? Een keiharde wereld bovendien. Als voetballer word je constant beoordeeld. Op de momenten dat je eigenlijk wat steun kan gebruiken, drukt de pers je meestal nog meer met de neus op de feiten. Sven gaat daar zeer sereen mee om, vind ik, hij houdt zijn emoties bijna altijd onder controle. Bij Anderlecht merkten we wel dat hij veel krediet had in die lastige periode onder René Weiler. Ploegmaats en ex-ploegmaats sprongen in de bres voor hem. Dat verraste me in aangename zin, want de plekjes zijn duur, hè.
Yoga zou verplichte kost moeten zijn voor voetballers.’ – Caroline Kums
‘Ik kan best wel genieten van een wedstrijd. Vooral als ze mooi combineren. Niet zoals in Italië, waar ze vooral lange ballen in de box droppen en dan duels aangaan. In de Belgische competitie vind ik net dat er soms te weinig naar voren wordt gespeeld. Ik ben zot van doorsteekpassjes! Zoals Kevin De Bruyne die kan geven. Sven deed dat bij Gent ook, bij Anderlecht gebeurt dat minder.
‘Voetbal is een wezenlijk deel van ons leven, dus natuurlijk wordt daarover gesproken aan tafel. Soms begrijp ik de technische termen niet, maar ik kan heus een eigen mening hebben. Dan denk ik: allez, speel nu toch met twee spitsen. Ik koester vooral bewondering voor mensen die iets zien dat anderen niet zien of die tegen de stroom in durven te gaan. Sven heeft dat in zich. Hein Vanhaezebrouck is ook zo iemand, een tactisch genie. Of Lieven Maesschalck in zijn branche. Als iedereen zegt dat een operatie nodig is, durft hij daartegen in te gaan. Hij heeft Sven al meerdere keren geholpen.
‘Mijn mooiste voetbalmoment was de kampioensmatch met Gent tegen Standard. De warme onderlinge sfeer maakte het zo mooi. Bernd Thijs zei dat het hem deed denken aan de sfeer in en rond de kampioensploeg van KRC Genk destijds. De Gentse meisjes zijn nog steeds goede vriendinnen, wat redelijk uniek is. Ik denk dat het belang daarvan onderschat wordt door clubs. In Italië, bij Udinese, heb ik de andere kant leren kennen. Een totaal andere cultuur, waar veel draait om vertoon. Een grote bril van Prada, een dure handtas van Chanel… die spelersvrouwen stralen een en al luxe uit. En ik kwam daar in mijn sneakers toe voor een eerste kennismaking . Ik heb me daar nooit helemaal op mijn gemak gevoeld, hoewel ik een echte Italië-liefhebber ben. Het was een droom om daar ooit te wonen, die is vervuld.
‘Ik werk als zelfstandige communicatieconsulente en ik geef yogales, zowel Sven als de materiaalman van Anderlecht komen daarnaartoe. Eigenlijk zou dat verplichte kost moeten zijn voor voetballers. Het is een combinatie van kracht, lenigheid en evenwichtsoefeningen, met een grote focus op de ademhaling. Je leert luisteren naar je lichaam. ( grijnst) Sven werd daar in het begin onnozel van, maar hij blijft toch komen.’
