Geen aanvallende middenvelder in Europa kan betere cijfers voorleggen dan de nummer 10 van Zulte Waregem: negen goals en negen assists heeft hij al op de teller staan.

Thorgan Hazard is een druk gesolliciteerd man. Vijf interviewaanvragen lopen er per week binnen. Dat aantal riskeert nog op te lopen nu de uitreiking van de Gouden Schoen in zicht komt.

Weet je dat je over de beste statistieken van gelijk welke aanvallende middenvelder in Europa beschikt?

Thorgan Hazard: “Ja, ik had dat ergens gelezen. Het klopt wel dat mijn statistieken er mogen zijn. Bij aanvang van het seizoen had ik me als doel gesteld om mijn productiviteit dit jaar op te krikken, maar dat het zo snel zou lukken had ik ook niet gedacht.”

Heb je er een verklaring voor?

“Eigenlijk niet. Misschien waag ik vaker mijn kans dan vorig jaar. Ik draai minder rondjes en probeer sneller naar de essentie over te gaan: scoren dus. Wat mijn assists betreft: je moet ook het geluk hebben dat de anderen er doelpunten van maken.”

Het feit dat je niet langer op de flank maar centraal staat, speelt dat een rol?

“Zeker. Ik voel me heel goed op de 10, ook omdat ik daar het vaakst aan de bal kan komen. Ik ben ook vertrouwd met die rol, het is de positie waar ik al van kinds af gespeeld heb.”

Waarom heb je niet eerder gevraagd om daar te mogen spelen?

“Iedere speler heeft natuurlijk zijn favoriete positie, maar als je net prof bent geworden, zou je om het even waar gaan staan. Zelfs op de linksachter, zolang je maar speelt. Bij RC Lens zetten ze me rechts op het middenveld, een van de posities die me het minst liggen en waar ik het laagste rendement haal, maar ik was allang blij dat ik aan spelen toekwam.”

Door je plek in de as neem je steeds meer afstand van de eeuwige vergelijking met je broer.

“Eden heeft nochtans ook vaak als 10 gespeeld bij de jeugd. Het is pas toen hij bij de A-kern van Lille kwam dat ze hem op de flank hebben gezet. In het prille begin van mijn carrière werd ik nog vaak met hem vergeleken, maar ik heb de indruk dat dat tegenwoordig steeds minder gebeurt. De mensen zien me hier elke week aan het werk en hebben zich onderhand een eigen mening kunnen vormen over mijn manier van spelen. Dat is precies wat ik zocht toen ik in België kwam spelen. Ik was het beu dat ze de hele tijd over me zeiden: ‘Hij is de broer van Eden en het schijnt dat hij zelf ook niet slecht is.’ Ik wilde mezelf kunnen onderscheiden.”

Heeft het vertrek van Franck Berrier je bevrijd?

“Door het vertrek van Franck Berrier en Jonathan Delaplace en de blessure van Mbaye Leye hebben we alleszins drie sleutelspelers verloren. Toen we vorig jaar het spel moesten maken, was het vaak Berrier die het initiatief nam met zijn passing en zijn vista. Na zijn vertrek heb ik geprobeerd die rol over te nemen en de anderen beter aan het spelen te krijgen.”

Met jouw statistieken ben je een gevaarlijke klant voor de Gouden Schoen. Denk je daar vaak aan?

“Steeds vaker, ook omdat ik mensen er steeds meer over hoor praten. Ik geloof wel dat ik een van de kandidaten ben, maar het hangt natuurlijk niet van mij af. Ik speel, maar het is aan jullie om te stemmen.” (lacht)

Wie krijgt jouw trofee als je ‘m wint?

“Mijn vader.”

Aanvoerdersband

Je prestaties zijn nog indrukwekkender als je rekening houdt met de hele geschiedenis rond de aanvoerdersband. Je bent blijkbaar niet snel uit het lood te slaan.

“Ik heb al vaak te horen gekregen dat ik mentaal heel sterk ben. Er was niet alleen het verhaal rond de kapiteinsband, er was ook mijn terugkeer naar Zulte Waregem. Veel mensen vonden dat ik daarmee de verkeerde keuze maakte.”

Waarom?

“Ze zeiden me dat ik toe was aan een grotere club. Maar de uitdaging om met Zulte Waregem Europees te spelen lag me na aan het hart, zeker omdat we niet rechtstreek geplaatst waren voor de Champions League of de groepsfase van de Europa League.”

Terug naar de aanvoerdersband. Wanneer heb je uiteindelijk beslist om toch maar af te zien van die band?

“Toen ik zag hoeveel commotie die wissel teweegbracht. De sfeer in de kleedkamer leed er duidelijk onder en ik ving ook op dat niet iedereen tevreden was. Na overleg met mijn familie heb ik besloten om de armband terug te geven aan Davy De fauw, drie uur voor de wedstrijd tegen Kortrijk was dat. Ik ben er blij om dat ik dat gedaan heb en ik denk dat het de juiste beslissing was.”

Was je opgelucht toen die hele saga eindelijk achter de rug lag?

“Ja, vooral omdat de groep niet echt begreep wat er allemaal aan het gebeuren was. De ene dag was ik kapitein en plots was Davy het weer. Onze overwinning tegen Kortrijk heeft ons enorm veel deugd gedaan. Toen viel alles meteen weer op zijn plaats.”

Hebben die spanningen een rol gespeeld bij de uitschakeling door PSV in de voorronde van de Champions League?

“Dat denk ik niet. Het klopt wel dat het voor Davy De fauw een schok moet geweest zijn om de ochtend van die match plots te horen dat hij zijn band aan mij moest afstaan. Maar mij heeft het niet uit mijn concentratie gehaald.”

Die hele affaire had je imago wel blijvend kunnen beschadigen. Veel mensen vonden het schokkend dat je makelaar John Bico zich zo nadrukkelijk in het sportieve beleid mengde.

“Er is nochtans helemaal niets opgelegd door mijn manager. Hij heeft alleen enkele vragen gesteld en gesuggereerd dat ik binnen het elftal voortaan meer verantwoordelijkheid op mij zou nemen. Op die vragen heeft hij een positief antwoord gekregen. Ik heb me daar niet al te veel mee beziggehouden en ik heb zelf ook nooit aangedrongen op die aanvoerdersband.”

Is Bico zijn boekje niet te buiten gegaan?

“Neen. Het is zijn rol als manager om ervoor te zorgen dat zijn speler zo veel mogelijk verantwoordelijkheid krijgt, dat hij beschermd wordt en dat hij op het hoogst mogelijke niveau terechtkomt. Ik denk dat hij alleen maar zijn werk deed.”

Waarom waren veel mensen dan zo verbijsterd door de hele zaak?

“Vooral omdat de timing niet ideaal was. En ook omdat Davy De fauw hier echt iets voorstelt. Hij is dé kapitein bij uitstek, het is ongelooflijk hoeveel tijd hij investeert in de club en in de ploeg.”

Hoe kom jij nu uit dit hele verhaal?

“Sterker, denk ik. Er is heel veel over te doen geweest, maar ik heb getoond dat ik in staat was om me in die omstandigheden enkel op het voetbal te concentreren.”

Herkenbare huisstijl

Na het vertrek van Berrier en Delaplace, de blessure van Leye, de zaak rond de kapiteinsband en de geruchten rond het stamnummer, zou geen enkele gokker nog veel geld hebben ingezet op Zulte Waregem. En zie, jullie staan er weer.

“Ik denk niet dat veel mensen nog een cent gaven voor onze kansen, maar we hebben inderdaad een geslaagde heenronde achter de rug. We hebben van Anderlecht en Standard gewonnen en we hebben ons geplaatst voor de poules van de Europa League. Dat toont dat we kwaliteit in de groep hebben, maar ook veel karakter. Er zit een lijn in wat we hier doen.”

Hoe kan het dat jullie er ook op langere termijn in slagen te concurreren met Anderlecht, Club Brugge, Standard en Genk?

“Dat komt omdat we intussen een herkenbare huisstijl hebben uitgebouwd. Onze manier van speler is altijd dezelfde, de coach verandert nooit. Elke training hameren we op dezelfde zaken en dat loont.”

Heb je het gevoel dat Zulte Waregem voor vol wordt aanzien?

“Sinds vorig jaar bekijkt men ons toch anders. Het was geen toeval dat we toen tot de allerlaatste speeldag hebben meegestreden voor de titel. Het feit dat we dit jaar nog eens bevestigen, bewijst dat alleen maar. Iedereen beseft dat ze ons maar beter au sérieux nemen.”

Denk je nog vaak terug aan die match op Anderlecht? Hadden jullie het anders kunnen of moeten aanpakken?

“We hadden eerst gescoord en waren dus virtueel kampioen. Misschien dat we daar vijf minuten lang te veel mee in ons hoofd zaten. ‘We kunnen hier kampioen worden, we staan voor een stunt.’ En net dan slikken we een dom doelpunt op een afgeweken vrije trap.”

Sommige ploegen plaatsen tegenwoordig negentig minuten een mannetje op jou.

“Tegen Cercle Brugge kleefde Karel Van Roose de hele tijd op mij en we zijn die dag als groep nooit in ons spel gekomen. Het is aan mij om daar een antwoord op te vinden. Als niemand je kent, is alles veel gemakkelijker. Zodra de tegenstander zich aan jou begint aan te passen, moet je oplossingen bedenken. Mijn volgende uitdaging bestaat erin altijd een hoog niveau te halen, ongeacht de omstandigheden.”

Je bent betrokken bij meer dan 60 procent van de doelpunten van Zulte Waregem. Is deze ploeg niet te afhankelijk geworden van jou?

“Dat denk ik niet. De sterkte van Zulte Waregem zit net in onze groep. Telkens als er iemand uitvalt, staat er een andere speler op. Ook als ík niet goed speel, kunnen andere spelers een wedstrijd openbreken. Neem nu Ibrahima Conte. Hij gaat niet plots vijftien goals of vijftien assists per jaar afleveren, maar hij is op andere manieren gevaarlijk. Hij zoekt altijd de dribbel op, kan drie spelers aan de praat houden en is heel vinnig in het strafschopgebied.”

In je eerste wedstrijd van het seizoen was je meteen goed voor een goal en een assist, terwijl je maar tien trainingsdagen in de benen had. Vrees je niet voor overdaad? De wedstrijden volgen zich snel op: Jupiler Pro League, Europees en met de nationale belofteploeg.

“Ik wil alles spelen en ik kan ook wel wat aan. Vroeger sprong ik er al uit met mijn fysieke kwaliteiten en bij de tests in Lens was ik ook altijd een van de besten. Ik hoop dat die terugval er niet komt, maar ergens zou het normaal zijn als het een tijdje minder loopt. Aan de staf van Zulte Waregem zal het alleszins niet liggen, die doet er alles aan opdat ik me goed zou voelen.”

Acht van je negen assists rolden van je rechtervoet. En je linker dan?

“Ik werk eraan. Ik heb nochtans geen slechte linker, maar ik gebruik hem nog niet genoeg.”

Marc Degryse heeft al voorgesteld dat je, zodra jullie ruim voorstaan, de hoekschoppen met je linker moet beginnen te trappen.

“Ik heb hem al gezegd dat ik dat zeker eens wilde proberen, maar we winnen nu eenmaal niet zo vaak met 3-0… (lacht) Ik vrees dat zoiets ook slecht zou kunnen vallen bij de tegenstander.”

Ben jij een leider binnen deze ploeg?

“Op het veld wel, daar probeer ik de weg te tonen en neem ik mijn verantwoordelijkheid op. Maar in de kleedkamer ben ik niet de man die vaak het woord neemt, dat zit niet echt in mijn karakter. Ik denk dat Mbaye Leye en Davy De fauw eerder de natuurlijke leiders zijn.”

Dichter bij Chelsea

Je hebt destijds niet voor de gemakkelijkste optie gekozen door naar Chelsea te gaan.

“Ik wist natuurlijk dat ik daar niet onmiddellijk in de basis zou staan. Ik heb vooral voor Chelsea gekozen in de hoop dat ik er op een dag samen zou kunnen spelen met Eden. Met mijn broer in dezelfde ploeg spelen blijft mijn absolute droom.”

Praten jullie vaak over jullie carrières?

“Het is zeker niet zo dat hij me constant raad geeft. Als we bellen, is dat om over de familie te praten, zelden over voetbal. Dan vertelt hij vooral hoe het met zijn vrouw en zijn zoontje gaat. Alleen als een van ons tweeën net een mooi doelpunt heeft gemaakt, dan gaat het gesprek daar ook wel eens over. (lacht) Maar hij zal me nooit zeggen: doe dit of doe dat.”

Toen je bij Chelsea tekende, stond je nog heel ver weg van het eerste elftal. Hoe schat je je situatie in na anderhalf jaar bij Zulte Waregem?

“Ik kom al dichter in de buurt…”

Is Chelsea de volgende stap op je parcours?

“Neen, dat denk ik niet. Er zal nog een tussenliggende etappe zijn. Als je kijkt hoe moeilijk Kevin De Bruyne het er heeft, hoeveel sterren Chelsea elk jaar bijkoopt en hoeveel spelers ze dan nog eens overal in Europa uitlenen… Er zijn maar weinig spelers die er nog van dromen om op hun 20e al meteen titularis te zijn bij Chelsea.”

Er komt dus ook geen derde seizoen Zulte Waregem?

“Ik denk het niet. Je weet het natuurlijk nooit, want ik heb vorig jaar ook al gezegd dat het mijn laatste jaar was. (glimlacht) Ik hoop toch op een logische volgende stap, in het buitenland.”

Waarom heb je Anderlecht en Genk deze zomer afgescheept en de voorkeur gegeven aan een verlengd verblijf bij Zulte Waregem?

“Ik had een bittere nasmaak overgehouden aan vorig seizoen. Vooral door het feit dat we ons ondanks een uitzonderlijk seizoen nog niet geplaatst hadden voor de groepsfase van een Europese competitie. Dat Europese avontuur met Zulte Waregem lag me na aan het hart en ik wilde de ploeg helpen om naar die poules te raken. Daarnaast was het ook eenvoudiger om bij een club te blijven waar ik iedereen intussen al kende. En Zulte Waregem was bovendien de enige club die aan me gedacht heeft toen ik net bij Chelsea had getekend. Dat was ik niet vergeten.”

Als je ziet hoe stroef het bij Anderlecht loopt, denk je dan niet dat het een ander verhaal was geweest met jou erbij?

“Zeker niet. Anderlecht heeft al talenten als Dennis Praet en Youri Tielemans, die nog heel veel groeimarge hebben. Bij mij zouden die twee elke match spelen. Het is echt indrukwekkend wat Tielemans al allemaal heeft laten zien bij de nationale beloften.”

DOOR STÉPHANE VANDE VELDE

“Veel mensen vonden dat ik met Zulte Waregem de verkeerde keuze maakte.”

“Als niemand je kent, is alles veel gemakkelijker.”